17N -2017 Διάλειμμα για ανασύνταξη.pdf
To ΥΓ του προηγούμενου pdf πιο αναλυτικά…pdf
17 Ν-2005, μια επί σκηνής αναπαράσταση της 17Ν 1973 και 17Ν-1997, 17Ν-1998, δυο «ραδιοφωνικές» συζητήσεις γι’αυτήν ανάμεσα σε δυο γενιές.pdf
Πρόβα ελληνικής σχολικής γιορτής.pdf
Rehearsal of Greek School Event.pdf
From SYRIZOphrenia to Zerophrenia.pdf
Υλικό (στα Αγγλικά) για »δημιουργική εργασία» επί Euler.pdf
Ένα από όσα μπορούμε οι εκπαιδευτικοί να κάνουμε για να μη »προσμένoυμε για ΟΛΜΕ ένα θάμα».pdf
Αν βάλει κάποιος στο γκουγκλ »έμφυλες ταυτότητες»….pdf
Mataroa.pdf
Τι έκαναν τα ταλέντα που δεν είχαν σχέση με Mataroa.pdf
Για την ομιλία του Μίκη στις 4-2 και τις συζητήσεις γι’αυτήν.pdf
Δρόμος μετ’εμποδίων προς το επόμενο λινκ;.pdf
Δυό σύγχρονοι Έλληνες.pdf
Σχόλιο της Παρασκευής αμέσως μετά τα γεγονότα στον Έβρο.pdf
H επέτειος της 5ης Μαρτίου 1943 στην Αλκυονίδα.pdf
Το σχόλιο της 9ης Μαρτίου για την μουσική επίσκεψη στο σχολείο.pdf
To φινάλε του σάιτ στις 11 Μαρτίου.pdf
»O τελευταίος αντάρτης.pdf
Ημερολόγιο Βαγγέλη Γιαννόπουλου.pdf
» …Τίποτα άλλο»…!.pdf
«O Αλέκος βγήκε από τον Παράδεισο».pdf
Για τη σχολική γιορτή της 25ης Μαρτίου την 23η Μαρτίου.pdf
Ένας πολύ συγκινητικός αποχωρισμός…pdf
Καθηγητές και παιδιά στην τελευταία παράσταση του «Ο τελευταίος αντάρτης».pdf
Eυχαριστίες στον Nick Unique.pdf
Πρόβα ελληνικής σχολικής γιορτής 2013.pdf
From a tragicomix to a farcitragic activistic trilogy.pdf
Fast-course-on-Tom-Robbins-for-9801-03…-recontextualizations.pdf
Question to Turks with a blue home country Eρώτηση προς Τούρκους με γαλάζια πατρίδα.pdf
disk jockeys of the world, unite!.pdf
Από στιχουργική άνευ διδασκάλου σε υδροδυναμική μετά διδασκάλου.pdf
1
Σχόλιο συναδέλφου, που ευχαριστώ πάρα πολύ, περί του pdf για τις έμφυλες ταυτότητες:
Γιάννη κοίταξε και το παρακάτω:
”Μασκαρεμένη επιστήμη”: Η πρόεδρος του Αμερικανικού Κολλεγίου Παιδιάτρων αποσυνθέτει την τρανσέξουαλ θεωρία
Σε ομιλία της σε ένα συνέδριο που οργάνωσε το Ίδρυμα Heritage σχετικά με την τρανσέξουαλ ιδεολογία, η πρόεδρος του Αμερικανικού Κολλεγίου Παιδιάτρων, Δρ. Michelle Cretella, είπε ότι η διευκόλυνση της σύγχυσης των φύλων στα παιδιά βοηθώντας τα να «μεταβαίνουν» στο αντίθετο φύλο είναι παιδική κακοποίηση, και ότι η προώθηση αυτής της θεωρίας είναι ”ιδεολογία μασκαρεμένη ως επιστήμη”.
Υπενθυμίζουμε ότι ενώ στην Ελλάδα αντίστοιχο νομοσχέδιο για αλλαγή ταυτότητας φύλου από 15 ετών ψηφίστηκε πρόσφατα με τους Έλληνες παιδοψυχιάτρους ήδη να εκφράζουν δημόσια την αντίθεση τους, σε χώρες όπως οι ΗΠΑ είναι τέτοια η ώθηση της τρανσέξουαλ ιδεολογίας που παρά τιςανάλογες επιστημονικές αντιδράσεις, τα παιδιά μεταφέρονται σε κλινικέςόπου τους χορηγούνται φάρμακα που μπλοκάρουν την εφηβεία.
Η Δρ. Cretella συγκεκριμένα είπε:
”Ο χημικός ευνουχισμός είναι αυτό που κάνεις όταν βάζεις οποιοδήποτε βιολογικά κανονικό παιδί σε ανασταλτικά εφηβείας. Αντιμετωπίζει την εφηβεία σαν μια ασθένεια, συλλαμβάνοντας μια κανονική διαδικασία που είναι κρίσιμη για την κανονική ανάπτυξη και κακή για τα παιδιά.
Στείρωση: δεν είναι καλή για τα παιδιά. Προετοιμάζοντας τα για αυτό που πιθανώς θα καταλήξει σε μια κοπέλα μια διπλή μαστεκτομή στα 16 – όχι πώς να θεραπεύεις την κατάθλιψη ή το άγχος και έχω μεγάλη εμπειρία αντιμετωπίζοντας εφήβους με κατάθλιψη, άγχος, ακόμη και αυτοκτονική κατάθλιψη. Η διδασκαλία των παιδιών προσχολικής ηλικίας με το ψέμα ότι μπορείς να παγιδευτείς σε λάθος σώμα, πάλι, αυτό διαταράσσει την φυσιολογική τους δοκιμασία πραγματικότητας και τη γνωστική ανάπτυξη. Αυτά τα πράγματα είναι κακοποίηση.
Όσον αφορά τις μελέτες, υπάρχουν δύο που γνωρίζω οι οποίες ισχυρίζονται ότι επιβεβαιώνοντας τη σύγχυση του φύλου του παιδιού σας είναι καλό για αυτά. Πρώτον, υποθέτει ότι η εκπαίδευση ενός παιδιού σε μια σταθερή ψευδή πίστη είναι διανοητικά υγιές. Η επιστήμη δεν σου επιτρέπει να υποθέσεις το συμπέρασμά σου. Δεύτερον, αυτές οι μελέτες είναι εξαιρετικά μικρές. Τρίτον, αυτές οι μελέτες είναι πολύ βραχυπρόθεσμες. Και τέταρτον, η ομάδα ελέγχου των “ψυχικά υγειών παιδιών” είναι τα αμφιθαλή αδέλφια, τα περισσότερα απ’ αυτά είναι αδέλφια του παιδιού που αυτοπροσδιορίζεται τρανσέξουαλ. Α, και υπάρχει και πέμπτο, οι γονείς ήταν αυτοί που αξιολόγησαν την ψυχική υγεία των παιδιών.
Αυτή δεν είναι επιστήμη … Δεν νομίζω ότι πρέπει να έχεις M.D. ή Ph.D για να ξέρεις ότι δεν είναι επιστήμη – αυτή είναι ιδεολογία μασκαρεμένη ως επιστήμη.”
Εκτός από την Δρ. Cretella, στο συνέδριο συμμετείχαν ως ομιλητές ο Paul Hruz, Ph.D., αναπληρωτής καθηγητής παιδιατρικής, ενδοκρινολογίας, κυτταρικής βιολογίας και φυσιολογίας στο ιατρικό κέντρο του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον, και ο Allan Josephson, M.D., καθηγητής και επικεφαλής τμήματος παιδιατρικής και εφηβικής ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Louisville.
Στο παρακάτω βίντεο υπάρχει ολόκληρη η ομιλία τους.
https://www.youtube.com/watch?time_continue=4&v=4hDHuLM_bS8
Τα λεγόμενα της Δρ. Cretella για την ”μασκαρεμένη επιστήμη” θυμίζουν και την αμφισβήτηση του Off the Record στην εκδήλωση για τα ”έμφυλα παιχνίδια” στην Καβάλα, όπου ζητήθηκαν επίμονα από την καθηγήτρια Δήμητρα Κογκίδου επιστημονικές αποδείξεις τις οποίες όμως δεν μπορούσε να παρέχει.
Η Δρ. Cretella είχε μιλήσει ξανά για τους κινδύνους της σύγχυσης των φύλων λέγοντας ότι οι επαγγελματίες που την προωθούν πειραματίζονται επάνω σε παιδιά, κάτι που αποκάλεσε ”θεσμοθετημένη παιδική κακοποίηση”, σε έναάρθρο της Daily Signal με τίτλο ”Είμαι παιδίατρος. Πώς η τρανσέξουαλ ιδεολογία έχει διεισδύσει στο πεδίο μου και έχει παράγει κακοποίηση παιδιών σε μεγάλη κλίμακα”:
”Η ουσία του θέματος είναι ότι ενώ το κίνημα υπέρ της μετάβασης επιδιώκει να βοηθήσει τα παιδιά, επιφέρει μια σοβαρή αδικία σε αυτά και τους συνομηλίκους τους που δεν έχουν δυσφορία.
Αυτοί οι επαγγελματίες χρησιμοποιούν το μύθο ότι οι άνθρωποι γεννιούνται τρανσέξουαλ για να δικαιολογούν την εμπλοκή τους σε τεράστιους και ανεξέλεγκτους πειραματισμούς σε παιδιά που έχουν μια ψυχολογική κατάσταση που διαφορετικά θα λυνόταν μετά την εφηβεία στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων.
Τα σημερινά ιδρύματα που προωθούν την επιβεβαίωση της μετάβασης πιέζουν τα παιδιά να μιμηθούν το αντίθετο φύλο, στέλνοντας πολλά από αυτά στην πορεία των ανασταλτικών εφηβείας, της στείρωσης, της απομάκρυνσης των υγειών σωματικών τμημάτων και των ανείπωτων ψυχολογικών βλαβών.
Αυτές οι βλάβες δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο από θεσμοθετημένη παιδική κακοποίηση. Η ηθική δεοντολογία απαιτεί άμεσο τερματισμό της χρήσης της καταστολής της εφηβείας, των διασταυρούμενων σεξουαλικών ορμονών και των χειρουργικών επεμβάσεων για την αλλαγή φύλου σε παιδιά και εφήβους, καθώς και τον τερματισμό της προώθησης της ιδεολογίας του φύλου μέσω σχολικών προγραμμάτων σπουδών και νομοθετικών πολιτικών.”
Απάντηση άλλου συναδέλφου στο παραπάνω σχόλιο:
Δηλαδή η παλιά αριστερά που ξέραμε και που διεκδικούσε ψωμί και ειρήνη, λευτεριά και προκοπή, ψωμί-παιδεία -ελευθερία κλπ , και που θα θα θεωρούσε τις παραπάνω μέριμνες σαν αποπροσανατολιστικές απώλειες χρόνου και ενέργειας για το μαζικό κίνημα ήταν καθυστερημένη και δεν ήξερε οτi τα προβλήματα αυτά δεν ήταν μόνο μιας μικρής μειοψηφίας ή και ελίτ, ενώ η νέα αριστερά θα διεκδικεί ορμονοθεραπεία και εγχειρήσεις αλλαγής φύλου (και με έξοδα φορολογουμένων 😉 για τις ευρύτερες μάζες εργατών και αγροτών που έμαθαν οτι γεννήθηκαν εγκλωβισμένοι σε σώμα άλλου φύλου από το φυσιολογικό τους;
Γράμμα παλιού μαθητή (πάνω από 30 χρονών τώρα) για τρέχον ζήτημα, όπως θα δούμε:
Κύριε Γιάννη μας είχατε στείλει με η-μέιλ μια φορά κάτι που αντιγράψατε από ένα έντυπο Αμοργιανών με τίτλο «Ο Καζαντζάκης στην Αμοργό» Σας το βάζω πρώτα από κάτω (βλ. εισαγωγικά) για μη το ψάχνετε, και μετά σας λεω γιατί σας το θυμίζω:
«Αμοργιανό κειμενο οου αφορα επισκεψη (με πεδιλα και χωρις καν βαλιτσες) του Καζαντζακη στην Αμοργό για λιγο και μεσα από τα ματια του Αντώνη του Τρατάρη (εκ του «τράτα») ενός φοβερου ψαρα και βαρκαρη που ετυχε να τον παραλαβει στηναποβιβαση από το καϊκι που τοτε γινονταν χωρις λιμανι.
«Μιχαήλ Κωβαίος: Ο Καζαντζάκης στην Αμοργό
….
-Πολλά πράματα έμαθα απ’αυτό τον άνθρωπο , έλεγε μια μέρα με καμάρι στους θαμώνες της καλύβας.
Κι αυτοί από περιέργεια και κάποια δόση κακεντρέχειας ρωτούσαν:
-Ήντα σ’έμαθε τέλος πάντων αυτός ο Καζαντζάκης; Μέρα νύχτα είσαι μαζί του…Αξάνοιε, μαθές, να μη σε κάμει και σένα άθεοκαι κομμουνιστή.
Ο Αντώνης όμως εθύμωνε, όταν άκουε τέτοιες κουβέντες και μιλούσε άσχημα:
-Να σκάσετε , άμα δεν ξέρετε. Ούτε άθεος είναι ο άνθρωπος ούτε κομουνιστής. Μακάρι να του μοιάζαμεν όλοι…
-Έλα δα, καημένε Αντώνη! Όλος ο κόσμος λέει πώς είναι άθεος…,απαντούσαν αυτοί…
-Ο κόσμος λέει, χωρίς να ξέρει, γιατί αυτός ο άνθρωπος πιστεύει στο Θεό πιο πολύ κι από σας. Όταν τον ρώτησα μια μέρα γιατί τον λένε άθεο , μου’καμε ολόκληρη θεωρία
-Εσύ Αντώνη, μου είπε, όταν βγαίνεις στο πυροφάνι τι ψάχνεις να βρεις; Χταπόδι βέβαια. Κι όταν δεν το εύρεις και γυρίσεις άπρακτος, δε θα πεις βέβαια πως δεν υπάρχουν χταπόδια, αλλά θα ξαναβγείς την άλλη μέρα και την άλλη και την άλλη. Ψάχνοντας για χταπόδι,γιατί ξέρεις πως υπάρχει τέτοιο πράμα. Το ίδιο κάνω κι εγώ. Ψάχνω μέρα νύχτα για να βρω το Θεό, γιατί ξέρω πως υπάρχει , αφού αν δεν υπήρχε δεν θα υπήρχα ούτ’εγώ. Και δεν αρκεί να λέω: πιστεύω πως υπάρχει Θεός. Ηουσία είναι να τον εύρεις, να τον νοιώσεις, να κουβεντιάσεις μαζί του. Η διαφορά μου μ’αυτούς που με λένε άθεο είναι πως εγώ αναζητώ πρωί και μεσημέρι και κάθε ώρα, να τον εύρω, ενώ αυτοί απλά πιστεύουν μονάχα πως υπάρχει και δεν δίνουν δυάρα να τον γνωρίσουν από κοντά, να τον νοιώσουν μέσα τους σαν τον πολυτιμότερο θησαυρό και οδηγό της ζωής τους.
Ένας ηλικιωμένος ψαράς πετάχτηκε τότε με πείσμα να διακόψει το ρητορικό χείμαρρο του Αντώνη:
-Γιάντα το λοιπόν είναι κομμουνιστής; Οι κομμουνιστές δε λένε οι ίδιοι πως είναι άθεοι;
-Και ποιος σου’πε πως είναι κομμουνιστής; Εγώ όταν τον ρώτησα μου είπε καθαρά και ξάστερα πως δεν είναι κομμουνιστής.
-Κι εσύ το πίστεψες;
-Και βέβαια το πίστεψα. Ο κόσμος, μου εξήγησε, παρεξηγεί τη στάση του, γιατί εκφράζει πολλές φορές δημόσια το θαυμασμό του γι’αυτούς τους ανθρώπους τους κομμουνιστές.
-Ε αφού τους θαυμάζει δεν είναι όμοιός τους;
-Το είπα κι εγώ αυτό αλλά ξέρετε τι μου απάντησε; Κάπως έτσι:
-Θαυμάζεις βέβαια, Αντώνη μου, τον Ιησού Χριστό, δεν είναι έτσι; Μπορείς λοιπόν να καυχηθείς πως είσαι όμοιός του; Τον θαυμάζω κι εγώ πολύ, θαυμάζω ακόμη όλους τους άγιους της εκκλησίας που μαρτύρησαν στ’όνομά του. Μα ούτε στο νυχάκι δεν μπορώ να τους φτάσω. Κάτι πολύ δυνατό είναι μέσα μου, που μου φωνάζει επιταχτικά: Είσαι λεύτερος, δεν αξίζει, καημένε, να είσαι σκλάβος, η ζωή είναι άχρηστή χωρίς λευτεριά. Πώς γίνεται λοιπόν, Αντώνη, να μη θαυμάζω ανθρώπους που πιστεύουν με πείσμα το αντίθετο και θυσιάζουν έτσι το πολυτιμότερο αγαθό, τη λευτεριά τους;
-Και τώρα ίντα λέτε του λόγου σας; ρώτησε ο Αντώνης με κάποια δόση ειρωνείας.
-Το ακροατήριο έμεινε αποσβολωμένο. Οι αφελείς εκείνοι χωρικοί, ψαράδες, βαρκάρηδες περιβολάρηδες δεν ήξεραν πια τι να πουν. Ο Αντώνης μιλούσε με τέτοιο ωραίο και πειστικό τρόπο, σαν άνθρωπος γραμματισμένος, που ήξερε να στοχεύει στοψαχνό και να κάνει τους άλλους, αντί να σχολιάζουν και να κακολογούν ανθρώπους που δεν γνωρίζουν, να κοιτάξουν λιγάκι μέσα τους, να γνωρίσουν τουλάχιστον τον εαυτό τους, τον μεγάλο αυτό άγνωστο! Κυριεύτηκαν όλοι από ένα συναίσθημα κατωτερότητας.
-Πώς άλλαξε ετούτος ο άνθρωπος, έλεγαν μεταξύ τους. Αυτό το διαολεμένο κοπέλι, ο Καζαντζάκης, αντί να τον κάμει κομμουνιστή, τον έκαμε λογιότατο…πως σου φαίνεται;»
Λοιπόν:
Κι εγώ και μερικά άλλα παιδιά θέλουμε να πάμε να δούμε μαζί σας την ταινία «Καζαντζάκης» που τώρα προβάλλεται και μετά να πάμε για καφέ και να συζητήσουμε και την ταινία και την κριτική που έχει το elcultureblog (αν δεν την έχετε διαβάσει, ιδού: http://www.elculture.gr/blog/article/καζαντζάκης-του-γιάννη-σμαραγδή/ )
Υστερόγραφο του σχολίου 1:
Γιάννη επειδή ξέρω τι δουλευταράς είσαι και ότι δεν ματαίωσες άλλες σου προτεραιότητες και δραστηριότητες , όπως π.χ. η γιορτή της 17Ν, για να προλάβεις να μεταφράσεις παράλληλα 1046 υπότιτλους από το ντοκυμαντέρ του BBC για τις «ορμονοθεραπείες και εγχειρήσεις μετάβασης» κλπ, γι’αυτό δεν μπορώ και να σου πω οτι δικαιώνονται όσοι λένε οτι αυτά είναι κόλπα για να αχρηστεύονται ικανοί άνθρωποι μέσω του να καταλήγουν καφενο-συζητώντας περί όνου σκιάς. Ελπίζω το καλύτερο, δηλαδή να πιάσουν τόπο όσα ανάρτησες για το θέμα με το να κάνουν άλλους που θα τα διαβάσουν να μην αχρηστευθούν εκείνοι χάνοντας παρόμοιο χρόνο στο να διαβαζουν ψευδοεπιστημονικά άρθρα για το θέμα και παρακολουθώντας ή συμμετέχοντας σε συζητήσεις για την μπάλα που κάποιος επίτηδες ή κατά λάθος έρριξε στην εξέδρα.
Αυτό είναι το καλύτερο που ελπίζω, αλλά εύχομαι το ακόμα καλύτερο: Αχρείαστα να’ναι όσα ανάρτησες διότι η Ελλάδα (είτε από κάποια εναπομείναντα ανακλαστικά αριστερών παλιού τύπου στους γονείς, είτε από ανακλαστικά χριστιανών στους γονείς ή μάλλον στους παππούδες, είτε από ακομπλεξάριστη κοινή λογική και μη ευπιστία σε κάθε καινούργια παλαβομάρα) δεν θα αντιμετωπίσει πρόβλημα ραγδαίας αύξησης αιτήσεων για μεταβάσεις φύλου. Κοίταξε όμως, (αφού αγγλικά ξέρεις) τι γίνεται στην Αγγλία (δεν πίστευα στα μάτια μου όταν είδα πόσο εύκολα τσιμπάνε οι Άγγλοι γονείς: factCheck Q&A: How many children are going to gender identity clinics in the UK?
Τέλος πάντων, αχρείαστα να’ναι όσα ανάρτησες για μη τυχόν και χρειαστούν στη θεματική βδομάδα, αλλά τώρα ηρέμησε και σκέψου δυο-τρία ακόμη πράγματα για την επόμενη θεματογραφία του σάιτ σου. Όταν τα παιδιά άκουγαν τα όσα είπες στην 17Ν σε ρώτησαν το παραμικρό για τους κουκουλοφόρους; Από ότι μου είπες όταν σε ρώτησα, όχι! Ούτε ένα. Σε ρώτησαν, μόνο, μήπως ήσουν κι εσύ στο Πολυτεχνείο και γι’αυτό το παίρνεις τόσο ζεστά, και όταν τους είπες οτι τότε ήσουν στην Αμερική αλλά στο Πολυτεχνείο ήταν συμμαθητές σου από το Λύκειο, σε ρώτησαν μήπως ήσουν στο ΕμΑϊΤι ή στην ΝΑΣΑ και να τους πεις για αυτά. Και αργότερα ένα παιδί σε ρώτησε αν έχεις γνώμη για την ταινία για Μαρξ και Ένγκελς που κυκλοφορεί. Όσο λίγο ενδιαφέρθηκαν για τα αντεπιχειρήματα περί κουκουλοφόρων άλλο τόσο μάλλον θα ενδιαφερθούν και για τα αντεπιχειρήματα περί αλλαγών φύλου. Και αν ενδιαφερθούν κι άλλο τους έχεις ήδη έτοιμο το υλικό και την πόρτα ανοιχτή για «συζητήσεις για όλα» (εννοώ εδώ που βρισκόμαστε τώρα, στα σχόλια του σάιτ σου «σημειώσεις για όλα»)
Το δεύτερο πράγμα που έχω να σου πω, όμως σαν φιλόλογος που είμαι κι όχι σαν φυσικός που δεν είμαι, είναι οτι όπως όταν τσίμπησες με την ταινία για τον Ασσάνζ που σου έδειξα και την έπαιξες στα παιδιά και πρόσθεσες και σαν συναφούς περιεχομένου την ταινία “The Challenger disaster” όπου ο Ουίλλιαμ Χαρτ υποδυόταν τον Φάινμαν και τους διηγήθηκες πακέτο με αυτήν και το θεατρικό “Copenhagen” που παίχτηκε στο Λονδίνο οταν το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε στην Γιουγκοσλαβία, και την άλλη χρονιά το έπαιξε εδώ ο Καζάκος υποδυόμενος ο ίδιος τον Μπορ, κι όπως τους έπαιξες την ταινία “ Infinity” που τον Φάινμαν νέο στo Λος Άλαμος τον υποδυόταν ο Μάθιου Μπρόντερικ και τους διηγήθηκες το θεατρικό για τον Φάινμαν που ανέβασε πριν χρόνια ο Κοτανίδης ο οποίος είχε κάνει από νέος όνειρό του να ανεβάσει κάποτε σε θέατρο κάτι για τον Φάινμαν, όταν είχε ακούσει για αυτόν από φοιτητή φυσικής, συν-κρατούμενό του σε κελλί της χούντας, έτσι και τώρα να βρεις κάποια αφορμή, σίγουρα θα προκύψει, να μπουν κι εκείνα στις «σημειώσεις για όλα» (αν και, ίσως, ήδη με αυτά που ανέφερα , και με λίγο ψάξιμο στο γκουγκλ, θα τα βρουν όσοι ενδιαφέρονται, όλα τα σχετικά)
Το τρίτο που θέλω να σου πω είναι πιο σοβαρό αλλά φιλόλογος σαν εμένα μόνο κατά το ήμισυ μπορεί να το στηρίξει διότι αφορά φυσικούς: ο συνάδελφός σου φυσικός, και κοινός μας αδελφικός φίλος, έχει όνειρο να βοηθήσει στην «αποφροντιστηριοποίηση» του τρόπου σκέψης και διαβάσματος (που λόγω άγχους εισαγωγικών εξετάσεων αποκτούν στο Λύκειο οι μαθητές) γράφοντας ένα βοήθημα σαν «οδηγό ανάγνωσης» των περίφημων διαλέξεων του Φάινμαν για πρωτοετείς και δευτεροετείς στις οποίες, όπως μου είπε, έκανε ο Φάινμαν τον τεράστιο άθλο της εκλαΐκευσης μέχρι και κάποιων μεταπτυχιακών γνώσεων αλλά χωρίς «εκπτώσεις»(=χωρίς γνώσεις που να ήταν γνώσεις απλώς περιγραφικές χωρίς επιχειρήματα)
Να λοιπόν η γνώμη μου: Όπως άφησες κάποια διαστήματα μεταξύ 17 Ν και επόμενης ενότητας, και πήγες σε βιβλιογραφία για έμφυλες ταυτότητες, και όπως θα αφήσεις τα αντίστοιχα και για άλλα θέματα που ίσως θα προκύψουν, έτσι να αφήσεις και για τέτοια θέματα (και κάτι μου λέει οτι πιο πολύ για εκείνα θα ενδιαφέρονται οι περισσοτεροι αναγνώστες του σάιτ, ή τουλάχιστον οι φυσικοί. (εγώ και να ενδιαφερόμουνα δεν θα τα καταλάβαινα, φιλόλογος είμαι άρα σε «φυσική χωρίς εκπτώσεις» δεν έχω βλέψεις)…..
Απίθανη η ιδέα του φίλου μας να βοηθήσει στην «αποφροντιστηριοποίηση» του διαβάσματος φυσικής μέσω βοηθήματος στο διάβασμα των διαλέξεων του Φάινμαν για πρωτοετείς και δευτεροετείς . Πρώτη σκέψη στο πώς να βοηθήσω και εγώ λιγάκι στο αντίστοιχο με μαθηματικά θα ήταν μέσω ενός βοηθήματος για το βιβλίο των Κουράντ και Ρόμπινς «Τι είναι τα μαθηματικά» , αλλά είναι τόσο κατανοητό που αρκεί απλώς η αναφορά του. Δεύτερη σκέψη είναι να μεταφράσω εδώ και τώρα μια άσκηση από άλλο κείμενο και αν τυχόν υπάρξει κανείς που να ενδιαφέρετα να δει και άλλες και που τυχόν να μη ξέρει αγγλικά, τότε να μεταφράσω κι άλλες (κι αν ξέρει αγγλικά απλώς να γράψω πού θα τις βρει):
«Είναι σωστή η παρακάτω απόδειξη του θεωρήματος Bolzano-Weierstrass για συναρτήσεις συνεχείς στο [0,1]; Αν κάτι λείπει μπορεί εύκολα (και χωρίς λήψη του ζητουμένου) να συμπληρωθεί ; Αν λείπει κάποιο «αξίωμα» σε τι θα χρειαζόταν; Λείπει;
Aς υποθέσουμε οτι μια συνεχής συνάρτηση αλλάζει πρόσημο εντός του [0,1].Διαιρούμε το [0,1] σε δέκα ίσα υποδιαστήματα. Τουλάχιστον σε ένα από αυτά η συνάρτηση αλλάζει πρόσημο. Θεωρούμε το αριστερό του άκρο σαν ψηφίο δεκάτων ενός αριθμού. Όλοι οι αριθμοί του υποδιαστήματος αυτού έχουν το ψηφίο εκείνο σαν ψηφίο των δεκάτων τους. Διαιρούμε το υποδιάστημα εκείνο σε δέκα ίσα υπο-υποδιαστήματα. Σε ένα τουλάχιστον από αυτά η συνάρτηση αλλάζει πρόσημο. Θεωρούμε το αριστερό του άκρο σαν ψηφίο εκατοστών ενός αριθμού. Όλοι οι αριθμοί του υπο-υποδιαστήματος αυτού έχουν το ψηφίο εκείνο σαν ψηφίο των εκατοστών τους …κλπ κλπ Ο αριθμός που κατασκευάζεται με τον τρόπο είναι αριθμός στον οποίο η συνάρτηση μηδενίζεται διότι στην περιοχή του υπάρχουν σε αυθαιρέτως μικρή απόσταση αριθμοί όπου η συνάρτηση παίρνει και θετικές και αρνητικές τιμές ενώ αν αν εκεί έπαιρνε τιμή π.χ. θετική τότε η συνάρτηση , ως συνεχής, θα παρέμενε θετική αν η απόσταση από το σημείο γινόταν αρκετά μικρή…»
Επίσης άλλος τρόπος «αποφροντιστηριοποίησης μαθηματικών» είναι να διαβάσουμε πώς έφτασε ο Euler σε πολλά από τα συμπεράσματά του…
Προφανώς και θα εξερευνήσουμε με τον φίλο μας, και με άλλους, που είμαι σίγουρος οτι θα τους αρέσει η ιδέα για αποφροντιστηριοποίηση, για πιθανές συνεργασίες ή έστω αναρτήσεις σε κοινό σάιτ για μαθητές, φοιτητές και συναδέλφους…Ευχαριστώ για την ιδέα που μας πρότεινες (και μάλιστα χωρίς καν να είσαι θετικής κατεύθυνσης!) Φυσικά η κύρια ιδέα και εργασία θα είναι η δική του, μέσω Φάινμαν, είτε σε κοινό σάιτ, είτε όπου αλλού θελήσει να την βάλει για να την βρίσκουμε οι ενδιαφερόμενοι…
ΥΓ στο 2ο σχόλιο της 29ης Νοεμβρίου (περί Καζαντζάκη):
Πριν πάμε στην ταινία ας αναφέρουμε επίσης για τον Καζαντζάκη που συγκατοικώντας στην αρχή της Κατοχής στην Αίγινα με τον Σικελιανό , θέλανε γέροι κι οι δυο να αρχίσουν από την Αίγινα αντίσταση. Μια φορά γύρισε στην Αίγινα από ταξίδι στην Αθήνα ο Σικελιανός και είπε πολύ συγκινημένος στον Καζαντζάκη «Οταν πήγαινα διασταυρωθήκαμε με μια βάρκα κι ο γείτονάς μας ο…(ψαράς, ; κηπουρός; Ο γράφων δεν θυμάται)…που γύρναγε από Πίνδο μου φώναξε «Κυρ Άγγελε μήπως εσύ ξέρεις γιατί μας γυρίσανε; Εμείς πριν φύγουμε για πάνω είχαμε κοινωνήσει». Βλέποντας την συγκίνησή του ο Καζαντζάκης του απάντησε «Ο λαός δεν διδάσκεται, διδάσκει, δεν το’ξερες;» Ξέρουμε βέβαια οτι δεν ηταν λαοκόλακας ο Καζαντζάκης , ούτε θεούσος, και εξ ίσου καλά ξέρουμε και οτι δεν θα ήταν και πολύ Καζαντζακικοί ούτε πολύ δάσκαλοι οι τωρινοί μη θεούσοι , μη εθνικιστές κλπ. Ο δε Σικελιανός ο ίδιος εφάρμοσε μάθημα (από το λαό) π.χ. στο ποίημά του «Στου Όσιου Λουκά το μοναστήρι» (http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/aggelos_sikelianos/st_osioy_loyka_to_monasthri.htm ) Ο ίδιος ο Καζαντζάκης πού εφάρμοσε στα δικά του βιβλία αυτό που είπε; Στο βιβλίο του «Καπετάν’ Μιχάλης», σε έναν ξεσηκωμό εναντίον των Τούρκων, μια Κρητικιά χωρική εκβιάζεται να πεί πού κρύβεται ένας Ρουμελιώτης εθελοντής που ήρθε να βοηθήσει. Αν δεν πεί στους Τούρκους πού κρύβεται θα σκοτώσουν τον γιό της. Δεν τους λέει και τον σκοτώνουν. Όταν αργότερα την ρωτάνε οι γειτόνισες πώς άντεξε η καρδιά της να πάρει τέτοια απόφαση λέει «Ήξερα τι καϋμό θάχε η μάννα του Ρουμελιώτη».Ήταν αυτό ένα μυθιστορηματικό εύρημα; Όχι. Το γεγονός όντως υπήρξε αλλά συνέβη στην μάχη της Κρήτης. Οι ανακριτές της Κρητικιάς χωρικής δεν ήταν Τούρκοι αλλά Γερμανοί και ο ξένος δεν ήταν Ρουμελιώτης εθελοντής αλλά Βρεττανός κομμάντο.
Γιάννη αυτά που σας έλεγα το περασμένο Σάββατο για το καράβι Mataroa των Ελλήνων με υποτροφία από Γαλλία πήγα σε ένα φωτοτυπείο, τα έβαλα σε pdf και στα στέλνω και εσένα αφού μου’πες οτι κάπου θα τα χρειαστείς.
Είναι από το βιβλίο του δημοσιογράφου Γιάννη Ράγκου
ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ
Εκδόσεις Polaris (2016)
Ευχαριστώ τον συνάδελφο φυσικό (και όχι αδελφικό φίλο αλλά βιολογικό αδελφό) για το pdf , το βάζω στο τρίτο σετ των pdf του σάιτ με τα νέα θέματα που ανοίξαμε, δηλαδή τα (προσεχώς ) περί Φάινμαν του άλλου συναδέλφου και τα περί Όυλερ (Euler, που κάποτε γράφαμε με άλλο συνάδελφο και αδελφό εξ αγχιστείας), παρ΄όλο που η αναφορά στο καράβι των υποτρόφων εκείνων έγινε στην σελίδα 8 του πρώτου-πρώτου pdf του παρόντος σάιτ (του λινκ 17N -2017 Διάλειμμα για ανασύνταξη.pdf )
Αν κάποιος συνάδελφος, ή μαθητής ή φοιτητής , κρίνει οτι κάτι τον ενδιαφέρει από τα περί Όυλερ και δεν ξέρει Αγγλικά να μου πει να του το μεταφράσω…
Το πώς πήγανε οι Έλληνες υπότροφοι του προηγούμενου σχολίου στο Παρίσι, και κάνανε μετά οτι κάνανε, φέρνει στο νου και μια διήγηση του Ελύτη για το πώς καθ’οδόν προς το Παρίσι του ήρθε η ιδέα να γράψει το «Άξιον Εστί». Προσωπικά το έμαθα απο πρότζεκτ προπερσινου μαθητή
http://www.imerodromos.gr/gennhthke-to-axion-esti/
https://www.youtube.com/watch?v=aI05kbbXCro
https://www.youtube.com/watch?v=28GzARSTNFA
Γιάννη, ξαναείδα αυτά τα λινκ με το «Άξιον Εστί» που εμείς οι φιλόλογοι δεν χορταίνουμε να παίζουμε στα παιδιά και να τα συζητάμε ξανά και ξανά μαζί τους και σε ρωτάω και σένα ξανά: Πιστεύεις οτι αν σε μια τάξη Λυκείου έπαιζες ένα από αυτά, ή και τα δυο, για να ολοκληρώσεις το τι εννοεί εκείνο που είπες στην γιορτή της 17Ν οτι το «Δοξαστικό» που άκουσαν είναι «δοξολογία στη ζωή» και μετά ξαναγύρναγες στους κουκουλοφόρους με τους οποίους άρχισες, θα έλεγε έστω και ένα παιδί «επιτέλους ξαναγυρίσαμε στη δράση» αντί να πει «ωχ, δεν ξεκολλήσαμε, πάλι εκεί γυρνάμε!»;
-Μάλλον δίκιο έχεις. Για να το δούμε πιο χειροπιαστά ας σκεφτούμε το εξής: Πάρε εκείνο το γκράφφιτι που κυκλοφορούσε πριν λίγο καιρό στο ίντερνετ κι έγραφε: «ΕΛΥΤΗ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΣΟΥ ΒΡΩΜΑΕΙ ΕΛΛΑΔΑ» . Και πες οτι εγώ το ανέφερα μετά τα βίντεο στην τάξη και πρόσθετα και καμιά ατάκα τύπου «ΚΑΙ ΣΕΝΑ, ΕΙΤΕ ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΙΣΑΙ ΕΙΤΕ ΞΕΝΟΣ, Ο ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ ΣΟΥ ΒΡΩΜΑΕΙ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΚΡΕΤΙΝΙΣΜΟ». Ας σκεφτούμε εκ πείρας αντιδράσεις παιδιών. Ίσως αν δεν είχαν δει , και μάλιστα πριν λίγο, τα βίντεο να είχαν μια κάποια όρεξη για συζήτηση περί της ατακομαχίας. Αλλά αν το’χαν δει, να στο περίπου τι θα μου’λεγαν: «Κύριε, με τι ασχολείστε; Ακούσατε την απάντηση του Ελύτη και παρ’όλα αυτά θεωρείτε ότι χρειάζεται και η ατάκα σας; Αν ο συγγραφέας του γκράφφιτι δεν είχε πειστεί από τον Ελύτη πως πιο διεθνιστικό Αιγαίο, πιο οικουμενικό, από αυτό που είδε κι άκουσε δεν μπορούσε ούτε να φανταστεί, και ούτε καν να ονειρευτεί, θα πειθόταν από την ατάκα σας; Και αν χρειαζόταν και αυτή για να πειστεί, είστε σίγουρος οτι θα είχε καταλάβει ; Ή μήπως θα νόμιζε οτι κατάλαβε διότι θα σας ένιωθε κάποιον σαν κι εκείνον αφού για να μιλάτε έτσι ούτε κι εσείς θα καταλαβαίνατε τον Ελύτη;». Ας πούμε οτι αυτή θα ήταν η αντίδραση από τους «καλούς μαθητές», ή, πιθανότερο, από τις «καλές μαθήτριες». Από τους «κακούς μαθητές» πιθανότερη είναι η εξής αντίδραση: «Ο κύριος κατά βάθος θέλει να μοιάσει στον Καρανίκα που αρχίζει με το «τσόλι» και φτάνει στο «θυλαστικό μπόχας» , το –θυ- με ύψιλον, και νιώθει όσο θριαμβευτικά νιώθουν τα παιδιά στα νήπια που κολλάνε στον τοίχο τα προνήπια που δεν ξέρουν ακόμα οτι στην αντι-ατάκα «βλάκας είσαι και φαίνεσαι» υπάρχει και αντι-αντιατάκα «κι απ’τη μύξα σου κρέμεσαι».
Και αν μας φάνηκε πολλαπλότατα αξιοσημείωτη η ιστορία με το καράβι Ματαρόα, η κάτωθι ιστορία άλλου είδους υποτρόφων, τους λεγόμενους «Έλληνες του Γκαίρλιτς» θα μας αφήσει άναυδους¨:
http://waxtablets.blogspot.gr/2011/11/blog-post_27.html
Τώρα, μέσω του προηγούμενου σάιτ και πάλι, θα κουφαθούμε ακόμα πιο πολύ κι απ’το προηγούμενο σχόλιο: Πόσοι από μας ΚΑΙ τους φυσικούς ΚΑΙ τους φιλολόγους μαζί, ξέρουμε οτι ο Κάλβος πέθανε στην Αγγλία ως επικηρυγμένος καρμπονάρος και βιοπόριζε ως μελισσουργός και οικοδιδάσκαλος απειροστικού λογισμού; Και μας τα λέει φυσικός ή φιλόλογος αυτά; Όποιος θεωρεί οτι τον ενδιαφερουν όλα αυτά ας πάει στο
http://waxtablets.blogspot.gr/2013/10/blog-post_12.html
Απάντηση στα χτεσινά σχόλια (της 30ης Νοεμβρίου):
…-
Πάντως ούτε εγώ ούτε άλλος αριστερός φοιτητής πριν 50 χρόνια είχε ακούσει για Ματαρόα. Επίσης, ίσως δεν έχω εξ ίσου πλούσια εκπαιδευτική εμπειρία με σένα, αλλά ο «κακός μαθητής» που αναφέρεις και που μου φαίνεται πιο ξύπνιος κι από τον «καλό», αντλεί στοιχεία από πρόσωπο με σάρκα και οστά ή είναι «πείραμα σκέψεως»; Μήπως είναι, ούτως ειπείν, «γατόνι του Σραίντινγκερ;» με την βοήθεια του «σεναριογράφου» και όχι με την βοήθεια των 17-18 ετών της ηλικίας του;
-Εγώ θα σου πω δύο πραγματικά συμβάντα με τον ίδιο «κακό μαθητή» (το ένα στη Β και το άλλο στην Γ Λυκείου, στην οποία έμεινε κιόλας αλλά δεν τον πείραξε «διότι είχε κερδίσει χρόνο» όπως είπε) και εσύ κρίνε αν δεν απαιτούν ακόμη περισσότερη οξυδέρκεια από όση αναρωτιέσαi αν ορθώς απέδωσα στον υποθετικό μαθητή:
Β Λυκείου:
Μια φορά, εκεί που έχουμε μάθημα τους νόμους των αερίων και έχει τύχει να μην έχω κουρευτεί για καιρό, ξαφνικά μονολογεί μεγαλοφώνως ο Γιάννης και λέει «Ξέρω γιατί ο κύριος αφήνει μαλλί. Θέλει να μοιάσει στον Θεοδωράκη» και λέγοντάς το έχει έρθει κιόλας στον πίνακα μούχει πάρει τον μαρκαδόρο και κουνώντας τον σαν μπαγκέττα αρχίζει να τραγουδάει τους νόμους των αερίων στον ρυθμό του «της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ». Είμαστε όλοι εμβρόντητοι και μετά ξεκαρδισμένοι αλλά ο Γιάννης ξέροντας λες κι ήταν επαγγελματίας ότι το θέμα δεν είναι μόνο πώς να ανέβεις στη σκηνή αλλά και πώς να κατέβεις το στρίβει δια του παραφράζειν τα Πέ-Βέ-Τέ των νόμων του Μπόϋλ και του Τσάρλς ως εξής: «Πέ-Βέ-Τέ; Βε-Σέ! Βε-Σέ!» και πιάνοντας τα μαγαζιά του φεύγει απ’την τάξη και ξανανοίγει αμέσως μετά για υπόκλιση και χειροκρότημα.
Γ Λυκείου:
-Γιάννη έλα να πεις μάθημα
-Τώρα τι μάθημα να σου πω; Δεν κάθεσαι εσύ στην θέση μου να πάω εγώ στη θέση σου να παραστήσω εσένα;
-Γιάννη, ξέρεις τι παθαίνουν οι μαθητές που μιλάνε στον ενικό στους καθηγητές;
-Τι;
-Τους μιλάνε στον πληθυντικό οι συμμαθητές τους γιατί νομίζουν πώς εχουν βύζμα
-Καλό. Να σε παραστήσω τώρα;
Ανεβαίνει λοπόν στον πίνακα, πάω εγώ στη θέση του , καμπουριάζει σαν και μένα τεντώνει το χέρι και το λυγίζει όπως εγω και όπως κάνει κι ο καραγκιόζης στο θέατρο σκιών, και μου φωνάζει εμένα εκεί που κάθομαι στο θρανίο του «ρε βλάκα, πρώτη φορά την βλέπεις την άσκηση;»
Μπορείς να φανταστείς τι ρόλους έπαιξε σε θεατρικά περί 17Ν στο σχολείο! Και με τον καλύτερο της τάξης του ήταν τόσο αχτύπητο ζευγάρι ηθοποιών όσο οι Γουώλτερ Ματάου , Τζακ Λέμον και οι ΝτεΒίτο , Σβαρτσενέγκερ .
– Ωραίες αναμνήσεις για τα γεράματα!
Οι αναμνήσεις από τα παιδιά που τα παίζανε είναι αναμνήσεις για τα γεράματα. Όμως οι άνθρωποι τους οποίους υποδύονταν είναι «άνθρωποι για όλες τις εποχές» (όπως ο Μίσσιος κι οι Μακρονησιώτες) που είτε παίζοντάς τους είτε διαβάζοντάς τους πρέπει να τους ξαναθυμόμαστε και πριν τα γεράματα και να τους ξαναθυμίζουμε στους άλλους αν τους ξέρουν ή να τους πληροφορούμε γι’αυτούς αν δεν τους έρθουν. Είπαμε π.χ. να θεατροποιήσουμε τα κάτωθι δυο περιστατικά από Μίσσιο (δεν τα έχω τα βιβλία του πια, απο μνήμης στα παραθέτω)
Είχαμε-πούχαμε τον πόνο μας εκεί, να κουβαλάμε πέτρες ντάλα μεσημέρι, μας ήρθανε μια φορά και κάτι επίσημοι με τις κυρίες τους, μας βάλανε οι φύλακες να σενιαριστούμε , μας δώσανε και καλό φαϊ μέχρι και κρασί μας φέρανε για να τους κάνουνε καλή εντύπωση, θα μας έβγαζαν οι επίσημοι και λόγο για τους αρχαίους ημών προγόνους για να τους μοιάσουμε και να αφήσουμε τον κακό τον δρόμο που είχαμε πάρει, ο Γράδος δεν φαινότανε πουθενά, ρέ πούναι ο Γράδος; εδώ Γράδος; εκεί Γράδος; πουθενά ο Γράδος, εκεί που μίλαγε ένας επίσημος νάσου ο Γράδος τσίτσιδος όπως τον γέννησε η μάννα του που λένε, αλλά πασαλειμένος απ’την κορφή ως τα νύχια με σκατά και κουβάλαγε και δυό τενεκέδες, που ξεχειλίζανε από σκατά κι αυτοί. Πάει στην εξέδρα κι αρχίζει να πετάει χούφτες τα σκατά και στο διοικητή και στους επίσημους και στις κυρίες τους, σε όλους. Χλάάάτς οι κουραδιές σε όλους, εμείς νάχουμε χεστεί στο γέλιο από κάτω, να φωνάζει ο διοικητής πιάστε τον, ποιός να τον πιάσει αφού όλοι σιχαίνονταν έτσι που ήτανε πασαλειμένος στα σκατά. Τι να κάνει; Να τον απειλήσει; Με τι; Ο βρεμένος την βροχή δεν φοβάται. Εις θάνατον ήτανε. Να τον δείρουνε; Και τι ξύλο δεν είχε φάει; Δεν είχε μείνει τίποτε που δεν τόχε περάσει, άρα τίποτε δεν έπιανε στον Γράδο. Άρχισε λοιπόν ο διοικητής να απειλεί τους μπάτσους και τους φαντάρους με τιμωρίες κι εν τω μεταξύ τα σκατά του Γράδου να τους έρχονται στα κουστούμια και στις καλές τους τις στολές και στα μούτρα και χλάτς και χλούτς οι κουραδιές, με τα πολλά του ορμήξανε αλλά χώρια που τους γλίστραγε έτσι σκατωμένος που ήτανε και γινόντουσαν χάλια, τους πασάλειβε και στα μούτρα όσους πλησιάζανε, θα μου πείς μετά τον σαπίσανε. Αλλά και πρώτα σάμπως δεν τον είχανε σακατέψει; Αλλά τώρα είχε πάρει και το αίμα του πίσω, και για πάρτη του και για πάρτη μας, ήρωας ο Γράδος λοιπόν, ή μάλλον φίρμα, ήρωας ήτανε κι απο πρίν έτσι κι αλλιώς, γεμάτο ήρωες ήταν το νησί αλλά έγινε και φίρμα.
(Μίσσιος εφηβος βγαινοντασ απο το στρατοδεικειο με ενα μεγαλυτερο και εναν τριτο)
-Ρε, κατάλαβατε τι ποινή πήραμε; Από πέντε φορές ισόβια ο καθένας κι από τρείς εις θάνατον Τρελλοί είναι; Τι λέτε κύριε πρόεδρε; Αν μας εκτελέσετε έστω και μια φορά, άσε πια τρείς φορές, πώς θα ζήσουμε να υπηρετήσουμε τα ισόβια; Αν ζήσουμε να υπηρετήσουμε τα ισόβια έστω και μια φορά -Μαθουσάλες θα γίνουμε να τα υπηρετήσουμε πέντε φορές;- αν ζήσουμε, λέγω, για τα ισόβια τότε σας ερωτώ: πώς θα μας εκτελέσετε; Μήπως είχατε πιεί κάνα ποτηράκι πρωϊ-πρωϊ; Εμεις για να σας ακούσουμε στο δικαστήριο φορέσαμε και τα καλά μας, δανεικό σακάκι απο τον αδελφό μου φόρεσα για να τιμήσω τον χώρο του δικαστηρίου και σεις κοπανάτε τσίπουρα πρίν έρθετε; Και μετά «πάρε νάχεις»
(Μπαίνει ένας αστυνομικός)
-Μπρός, στην κλούβα γρήγορα μην αγριέψω.
Ο μεγαλυτερος:-Να αγριέψεις; Δεν άκουσες ρε καραγκιόζη τι ποινή πήραμε; Απο δώ και πέρα το μόνο που μπορείς να μας κάνεις είναι να μας τα…Άντε τώρα και δεν τα συνηθίζω τέτοια λόγια.
-Ρε καραγκιόζη έκανες τον κουλτουριάρη να μιλάει σαν εμάς τους λιμενεργάτες; Θα σε καταγγείλω στο σωματείο οτι θέλεις να μας αφήσεις άνεργους.
(Ακούγεται η φωνή της μάννας του νεοτερου (=Μίσσιου)
-Κύριε αστυφύλακα, κύριε αστυφύλακα.
Ο αστυφύλακας του λέει :
-Θα σούδειχνα αλλά με φωνάζουν
Βγαίνει και γυρνάει με την μάννα του Μίσσιου
-Θέ μου πώς κρατιέμαι; Υπάρχει Θεός, θα το βρούνε οι ξεδιάντροποι…
-Έλα ρε μάνα ψυχραμία, πήγαινε σπίτι να ηρεμήσεις, μη μας σαλτάρεις κι εμάς. Έλα αύριο να πάρεις το σακκάκι μη το χαλάσω στην εκτέλεση.
-Αααααα (σπαρακτικο λόγω της ξαφνικής εικόνας που της δημιούργησε. Και λιποθυμάει)
Χλάάάτς , σφαλιάρα του μεγαλου στον νεοτερο(=τον Μισσιο) . Του λέει πάρα πολυ άγρια:
-Τέτοιες μαλακίες λένε στη μάννα τους ρέέ;
Θεατρποιημλενα ειναι οι σελίδες 20-26 του τρίτου pdf (με τίτλο 17 Ν-2005, μια επί σκηνής αναπαράσταση της 17Ν 1973 και 17Ν-1997, 17Ν-1998, δυο «ραδιοφωνικές» συζητήσεις γι’αυτήν ανάμεσα σε δυο γενιές.pdf)
Τέρμα το διάλειμμα, τα κεφάλια μέσα…
Επιστροφή από την ουτοπία τύπου «Νεφελοκοκκυγίας» σαν των «Ορνίθων»
στην επίγεια ευτοπία&δυστοπία
Καλώς τα δεχτήκαμε:
http://www.protagon.gr/apopseis/editorial/o-gavroglou-apeilei-tin-triti-aksiologisi-44341525380
Ο Γαβρόγλου απειλεί την τρίτη αξιολόγηση;
Ο Κώστας Γαβρόγλου έχει κάνει τους εκπαιδευτικούς να αισθάνονται πολύ όμορφα… Εδώ και πολύ καιρό, είναι σαφείς οι προθέσεις του για πολλά ζητήματα που αφορούν στην καθημερινότητά τους στο σχολείο. Χαλαροί έλεγχοι στην εκπαιδευτική διαδικασία, λιγότερες ευθύνες και ξεκάθαρη θέση εναντίον της αξιολόγησης. Τόσο ξεκάθαρη που στην πρόταση του υπουργείου για το Νέο Δίκτυο Δομών Υποστήριξης του εκπαιδευτικού έργου, στο σημείο της «Επιλογής και αξιολόγηση των Στελεχών Εκπαίδευσης» κλείνει την πρότασή του με το εξής: «Οι εκπαιδευτικοί της τάξης δεν αξιολογούνται»!
Βεβαίως, οι εκπαιδευτικοί που διαθέτουν στοιχειώδη αξιοπρέπεια δεν νομίζω ότι εγκρίνουν μια τέτοια διατύπωση που τους καθιστά υπόλογους σε οποιαδήποτε αξιακή ηθική. Αλλά υποθέτω, ταυτόχρονα, ότι αυτοί οι εκπαιδευτικοί δεν είναι ψηφοφόροι του κ. Γαβρόγλου…
Ολα θα ήταν υπέροχα αν δεν υπήρχαν οι «νεοφιλελεύθεροι» δανειστές που ζητούν εξηγήσεις. Αυτοί δηλαδή, που με τις μνημονιακές τους απαιτήσεις ζητούν να ισχύσει η αξιολόγηση στα σχολεία, ως προαπαιτούμενο για το κλείσιμο της συμφωνίας.
Πιο συγκεκριμένα, οι εκπρόσωποι των δανειστών ζήτησαν αύξηση του υποχρεωτικού εβδομαδιαίου ωραρίου των εκπαιδευτικών, την αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα και την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Σήμερα το ωράριο κλιμακώνεται με βάση τα χρόνια υπηρεσίας και τη θέση του εκπαιδευτικού από τις 18 έως τις 24 ώρες. Από τον Νοέμβριο του 2017, περίμεναν οι Θεσμοί την αύξηση του ωραρίου αλλά τίποτα δεν έγινε. Επιπλέον προστίθεται ως νέο πρόβλημα, η πρόσφατη απόφαση Γαβρόγλου για μείωση του αριθμού των μαθημάτων που εξετάζονται στο τέλος της χρονιάς προκειμένου έτσι να αυξηθούν οι ημέρες διδασκαλίας αλλά σε λάθος βάση. Τέλος, δεν έχει προχωρήσει ούτε και η αυτοαξιολόγηση.
Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Αλλον έναν εξευτελισμό της εκπαιδευτικής κοινότητας, άλλον έναν διασυρμό των δασκάλων και καθηγητών και άλλη μια ήττα για το υπουργείο Παιδείας. Γιατί η «αντίσταση» και η «σύγκρουση» που διαφημίζουν ότι κάνουν από το γραφείο του υπουργού, αποδεικνύει τη νηπιακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η πολιτική «διάνοια» των χειρισμών τους. Μπορεί βεβαίως, η επιδίωξη της ήττας να είναι το αγαπημένο σπορ του κάθε Αριστερού αλλά κάποτε πρέπει να καταλάβουν ότι εκθέτουν συνεχώς, έναν θεσμό που έπρεπε να είναι από τους πιο ισχυρούς στην ελληνική κοινωνία. Τον θεσμό του δασκάλου ο οποίος έχει την απαίτηση να υπηρετεί με αξιοπρέπεια το έργο του, χωρίς ταπεινώσεις και προβλήματα.
Οι πληροφορίες λένε ότι οι Θεσμοί δεν πρόκειται να απαλείψουν ούτε έναν όρο από τα προαπαιτούμενα για την Εκπαίδευση. Θα ακολουθήσουν ό,τι ακριβώς προβλέπεται στο Μνημόνιο, καθιστώντας τον κ. Γαβρόγλου για άλλη μία φορά, υπόλογο των αποφάσεών του.
Το ζήτημα όμως δεν είναι εκεί -είναι γνωστό ότι οι Αριστεροί τρέφονται από την ήττα- αλλά στο πώς αντιμετωπίζουν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές την κατάσταση. Το πώς ανέχονται τον διασυρμό τους, με την ψευδαίσθηση της υπεράσπισης των δικαιωμάτων τους.
Αναμένοντας λοιπόν, τις εξελίξεις ως αύριο που θα έχουμε τις πρώτες ενδεικτικές ανακοινώσεις. Γιατί τα νέα από τις Βρυξέλλες λένε ότι η τρίτη αξιολόγηση κλείνει απροσδόκητα εύκολα. Με ή χωρίς τον «εξτρεμισμό» του «επαναστάτη» Γαβρόγλου…
Το παραπάνω «δελτίο θυέλλης» φυσικό ήταν σε λίγο να έχει οδηγήσει στις εξής σκέψεις:
Ωραία η κοσμάρα του καθενός κι ακόμα ωραιότερη η ευκαιρία να μαθαίνει και να πληροφορεί για κοσμάρες ευρύτερες από την δική του, κατά αντιστροφή του «ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα», αλλά αν το παραμύθι αφορά και το αν κάτι από τα παλιά θα βοήθαγε και τώρα, και δεν θα ήταν απλώς εγκυκλοπαιδική αναφορά ή χόμπυ, τότε ασ’το πρώτα να βοηθήσει και ανάφερέ το μετά μαζί με όσα καινούργια βρέθηκαν , αν βρέθηκαν, να βοηθήσουν…Κακό το να ελπίζεις μόνο στο να αυτοσχεδιάσεις στις πανελλήνιες αν δεν έχεις διαβάσει ποτέ σου παλιά άσκηση, κακό όμως και το να μη αυτοσχεδιάζεις ποτέ σου αφού μπορεί και τελείως ξαφνικά να βαρέσει το καμπανάκι του ρινγκ… Πολλά προλάβαμε να πούμε και εξ ίσου πολλά δεν προλάβαμε να πούμε (κι ούτε την ταινία είδαμε, την δε ταινία του Βούλγαρη μας είπαν οτι μπορούν να μας την παίξουν με έκπτωση μόνο μετά τις γιορτές.Εντάξει , θα γίνουν κι αυτά, απλώς η προτεραιότητά τους να τα συζητάμε εδώ πέρασε) «Τα στερνά τιμούν τα πρώτα» δεν λέει μια παροιμία;
Αν είτε από όσα είδαμε , είτε απο καινούργια που θα δούμε στην πορεία, βρούμε κάτι που θα βοηθούσε να το συντονίσουμε καλύτερα μέσα από αυτό το σάιτ, θα το κάνουμε. Αν καλύτερα βοηθάνε άλλα συναφή σάιτ τότε αντί να συντονίζουμε ας συντονιστούμε κι ας μην έκλεισε το σάιτ ούτε βδομάδα.
Στρίβειν δια του δελτίου θυέλλης; Θα φανεί στην εξέλιξη. Για την ώρα ας δούμε τι ήδη ξεκινάει ο κλάδος χωρίς να περιμένει για την ΟΛΜΕ ένα θάμα:
………………
Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας. Η απαξίωση των πτυχίων μας δε θα περάσει!
Ανακοίνωση συντονιστικό αναπληρωτών αδιόριστων εκπαιδευτικών
Το τελευταίο διάστημα ήρθε στο φως της δημοσιότητας η εισήγηση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) για τη θεσμοθέτηση του Πιστοποιητικού Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας ως απαραίτητης προϋπόθεσης εργασίας για τους εκπαιδευτικούς. Πιο συγκεκριμένα, το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας θα αφορά όχι
μόνο για τους αποφοίτους των παιδαγωγικών τμημάτων και των καθηγητικών σχολών αλλά και τους ήδη εργαζομένους εκπαιδευτικούς στη δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση, μόνιμους και αναπληρωτές.
ΣΗΜΑΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙ ΛΕΝΕ ΑΛΛΑ ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΝ ΚΑΙ ΤΙ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ …
Προς αυτή την κατεύθυνση:
Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας Γαβρόγλου για αυστηρό πρόγραμμα επιμόρφωσης, που θα οδηγεί στην απόκτηση του εν λόγω πιστοποιητικού.
Εξίσου χαρακτηριστικό είναι το πνεύμα και το γράμμα του διαβόητου πορίσματος Λιάκου για τη διαχείριση του εκπαιδευτικού προσωπικού σε συνθήκες μηδενικών διορισμών: «όλοι θα τα διδάσκουν όλα», ανεξαρτήτως ειδικότητας. Με λίγα και απλά λόγια, δηλαδή, ο εκπαιδευτικός θα γίνεται ένα «πολυεργαλείο» που τα κάνει όλα: ο κοινωνιολόγος, ο οικονομολόγος και ο πολιτικών επιστημών θα γίνεται και θεολόγος, οι συνάδελφοι αγγλικών/γαλλικών/γερμανικών και ιστορικοί, οι φιλόλογοι και θεολόγοι ή θεατρολόγοι, οι δάσκαλοι και γυμναστές, οι πληροφορικής και μαθηματικοί ή γεωγράφοι, τα μαθήματα εικαστικών, μουσικής και θεατρικής αγωγής ενοποιούνται, δηλαδή όλες οι τέχνες ένα πράγμα, όπου θα ζωγραφίζουμε, θα τραγουδάμε και άλλα τραγελαφικά παρόμοια.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τις εξαγγελίες του ΙΕΠ, ο εκπαιδευτικός-«πολυεργαλείο» θα υποχρεούται όχι μόνο να διαθέτει βάσει των σπουδών και του πτυχίου του την επιστημονική γνώση του πανεπιστημιακού τμήματος, αλλά και «εφάμιλλη ικανότητα διδασκαλίας» όλων των συναφών επιστημονικών πεδίων. Φυσικά αυτή η «ικανότητά» του θα αποκτιέται με το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας.
Βγάζοντας, λοιπόν, από το χρονοντούλαπο της ιστορίας το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Επάρκειας, διάταξη ψηφισμένη στο Νόμο Αρσένη (ν. 2525/1997) αλλά πρακτικά ανενεργή μετά τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας και δη των φοιτητικών συλλόγων των καθηγητικών σχολών και των παιδαγωγικών τμημάτων κατά τη διετία 1997-1999, ΙΕΠ-Υπουργείο Παιδείας και κυβέρνηση σκοπεύουν:
1. Να δημιουργήσουν έναν μηχανισμό πιστοποίησης της διδακτικής ιδιότητας για δασκάλους και καθηγητές μετά την κτήση του πτυχίου μας. Σε αυτόν τον μηχανισμό δεν θα έχουν φυσικά όλοι πρόσβαση, καθώς θα επιλέγονται οι επιμορφούμενοι πιθανόν με σειρά προτεραιότητας, ενώ προτείνεται και η επιβολή διδάκτρων. Συνεπώς, το Πιστοποιητικό δεν θα έχουν τη δυνατότητα να το αποκτήσουν όλοι οι συνάδελφοι, αλλά μόνο εκείνοι που θα είναι σε θέση να κάνουν νέες θυσίες σε χρόνο και χρήμα από τον πενιχρό μισθό τους. Έτσι, εφόσον το Πιστοποιητικό δεν θα μπορεί να αποκτηθεί από όλους, θα μετατρεπόμαστε από συνάδελφοι σε κανίβαλους και θα ανταγωνιζόμαστε για μια θέση στον ήλιο της ελαστικής εργασίας.
2. Στον πρώτο χρόνο εισαγωγικής επιμόρφωσης για την απόκτηση του Πιστοποιητικού, προβλέπονται μέντορας και αξιολόγηση των επιμορφούμενων εκπαιδευτικών, δηλαδή εφαρμογή του ν. 3848/10 (Νόμος Διαμαντοπούλου), και φυσικά εξετάσεις για την απόκτηση του Πιστοποιητικού. Ταυτόχρονα, προβλέπεται μειωμένο ωράριο για τους νέους
άπειρους εκπαιδευτικούς, που θα βρίσκονται υπό συνεχή επιτήρηση και αξιολόγηση, και αυξημένο ωράριο για τους μονίμους.
3. Το πιστοποιητικό παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας θα αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη συμμετοχή των αδιόριστων εκπαιδευτικών στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ (όποτε και αν αυτός γίνει). Με τον τρόπο αυτό καταργούνται πλήρως τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχίων μας και η αυτονόητη και αναφαίρετη εργασιακή μας προοπτική ως δασκάλων και καθηγητών χωρίς επιπλέον φραγμούς και μηχανισμούς επιλογής και απόρριψής, όπως ο διαγωνισμός-λαιμητόμος του ΑΣΕΠ. Ταυτόχρονα, είναι μέγιστος εξευτελισμός ο εξαναγκασμός μας να περάσουμε για μια ακόμα φορά στην πίσω πλευρά των θρανίων πέρα από διαγωνιζόμενοι και ως επιμορφούμενοι, όταν την τελευταία δεκαετία έχουμε κρατήσει όρθια σε κάθε γωνιά της χώρας ως ωρομίσθιοι και αναπληρωτές τα νηπιαγωγεία, τα δημοτικά, τα γυμνάσια και τα λύκεια.
4. Ακόμη, το πιστοποιητικό παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας θα αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για εργασία και στην ιδιωτική εκπαίδευση, δηλαδή στα φροντιστήρια, τα ιδιωτικά σχολεία και τα κέντρα μελέτης. Οι φορείς αυτοί, που λειτουργούν με όρους ελεύθερης αγοράς και ελεύθερων απολύσεων, έχουν ήδη έχουν καταργήσει τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχίων θέτοντας διαρκή αξιολογικά κριτήρια για την πρόσληψη σε αυτά: εξετάσεις πιστοποίησης επιστημονικής γνώσης, σεμινάρια, κάθε λογής επιμορφώσεις, μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς τίτλους, με το πιστοποιητικό να έρχεται σαν κερασάκι στην τούρτα του ατομικού φακέλου προσόντων του μελλοντικού εκπαιδευτικού. Ενός εκπαιδευτικού, δηλαδή, που θα είναι δια βίου εκπαιδευόμενος, ανασφαλής, υπερ-προσοντούχος και κακοπληρωμένος ή και απλήρωτος για μήνες, όπως όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά.
5. Το ΙΕΠ, παρεμβαίνει ανοιχτά στα προγράμματα σπουδών των πανεπιστημίων, αφού θα εισηγείται τι θα περιλαμβάνονται ως μαθήματα προκειμένου να πάρουν το περίφημο πιστοποιητικό. Υποτάσσει πλήρως την παιδαγωγική επιστήμη στην fast-track διαδικασία κατάρτισης και προσαρμογής στα Προγράμματα Σπουδών του σχολείου του ΟΟΣΑ-ΣΕΒ-Ε.Ε. Έτσι, στα προτεινόμενα μαθήματα δεν υπάρχει πουθενά παιδαγωγική ή θεωρίες αγωγής. «Ξαναγράφουν» τις επιστήμες, αφού η κοινωνιολογία πάει μαζί με την ψυχολογία της εφηβείας…………………….
-Γιάννη αφού κάποιο «δια ταύτα» δεν-βρέθηκε -που-δεν βρέθηκε στο σάιτ σου μέχρι στιγμής …άρα κλείνοντας δεν κάνεις τουλάχιστον κάνα ρεζουμέ των όσων μάζευες κι ανέβαζες 5-6 μέρες; Αλλά πες τα με τίτλο και με αρχή-μέση –τέλος, όχι με κάνα σεντόνι συνειρμούς…
-Τίτλος : Τι καλό και τι κακό έχουν οι αναρτήσεις «σεντόνια»:
Αρχή: Πάρε τα πρώτα 97 σχόλια στο εξής λινκ για το θέμα που μας απασχολεί:
http://www.alfavita.gr/arthron/ekpaideysi/piesi-thesmon-pros-gavrogloy-ayxiste-orario-ekpaideytikon-kai-axiologiste-toys
Οι εναντίον του Γαβρόγλου είναι 30πλάσιοι ή 50πλάσιοι των υπέρ, αλλά ο τρόπος συμφωνίας τους είναι πιο καταστροφικός και από διαφωνία και είναι μέρος της εξήγησης του πώς γίνεται το 20% να επιβάλλεται στο 80% .
Μέση: Εν ολίγοις τα σεντόνια είναι για παιδιά για να μην έχουν προσλαμβάνουσες μόνο όσες έχουν οι μη σεντονογράφοι ενήλικοι που βλέπουμε στο λινκ, αλλά το κακό των σεντονιών είναι σαν να λύνει κάποιος 2000 γεωμετρικούς τόπους και κατασκευές ενώ αρκούν 50 για να αυτοσχεδιάσει αν του’ρθει κάνα απροειδοποίητο διαγώνισμα. Αν όμως έχει λύσει μόνο 5 ασκήσεις τότε ακόμη και προειδοποιημένο να’ναι το διαγώνισμα, αν αυτοσχεδιάσει τίποτε δεν θα καταφέρει .
Τέλος: Να το δούμε και με τρόπο πιο απλό και πολύ πιο όμορφο (και σοφό); Να΄το:
https://www.youtube.com/watch?v=0C7qOFTd9i0
http://www.protagon.gr/themata/flashback/44341531041-44341531041
-Ημερίδα για τον Φωκίωνα Χατζηιωάννου
http://users.uoa.gr/~pjioannou/fh/
-Σε ευχαριστουμε πολύ, το διαδιδω σε πολλους που θα τους ενδιαφερει.
Εγω δεν θα’ρθω , δεν θα έχουν κλεισει τα σχολεία,
καθηγητες δεν μπορουν να κανουν κοπανα αλλα μαθητες μπορουν
-Καλo θα ηταν οποιοι ερθουν να δηλωσυν συμμετοχη για να ξερουν περιπου ποσα ατομα θα ειναι…(δειτε κατω κατω στο σάιτ)
-Καλά που μου το’πες, δεν το΄’χα δει
SOME OLD WISDOM:
Against the hustlers, economic/economistic thugs, and nihilistic globalists — a terrific, very timely, summary!
By Giambattista VICO (attachment — I really like those old stamps, works of art …):
«Self-interest is not, and could never have been, the mainspring of action; passion, duty, tradition, a sense of human or national solidarity, shame, conscience, awe, the sense of a divine presence, cannot be reduced to ‘modifications’ of the rational egoism of a ‘nation of shopkeeper[s]’, ‘hucksters’ often deflected by irrational passions or frustrated by ignorance … [If] Individualism grows to excess, dissolves the ties that unite the mass of the people … Civic virtue melts away, and is replaced by *anomie* and arbitrary violence … sometimes the rot has gone too deep … each man lives in his own egoistic, anxiety-ridden world, unable to communicate or cooperate with his fellows …. Society falls to pieces; frightful wars, both internecine and with foreign foes, destroy its members, civilization collapses…»
Πραγματικα ανανεωτικοτατα ξεθολωτικο το να θυμομαστε τετια insights !
Σαν να διαβαζα Μαμφορντ που περιγραφοντας τετιους παλιους
βοηθαγε τον αναγνωστη του να ξεκουνιεται απο την καταντια
της πιστης στη βλακεια οτι την προοδο και τον εκπολιτισμο
τα φερνει η αορατος χειρ που προερχεταιι
απο την συνθεση πολλων μικρων ατομικων συμφεροντων
και που τελικα
(=στις μερες του κα,ι ακομη πιο πολύ, τωρα)
εφτασε να ξεκανει τα κατακτημενα insights
με τροπο τοσο πιο γρηγορο απ’την δημιουργια τους
που η νεα γενια θα δυσκολευται να πιστεψει οτι ειχαν ποτέ υπαρξει.
…This is not a prophecy: it is a factual description of what is already happening before our eyes, with murderous confrontations and infantile tantrums taking the place of rational demands and cooperative efforts. Yes: the physical structure of the power system was never more closely articulated: but its human supports were never more frail, more morally indecisive, more vulnerable to attack. How long , those who are now awake must ask themselves, how long can the physical structure of an advanced technology hold together when all its human foundations are crumbling away? All this has happened so suddenly that many people are hardly aware that it has happened at all: yet during the last generation the very bottom has dropped out of our life; the human institutions and moral convictions that have taken thousands of years to achieve even a minimal efficacy have disappeared before our eyes: so completely that the next generation will scarcely believe they ever existed…
Νai, tou Mumford. Akou kai allo ena apo ton kairo tou cold war
«They are the prey of compulsive fears and corrupt fantasies whose ultimate outcome may be universal annihilation and extermination; and the more they devote themselves to adapting their urban environment to this possibility [of nuclear war], the more surely they will bring on the unrestricted collective genocide many of them have justified in their minds as the necessary price of preserving “freedom” and “civilization”. The masters of the underground citadel are committed to a “war” they cannot bring to an end, with weapons they cannot control, for purposes that they cannot accomplish. The [“nuke protected”] underground city threatens in consequence to become the burial crypt of our incinerated civilization. Modern man’s only alternative is to emerge once more into the light and have the courage, not to escape to the moon, but to return to his human center –and to master the bellicose compulsions and irrationalities he shares with his rulers and mentors. He must not only unlearn the art of war, but acquire and master, ,as never before, the arts of life»
Ki akou kai ena antistoiho tou Sikelianou to 1938:
“…In the face of the threat that history may roll back to the abyss of the Arrhythmic, the Amorphous and the preontological, nobody can avoid assuming responsibility. Those poets who feel born on the pulse of the Universe have the additional responsibility to make Poetry take on her own horrible responsibility of breaking the causal deterministic sequence of events after first coming to know her own mystical origin in the infinity, the inner freedom and the biological God deep inside us, and from there draw strength to lift again the universal symbols of cosmic continuity of man with his similars and with the Universe, the symbols that are able to disperse his historical pseudoproblems and deliver man from all arbitrary myths of our age, scientific myths, mechanical myths, political myths, economic myths, artificial artistic myths, etc etc–that, through also exerting immense violence, have displaced man from the center of his responsibly creative self where is found the source of his freedom and have led to the dismemberment of the erotic core of man’s experience of the world and have disintegrated society into heaps of unburied corpses–and place him again at the center of Life and of duration from where the world, placed at the center of our consciousness and not at the periphery, will bring down walls and open up horizons , not altogether imaginary, that have been waiting, since the beginning of time, to line up in perspective in front of us” Angelos Sikelianos (a little before the 2nd World War)
Kai allo ena tou Mumford (ligo meta ton 2o pagkosmio polemo) :
“As of today, this resurgence of reproductive activity might be partly explained as a deep instinctual answer to the premature death of scores of millions of people throughout the planet . But even more possibly, it may be the unconscious reaction to the likelihood of an annihilating outburst of nuclear genocide on a planetary scale. As such , every new baby is a blind desperate vote for survival: people who find themselves unable to register an effective political protest against extermination do so by a biological act . In countries where state aid is lacking , young parents often accept a severe privation of goods and an absence of leisure, rather than accept privation of life by forgoing children…” Lewis Mumford (a little after the 2nd World War)
Για αυτά συν πολλά άλλα τετια αποσπάσματα βαλμένα σαν να ηταν συζητηση μεταξυ των σοφων αυτων βλεπε το εξης λινκ:
• 6 Forums and debate societies.pdf
Ελληνικη αποδοση όλου του «διαλογου αποσπασμάτων»:
Μιλάει πρώτος ο Ράμσφελντ και λέει τα γνωστά που ξέρουμε για τα βάζα στο μουσείο της Βαγδάτης
(«Συλήθηκε το μουσείο; Μα τι λέτε;! Απλώς η τηλεόραση έπαιξε πολλές φορές την σκηνή που
κάποιος έτρεχε μ’ένα βάζο κι ο κόσμος νόμισε ότι ήταν πολλά διαφορετικά βάζα. Πόσα βάζα μπορεί
ναχει η Βαγδάτη; Από νεκρούς, δεν υπήρξαν περισσότεροι απ’ότι στη Γουάσινγκτον έχει ανά έτος από
τροχαία. Αλλά και ναχαμε , ε, αυτό είναι δημιουργικό χάος. Ταχει αυτά η δημοκρατία. Αν έχεις
δημοκρατία έχεις κι ελευθερία, ακόμα και τα μουσεία να κλέψουνε την χαρά τους εκφράζουνε οι
άνθρωποι που έχουν πια δημοκρατία») επίσης λέει (ο Ράμσφελντ) για το ότι δεν θυμάται αν σε μια
παλιά φωτογραφία του με τον Σαντάμ είχε πάει αυτοπροσώπως να του πουλήσει όπλα, λέει και για το
ότι μέχρι να δει με τι ρυθμό σκοτώνονται οι τρομοκράτες και με τι ρυθμό δημιουργούνται δεν ξέρει αν
νικάει ή όχι η Αμερική, για το ότι πιστεύει στην ελευθερία του λόγου ––πράγμα που το φωνάζει όταν
κάποιος του φωνάζει διάφορα προσβλητικά μέχρι να τον απομακρύνουν οι φρουροί, κλπ. –– Μετά
βλέπουμε μια φράση του Τσόμσκυ για μιά πιο πρακτική , πρόταση που και βέβαια, δεν ειπώθηκε στο
πλαίσιο της πρότασης του Ράμσφελντ να γίνουν στατιστικές καταστροφής και δημιουργίας
τρομοκρατών για να καταλάβει αν νικήσανε, μα αφ’ενός ταιριάζει αφ’ετέρου έχει και πλάκα να μπει
εκεί. Λοιπόν: «Μιά πιο πρακτική πρόταση είναι να βοηθήσουμε να αλλάξει αρκετά ο τρόπος σκέψης
της εδώ κοινωνίας, έτσι ώστε το τι πρέπει να γίνει τώρα να γίνεται θέμα συζήτησης». Είναι η καλύτερη
φράση για εισαγωγή σε συζητήσεις ανάμεσα στο κοινό μετά από ένα έργο, σαν αυτές που γινόταν
όταν μετά από την ταινία του Μάικλ Μούρ πριν από τις εκλογές ς που ξανα-ανέδειξαν τον Μπούς
μερικοί φωναζαν «πριν γυρίσουμε σπίτια μας ας μείνουμε να συζήτησουμε κάπου π.χ. για το έργο και
τις εκλογές κλπ» αλλά είναι καλή και σαν απάντηση στον Ράμσφελντ στο στυλ «αυτά που λέει
κανονικά χρειάζονται ζουρλομανδύα, αλλά κάτσε να συζητήσουμε τίποτε σοβαρό για το πώς
τουλαχιστον να μη καταντήσουν κι άλλοι σαν και αυτόν». Επίσης είναι η καλύτερη φράση για
αποσπάσματα που κυρίως είναι γύρω από το θέμα της εκπαίδευσης. Συνεχίζουμε: Οι Κοζόλ και
Φισμπεϊν λένε ότι η ακόμα κι αν τα παιδιά πρέπει να ετοιμάζονται για τον οικονομικό κόσμο, η
εισβολή μερκαντιλιστικών αξιών στο σχολείο έχει σπάσει το ηθικό, ή και την ηθική, δασκάλων, που
μερικές φορές χρειάζεται να γράφουν στον πίνακα ότι η αποστολή του σχολείου είναι να οξύνει την
ανταγωνιστική κόψη της Αμερικής στην παγκόσμια αγορά. Απαντάει ο Μάρκ Τουαίν ότι αν θέλει
κάποιος να κυβερνήσει πρέπει να απευθυνθεί στους ηλίθιους αφού είναι η πλειοψηφία και,
διαπιστώνοντας την πηγή ηλιθιότητος, συνεχίζει λέγοντας ότι ποτέ δεν θα εμπιστευόταν την μόρφωσή
του στο κράτος. Ο Αϊνσταϊν απαντάει ότι πρέπει να τολμάμε να παίρνουμε τις ιδέες μας στα σοβαρά
γιατί αυτές είναι που θα μας διαμορφώσουν, και φοβούμενος ότι οι άλλοι μπορεί να νομίσουν ότι μόνο
τις εκκεντρικές-επαναστατικές ιδέες φυσικής εννοεί και όχι και τις πεποιθήσεις μας προσθέτει ότι
πρέπει πάντα να ακούμε την συνείδησή μας ακόμα κι όταν το κράτος μας επιτρέπει να μην την ακούμε,
πράγμα που ο Μάρκ Τουαίν συμπληρώνει λέγοντας ότι την πατρίδα μας πρέπει πάντα να την αγαπάμε,
αλλά την κυβέρνησή μόνο όταν την αξίζει την αγάπη μας, μετά ο Τσόμσκυ εξηγεί σε κάποιαν
δημοσιογράφο που λέει ότι υπάρχει ηθική διαφορά ανάμεσα στο να σκοτώνεις όσο πιο πολλούς
αμάχους μπορείς και στο να τους σκοτώνεις χωρίς να’χεις την πρόθεση. Της λέει ότι υπάρχει και κάτι
χειρότερο από το να τους σκοτώνεις από πρόθεση: το να τους σκοτώνεις χωρίς πρόθεση απλώς διότι
δεν τους θεωρείς άξιους ούτε καν να έχεις είτε αυτή είτε οποιαδήποτε άλλη πρόθεση γι’αυτούς, όπως
όταν πατάμε μυρμήγκια ούτε καν σκεφτόμαστε ότι θα θέλαμε να τα πατήσουμε. Ο Μάμφορντ απαντά
ότι αυτό που θα πει δεν είναι προφητεία αλλά περιγραφή πράγματος που ήδη συμβαίνει μπροστά στα
μάτια μας και ρωτάει πόσο καιρό μπορεί να διαρκέσει η φυσική δομή μιάς προχωρημένης τεχνολογίας
όταν τα ανθρώπινα θεμέλιά της καταρρέουν. Λέει ότι όλα αυτά συνέβησαν τόσο ξαφνικά που πολλοί
δεν έχουν ακόμα καταλάβει ότι καν συνέβησαν. Καταλήγει στο «και όμως μέσα σε μια γενιά έφυγε το
έδαφος, ανθρώπινοι θεσμοί και ηθικές πεποιθήσεις που για να επιτύχουν μιά μίνιμουμ
αποτελεσματικότητα είχαν χρειαστεί χιλιάδες χρόνια, έχουν εξαφανιστεί μπροστά στα μάτια μας τόσο
πλήρως που η επόμενη γενιά μόλις και μετά βίας θα μπορεί να πιστέψει ότι είχαν ποτέ υπάρξει».
Επίσης αναφέρεται στην αφοσίωση εγκληματικών ιθυνόντων με παιδαριώδεις παροξυσμούς σε έναν
πόλεμο που δεν μπορούν να ολοκληρώσουν, με οπλοβιομηχανίες που δεν μπορούν να ελέγξουν για
σκοπούς που δεν μπορούν να επιτύχουν. Ο Τσόμσκυ αναφέρεται δια μακρών στο ότι η ακαδημαϊκή
κοινότητα , συμπεριλαμβανομένων με καίριο τρόπο των φοιτητών, έχει πολύ περισσότερες ευκαιρίες
να βοηθήσει στην βήμα-βήμα αλλαγή αυτής της κατάστασης των πραγμάτων , και ότι η ύπαρξη
ευκαιρίας συνεπάγεται ύπαρξη ευθύνης––α! Ας πω επίσης ότι το μακροσκελές απόσπασμά του, που
τώρα ας το προσπεράσω, είναι μέρος ακόμη μακροσκελέστερης συνέντευξης στην οποία θίγεται και
το ζήτημα των διπλών κριτηρίων που τώρα λειτουργούν στο διεθνές δίκαιο , σε αντιπαραβολή με τον
καιρό της δίκης της Νυρεμβέργης όπου αν ο συνήγορος κάποιου ναζί απεδείκνυε ότι κάποιος π.χ.
Άγγλος στρατιωτικός είχε διαπράξει κάτι παρόμοιο με έναν ναζί, τότε ναι μεν δεν καταδικαζόταν και
ο Άγγλος αλλά τουλάχιστον απαλασσόταν και ο ναζί–– Ο Σικελιανός θεωρεί ότι ο πόλεμος αυτός
είναι τέτοιος που μπορεί να ξανακυλήσει την ιστορία στην άβυσσο του προ-οντολογικού και αυτό δεν
επιτρέπει σε κανέναν την αποφυγή ανάληψης ευθύνης…καλά θα επανέλθουμε, τώρα ας το
προσλάβουμε απλώς στο επίπεδο ότι οι σαρβάϊβορς μπορεί να’ναι μόνο οι παροιμιώδεις κατσαρίδες ή
ούτε καν…Όλο και περισσότερο έρχεται πια στους ανθρώπους η σκέψη ότι το να οφείλονται οι
πυρκαγιές των τελευταίων καλοκαιριών σε εμπρηστές είναι, συγκριτικά, το καλό νέο γιατί ίσως και να
υπάρχει πλέον, και ήδη, και κακό νέο , το ότι οι θερμοκασίες που φτάνουμε τα καλοκαίρια άρχισαν
αναντίστρεπτα την διαδικασία της ερημοποίησης με τον συνδυασμό πυρκαγιών σε δάση και των
πλημμυρών που αυτές συνεπάγονται. Ο Λάζαρος Γακηλάζος είναι ένας αξιωματικός της
πυροσβεστικής στην Ελλάδα που έγραψε σε μιά αριστερή εφημερίδα ένα γράμμα όπου μεταξύ άλλων
του φράσεων, που παραθέτουμε σαν να μπήκε στον διάλογο στο βήμα συζήτησης που φανταζόμαστε,
έλεγε και το εξής: «Αν θεωρήσουμε την γη σαν ένα ζωντανό οργανισμό και τους ανθρώπους σαν ένα
ελάχιστο μέρος από τα κύτταρά του, τότε αντιλαμβανόμαστε με φρίκη ότι το καπιταλιστικό σύστημα
μας έκανε κύτταρα καρκινικά που πριονίζουμε το κλαδί στο οποίο καθόμαστε. Οι εχέφρονες
καταλαβαίνουν ότι ο πλανήτης νοσεί, ή γη είναι σοβαρά άρρωστη, την μιά καίγεται από πυρετό και
την άλλη έχει ρίγη, την μια καιγόμαστε από πυρκαγιές και την άλλη πνιγόμαστε από πλημμύρες. Οι
υπεύθυνοι κάθονται στα αίρ-κοντίσιον και λένε για ασυνείδητους εμπρηστές και για έγκαιρα
κυβερνητικά μέτρα. Μαμά γή συγχώρεσέ μας , μακάρι να ζήσεις μετά απ’αυτή την άσχημη περιπέτεια
της υγείας σου. Σου εύχομαι να πετύχει η χημειοθεραπεία σου κι ας μην είμαι τότε ζωντανός να δώ να
ξαναφυτρώνουν τα μαλλιά σου και να καλύπτουν τις πληγές που ανοίξαμε στο σώμα σου…». Πρίν
τελειώσουμε, και αυτό το «φόρουμ σκέψεων» με τον συνήθη του τρόπο, την φωτογραφία του γνωστού
μπρούντζινου αγάλματος του ανθρώπου που σκέφτεται και με την και εδώ αρμόζουσα φράση για τις
δανεικές σκέψεις, δανεική και αυτήν, δηλαδή ξανά την ατάκα «Θα πρέπει όλοι να προσπαθούμε να
ζούμε με όσα διαθέτουμε ακόμα κι αν χρειάζεται να δανειζόμαστε για να το κατορθώνουμε», και πριν
βάλουμε σαν τέλος και την συνήθη σύντομη φράση που βάζουμε κάθε φορά που να είναι και σαν
επίλογος και σαν τίτλος του τι συζητήθηκε, εν προκειμένω δηλαδή την φράση του Μάμφορντ «αυτή
την στιγμή η ανθρωπότητα βρίσκει τον εαυτό της σε αγώνα ταχύτητητας μεταξύ παγκόσμιας
μόρφωσης και παγκόσμιας καταστροφής» , πριν πάμε λοιπόν σε αυτά ας δούμε πρώτα μιά παράγραφο
του Μάμφορντ για το τέλος του 2ου παγκόσμιου πολέμου που την βάλαμε μετά τα λόγια του
πυροσβέστη ––αν και μάλλον είναι προφανές το γιατί, θα πω και το γιατί την βάλαμε εκεί, αλλά ας
την δούμε πρώτα––: «Είναι πιθανό ότι η πρόσφατη αναζωπύρωση της αναπαραγωγικής
δραστηριότητας μπορεί να εξηγηθεί σαν βαθειά ενστικτώδης αντίδραση στον πρόωρο θάνατο
εικοσάδων εκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη στον τελευταίο πόλεμο. Αλλά ακόμη πιο πιθανά,
μπορεί να είναι η ασυνείδητη αντίδραση στην πιθανότητα ενός αφανιστικού ξεσπάσματος πυρηνικής
γενοκτονίας σε πλανητική κλίμακα. Υπό αυτή την έννοια κάθε νέο μωρό είναι μιά τυφλή απελπισμένη
ψήφος υπέρ της επιβίωσης: οι άνθρωποι βρίσκοντας ότι δεν μπορούν να κάνουν μιά αποτελεσματική
πολιτική διαμαρτυρία ενάντια στην εξόντωση την κάνουν με μιά βιολογική πράξη. Σε χώρες χωρίς
κρατική βοήθεια, νεαροί γονείς αποδέχονται μεγάλες στερήσεις αγαθών και σχόλης αντί να
αποδεχθούν τη στέρηση ζωής παρατώντας σχέδια για παιδιά». Προφανώς αν το «πυρηνική
γενοκτονία» αντικατασταθεί με το «οικολογική αυτοκτονία» δεν αλλάζουν και πολλά πράγματα, ούτε
αλλάζουν πολλά αν σε κάποιες χώρες με περιόδους αύξησης καταναλωτισμού μέσω πλαστικού
χρήματος και αεριτζίδικων καρτο-δανείων, άνθρωποι κάνουν λιγότερα παιδιά γιατί δεν θέλουν να
λείψει είτε από τους ίδιους είτε από τα παιδιά τους η ικανοποίηση κάποιας ψευτοανάγκης που
διαφημίζεται σε κάποιο σήριαλ της τηλεόρασης ή στα διαλείμματά του. Σε χώρες με πραγματικά
γενοκτονικές συνθήκες πείνας, αρρώστειας, βίας, οι άνθρωποι ακόμα κάνουν πολλά παιδιά έστω και
με το σκεπτικό να τα δουν να γίνονται ανθρώπινες βόμβες κατά των δολοφόνων τους. Επίσης όμως,
βάζουμε και εδώ αυτή τη φράση του Μάμφορντ, δηλαδή αφ’ενός δίπλα στην φράση του πυροσβέστη
και αφ’ετέρου μέσα σε συμφραζόμενα που αφορούν την εκπαίδευση και την αυξημένη ευθύνη των
φορέων της αλλά και την ελαττωμένη ανάληψη της ευθύνης αυτής, διότι θέλουμε να δείξουμε πόσο
πιο όμοιος από έναν συνήθη ακαδημαϊστή είναι με έναν Μάμφορντ ένας πυροσβέστης, δηλαδή ένας
άνθρωπος με κοινή λογική και με αυξημένη ευαισθησία και φιλότιμο , και πόσο πιο όμοιος απ’ότι με
έναν συνήθη ακαδημαϊστή, είναι ένας μεγαστοχαστής σαν τον Μάμφορντ, με έναν απλό άνθρωπο που
κάνει μιά δουλειά που εμπεριέχει ουσιαστική ευθύνη και προσφορά, όπως είναι η δουλειά του
πυροσβέστη. Και επομένως, για τα θέματα περί των οποίων η διαύγεια χρειάζεται περισσότερη
μόρφωση διότι πολλές παράμετροι παίζουν ρόλο πλέον, πόσο πιο άμεσο και απλό και αναγκαίο, αλλά
και εφικτό, είναι εμείς οι παρουσιαστές να φέρνουμε τους τέτοιους ανθρώπους σε επαφή με την
μόρφωση που μπορούν να τους προσφέρουν οι Μάμφορντ τώρα που υπάρχει ίντερνετ, φτηνά
αντιγραφικά εργαλεία στα ΠιΣι κλπ. Ούτως ειπείν κι αυτό ένα ΝτισκΤζόκεϋ-λίκι είναι, απλώς αντί να
σταχυολογούμε και να ανθολογούμε και να παίζουμε κομμάτια μουσικής με ενδιάμεσες δικές μας
φράσεις που όλες τους να καταλήγουν στο «ακούστε κι αυτό», μπορούμε να σταχυολογούμε και να
ανθολογούμε και να διαβάζουμε αποσπάσματα βιβλίων ή άρθρων με ενδιάμεσες δικές μας φράσεις
που όλες τους επίσης να καταλήγουν στο «ακούστε κι αυτό», αν είμαστε στο ραδιόφωνο,ή στο
«διαβάστε κι αυτό» αν τα παρουσιάζουμε σε σελίδες…
Λοιπόν, ο πυροσβέστης Λάζαρος Γακηλάζος αποδεικνύει, ναι ή όχι; ότι ο «παππούς» δεν είναι
εικονική πραγματικότητα; Ρώτησα, με η-μέϊλ, παρόμοια ερώτηση σε έναν Καστοριαδικό και μου
απάντησε απλώς ότι ο «Ριζοσπάστης» που δημοσίευσε αυτό το γράμμα ανήκει σε ένα κόμμα που έχει
ελάχιστες οικολογικές ευαισθησίες , εντάξει κι εγώ τοχω ακούσει πώς για να εφαρμοστεί η
Μαρξιστική συνταγή ως έχει πρέπει να δημιουργηθεί προλεταριάτο εργατών άρα να υπάρχουν
βιομηχανίες ακόμα κι αν ρυπαίνουν, αλλά το ότι γι’αυτό το λόγο πρέπει να κάνουμε την πάπια
μπροστά σε όλες τις άλλες δυνατότητες που δείχνει η ύπαρξη ανθρώπων του ΚΚΕ που σκέφτονται σαν
τον πυροσβέστη, μου φαίνεται δικό μας κόλλημα σε αντιΚΚΕ συνταγή, Καστοριαδική ή άλλης
προέλευσης, τα υπόλοιπα που απάντησα (κι ακόμα δεν πήρα απάντηση στο η-μέϊλ μου) ας τα βάλω
στο στόμα του παππού σε κάποιο σημείο (έχω αποδείξει όμως , ελπίζω, ότι με τους ελέγχους που κάνω
δι’απευθύνσεων σε πραγματικά πρόσωπα, αυτά που τελικά γράφω δεν είναι φαντασιώσεις αλλά
παραδείγματα (και επαρκή για να το ορίσουν επίσης) του πράγματος που ο «ουτοπιστής» Μπούμπερ
θεωρούσε ως προερχόμενο από «φαντασίωση του πραγματικού» (βλ. συνέντευξή του στον Μωρίς
Φρήντμαν στο βιβλίο “The Worlds of Existentialism” )
Πριν γυρίσουμε σε αυτά που λέγαμε ας δούμε, ή ας ξαναδούμε, τον Μάμφορντ ανάμεσα στον
Σικελιανό και τον , μεταξύ άλλων πραγμάτων, ποιητή, γλύπτη και ζωγράφο, Χαλίλ Γκιμπράν, αν μη τι
άλλο για να φανταστούμε τον διάλογο, κι όχι την σύγκρουση, πολιτισμών και σαν διάλογο μεταξύ του
Γκιμπράν (του «Ο προφήτης») και του Μπούμπερ (της έκφρασης «Βοηθοί του Θεού»
“…Ενώπιον της απειλής να ξανακυλήσει η ιστορία στην άβυσσο του Άρρυθμου, του Άμορφου και του
προ-οντολογικού, κανένας δεν μπορεί να αποφύγει την ανάληψη ευθύνης. Εκείνοι οι ποιητές που
νιώθουν γεννημένοι στον σφυγμό του σύμπαντος έχουν την πρόσθετη ευθύνη να κάνουν την Ποίηση
να αναλάβει την δική της φοβερή ευθύνη να σπάσει την αιτιακή ντετερμινιστική αλληλουχία όσων
συμβαίνουν, αφού πρώτα γνωρίσει την δική της μυστική καταγωγή στο άπειρο, την εσωτερική
ελευθερία και τον βιολογικό Θεό βαθειά μέσα μας, και αφού από κεί αντλήσει δύναμη για να υψώσει
ξανά τα παγκόσμια σύμβολα της κοσμικής συνέχειας του ανθρώπου με τους ομοίους του και με το
σύμπαν, τα σύμβολα που είναι ικανά να σκορπίσουν τα ιστορικά του ψευδοπροβλήματα και να
απαλλάξουν τον άνθρωπο απ’όλους τους αυθαίρετους μύθους της εποχής μας , επιστημονικούς,
μηχανικούς, πολιτικούς, οικονομικούς, τεχνητά καλλιτεχνικούς, κλπ κλπ. – οι οποίοι και μέσα από ένα
όργιο τεράστιας βίας, έχουν μετατοπίσει τον άνθρωπο από το κέντρο του υπεύθυνα δημιουργικού
εαυτού του όπου βρίσκεται η πηγή της ελευθερίας του και έχουν οδηγήσει στον διαμελισμό του
ερωτικού πυρήνα της ανθρώπινης εμπειρίας του κόσμου και έχουν αποσυνθέσει την κοινωνία σε
σωρούς ατάφων πτωμάτων–και να τον τοποθετήσουν ξανά στο κέντρο της Ζωής και της διάρκειας από
το οποίο ο κόσμος, που βρίσκεται στο κέντρο της συνείδησής μας και όχι στην περιφέρεια, θα ρίξει
τοίχους και θα ανοίξει ορίζοντες, όχι ολότελα φανταστικούς, που περιμένουν από τότε που υπήρξε ο
χρόνος, να παραταχθούν προοπτικά ενώπιόν μας”
“…Γιά όσους πετάξαμε τον μύθο της μηχανής η επόμενη κίνηση είναι δική μας: Διότι οι πόρτες της
τεχνοκρατικής μας φυλακής θ’ανοίξουν αυτόματα παρά τους αρχαίους και σκουριασμένους
μεντεσέδες τους, μόλις αποφασίσουμε να βγούμε…Η μόνη εναλλακτκή λύση του σύγχρονου
ανθρώπου είναι το να ξανα-αναδυθεί στο φώς και να έχει το θάρρος όχι να διαφύγει στη σελήνη αλλά
να ξαναγυρίσει στο δικό του ανθρώπινο κέντρο και να κυριαρχήσει πάνω στους πολεμοχαρείς
ψυχαναγκασμούς και παραλογισμούς που μοιράζεται με τους ηγέτες του και τους μέντορές του.
Πρέπει όχι μόνο να ξεμάθει την τέχνη του πολέμου αλλά και να αποκτήσει και να κάνει κτήμα του,
όσο ποτέ μέχρι τώρα, τις τέχνες της ζωής… Ξέρουμε τώρα , όπως ποτέ στο παρελθόν, οτι οι
δυνατότητες της ζωής που δεν έχουν αποκαλυφθεί φτάνουν πολύ πέρα απο τα περήφανα αλγεβρικά
λογιστικά της σύγχρονης επιστήμης και οτι οι υποσχέσεις των δυνατοτήτων αυτών για τις μελλοντικές
μεταμορφώσεις του ανθρώπου είναι τόσο γοητευτικές όσο και ανεξάντλητες… Ο άνθρωπος μεγαλώνει
κατ’εικόνα των θεών του, και μέχρι το μέτρο που αυτοί του έχουν θέσει.Το μίγμα θεότητος, ισχύος,
και προσωπικότητος που έφερε την αρχαία πόλη στην ύπαρξη πρέπει να ξαναζυγιστεί εκ νέου μέσω
της ιδεολογίας και της κουλτούρας του δικού μας καιρού, και να ξαναχυθεί σε φρέσκα
αστικά,ευρύτερα τοπικά, και πλανητικά καλούπια. Για να νικήσουμε τις άψυχες δυνάμεις που τώρα
απειλούν τον πολιτισμό εκ των έσω, πρέπει να υπερβούμε τις αρχικές διαψεύσεις και αρνήσεις που
έχουν ακολουθήσει την πόλη σ’όλη της την ιστορία. Αλλιώς οι στείροι θεοί της ισχύος, χωρίς
χαλινάρια απο οργανικά όρια ή απο ανθρώπινους σκοπούς, θα ξαναδημιουργήσουν τον άνθρωπο κατά
την άνευ προσώπου εικόνα τους και θα φέρουν την ιστορία σε τέρμα”
“Εμείς οι πλάνητες, καμία μέρα δεν την αρχίζουμε εκεί που τελειώσαμε μιάν άλλη μέρα, και καμιά
ανατολή δεν μας βρίσκει εκεί που μας άφησε η δύση. Ακόμα κι όταν η γή κοιμάται εμείς ταξιδεύουμε.
Είμαστε οι σπόροι του επίμονου φυτού. Αν όσα σας είπα ήταν αλήθεια τότε θα σας την πεί και μιά πιο
καθαρή φωνή με λέξεις πιο γνώριμες στις σκέψεις σας”
Ο διάλογος των πολιτισμών τον καιρό των
Ανθρώπινων Ασπίδων
Σήμερα κλαίω για την χώρα μου …
Γερουσιαστής ΗΠΑ Ρόμπερρ Μπερντ
Ομιλία από το βήμα της Γερουσίας των ΗΠΑ
Μετάφραση αμέσως μετα
http://www.informationclearinghouse.info/article19577.htm
Khalil Gibran
to “his friends and road-fellows”in 1933
Μετάφραση αμέσως μετα
Pity the nation that is full of beliefs and empty of religion.
Pity the nation that wears a cloth it does not weave,
eats a bread it does not harvest,
and drinks a wine that flows not from its own wine-press.
Pity the nation that acclaims the bully as hero,
and that deems the glittering conqueror bountiful.
Pity a nation that despises a passion in its dream, yet submits in its awakening.
Pity the nation that raises not its voice save when it walks in a funeral,
boasts not except among its ruins,
and will rebel not save when its neck is laid between the sword and the block.
Pity the nation whose statesman is a fox,
whose philosopher is a juggler,
and whose art is the art of patching and mimicking.
Pity the nation that welcomes its new ruler with trumpeting,
and farewells him with hooting, only to welcome another with trumpeting again.
Pity the nation whose sages are dumb with years
and whose strong men are yet in the cradle.
Pity the nation divided into fragments, each fragment deeming itself a nation.
Να λυπάστε το έθνος που είναι γεμάτο
πίστη κι άδειο από θρησκεία.
Να λυπάστε το έθνος που φορά ένα ρούχο
που δεν το έχει υφάνει, που τρώει ψωμί που
δεν το έχει θερίσει και πίνει κρασί που δεν
έχει τρέξει από το πατητήρι του.
Να λυπάστε το έθνος που ονομάζει το βίαιο
άνθρωπο ήρωα, και βλέπει το λαμπροφορεμένο
κατακτητή γενναιόδωρο.
Να λυπάστε το έθνος που περιφρονεί το
πάθος στ’ όνειρό του, κι ωστόσο γίνεται
σκλάβος του στον ξύπνιο του.
Να λυπάστε το έθνος που δεν υψώνει τη
φωνή του παρά μόνο σα βρίσκεται σε κηδεία,
δεν περηφανεύεται παρά μονάχα σα βρίσκεται
μέσα στ’ αρχαία μνημεία του, και δεν ξεσηκώνεται
παρά μονάχα όταν ο λαιμός του βρίσκεται
ανάμεσα στο σπαθί και στην πέτρα.
Να λυπάστε το έθνος που ο κυβερνήτης
του είναι αλεπού, ο φιλόσοφός του
ταχυδακτυλουργός, και η τέχνη του,
τέχνη μπαλώματος και μιμικής.
Να λυπάστε το έθνος που υποδέχεται τον
καινούργιο κυβερνήτη του με σαλπίσματα και
τον αποχαιρετά με γιουχαΐσματα, για να καλωσορίσει
και πάλι κάποιον άλλο με σαλπίσματα.
Να λυπάστε το έθνος που οι σοφοί του
είναι βουβοί από τα χρόνια και που οι δυνατοί
του άντρες ακόμα στην κούνια.
Να λυπάστε το έθνος που είναι χωρισμένο
σε κομμάτια, και που κάθε κομμάτι θεωρεί
τον εαυτό του ένα έθνος
ΥΓ: Μετά την κρίση αυτό το κείμενο κυκλοφορούσε για καιρό σαν αυτοκριτική της Ελλάδας με
τίτλους σαν «Για μας ήταν προφήτης ο Γκιμπράν»
https://www.voria.gr/article/gavroglou-se-zaprani-anarotisou-giati-to-pamak-egine-xana-stochos
https://voria.gr/article/zapranis-o-gavroglou-nomimopii-emmesos-tous-koukouloforous-vid
https://voria.gr/article/gavroglou-se-zaprani-anarotisou-giati-to-pamak-egine-xana-stochos
http://www.athensvoice.gr/politics/410145_i-koy-kloyx-klan-eihe-enan-gavrogloy?ref=yfp
Αντίδοτο για να πάρουμε καθαρό αέρα μετά την
προηγούμενη τοξική ανάρτηση:
https://www.youtube.com/watch?v=efP0zJ9miDk
(είναι πολύ καλό και το βιντεοκλίπ και σαν ατμόσφαιρα
και σαν προτροπή συσχετισμών για το τι εννοούσε και τι ακόμη ισχύει)
(Μετά την κωλοτούμπα Καμένου):
Είπαμε να επαναλαμβάνεται η ιστορία σαν φάρσα,
αλλά όχι και σαν τούμπα φασουλήδων!
Στην κατοχή λέγανε το γνωστό:
Από τότε που ήρθανε οι μπότεν
όλα έγιναν φερμπότεν,
το ψωμί μας έγινε μπομπότεν
κι εμείς γίναμε ρομπότεν.
Αχ ως πότεν, μπότεν;
Τώρα τι θα λέμε; Πράγματα σαν το εξής;
Από τότε που ήρθανε οι τούμπεν
όλοι ξεκινήσαμε για λούμπεν,
τα τηλέφωνά μας γίναν τελεφούνκεν
κι εμείς γίναμε της Μέρκελ κωλοσφούγγεν.
Αχ ως πότε μούνγκεν, κωλοτούμπεν;
Μίκης Θεοδωράκης:
Το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών στα 1992 αποφάσισε για μια εθνική κοινή γραμμή πλεύσης σε μια ονομασία στην οποία δεν θα περιέχεται η λέξη «Μακεδονία».
Τυχόν υποχώρηση από αυτή τη γραμμή θα έχει ολέθρια αποτελέσματα για το μέλλον της χώρας μας, δεδομένου ότι μετά την οκταετή καταλήστευση του ελληνικού λαού που μας οδήγησε στην σημερινή δραματική κατάσταση, το μόνο που μας απομένει είναι η διαφύλαξη της εθνικής μας ακεραιότητας. Η Κυβέρνηση των Σκοπίων απειλεί χωρίς προσχήματα την ακεραιτότητα της πατρίδας μας. Με όχημα το όνομα «Μακεδονία» και παραμορφώνοντας τα ιστορικά γεγονότα σε βαθμό γελοιότητας επιδιώκει την επέκταση των συνόρων της εις βάρος των δικών μας για τη δημιουργία της λεγόμενης «Μακεδονίας του Αιγαίου».
Ο στόχος αυτός λειτουργεί εδώ και δεκαετίες ως βασικός εθνικός στόχος της γειτονικής χώρας, με αποτέλεσμα να έχουν γαλουχηθεί γενιές Σκοπιανών με την ιδέα αυτή και να έχουν σήμερα την πεποίθηση ότι είναι κατ’ ευθείαν απόγονοι των Βασιλέων της Μακεδονίας Φιλίππου και Μεγάλου Αλεξάνδρου. Με μια κολοσσιαία πραγματικά προπαγάνδα, κατόρθωσαν να παρασύρουν σ’ αυτή την ιστορική γελοιότητα μεγάλο αριθμό κρατών επωφελούμενοι συγχρόνως και από τη στάση των Ελλήνων υπευθύνων που δεν έκαναν καμμία προσπάθεια να ανασκευάσουν στα μάτια των ξένων αυτή την χονδροειδή παραποίηση της Ιστορίας.
Και φτάσαμε στο θλιβερό σημείο που μας θίγει ως Λαό, να είμαστε αναγκασμένοι να απολογούμεθα για τον πατριωτισμό μας!
Εάν υποχωρήσουμε αυτή τη στιγμή από την θέση μας για το όνομα είναι σαν να ανοίγουμε τους ασκούς του Αιόλου. Οφείλουμε να επαγρυπνούμε για την διαφύλαξη της εθνικής μας ακεραιότητας, δεδομένου ότι υπάρχουν ισχυρές διεθνείς δυνάμεις που έχουν στόχο τους στην σαλαμοποίηση της περιοχής των Βαλκανίων. Η περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας είναι νωπή. Το επόμενο θύμα θα είναι η χώρα μας. Τα μαύρα σύννεφα που μας απειλούν γίνονται κάθε μέρα και περισσότερο ορατά. Εάν υποχωρήσουμε τώρα στην ανοιχτή πρόκληση των Σκοπίων που χωρίς να έχουν παραιτηθεί από τον κύριο στόχο της εθνικής τους πολιτικής επιδιώκουν σήμερα να γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ με την ψήφο τη δική μας για να μπορούν αύριο-μεθαύριο να μας απειλούν από μια θέση υψηλότερη και ισχυρότερη, τότε θα είμαστε άξιοι της Μοίρας μας.
Κύριοι της ελληνικής κυβέρνησης, το βάρος που καλείσθε να σηκώσετε είναι ασήκωτο. Και γι’ αυτό μην το κάνετε. Μείνετε πιστοί στην κοινή εθνική γραμμή του 1992. Οι ευθύνες που φορτωθήκατε στον οικονομικό τομέα είναι μεγάλες. Όμως εκείνες που έχουν σχέση με την εθνική μας ασφάλεια και ακεραιότητα είναι συντριπτικές και το δυστύχημα είναι ότι δεν θα παρασύρουν μόνο εσάς αλλά ολόκληρη τη χώρα.
Την ίδια έκκληση που απευθύνω στην Κυβέρνηση την απευθύνω και στον λαό μας που θα πρέπει να εγκαταλείψει την νάρκη στην οποία έχει περιπέσει αυτό τον καιρό.
Το να μας οδηγούν στην πτώχευση και τη διάλυση του κοινωνικού μας ιστού, είναι ένα τεράστιο θέμα. Το να φτάνουμε όμως στο σημείο να απειλείται η ακεραιτότητα της χώρας μας, αυτό δεν είναι μόνο τεράστιο θέμα αλλά κανονικός θάνατος. Γιατί δεν θα μπορέσει να αντέξει η πατρίδα μας αν χάσει ακόμα και ένα τετραγωνικό μέτρο ελληνικής γης. Υπερβολή; Σκεφτείτε μόνο, ποιος αλήθεια θα μπορούσε να διανοηθεί τον διαμελισμό της άλλοτε ισχυρής Γιουγκοσλαβίας;
Οι καιροί ου μενετοί.
Όταν φοβάσαι να πεις ότι αγαπάς την πατρίδα σου κι όταν -ακόμα χειρότερα την ξεπουλάς- αυτό είναι ραγιαδισμός.
Όταν δεν φοβάσαι να πεις ότι την αγαπάς και έχεις το θάρρος να το βροντοφωνάξεις, αυτό δεν είναι εθνικισμός, είναι πατριωτισμός!
Και η Ελλάδα σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, έχει ανάγκη από πατριώτες!
Συλλογή Yπoγραφών: https://onomasia.gr
Ανοιχτή Επιστολή στην Ε.Ο.Κ.
Μάρτιος 28, 1992
Οι υπογραφόμενοι θεωρούμε υποχρέωση μας τόσο απέναντι στην ιδιαίτερη πατρίδα μας την Ελλάδα, όσο και απέναντι στη μεγαλύτερη πατρίδα μας την Ευρώπη, να απευθυνθούμε σε εσάς και να θέσουμε υπόψη σας τα ακόλουθα.
Σας είναι ασφαλώς γνωστή η προσπάθεια που άρχισε παλιότερα και συστηματοποιήθηκε μετά το 1944 με την ίδρυση, στο πλαίσιο της Ομοσπονδιακής Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, ενός ομοσπονδιακού κρατιδίου υπό το όνομα “Δημοκρατία της Μακεδονίας” με αποκλειστικό στόχο, τότε και τώρα, την αμφισβήτηση των ελληνικών συνόρων εντός των οποίων περικλείεται η ελληνική Μακεδονία, ως περιοχή της Βόρειας Ελλάδας με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη, κατοικούμενη από αμιγώς ελληνικό πληθυσμό.
Μέχρι σήμερα η αυθαίρετη χρήση της ιστορικής ονομασίας “Μακεδονία” από το ομόσπονδο κρατίδιο των Σκοπίων, αποτελούσε τυπικά τουλάχιστον, εσωτερική υπόθεση της Γιουγκοσλαβίας. Από τη στιγμή όμως που θα συμβεί να αναγνωριστούν το Σκόπια ως χωριστά κυρίαρχο κράτος, υποκείμενο του διεθνούς δικαίου και αποκτήσουν έτσι διεθνή υπόσταση ως “Μακεδονία” η επιβουλή κατά της Ελλάδος καθίσταται κατάφωρη και αναπόφευκτη.
Διότι αυτό το νέο κράτος με το όνομα “Μακεδονία”, καθώς δεν καλύπτει το σύνολο, αλλά μέρος μόνο του γεωγραφικού χώρου τον οποίο υποδηλώνει το όνομα του, θα τείνει, τόσο αντικειμενικά, όσο και υποκειμενικά να λειτουργεί ως “εθνικό κέντρο”, πράγμα που συνεπάγεται “δυνάμει” εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος των γειτονικών κρατών, καλλιεργώντας έτσι τον αλυτρωτισμό στους κατοίκους του, παρά το ότι αυτοί διαφέρουν εθνολογικά (είναι Σλάβοι, Αλβανοί και Τούρκοι) από τους κατοίκους της ελληνικής Μακεδονίας.
Η ειρήνη στα Βαλκάνια προϋποθέτει το σεβασμό των συνόρων.
Η χρήση ονομασίας “Μακεδονία” από ένα αναβαθμισμένο πλέον σε ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων συνιστά απροκάλυπτη αμφισβήτηση των ελληνικών συνόρων, μια αμφισβήτηση που δεν εκτοπίζεται και δεν εξουδετερώνεται ούτε με διεθνή σύμφωνα ούτε με συνταγματικές διατάξεις.
Με το σφετερισμό και την ιδιοποίηση της ονομασίας “Μακεδονία” τα Σκόπια – αν το κράτος τους τύχει της αναγνώρισής σας – δημιουργούν ένα πλάσμα (fiction), το οποίο θα δηλώνει καθημερινά στη διεθνή κοινότητα και καλλιεργεί στους κατοίκους του, ως “εθνικό όραμα”, την προοπτική μιας “ενιαίας Μακεδονίας”, τμήμα της οποίας θεωρείται και η λεγόμενη “Μακεδονία του Αιγαίου” – όπως σκοπίμως και μονίμως αποκαλούν την ελληνική Μακεδονία – με στόχο το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης που κατοικείται 100% από Έλληνες.
Τέτοια ήταν, άλλωστε, καθώς το μαρτυρούν πάμπολα στοιχεία, η προοπτική που αρχικά., όταν το 1944 ο Τίτο ίδρυσε το ομόσπονδο κρατίδιο της “Μακεδονίας” και κατασκεύασε αντίστοιχη “εθνότητα”.
Εν όψει όλων των ανωτέρω η εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Κοινότητας τυχόν αναγνώριση του κράτους των Σκοπίων με την ονομασία “Μακεδονία” θα αποτελούσε επίσημη αμφισβήτηση των συνόρων της Ελλάδας και συνακόλουθα βαρύτατο πλήγμα κατά ενός μέλους της Κοινότητας. Ο ελληνικός λαός – αυτό έδειξαν και οι 1.000.000 διαδηλωτές που ξεχείλισαν τους δρόμους της μακεδονικής πρωτεύουσας, της Θεσσαλονίκης, στις 14 Φεβρουαρίου, δεν ξέρουμε κατά πόσο θα μπορέσει να παραμείνει απαθής μπροστά σ’αυτήν την απειλή κατά της εθνικής του υπόστασης και της εδαφικής του υπόστασης και της εδαφικής του ακεραιότητας. Ελπίζουμε ότι θα θελήσετε να λάβετε υπόψη σας όσα θεωρήσαμε σκόπιμο, όχι από απλή ευαισθησία, αλλά ως ηθική, νομική και πολιτική υποχρέωση μας, να θέσουμε υπόψη σας.
Για μας η ψυχή μας είναι το όνομα μας,
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ (ποιητής Βραβείο Νόμπελ 1979). Βιογραφία εδώ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ (ακαδημαϊκός, πρόεδρος ιδρύματος “Αλέξανδρος Ωνάσης”)
ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ-ΑΡΒΕΛΕΡ (καθηγήτρια στη Σορβόνη, πρόεδρος του Πανεπιστημίου της Ευρώπης). Βιογραφία εδώ
ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΣ ΜΑΝΕΣΗΣ (καθηγητής, πρώην κοσμήτωρ της Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής των Ελλήνων, Επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Αμιένης)
ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ (ηθοποιός, βουλευτής Επικρατείας, πρώην Υπουργός Πολιτισμού). Βιογραφία εδώ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΑΤΣΟΣ (καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Πάντειο, Πανεπιστημίου του Χααγκεν Γερμανίας). Βιογραφία εδώ
http://www.tanea.gr/news/politics/article/5508112/doyreios-ippos-gia-th-makedonia-toy-aigaioy/
http://www.zougla.gr/greece/article/8esaloniki-silalitirio-gia-to-makedoniko-1535659
Καταντησαμε να μη δειχνει κανενα καναλι την εικονα στη Θεσσαλονικη και να τη βλεπουμε μονο απο ιντερνετ; Όποιος εχει παει Συνταγμα τοτε που κατεβαιναν 100 η 200 χιλιαδες απο ΣΥΡΙΖΑ και απο ΠΑΜΕ ξερει αμεσως με το ματι οτι και μονο αυτο που χωραει στην εικονα ειναι πανω απο 150 χιλιαδες. Το ραδιοφωνο μιλαει για 35 . Τι να πει ; Οτι υπαρχουν πανω απο 150 000 «χρυσαυγιτες»; Τοτε να παραιτηθει η κυβερνηση, δεν εχει πια πλειοψηφια
ΥΓ:με την αεροφωτογραφια που χωραει και τα πλαϊνα ειναι πανω απο 300-400
http://www.zougla.gr/greece/article/8esaloniki-silalitirio-gia-to-makedoniko-15356
http://www.konstantakopoulos.gr/2018/01/21/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%88%CE%B7%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CE%B8%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-61-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CF%89%CE%BD/
http://www.newsbomb.gr/ellada/news/story/854498/syllalitirio-thessaloniki-fotografies-apo-ti-megaleiodi-sygkentrosi-gia-ti-makedonia-pics
«Ο Μπουτάρης αρνήθηκε να δώσει ρεύμα στους διοργανωτές» – Karfitsa.gr
Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα
βάλε στα ρούχα σου φωτιά
βάλε στα όργανα φωτιά
να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα
η τρομερή μας η λαλιά
Bellou.gr
https://www.youtube.com/watch?v=U31uZM_DX6E
Σ’ αυτόν τον τόπο όσοι αγαπούνε τρώνε βρώμικο ψωμί
Η αρχική εκτέλεση
https://www.youtube.com/watch?v=nO4DPePXOt8
Μες στις παρενθέσεις είναι τα λόγια του Σαββόπουλου
(401
Αγωνία για ηλεκτροσόκ. Νεκροζώντανοι στο Κύτταρο. Σκηνές ροκ.
Φωτογραφία με την Μπέλλου.
Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια
και με τους φίλους τους παλιούς
τριγυρνάμε στα σκοτάδια
κι όμως εσύ δε μας ακούς
Δε μας ακούς που τραγουδάμε
με φωνές ηλεκτρικές
μες στις υπόγειες στοές
ώσπου οι τροχιές μας συναντάνε
τις βασικές σου τις αρχές
Ο πατέρας μου ο Μπάτης (Απρόσιτη μητέρα μορφή από χώμα και ουρανό
ήρθε απ’ τη Σμύρνη το `22 ( θα χαθώ απ’ τα μάτια σου τα δυο)
κι έζησε πενήντα χρόνια (μες στον κόσμο)
σ’ ένα κατώι μυστικό (σαν πρόσφυγας σ’ ένα κατώι μυστικό)
Σ’ αυτόν τον τόπο όσοι αγαπούνε (αν αγαπούνε)
τρώνε βρωμικο ψωμί (τρώνε βρωμικο ψωμί)
(του λόγου σου οι πιστοί)
κι οι πόθοι τούς ακολουθούνε (κι οι πόθοι τούς ακολουθούνε υπόγεια διαδρομή)
υπόγεια διαδρομή
Χθες το βράδυ είδα ένα φίλο
σαν ξωτικό να τριγυρνά
πάνω στη μοτοσικλέτα
και πίσω τρέχανε σκυλιά
Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα
βάλε στα ρούχα σου φωτιά (σαν τον Μάρκο)
βάλε στα όργανα φωτιά ( βάλε στα όργανα φωτιά)
να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα (να κλείσει η λαβωματιά μα τιναχτεί σαν μαυρο πνευμα)
η τρομερή μας η λαλιά (η τρομερή μας η λαλιά)
Τοπογράφοι λένε πως στο συλλαλητήριο συμμετείχαν 240.000 διαδηλωτές
http://newpost.gr/politiki/650362/d-mardas-topografoi-lene-pws-sto-syllalhthrio-symmeteixan-240-000-diadhlwtes
Για τον ΣΥΡΙΖΑ που κινείται στις δεδομένες ράγες ακόμη και 840.000 δεν φτάνουν, γι αυτούς που ήταν εκεί που κινούνται στις δικές τους ράγες ακόμα και 240.000 φτάνουν και περισσεύουν
Η αλήθεια να λέγεται:
Σήμερα ο Ρουβίκωνας ΚΑΙ δίκιο είχε ΚΑΙ φάτσες του δεν έκρυψε:
https://www.newsbeast.gr/greece/arthro/3232757/to-vinteo-tis-isvolis-tou-rouvikona-se-eforia-sto-pagkrati
Ο ολοκληρωτισμός των «φιλελευθέρων»
Συνέντευξη του Γάλλου συγγραφέα Ζαν Κλωντ Μισεά
(σελίδα 16 του φύλλου 40 του ΑΡΔΗΝ (20 Ιανουάρίου)
Η Επιτροπή Όργουελ εξέδωσε πρόσφατα ένα βιβλίο με τίτλο «Καλώς ήρθατε στον χειρότερο κόσμο», όπου μιλά για τονθρίαμβο του ήπιου ολοκληρωτισμού που αναφέρεται στον «Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο» του Χάξλεϊ και το«1984» τουΤζωρτζ Όργουελ. Υπάρχει, άραγε, κάτι το ολοκληρωτικό ή δυνητικά ολοκληρωτικό στη δική μαςεποχή;
Ο Μουσολίνι έβλεπε στον «ολοκληρωτισμό» (είναι ένας από τους πρώτους που χρησιμοποίησαν τονόρο) τον τρόπο να ελέγχεται η καθημερινή ύπαρξη των ατόμων «από την κούνια μέχρι τον τάφο». Πρόκειται όμως γι’ αυτό που βλέπουμε σήμερα να επιτυγχάνει –στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας», της «ευελιξίας», της «ανάπτυξης» και της ανάγκης να «προσαρμοστούν οι νοοτροπίες στον σύγχρονο κόσμο»– η παγκοσμιοποιημένη καπιταλιστική οικονομία. Με τη μόνη διαφορά, είναι αλήθεια, ότι αυτή η τελευταία ασκεί ουσιαστικά τον «ολοκληρωτικό» της έλεγχο μέσα από τους ανώνυμους και απρόσωπους μηχανισμούς της συσσώρευσης του κεφαλαίου, και όχι πλέον, όπως κάτω από τον σταλινισμό και τον φασι σμό, χρησιμοποιώντας προνομιακά το ορατό χέρι του κράτους (εξ ου και η ψευδαίσθηση, ευρέως διαδεδομέ νη σήμερα, ότι οποιαδήποτε μορφή προσωπικής εξάρτησης θα έχει οριστικά εξαλειφθεί από τον φιλελεύθερο κόσμο και ότι οι διάφορες «επιλογές» μας είναι απολύτως δική μας ατομική ευθύνη). Από αυτή την άποψη, το μέλλον που μας επιφυλάσσει ο καπιταλισμός της Σίλικον Βάλεϊ είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό. Πρόκειται όντως για έναν κόσμο μέσα στον οποίο ο «διασυνδεδεμένος» άνθρωπος –φορτωμένος με προσθέσεις, ηλεκτρονικά τσιπ, οθόνες και άλλους «δέκτες»– θα μπορούσε, σε κάθε στιγμή της ζωής του να δέχεται υποδείξεις ως προς τη «λογική» συμπεριφορά που πρέπει να υιοθετήσει, είτε πρόκειται για τη «διαχείριση» της υγείας του, τη συναισθηματική του ζωή είτε, τέλος,για το ψυγείο του.
Αν προσθέσουμε ότι η πολιτική των φιλελεύθερων κυβερνήσεων, αριστερών ή δεξιών, εξαρτάται πλέον πολύ περισσότερο από την «εμπιστοσύνη» των διεθνών πιστωτών τους παρά από τα συμφέροντα εκείνων που τους έχουν εκλέξει,μπορούμε να καταλάβουμε ότι αυτές οι κυβερνήσεις μπαίνουν όλο και περισσότερο στον πειρασμό να αντιμετωπίζουν ακόμα και τα τελευταία απομεινάρια της λαϊκής κυριαρχίας –καθώς και τις ελευθερίες που αυτά εξακολουθούν να προϋποθέτουν– ως το κύριο εμπόδιο στην «εκπολιτιστική» αποστολή τους («δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική επιλογή έναντι των ευρωπαϊκών συνθηκών», παραδέχθηκε πρόσφατα ο Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ). Από αυτήν την άποψη, λοιπόν, μπαίνουμε για τα καλά σε μια «μετα-δημοκρατική» εποχή όπου η απατηλή ελευθερία του αλλοτριωμένου καταναλωτή (δηλ. η δυνατότητα να επιλέγει σε ποιο είδος διαφημιστικής προπαγάνδας θα πρέπει να υπακούει) θα βρει το αληθινό καθημερινό συμπλήρωμά της σε μια διαρκώς αυξανόμενη εξάρτηση των ατομικοποιημένων ανθρώπων από την τυφλή δυναμική της παγκόσμιας «ανάπτυξης». Η σταθερή υποχώρηση, εδώ και τριάντα χρόνια, της ελευθερίας της έκφρασης και του δημοκρατικού διαλόγου (και εδώ, το βιβλίο του Αντρέ Περέν(σημ.1 βλ. τερμα κατω ) παρέχει αδιάσειστες αποδείξεις) βρίσκει εδώ αναμφίβολα τον πιο θεμελιώδη λόγο ύπαρξής της. Με άλλα λόγια –όπως ο Όργουελ είχε ήδη τονίσει στην κριτική του για τις ιδέες του «καθηγητή Χάγιεκ», είναι πράγματι εγγενής στη φιλελεύθερη ιδεολογία, από το ίδιο το γεγονός της καταγωγικής της «αξιολογικής ουδετερότητας», από το ότι οφείλει σταδιακά να επιστρέφει στο αντίθετό της και να δημιουργεί, μακροπρόθεσμα, έναν κόσμο που σίγουρα θα είχε τρομάξει τους ιδρυτές της. Αλλά, habent sua fata libelli ! (σημ.1 βλ. τερμα κατω )
Ο Τζωρτζ Όργουελ μιλούσε για το γεγονός ότι η αγγλική γλώσσα ήταν απλή και επομένως ήταν εύκολο να την μιλήσει κανείς άσχημα. Συμμερίζεστε τον αγώνα του γλωσσολόγου Κλωντ Αζέζ υπέρ της ποικιλομορφίας των γλωσσών, εναντίον των αγγλικών που αποτελούν το όχημα μιας φιλελεύθερης ιδεολογίας;
Το γεγονός ότι ο Εμμανουέλ Μακρόν επέλεξε πρόσφατα να απευθυνθεί στους Γερμανούς βουλευτές στα αγγλικά, αποτελεί σίγουρα μια ιδιαίτερα σουρεαλιστική επι βεβαίωση της ανάλυσης του Κλωντ Αζέζ(σημ. βλ. τερμα κατω)! Αλλά αυτό συνιστά, κατά κά ποιον τρόπο, την αναπόφευκτη συνέπεια των φιλελεύθερων δογμάτων. Πράγματι, όπως υπενθυμίζουν οι Pierre Bitoun και Yves Dupont (το δοκίμιό τους, Η θυσία των αγροτών, είναι αξιοσημείωτο (σημ.4 βλ. τερμα κατω ) , η συνεχής ανάπτυξη του καπιταλισμού προϋποθέτει «εργαζόμενους “ελεύθερους”, αποκομμένους από κάθε κοινωνικό δεσμό, κινητοποιήσιμους ανά πάσα στιγμή και αποδεχόμενους να εκπαιδεύονται καθ’όλη τη διάρκεια της ζωής τους προκειμένου να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις της αγοράς». Η γλωσσική ομοιογενοποίηση του πλανήτη δεν αντιπροσωπεύει, από αυτή την
άποψη, παρά μόνο μία πτυχή μεταξύ άλλων της εμπορικής και νομικής ομοιογενοποίησης του κόσμου. Και πάλι, θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα «αγγλικά» που προορίζονται έτσι –ως ιδεώδες ενός κόσμου πλήρως «σιλικονοποιημένου»– να αντικαταστήσουν όλες τις άλλες εθνικές γλώσσες δεν είναι, προφανώς, η γλώσσα ενός Τσέστερτον, ενός Μελβίλ ή μιας Βιρτζίνια Γουλφ. Πρόκειται κατά κύριο λόγο για αγγλικά των επιχειρήσεων–ή, αν προτιμάτε, για globish(σημ.5 βλ. τερμα κατω)– σίγουρα ακατάλληλα να εκφράσουν ένα έστω και ελάχιστα σύνθετο ανθρώπινο συναίσθημα αλλά, αντίθετα, περισσότερο από αρκετά για να εκφράσουν απλουστευμένες ενέργειες και υποτυπώδεις ανθρώπινες σχέσεις (αυτό που ο Καρλάιλ και ο Μαρξ ονόμαζαν cash nexus(σημ.6 βλ. τερμα κατω)) που πρέπει να αντιστοιχούν σε μια αναπτυγμένη «πολυπολιτισμική» φιλελεύθερη κοινωνία. Εξυπακούεταιότι, αυτή η διεθνής γλώσσα της αγοράς (πολύ διαφορετική σε σχέση με το ανθρωπιστικό έργο που υποστήριζε πάντα η εσπεράντο) παρουσιάζει επίσης ένα άμεσο πολιτικό πλεονέκτημα.
Όποιος έχει διαβάσει το παράρτημα του 1984, αφιερωμένο στη «νεογλώσσα», γνωρίζει, όντως, ότι όσο περισσότερο μια γλώσσα φτωχαίνει συστηματικά (τόσο ο πλούτος των λέξεων, όσο και το συντακτικό της), τόσο λιγότερο επιτρέπει σε αυτούς που την ομιλούν να διαμορφώσουν μια κριτική άποψη, συνεκτική και απελευθερωτι κή, για τη ζωή που τους επιβάλλεται (η οργή και η τυφλή βία –«ο κόσμος του μίσους και των συνθημάτων» έγραφε ο Όργουελ– εμφανίζεται έτσι σαν το πιο φυσικό υποκατάστατο του απωλεσθέντος γλωσσικού πλούτου). Αυτό εξηγεί, μεταξύ άλλων, τη σταθερή πολιτική όλων, από τον Claude Allègre έως την Najat Vallaud-Belkacem (σημ.7 βλ. τερμα κατω), που αποσκοπεί στο να αδειάσει σταδιακά τη γαλλική γλώσσα από όλη την κριτική και ποιητική της δύναμη, με το ψευδές «παιδαγωγικό» πρόσχημα της «απλοποίησης» της εκμάθησης για τις λαϊκές τάξεις (και όμως, ο Προυντόν υποστήριζε ότι «η ποίηση είναι το ιδεώδες της γλώσσας»). Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι η ίδια η Μπελκασέμ ανήκει –όπως ο Εμμανουέλ Μακρόν, ο Λοράν Ζοφρέν, ο Αλαίν Μινκ ή ο Ερίκ Φασέν– στον πολύ κλειστό κύκλο των Νέων Ηγετών, αυτού του Γαλλο-αμερικανικού Ιδρύματος, επιφορτισμένου από το 1976 να ενθαρρύνει στη Γαλλία οτιδήποτε μπορεί, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να εξυπηρετήσει τα οικονομικά και πολιτιστικά συμφέροντα του καπιταλιστικού συστήματος. Εξάλλου, το γεγονός ότι οι «ειδικοί» μας «επιστήμονες» της εκπαίδευσης παρουσίασαν κάποια στιγμή τα συνθήματα των διαφημίσεων ως μαθησιακή υποστήριξη της γαλλικής γλώσσας πολύ πιο κατάλληλη από τα έργα της μεγάλης κλασικής λογοτεχνίας, αποκαλύπτει πολλά για τον πραγματικό στόχο μιας τέτοιας πολιτικής!
Μετάφραση:
Χριστίνα Σταματοπούλου
1 André Perrin: Scènes de la vie intellectuelle en France: L’intimidation contre le débat 2016 (σ.τ.μ.).
2 Από τη λατινική έκφραση του Τερεντιανού: pro captu lectoris habent sua fata libelli, που σημαίνει: από τις ικανότητες των αναγνωστών εξαρτάται το μέλλον, η τύχη, ενός βιβλίου (σ.τ.μ.).
3 Claude Agège: Γάλλος γλωσσολόγος που υπεραμύνεται στα βιβλία του για ποικιλομορφία των γλωσσών (σ.τ.μ.)
4 Pierre Bitoun et Yves Dupont, Le Sacrifice des paysans, Une catastrophe sociale et anthropologique, 2016 (σ.τ.μ.).
5 Λογοπαίγνιο που συνθέτει τις λέξεις globalization kai franglish, το αντίστοιχο του greeklish στη Γαλλία (σ.τ.μ.).
6 cash nexus: περιορισμός των διαπροσωπικών σχέσεων στις οικονομικές συναλλαγές (σ.τ.μ.).
7 Claude Allègre, Najat Vallaud-Belkacem: Γάλλοι υπουργοί Παιδείας. Ο πρώτος επί κυβερνήσεως Ζοσπέν (1997)
και η δεύτερη επί Ολάντ (2014), σ.τ.μ.
http://ardin-rixi.gr/archives/206871
http://www.mikistheodorakis.gr/el/politics/1400/?nid=5322
https://www.youtube.com/watch?v=s4vj3Wm9JnY
http://www.mikistheodorakis.gr/el/writings/speeches/?nid=5326
(Λειπει μονο το αρχικο κομματι που είδαμε στην χτεσινη αναρτηση
https://www.youtube.com/watch?v=s4vj3Wm9JnY)
Ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στο Σύνταγμα (4.2.2018)
04.02.2018
Φίλοι και Φίλες,
Σήμερα το πρωί έλαβα μια ποιητική συλλογή από την Θεσσαλονίκη και σας διαβάζω ένα απόσπασμα σημαδιακό!
Το πνεύμα Ο νους
ανθίζουνε:
Με τον Θαλή, τον Θουκυδίδη
τον Πρωταγόρα, τους τραγικούς
τον Μπέρτολτ Μπρεχτ
Τον Τσε
την επανάσταση
Την τόλμη του Θεμιστοκλή
και του Κολοκοτρώνη,
Φίλοι και Φίλες,
Αφιερώνω την ομιλία μου στον Έλληνα που μας έβγαλε από τον Οθωμανικό ζυγό και που πέθανε σαν σήμερα, στις 4 του Φλεβάρη του 1843, πριν από 175 χρόνια, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Εγώ δεν ντρέπομαι όπως οι εθνομηδενιστές που μας κυβερνούν να παραμείνω πιστός στις ιερές σκιές των προγόνων μας που μας δίδαξαν την αγάπη και τη θυσία για το Έθνος και την Πατρίδα -μια πατρίδα που σέβεται και αγαπά όλες τις πατρίδες του κόσμου- να είμαι πατριώτης διεθνιστής και συνάμα να περιφρονώ και να μάχομαι τον φασισμό σε όλες του τις μορφές και προ παντός στην πιο πονηρή, απατηλή και επικίνδυνη μορφή του, την «αριστερίστικη».
Σαν αυτή με τις ομαδούλες των εξτρεμιστών που είναι σκέτοι και δειλοί τρομοκράτες.
Σαν αυτή των μειοψηφιών που κυβερνούν και καταστρέφουν τη χώρα οχυρωμένοι πίσω από τις εκλογικές αλχημείες των αστών πολιτικών και που είναι πονηροί, θλιβερές αποφύσεις ενός συστήματος που μας δαγκώνει και μας πονά γιατί πεθαίνει και το ξέρει και γι’ αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνο!
Και τώρα που ξεδίπλωσα την ταυτότητά μου προς όλες τις κατευθύνσεις, μπορώ να αρχίσω την ομιλία μου:
Αγαπητοί μου πατριώτες και πατριώτισσες,
Σε μια δύσκολη για την πατρίδα μας ώρα, όπου μαύρα σύννεφα φαίνεται να συσσωρεύονται γύρω μας απειλητικά, εμείς καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ενωμένοι όσο ποτέ αυτά τα νέα αλλά και απροσδόκητα για μας προβλήματα.
Τα Σκόπια με όχημα το όνομα «Μακεδονία» και παραμορφώνοντας τα ιστορικά γεγονότα σε βαθμό γελοιότητας, επιδιώκουν στην πραγματικότητα την επέκταση των συνόρων τους εις βάρος των δικών μας για τη δημιουργία της λεγόμενης «Μακεδονίας του Αιγαίου».
Ο στόχος αυτός λειτουργεί εδώ και δεκαετίες ως βασικός εθνικός στόχος της γειτονικής χώρας, με αποτέλεσμα να έχουν γαλουχηθεί γενιές Σκοπιανών με την ιδέα αυτή και να έχουν σήμερα την πεποίθηση ότι είναι κατ’ ευθείαν απόγονοι των Βασιλέων της Μακεδονίας Φιλίππου και Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Με μια κολοσσιαία πραγματικά προπαγάνδα, κατόρθωσαν να παρασύρουν σ’ αυτή την ιστορική γελοιότητα μεγάλο αριθμό κρατών επωφελούμενοι συγχρόνως και από τη στάση των Ελλήνων -κατά καιρούς υπευθύνων, που δεν έκαναν καμμία προσπάθεια να ανασκευάσουν στα μάτια των ξένων αυτή την χονδροειδή παραποίηση της Ιστορίας.
Πρέπει επομένως κι εμείς να αναγνωρίσουμε ότι είναι και δική μας ευθύνη το γεγονός ότι επιτρέψαμε να ανατρέφονται τόσες γενιές Σκοπιανών με τις ιδέες που ανέφερα, ώστε σήμερα να εμφανίζεται ως μάταιο ή ακόμα και … άδικο να ζητάμε απ’ αυτούς να αλλάξουν το όνομά «τους» που έχει γίνει ένα με τον εαυτό τους και να έχουμε φτάσει στο θλιβερό σημείο που μας θίγει ως Λαό, να είμαστε σήμερα αναγκασμένοι να απολογούμεθα για τον πατριωτισμό μας!
Από την άλλη πλευρά δεν μας επιτρέπεται να συμφωνήσουμε με αυτή την παραχάραξη της ιστορίας, γιατί τότε γινόμαστε συνένοχοι με τις δυνάμεις που στοχεύουν ανοιχτά κατά της εδαφικής μας ακεραιότητας!
Τότε τι μπορεί να γίνει; Νομίζω ότι θα πρέπει να παραδεχτούμε τα λάθη και τις ευθύνες μας απέναντι στον γειτονικό μας λαό.
Η μόνη λύση κατά την άποψή μου είναι να αφήσουμε τους Σκοπιανούς να πιστεύουν στον εθνικό τους μύθο και παράλληλα εμείς να παραμένουμε πάντα πιστοί και ανένδοτοι στην Ελληνικότητα της Μακεδονίας.
Και να μην συμφωνήσουμε ποτέ ότι υπάρχει μια άλλη νόθα Μακεδονία, γιατί αν το κάνουμε, είναι σαν να θέλουμε να βγάλουμε εμείς τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια.
Το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών στα 1992 αποφάσισε για μια εθνική κοινή γραμμή πλεύσης σε μια ονομασία στην οποία δεν θα περιέχεται καθόλου και με κανένα τρόπο η λέξη «Μακεδονία» με γεωγραφικούς ή άλλους προσδιορισμούς. Π.χ. «Άνω» ή «Βόρεια» ή ακόμα χειρότερα «Νέα» Μακεδονία, που είναι ακόμα πιο προδοτικό γιατί διαγράφει την ιστορική Ελληνική Μακεδονία και ανακηρύσσει ως διάδοχό της μια περιοχή με άλλο λαό.
Τυχόν υποχώρηση από αυτή τη γραμμή θα έχει ολέθρια αποτελέσματα για το μέλλον της χώρας μας.
Εάν υποχωρήσουμε αυτή τη στιγμή από την θέση μας για το όνομα, είναι σαν να ανοίγουμε διάπλατα τα σύνορά μας σ’ αυτούς που μας απειλούν ανοιχτά και ξεδιάντροπα μέσα από το ίδιο τους το Σύνταγμα. Οφείλουμε να επαγρυπνούμε για την διαφύλαξη της εθνικής μας ακεραιότητας,δεδομένου ότι υπάρχουν ισχυρές διεθνείς δυνάμεις που έχουν στόχο τους στην σαλαμοποίηση της περιοχής των Βαλκανίων.
Η περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας είναι νωπή. Το επόμενο θύμα θα είναι η χώρα μας.
Τα μαύρα σύννεφα που μας απειλούν γίνονται κάθε μέρα και περισσότερο ορατά. Εάν υποχωρήσουμε τώρα στην ανοιχτή πρόκληση των Σκοπίων που χωρίς να έχουν παραιτηθεί από τον κύριο στόχο της εθνικής τους πολιτικής επιδιώκουν σήμερα να γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης με την ψήφο τη δική μας για να μπορούν αύριο-μεθαύριο να μας απειλούν από ισχυρότερη θέση, τότε θα είμαστε άξιοι της Μοίρας μας.
Εάν υποχωρήσουμε, στην ουσία ανοίγουμε τις πόρτες διάπλατες για να περάσει και να επιβληθεί δια παντός ένα τραγικό ιστορικό ψέμα με απρόβλεπτες συνέπειες για την πατρίδα μας.
Οι περίφημες «παραχωρήσεις» του κυρίου Ζάεφ όπως και τα σχετικά με τη σύνθετη ονομασία είναι σκέτο κουτόχορτο, κουτοπονηριές που θα μπορούσαν να απευθύνονται μόνο σε λαό ηλιθίων και γονατισμένων. Για μας είναι ντροπή ακόμα και να αναφερθούμε σ’ αυτά αφού η ονομασία του όποιου αεροδρομίου και της όποιας λεωφόρου είναι στη δική τους αποκλειστική ευχέρεια να αλλάξει ξανά αμέσως μόλις επιτύχουν τους σκοπούς τους. Αλήθεια, τόσο βλάκες μας θεωρεί ο Σκοπιανός πρωθυπουργός ή τόσο έτοιμους να κατεβάσουμε τα παντελόνια μας…
Και ζητώ συγγνώμη γι’ αυτή την έκφραση. Όμως είναι η μοναδική κατανοητή από όλους αυτούς τους ξένους και τους δικούς μας, που πιστεύουν ότι επειδή μας έχουν οδηγήσει με τα Μνημόνια που μας επέβαλαν στο τελευταίο σκαλοπάτι του Κακού, ξεχάσαμε την ιστορία μας και τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά της αγωγής και του χαρακτήρα μας. Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που μπορεί όλοι γύρω να πιστεύουν ότι ο Έλληνας έχει μεταβληθεί σε Ραγιά αλλά εκείνος σηκώνεται όρθιος.
Βεβαίως είμαστε πάντα ένας φιλειρηνικός Λαός που επιθυμεί την ειρηνική και φιλική συνύπαρξή του με τους γειτονικούς του λαούς. Παράλληλα θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι από την άλλη μεριά υπάρχει ένα βαθύ κράτος που συνωμοτεί με άλλες διεθνείς δυνάμεις εναντίον της ακεραιότητας της χώρας μας.
Και γι’ αυτόν τον λόγο θα πρέπει να μην έχουμε αυταπάτες και να παίρνουμε όλα τα μέτρα που θα εξασφαλίσουν την άμυνα της χώρας μας.
Εδώ θα πρέπει να προσθέσω ότι αυτή η κατάσταση της συνέχισης του status quo και της ειρηνικής συνύπαρξης πρέπει να θεωρηθεί ως η τελευταία υποχώρηση που κάνουμε μπροστά στην αδήριτη πραγματικότητα. Στην ουσία εμείς δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα.
Το γεγονός ότι υπάρχουν χώρες που αναγνώρισαν τα Σκόπια με το όνομα «Μακεδονία» παραβλέποντας ότι έτσι γελοιοποιούνται μπροστά στην Ιστορία, δεν νομίζω ότι μας αφορά, αφού η δική μας απόφαση και μόνο είναι που θα νομιμοποιήσει ιστορικά και θα κρίνει τελεσίδικα το θέμα αυτό.
Γιατί μόνο εμείς οι Έλληνες μπορούμε να δώσουμε ή να μη δώσουμε το δικαίωμα στους Σκοπιανούς να οικειοποιούνται στο μέλλον μέσω του ονόματος ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ένα αναπόσπαστο από κάθε άποψη, ιστορική και πολιτισμική, τμήμα του Ελληνισμού. Για να το πω πιο απλά ώστε να γίνω κατανοητός, χρειάζεται η βούλα της Ελλάδας για να θεωρηθούν γνήσιοι Μακεδόνες και όχι χάρτινοι και νόθοι όπως είναι σήμερα.
Εφ’ όσον εμείς αρνούμαστε όπως είπα να βγάλουμε οι ίδιοι τα μάτια μας για να είμαστε αρεστοί στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ και στην Ευρώπη,μπορούμε να συνεχίσουμε απρόσκοπτα τη ζωή μας όπως κάναμε τόσα χρόνια.
Αυτό όμως σημαίνει ότι θα πρέπει να αρνηθούμε κάθε άλλη παραχώρηση. Για όσον καιρό οι Σκοπιανοί θα μας απειλούν με την αλυτρωτική τους προπαγάνδα, το απαράδεκτο για μας Σύνταγμά τους,τα δήθεν Μακεδονικά σύμβολα και τις πλατείες με τους δήθεν Μεγαλέξανδρους, εμείς ως υπεύθυνος Λαός κληρονόμος μιας μεγάλης ιστορίας, θα εξακολουθήσουμε την πολιτική της ειρηνικής συνύπαρξης αλλά όσο περνάει από το χέρι μας, δεν θα δώσουμε σε καμμιά περίπωση την συγκατάθεσή μας για να γίνουν μέλος της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ.
Σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή και μπροστά στην πιθανότητα να οδηγηθούμε ακόμα και σε καταστάσεις εθνικής τραγωδίας, θεωρώ ότι την ευθύνη των αποφάσεων δεν είναι ορθό να την επωμισθεί η οποιαδήποτε κυβέρνηση.
Όχι μόνο μια κυβέρνηση μειοψηφίας όπως είναι η σημερινή αλλά ακόμα και μια κυβέρνηση λαϊκής πλειοψηφίας. Ούτε ακόμα και η ίδια η Βουλή!
Ποια είναι λοιπόν η λύση; Δημοψήφισμα;
Για μας η θέση του Ελληνικού Λαού στο συγκεκριμένο θέμα είναι τόσο σαφής, σταθερή και αυτονόητη, που δεν χρειάζεται Δημοψήφισμα.
Εάν όμως κάποια Κυβέρνηση διανοηθεί να βάλει την υπογραφή της χώρας μας σε οποιαδήποτε ονομασία, απλή ή σύνθετη, που θα περιέχει το όνομα «Μακεδονία», δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι υποχρεωμένη να ρωτήσει πρώτα τον Ελληνικό Λαό.
Στην περίπτωση αυτή το Δημοψήφισμα είναι απαραίτητο. Γιατί μόνο οι Έλληνες πολίτες έχουν το δικαίωμα για μια τέτοια απόφαση.
Εμείς, οι Έλληνες πολίτες που δεν δεχόμαστε να είμαστε παθητικοί παρατηρητές, την ώρα που η χώρα μας βρίσκεται μπροστά σε τόσα κρίσιμα προβλήματα, ικανά να μας επηρεάσουν για πολλές δεκαετίες στο μέλλον.
Στην περίπτωση αυτή λοιπόν που η Κυβέρνηση θα τολμήσει να βάλει μια τέτοια υπογραφή, απευθύνω έκκληση σε όλους τους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου που έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν την διενέργεια Δημοψηφίσματος γι’ αυτό το εθνικής σημασίας θέμα, να προκαλέσουν την σχετική συζήτηση στη Βουλή και να υπερψηφίσουν το σχετικό αίτημα.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Πατριώτες και πατριώτισσες,
Σε όλη μου τη ζωή αγωνίστηκα για την ενότητα του ελληνικού Λαού. Πιστεύω απόλυτα ότι κι αυτό το μεγάλο πρόβλημα θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε ενωμένοι σαν μια γροθιά. Και πιστεύω απόλυτα ότι είμαστε ενωμένοι. Γιατί ανεξάρτητα από τις όποιες διαφωνίες μας, είμαστε όλοι πατριώτες.
Όταν υπερασπίζεται κανείς τα δίκαια της πατρίδας του και του Λαού του, αυτό δεν είναι εθνικισμός, είναι πατριωτισμός! Και η Ελλάδα σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, έχει ανάγκη από πατριώτες!
Οι Έλληνες σήμερα ενωμένοι δίνουν όλοι μαζί την απάντηση από την πλατεία Συντάγματος:
Η Μακεδονία είναι μία
και ήταν, είναι και θα είναι πάντα Ελληνική.
Ζήτω ο Ελληνικός Λαός.
Για την ομιλία της προηγούμενης ανάρτησης
διαλέγουμε ερμηνεία και παίρνουμε:
https://www.frontpages.gr/
μια απάντηση που εγραψα σε φιλο που ειχε αλλη αποψη
Γράμμα φίλου σε μενα
Γιάννη, σέβομαι και τιμώ την αγάπη που έχεις προς το Μ.Θ. και αυτά που κατά καιρούς έχει εκφράσει, αλλά (σίγουρα) έχεις έρθει μετά από μένα στο ‘Θεοδωρακισμό’, τον οποίο βέβαια τότε δεν τον λέγαμε έτσι. Ούτε να φανταστείς ότι τον λέγαμε ‘Μαρξισμό – Λενινισμό’, αυτές οι λέξεις, κι αν τις είχα ακούσει, σε μια απόμακρη μυθολογία μάλλον ανήκαν… Αυτό που κι εσύ τώρα πιστεύω ότι πρωτίστως εννοείς, και τότε οι άνθρωποι αυτό θέλαν. Για προδικτατορικά μιλάω αυτή τη στιγμή. Το εύρισκαν στις πορείες ειρήνης και στις συγκεντρώσεις της ΕΔΑ: σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ένα ‘άνω σχώμεν τας καρδίας’, που και τότε έλειπε όπως και τώρα.
Οι πρώτες μου αναμνήσεις από την πολιτική είναι κατά σειράν οι εξής όπως τις ανακαλώ τώρα: Η δολοφονία του Λαμπράκη, μία ή δύο πορείες ειρήνης (ίσως του ’65 και του ’66) και κάπου ανάμεσα μια συναυλία από μικρό μουσικό σύνολο σε επέτειο του μπλόκου της Κοκκινιάς, όπου με γονεϊκή παραίνεση (μάλλον για να το θυμάμαι όταν μεγαλώσω), όταν περνούσε ο Μίκης από το διάδρομο για να πάει στην εξέδρα και ο κόσμος του μιλούσε, τον αγκάλιαζε κλπ πήγα και του έτεινα το χέρι και εκείνος φιλικότατα μου το έσφιξε.
Όλα τα μέχρι τώρα του Μίκη ήταν άλλης τάξης από το τελευταίο. Από την υπουργοποίηση από τη ΝΔ μέχρι την όποια άλλη πολιτική του επιλογή, ακόμα βέβαια και την τωρινή απόλυτη καταδίκη των επιλογών της κυβέρνησης, τις θεωρούσα απόψεις όπου μεν διαφωνώ, αλλά δικές του είναι και η ιστορία του τού δίνει το δικαίωμα να κρίνει κατά πως βούλεται, αφού κι εγώ έχω το δικαίωμα να έχω τη δική μου γνώμη. Δεν παριστάνω βέβαια τον άγιο Ονούφριο, πλειστάκις έχω πει και το πιστεύω ότι σε πολλά από αυτά τον οδηγούσε η ματαιοδοξία και ο ναρκισισμός του, όπως και το ίδιο έχω πει και για άλλες πράξεις του. Όμως, αυτό σημαίνει να είμαστε άνθρωποι, και το εννοώ και για πολλούς άλλους πέραν του Μίκη, ότι ο καθένας όπως μπορεί λύνει τα υπαρξιακά αδιέξοδα και οι απόλυτες καταδίκες πρέπει να μοιράζονται με φειδώ . Μια μαθήτρια του Γιουνγκ είχε πει για το μέντορά της όταν την είχαν ρωτήσει κάτι, πώς «οι μεγάλοι άνθρωποι έχουν μεγάλη Σκιά». Και αυτό βέβαια θα ισχύει και για τον Μίκη.
Αυτό που συνέβη εχθές ήταν τελείως άλλης τάξης. Και τουλάχιστον εγώ (και πολλοί άλλοι απ ότι φαίνεται) το εννοώ κυριολεκτικά έτσι. Η αρθρογραφία είναι γεμάτη με σχόλια και αποτιμήσεις. Εγώ εδώ σας στέλνω ένα, επειδή περιγράφει αυτά ακριβώς που αισθάνθηκα εχθές.
Νίκος Μωραΐτης: Όταν έκλαψα τον Μίκη
https://www.altsantiri.gr/gnwmes/nikos-mora%ce%90tis-otan-eklapsa-ton-miki/
Δεν είμαι γενικά των πολύ συναισθηματικών τόνων, ιδίως σε όσα είναι του δημόσιου χώρου και της πολιτικής. Αλλά αυτό το άρθρο θα το προσυπέργραφα λέξη προς λέξη. Και θα το προσυπέγραφαν όλοι όσοι έχουν αυτή την προϊστορία που περιγράφει στις πρώτες γραμμές. Και είναι πάρα πολλοί στην Ελλάδα. Και αυτό δεν έχει καμία σχέση βέβαια με το πώς αποτιμούν τα πεπραγμένα της παρούσας κυβέρνησης και πόση εμπιστοσύνη της έχουν. Ούτε με το αν αισθάνθηκαν ποτέ συμπάθεια για Σταλινικού τύπου καθεστώτα. Ούτε καν με το πόση πίστη δίνουν σήμερα στο εφικτό των περισσότερων από τα οράματα της Αριστεράς. Το θέμα είναι τελείως διαφορετικό. Αυτά τα λέω για να είμαι απολύτως σαφής, κι ας είναι αυτονόητα, σε μια εποχή σύγχυσης.
Ίσως το είδες, αλλά ας το στείλω, για αν δεν έτυχε, και σίγουρα για όσους δεν πέρασαν τη χθεσινή και τη σημερινή μέρα ξεψαχνίζοντας τον Ελληνικό τύπο:
Η εικόνα που επισυνάπτω από το τουίτ του Σκαλούμπακα ( επίσης φασίστας, γιός του αρχιβασανιστή της Μακρονήσου Σκαλούμπακα, και οπαδός της ΝΔ Γεωργιάδη – Μητσοτάκη)
Επειδή υποψιάστηκα μην τυχόν και ήταν τρολ, έψαξα λίγο και όχι, είναι ένας ολότελα υπαρκτός και αυθεντικός Σκαλούμπακας:
https://twitter.com/skaloumbakas?lang=el
Το όνομα αυτό είναι βδέλυγμα (ή θα έπρεπε να είναι αν οι παλιοί Μακρονησιώτες μιλούσαν περισσότερο γι αυτά) σε κάθε αριστερό σπίτι. Τελικά πριν κλείσει το κολαστήριο οι ίδιοι οι κρατούντες τότε τον μετέθεσαν γιατί η πολιτεία του προκαλούσε, ακόμα και για εκείνα τα χρόνια. Αν μπει κανείς στο λογαριασμό του (υιού) στο Twitter μπορεί να κάνει ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις για τη σύνδεση του τότε και του τώρα. Κοινωνικά. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Είναι το ότι ο υιός Σκ. δείχνει δίκαια υπερήφανος για τον πατέρα του. Η παρουσία του Μίκη εχθές τον δικαίωσε. Μήπως νομίζει κανείς ότι η δήλωσή του ότι είναι ‘διεθνιστής’ εν μέσω ακραίων Δεσποτάδων, Χρυσαυγιτών και στραταίων τυλιγμένων σε γαλανόλευκες, έδωσε κάποια χρήσιμη διευκρίνιση;…
Επανέρχομαι στο χώρο του καθημερινού. Θα πορευτούμε με αυτές ή εκείνες τις αποφάσεις των πολιτικών και όλα τα άλλα. Αλλά είμαστε πολλοί που τον Μίκη τον κλάψαμε. Και αυτό είναι οριστικό.
Η δικη μου απάντηση (Γιάννη .Αλεβιζου):
…ευχαριστω για τον τονο και τον κόπο της λεπτομερειακότατης διαφωνιας σου αλλά προσωπικά θεωρω πως οποια μικρή ή μεγάλη σκια και να εχει ο Μίκης στα προσωπικά του ή στα πολιτικά του , στο προκείμενο θέμα οι εντυπώσεις σου οφείλονται στο μεγάλο ευρος ταυτίσεων που προκαλούν οι απόψεισ του.
Θα ηταν εχέφρων αν έλεγε στον εαυτο του το εξης;: «Μίκη μη πεις τιποτε που μπορεί να το ακουσει ο Μιχαλολιάκος και να πει «και εγω αυτο λέω» και υστερα σου βγει η αντίστροφη ρετσινιά «Οσα λεει ο Μιχαλολιάκος τα λέει κι ο Μίκης» Και αν ειναι ο Κασιδιαρης να πει οτι ξαναειδε το φως το Μεταξικο και αληθινο ο Μικης κι ας εκανε τουμπα και πλανηθηκε επι 70 χρονια θα πρεπει ο Μικης να μη πει οσα ειπε για να μη δωσει τροφη στον Κασιδιάρη να πει μαλακιες; Η θα’πρεπε να γινει θεαμα παίζοντας ξύλο με τον διπλανο φερομενο σε καροτσάκι αν εκεινος εβγαλε (εστω ενωπιον εκατομμυριων θεατων) μια σελφι με φασιστικου τυπου χαιρετισμο διπλα στο Μικη’; Και τον «Αντώνη» του Μαουτχαουζεν δεν τον ειχε παρει και τον ειχε κανει εθνικο υμνο η δολοφονικότατη Βορεια Συμμαχια στο Αφγανιστάν; Και το οτι δεν ηταν τρολιά το περι υιου Σκαλούμπακα τι σημαινει; Αυτος μπορει να ειναι εκ του φυσικου μια συνεχης τρολιά κατα του εαυτου του και κατα οποιου αναφερει. Θα πρεπει ο Μικησ να στεγνωσει απο σκεψεις , απο αισθηματα και απο ατακες για να μη την χρησιμοποιησει υπερ του εαυτου του ο καθε πικραμενος και ο καθε ανισορροπος; Βασίζεται και στην κρίση του θεατη να πει «αλλο Μίκης κι άλλο Κασιδιάρης» Και γιατι να παθει σοκ ο Νίκος Μωραϊτης ακούγοντας τον Μίκη να λέει για αριστερόστροφο φασισμό; Στην τεραστια Ελληνόστροφη πλειοψηφια του χτεσινου πλήθους το είπε ο Μίκης όχι στην Χρυσαυγιτικη μειοψηφία του, και το ειπε μολις μια μερα μετα το «θα’χουμε μαχαιρια και θαχετε σφουγγαριστρες» Ο Μίκης δυσφημει την αριστερα ή οι αριστεροστροφοι που λενε τετια; Θα μου πεις «χαιρω πολύ, αν θελει κανείς ολα βρισκει να τα δικαιολογει». Ε, δηλαδη σου φαινεται πιο αληθοφανής η εκδοχη οτι οι χτεσινοι παππουδες και οι μπαμπάδεσ με τα παιδακια τους που’χαν ερθει ήταν το εκκολαπόμενο αυγο του φιδιου ή ήταν οι καλογριες και «θειες Λιτσες» (που’λεγε την αλλη φορα για Θεσσαλονικη) ο συγγραφευς του http://www.sarajevomag.gr/wp/ που στο σημερινό (5/2)λεει και , αν καταλαβα καλα, οτι μαλλον πληρωμενοι ήταν οι 140.000 διοτι «αφου σε καιρο κρισης οι ειρηνιστες που εχουν και συνειδητοποιηση δεν μπορουν να βρουν 10.000 κοσμο να κατεβασουν αρα το «λουμπεναριό» (δικη του η χρηση του ορου) πώς ήρθε; Ε, αν αυτα ειναι επιχειρηματα τοτε και το κατωθι ειναι: «Αν καθε φορα που το 1% βλέπει οτι ειναι 1% (και βγάλε!), αναγορευει τον εαυτο του σε ελιτ και τους άλλους σε συρφετο (γιατι αλλιως θα έπρεπε άλλα να συμπερανει απο σεβασμο στη δημοκρατια) τοτε ας παει να βρει την αλλη ελιτ του 1% (τους ληπτες αποφασεων) να τους παρενοχλησει ειτε με πλακατ ειτε με μπαχαλο (η απαντηση ειναι γνωστη: οι αποτελεσματικοι ή θα εξοντωθουν η θα προσληφθουν να οργανωνουν κινήματα αλα Λιβύη κλπ είτε επι πληρωμη ειτε επι ηθικη αναταμοιβη (οτι ειτε ανατρεπουν κυβερνησεισ ειτε διαβρωνουν τον Σορος εκ των εσω)) Δεν ξερω αν καλα καταλαβα οτι και τετιο επιχειρημα καπου ειπε, αλλά επειδη λεει παρα πολλα ας μου πει καποιος αναγνωστης με δικα του λογια (του αναγνωστη) και οχι με αντιγραφη-επικολληση τι λεει γιατι προσωπικα δεν καταλαβαινω και ουτε ξερω αν κανεις αλλος καταλαβαινει και αν μπορει να πει τι διαβασε παρα μονο με αντιγραφη-επικόλληση. Οσον αφορα το νουμερο 140.000 και τη σημερινη φραση του Τοσκα οτι αν ηταν ενα εκατομμυριο θα εφταναν ως τουσ Αμπελοκηπους εχω να πω οτι, επειδη δεν πιστευω κανενος τις μετρησει, τισ δικες μου αεροφωτογραφιες τις παιρνω με τα ποδια, δηλαδη περπαταω απο ακρη σε ακρη τη συγκεντρωση κοιταω και την πυκνοτητα και τα συγκρινω ολα με τα αντιστοιχα του καιρου των προΣΥΡΙΖΑ συγκεντρωσεων με το τι βλεπαμε απ’την Αμαλιας προς Ερμου κλπ και τι ακουγαμε υστερα οτι ηταν εκατο χιλιάδες . Εχτες λοιπον περπατησα απο Φιξ που αδειαζαν λεωφορεια και ανεβαινοντασ με ολο και πιο πυκνο πληθος περιπατητων εφτασα Συνταγμα και μετα πηγα ως Ρηγιλλης όπου ηδη πυκνωνε πολύ και εβλεπα απο κει ως το Χιλτον αλλα δεν πηγα να δω απο κει αν εφτανε ωσ Πρεσβεια ουτε πηγα Πρεσβεια να δω αν εφτανε ως Αλεξανδρασ. Για λογαριασμο ας ρωτησει ο καθενας τον εαυτο του ή τον Τοσκα (αλλά η φωτο που ειδα απο ελικοπτερο εμοιαζε με τοτε που ξεκιναγα προσ Φιξ οχι τοτε που γυρναγα) Κι οταν απο Ρηγιλλης εφτασα Ακαδημιας και Βασιλισης Σοφιας σε δεκα λεπτα παρα κατι, απο κει ως Αγνωστο εφτασα σε εικοσι λεπτα γιατι η σαρδελλοποιηση ήταν σαν φουλ λεωφορειου)
Aλλη μια στιχιμυθια
Φίλη:
Υπογραφω σχεδον το παρακάτω:
http://www.nostimonimar.gr/efcharisto-ton-miki-theodoraki/
Γιάννης Αλεβίζος:
υποθετω οτι το «σχεδον» το εβαλες στα παρακατω που δεν υπογραφονται ουτε με σφαιρες (και ισως και συ με τα επιχειρηματα που βαζω απο κατω τους)
Και είναι μπούρδες, γιατί Όταν ο όποιος αντίπαλος είναι σιγουράκι. Αν αυτή την στιγμή κάποιος απειλεί την εθνική κυριαρχία είναι η πανίσχυρη Τουρκία και όχι τα ανύπαρκτα Σκόπια. Γιατί λοιπόν ψυχή είναι η Μακεδονία και όχι το Αιγαίο. Από την Μακεδονία οι βόρειοι γείτονες μας έχουν πάρει το όνομα. Οι ανατολικοί γείτονες με τις συνεχείς απειλές παραβάσεις και παραβιάσεις κάθε μέρα, δεν μας παίρνουν κάτι; Τι αλα καρτ υπερηφάνεια είναι αυτή;
Δηλαδη αν γινοταν συλλαλητηριο για Τουρκία θα ελειπε ο Μίκης ή ο χτεσινος λαός; Και θα ηταν πολλαπλασια παροντεσ εκεινοι που προσπαθουσαν να εμποδισουν τα πουλμαν να φυγουν απο την επαρχια για εδω;
Ότι, κάθε τι μαζικό δεν είναι κατά ανάγκην και σωστό.
Δηλαδή ο κομφορμισμος προερχεται μονο απο το να μη μπορούμε να πουμε οχι στους πολλους και οχι κι απο το να μη ξερουμε να πουμε οχι στους λιγους που αποτελουν τους άμεσα γυρω μας λογω μη σκεψης κι απο το να μη μπορουμε να πουμε οχι ακομα και αν μας λεν οτι πεταει ο γάιδαρος ή οτι ο Μεγαλεξαδρος μιλουσε σλαβομακεδονικα;
Την απέχθεια στο ρεύμα της μάζας, την ευκολία της την εθελοτυφλία της. Την εύπεπτη σκέψη και την επιφανειακή ανάλυση.
Δηλαδη η αναλυση ειναι μη επιφανειασκη απλως αν δεν την καταλαβαινει μια κυρατσα κι οχι αν λύνει κατι ουσιαατικο;
Να θεωρείς ψυχή σου το όνομα της Μακεδονίας και όχι την παιδεία.
Δηλαδη παιδεια ειναι η ελληνοφρενεια; Εκει που λεγαμε πως να μορφωσουμε τους πιτσιρικαδες που ρωτανε τι ειναι ο Μικης μπροστα στον Ασιμο τωρα θα τους εξηγουμε και τι ειναι ο Ασιμος μπροστα στον Σεφερλη; Παιδεια ειναι να μη επιμενεις να μπει στα εγχειριδια τα γραμμενα στα σλαβομακεδονικα μια ταινια που να λεει οτι πασα εντυπωση οτι και ο Μεγαλεξανδρος μιλουσε σλαβομακεδονια προκαλει απωλεια νωτιαίου μυελου και κανει να φυτρωσουν τριχες στα δαχτυλα;(οπως μας λεγανε μικρους οτι θα παθουμε απο την μαλακια)
Την διαφορά μεταξύ γεμάτης πλατείας τον Δεκέμβρη του 44, και γεμάτης πλατείας τον Φλεβάρη του 2018.
Η διαφορα που λεει ο εχων την «παιδεια» ως ψυχη του αντι ενα ονομα, αναφερεται στο οτι τοτε σκοτωθηκε μια σημαιοφορος και ο Μίκης της πηρε την σημαια, σκουπισε με αυτην το αίμα της και την κουβαλησε ο ιδιος. Δηλαδη τωρα για να μην απογοητευσει ως ασυνεπης τον μηδενοφρενή που αυτο θαυμασε στο Μίκη θα επρεπε να παει να διαδηλώσει υπερ της Ειρηνης στα Προπυλαια αναμεσα σε αυτους που λεγανε «εμεις μαχαιρια εσεις σφουγγαριστρες» (κι ο Μίκης σφουγγαρισε με την σημαία αλλά ειδες πως) και να αναγορευσει ως τολμητίες και διαδοχουσ του 44 τους σιγουρακηδες που μονο σικέ με δημοσιουπαλληλους μπατσους παιζουν;
Φίλη:
Το σχεδον το εβαλα γιατι δεν μου απεδειξε ο μικης οτι δεν επρεπε να κατεβω. Το ήξερα
απο μαθητη
Σχετικά με τον φασιστικό χαιρετισμό του εκπροσώπου των αναπήρων έχω βαρεθεί να το ποστάρω κάτω από τις αναρτήσεις διαφορων στο facebook
http://ellinikahoaxes.gr/2018/02/04/paltsanidis-nazi-salute/
Χαιρέτησε ναζιστικά ο παραολυμπιονίκης; Δήλωσή του στο EllinikaHoaxes.gr | ELLINIKA HOAXES
ellinikahoaxes.gr
Θα έπρεπε πραγματικά να ντρέπονται left.gr κτλ που το αναπαρήγαγαν άκριτα. Όταν φέρεις ένα ψέμμα κατά τη γνώμη μου είσαι ψεύτης ο ίδιος.
https://www.e-dromos.gr/oti-einai-ethniko-den-einai-ethnikistiko-oti-einai-ethniko-den-einai-sketa-aristero/
20 σελίδες από ανταλλαγές e-mail για το θέμα των δυο συλλαλητηρίων, το οποίο απασχόλησε και τα εδώ σχόλια μεταξύ 10 Ιανουαρίου και 10 Φεβρουαρίου, έγιναν pdf και αναρτήθηκαν στο κύριο μέρος του παρόντος σάιτ. Νεότερες ανταλλαγές, για ευκολότερη άμεση χρήση θα αναρτώνται εδώ στα σχόλια, π.χ. η σημερινή ειδοποίηση που μόλις λάβαμε:
http://www.konstantakopoulos.gr/2018/02/07/%ce%b7-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b1%ce%b4%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%cf%85%ce%b6/
Είναι στραβός ο γιαλός; (μια άλλη άποψη)
Γιάννη Μαύρου
Δεναπολυτοποιούμε ούτε υπερτιμάμε την σημασία τηςμεγάλης συμμετοχής του λαού στο συλλαλητήριο της 4ης Φεβρουαρίου. Αλλά και δεν την προσπερνάμε με εύκολες – βολικές από πρώτη ματιά απαντήσεις. Αντιθέτως, στεκόμαστε ιδιαίτερα σε αυτήν γιατί δεν πρόκειται για αριθμητική, αλλά για το ότι από μια τάξη μεγέθους και μετά η «ποσότητα», κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, μετατρέπεται μόνη τηςσε «ποιότητα» και προσφέρεται για κεντρικά πολιτικά συμπεράσματα όση κριτική – δίκαια ή άδικα – κι΄ αν υποστεί.Στεκόμαστε στην πολύ μεγάλη συμμετοχή γιατί δεν βλέπουμε τα πράγματα ουδέτερα, ζυγισμένα και «αντικειμενικά» αλλά μέσα από τον φακό της θεώρησης ότι η χώρα μας δεν ζει κάποια «κανονικότητα», ότι βιώνει μια στυγνή ιμπεριαλιστική κατοχή, με ότι αυτό συνεπάγεται για την δική μας παρέμβαση και δράση.
Στην προκειμένη περίπτωση, αν τρείς άνθρωποι λίγο – πολύ παροπλισμένοι από την ενεργό πολιτική δράση, ο Μ. Θεοδωράκης, ο Γ. Κασιμάτης και ο πρώην γραμματέας στις Σπίθες μαζί με ό,τι έμεινε από τις τελευταίες πετυχαίνουν, με όσα χοντρά λάθη και οπορτουνισμούς,νασυγκεντρώνονται εκατοντάδες χιλιάδες λαού και να κλείνει γιαμια ολόκληρη ημέρα το κέντρο της Αθήνας από το Μεταξουργείο ως το FIXκαι τους στύλους του Ολυμπίου Διός,τότε κάτι συμβαίνειπου πρέπει να απασχολήσει την Αριστερά. Κάτι που οφείλουμε να ερμηνεύσουμε βαθύτερα πολιτικά και όχι με το υλικό που διακινείται από τα επιτελεία του Μαξίμου και τα συστημικά ΜΜΕ και με τους όρους της Ελλάδαςτηςπρο των Μνημονίων και δανειακών συμβάσεων εποχής.
Θα βρίσκεται μάλλον εκτός τόπου και χρόνου όποιος εκτιμήσει ότι αυτό το οποίο συνέβη στις 4 Φεβρουαρίου ήταν ότι ο Μίκης τα βρήκε με την ακροδεξιά και όχι ότι ο λαός – με τον δικό του τρόπο – έδωσε ηχηρό ράπισμα στις άθλιες δηλώσεις του κ. Μ. Νίμιτς και του Αμερικανού πρεσβευτή κ. Τ. Πάιατ για το μέλλον της Μακεδονίας και συνολικά της Βαλκανικής… Αν αναλύσει την μεγάλη αντίθεση που αναπτύσσεται από τον λαό για τις απαιτήσεις των ΗΠΑ και Ε. Ένωσης στο Σκοπιανό μέσα από τον φακό της διεθνούς κεντροαριστεράς και της θεώρησης περί εθνικιστή Μιλόσεβιτς,φασίστα Άσαντ και γραφικού Καντάφι, τοποθετώντας στην θέση του εθνικιστή, του φασίστα και του γραφικού τον ελληνικό λαό.
Θα βρίσκεται εξίσου εκτός τόπου και χρόνου αν κάποιος υιοθετήσει τηνμεγαλοφυή σύλληψη κατά την οποία αυτόν τον κόσμο τον κατέβασε η ΝΔγια αντιπολιτευτικούς λόγους αφούείναι γνωστό ότι ύστερα από τρία χρόνια αξιωματικής αντιπολίτευσης και παρά τα κακαρίσματα και τις σκιαμαχίες της με τονεοδεξιό ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να προχωρήσει έστω και σε μία ανοιχτή πολιτική συγκέντρωση το.
Θα βρίσκεταιτέλοςεκτός τόπου και χρόνου αν κάποιος εκτιμήσει ότι ο ακροδεξιός Χριστόδουλος από τον τάφο του και τα κατηχητικά του Αγίου Όρουςκινητοποίησαν όλον αυτόν τον κόσμο και όχι η καταρράκωση της εθνικής του αξιοπρέπειας και η εντεινόμενη απειλή του κατακερματισμού της χώρας του στο Αιγαίο, την Θράκη και τα Βόρεια σύνορά της… Αν εκτιμήσει ότι η υποτελής στις ΗΠΑ ηγεσία της εκκλησίαςτης Ελλάδας και το παράρτημα Γερμανικούεθνικισμού της Χ. Α. τον κατέβασαν όλον αυτό τον κόσμο στο Σύνταγμα και τον έστησαν εκεί επί ώρες για να καταγγέλλειτα σχέδια αλλαγής των συνόρων στα Δυτικά Βαλκάνια που θέτουν ως προτεραιότητα τα γεράκια της Ουάσιγκτον και του Βερολίνουκαι να«ψέλνει» τα τραγούδια που χρωμάτισαν όσο τίποτε άλλο την Αντίσταση και την Αριστερά. Δεν διδάσκει τίποτα τέτοιο η ιστορία της δεξιάς και της ακροδεξιάς, εκτός εάν κάνουμε το μοιραίο λάθος να ταυτίζουμε την χώρα μας με χώρες που δεν τυγχάνουν εξαρτημένες όπως η δική μας και βρίσκονται στον αντίποδά της, δηλαδή με τις χώρες «μητροπόλεις» του καπιταλισμού.
Ωστόσο, η συγκέντρωση της προηγούμενης Κυριακής και οι αντιδράσεις που προκαλεί η εξέλιξη του Σκοπιανού ήταν πολύ μεγάλεςγια να μείνουν χωρίς τις «δέουσες παρεμβάσεις» από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις, όπως και για να ξεφύγουν από τους ανταγωνισμούς αυτών των δυνάμεων στο κυνήγι νομής της εξουσίας.
Το πολιτικό τέχνασμα εδώ δεν ήταν ότι ο Μίκης(για να φτιάξει κόμμα) τα βρήκε με… την ακροδεξιά. Τοπολιτικό τέχνασμα στην υπόθεση αυτή ήταν η κίνηση της ΝΔ να διακόψει τις δύο τελευταίες ημέρες πριν την συγκέντρωση τον χλευασμό και τις εμετικέςειρωνείες που εκτόξευε εναντίον της σε εικοσιτετράωρη βάση απ΄ τακύρια ΜΜΕ που ελέγχει (Συγκρότημα Αλαφούζου κ.ά.) και να στείλει ορισμένα «καμένα χαρτιά» της (Σαμαράς, Γεωργιάδης κ.ά.) για να την «ακυρώσει», και δευτερευόντως να την εκμεταλλευθεί κομματικά. Και σε ένα σημαντικό βαθμό το πέτυχε
Το γεγονός ότι τα παραπάνω στελέχη όπως και ο Μιχαλολιάκος γιουχαϊστήκαν και αποδοκιμάσθηκαν από τους διαδηλωτές αποκρύφθηκε φυσικάαπ΄ την πλειοψηφία των ΜΜΕ, όπως αποσιωπήθηκαν και οι τοποθετήσεις των δύο κεντρικών ομιλητών για επανάληψη της επιχείρησης διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας με στόχο τώρα την φορά την χώρα μας (Μ. Θεοδωράκης), και για την άμεση σχέση αυτού του θέματος με την πορεία που ακολουθεί η Ελλάδα από το 2010 με τα παράνομα μνημόνια και τις δανειακές (Γ. Κασιμάτης).
Βέβαια οι διοργανωτές δεν έθεσαν από πριν κανένα απολύτως αποσαφηνισμένο πλαίσιοόπως -κατ΄ ελάχιστον – έπρεπε να πράξουν με αποτέλεσμα να βρεθούν μάρτυρες και όμηροι της αμαύρωσης της συγκέντρωσης από την προβοκατόρικη προσέλευση στελεχών της δεξιάς και της ακροδεξιάς και φέρουν όλη την ευθύνη για τούτο.
Έδωσαν το περιθώριο σε όλους όσους ιδροκοπούν νυχθημερόν γιατονκοινωνικό – πολιτισμικό εξανδραποδισμό ενός ολόκληρου λαού, υλοποιώντας ένα νέο διεθνές πρότυπο μετάβασης στον κοινωνικό Μεσαίωνα, να σηκώσουν κεφάλι. Έδωσαν την δυνατότητα σε όλους όσους υλοποιούνμέσωτων Μνημονίων και της Ευρωκρατίας τον σύγχρονο Ολοκληρωτισμό, να εμφανισθούν ως δήθενπρωτομάχοι εναντίον του φασισμού.
Ανακύπτει όμως το ερώτημα. Οι διοργανωτές αυτό έκαναν, η Αριστερά γιατί δεν πήρε την πρωτοβουλία ώστε να εκφράσει η ίδια τα αντιιμπεριαλιστικά και εθνικο-ανεξαρτησιακά αισθήματα του λαού που εκδηλώθηκαν με αφορμή το Σκοπιανό; Να ξεσκεπάσει με αυτόν την τρόπο και τηνεθνοδουλείααλλά και την πατριδοκαπηλεία της παλιάς και νέας εθνικοφροσύνης και του «ανήκουμε στην Δύση», όπως έπραττε με επιτυχία και χωρίς εθνικιστικές παρεκκλίσεις -σε όλες σχεδόν τις εκφάνσεις της -την δεκαετία του 1970 και μέχρι την προέλαση της Παγκοσμιοποίησης και την Οικουμενική κυβέρνηση του 1990;Τι άλλαξε από τότε;
Μήπως σήμερα όπου η ιμπεριαλιστική εξάρτηση της χώρας έχει προχωρήσει στον βαθμό της νέας κατοχής και του διαμοιρασμού των ιμάτιών της, και όπου σύσσωμη η ελληνική αστική τάξηέχει επιλέξει ως πατρίδα της τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή ‘Ενωση, δηλαδή την νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση, εμείς παραλύουμε απότην επίδραση παρωχημένων στο ζήτημα αυτό απόψεων; Από ανιστόρητες απόψεις που συγχέουν την Παγκοσμιοποίηση και την ιμπεριαλιστική Νέα Τάξη πραγμάτων που ζούμε από το 1990, με τον Διεθνισμό;
Από απόψεις που εκπορεύονται από την διεθνή κεντροαριστερά και διαπερνούν την Ευρωπαϊκή Αριστερά,σύμφωνα με τις οποίες το αντιιμπεριαλιστικό και εθνικο- ανεξαρτησιακό αίτημααντιστρατεύεται το ταξικό – κοινωνικό;
Απόψεις οι οποίες βρίσκονται σε αναντιστοιχία με ό,τι συμβαίνει σήμερα στην χώρα μας και φθάνουν ως το σημείο να συγχέουν τα αντιιμπεριαλιστικά αιτήματα με τον εθνικισμό;
Μήπως εκεί εντοπίζεται μια από τις σύγχρονες «πηγές της κακοδαιμονίας» και αυτό το μείζον θέμα είναι εκ΄των «ουκ άνευ» για την Επαναθεμελίωση και Επανίδρυση της Αριστεράς;
(ίσως δεν είναι άνευ σημασίας να αναφερθεί ότι ο συγγραφεύς του παραπάνω άρθρου είναι από τα ιδρυτικά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ)
ΔΙΟΡΘΩΣΗ:
(μετά από e-mail από Γιάννη Μαύρου):
Γιάννη καλημέρα και καλή βδομάδα,
Διόρθωσε σε παρακαλώ την ανακρίβεια ως προς την πατρότητα του άρθρου («στραβός γιαλός”). Το προσυπογράφω και το προώθησα απλώς. Είναι του ΔΗΚΚΙ.
https://elpidanews.blogspot.gr/2018/02/blog-post_10.html
Απο φορουμ Ελληνων καθηγητων παν/μιου εδω και στο εξωτερικο
Αγαπητοί Πανεπιστημιακοί,
Έχουμε καμία απάντηση για τον κύριο Ποθητό? (εννοει τον συγγραφεα του παραπανω λινκ)
Ευαγγελος Ρήγος
Η γνωμη μου ειναι οτι θα πρεπει να διαβασουμε αναλυτικα το μπλογκ αυτου του κυριου [στο elpidanews] για να καταλαβουμε περισσοτερο τις θεσεις του. Πρωτη φορα διαβαζω τα γραφομενα του και πολλα απο αυτα που λεει μου φαινονται οτι περιγραφουν καποια πραγματικοτητα.
Ισως δεν μας αρεσει που γραφει υποτιμητικα για τον πνευματικο κοσμο, αλλα πολλα και απο αυτα ειναι σωστα γιατι για πολυ καιρο μιλαμε στο φορυμ για την εξαθλιωση που επικρατει στα ανωτερα και ανωτατα πνευματικα ιδρυματα της Ελλαδος. Μηπως θα ητανε καλυτερα να τον πεισουμε οτι προσπαθουμε και πασχιζουμε να καλυτερεψουμε την κατασταση και να ζητησουμε τη βοηθεια του να κανει τα προβληματα της ανωτατης παιδειας πιο γνωστα στο ευρυτερο κοινο;
Συναδελφικα,
-Panos Niarchos
(Retired) Indiana University
Ανάφερα στον κύριο Ποθητό ότι 326 πανεπιστημιακοί και υψηλόβαθμοι
https://professors-phds.com/10802-2/10987-2/
υπέγραψαν το γράμμα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αλλά παρέλειψα να του αναφέρω ότι ήταν 6-7% των 3,000.
Ευάγγελος Ρήγος
Κύριε Ρήγο, ποιό είναι το ουσιώδες ζητούμενο στο θέμα αυτό; Υποθέτω πως είναι το αν οι Έλληνες παν/μιακοί ξέρουν ποιούς και πώς, από Ελλάδα, από Σκόπια και από άλλες χώρες να συγκαλέσουν και πού, ώστε να κάνουν ενώπιον του κοινού και των δυο χωρών (και όλων των άλλων αν θέλουν να βλέπουν) την συζήτηση που δεν πρέπει να μένει στα χέρια πολιτικών και «μεσολαβητών» τύπου Νίμιτς
Γιάννης Αλεβίζος
7ο Λύκειο Αθηνών
Κύριε Αλεβίζο
Το ουσιώδες ζητούμενο είναι ότι η πνευματική μας κοινότητα έχει ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να προχωρήσει μπροστά και να καθοδηγήσει αυτόν τον άμοιρο λαό μας.
6% ενδιαφέρον για το όνομα της Μακεδονίας από την ακαδημαϊκή μας ομάδα είναι απαράδεκτο.
Ευάγγελος Ρήγος
Διαφωνούμε; Καλύτερη καθοδήγηση του ενός λαού από την διοργάνωση σωστής ενημέρωσης και των δυο, υπάρχει;
Γ.Α.
https://docs.google.com/file/d/1nJ83DKwQkkvRzO5nvrLMaSpGzdM6D5A0/edit?filetype=msword
http://www.kathimerini.gr/948102/article/epikairothta/politikh/ar8ro-manwlh-glezoy-sthn-k-ypografoyn-grammatia-poy-den-mporoyn-na-e3oflhsoyn
από φοιτητή:
Λοιπόν παίρνουμε μια ανάσα και ξεκινάμε την επίθεση με λίνκς (δεν συμφωνώ με όλα αλλά είναι αντικατοπτριστικά για αρκετά θέματα)
Συλλογικότητα που τοποθετείται με ένα κάποιο ενδιαφέρον για το συλαλλητήριο
http://agonaskritis.gr/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CF%80%CF%85%CF%81%CE%B3%E1%BF%96%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%B5%CE%BD/
Καστοριάδης και Αναρχία
http://www.respublica.gr/tag/%CE%BA%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AF%CE%B1/
Έρη Ρίτσου για Μίκυ και Ρωμιοσύνη
https://www.imerodromos.gr/eri-ritsou-i-romiosyni-graftike-gia-osous-polemisan-tous-nazi-ke-ton-fasismo/
Μπογιόπουλος για Διοργανωτές και σχόλιο για Μίκυ πριν την ομιλία του
//www.imerodromos.gr/idou-pii-diorganonoun-to-syllalitirio-ke-mia-kouventa-gia-ton-miki-ton-nikou-bogiopouloupanagioti-theodoropoulou/
Μπογιόπουλος για Μίκυ μετά την ομιλία του
http://www.imerodromos.gr/gia-ton-kyrio-mikh-theodoraki-tou-nikou-bogiopoulou/
Ραφαηλίδης για Μακεδονικό (το ότι είναι από Κουτί της Πανδώρας το προσπερνάμε σιωπηλά αφού είναι ιστότοπος που λειτουργεί επαρκώς Συριζαικά)
http://www.koutipandoras.gr/article/basilhs-rafahlidhs-h-ellhnikothta-ths-makedonias-kai-oi-skopianoi
Ανάλυση στο Indymedia με κάποιο ενδιαφέρον για την σχέση Πατριωτισμού – Εθνικισμού
http://www.imerodromos.gr/gia-ton-kyrio-mikh-theodoraki-tou-nikou-bogiopoulou/
Ακόμα μια ψύχραιμη σχετικά ανάλυση, ευτυχώς υπάρχει ακόμα κάποιο ενδιαφέρον στο Indymedia
https://athens.indymedia.org/post/1583266/
Επίσης διάβασα και το άρθρο του Δρόμου της Αριστεράς και ειλικρινά δεν συμφωνώ με την θέση τους για το συλαλλητήριο(ότι είναι εθνικό δεν είναι εθνικιστικό κλπ), Δηλαδή καταλαβαίνω την οπτική αλλά βλέπω μια προσπάθεια να δοθούν χαρακτηριστικά λαικού κινήματος που για μένα δεν υφίστανται με την καμία.Παραθέτω συγκεκριμένα αυτό γιατί ήταν και το σημερινό μας θέμα συζήτησης : » Ο Μίκης, με τη συγκινητική παρουσία του, έκανε μια πολιτική επιλογή να είναι από αυτήν την όχθη μαζί με τον λαό κι όχι με αυτούς που ξεπουλούν και εκτελούν τα συμβόλαια διάλυσης της χώρας. Με την τεράστια συμβολική του αξία διευκόλυνε τον κόσμο να πάρει μέρος στο συλλαλητήριο και ακύρωσε πολλές από τις επιθέσεις που γίνονταν από το Μαξίμου αλλά και από το σύνολο, σχεδόν, της αριστεράς. Γι’ αυτό και συνεχίζουν έναν εμετικό διασυρμό του Μίκη, που όμως ούτε τον ακουμπά, ούτε επηρεάζει τις εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου που βρέθηκαν στο συλλαλητήριο. ». Διαφωνώ 100% για τους λόγους που σας ανέφερα και θεωρώ τέτοιες απόψεις σχεδόν επικίνδυνες.
Αρχιζω τωρα να διαβαζω …Καταπληκτικοι οι Πυργίται, το ποσο συμφωνω προσωπικα αποδεικνυεται και απο τον ενθουσιασμο με τον οποίο το είχα ηδη συμπεριελαβει στο pdf (σελ.7) όταν μου το εστειλε ο φιλος απο Αμερικη που το’χε βρει μεσω «αρδην»
Για τη συζητηση Καστοριαδη με Γάλλλους αναρχικους δεν βρηκα πού συνεχιζει… Μονο δυο παραγραφους ειδα, δεν λεω τιποτε γιατι παρ’όλο που ειμαι μανιωδης αναγνωστης όλων του των βιβλιων, λεω οτι αφου δεν προλαβε τα γεγονοτα του 1999 με την Γιουγκοσλαβία και τις συνεχειες με Διδυμους Πυργους, Αφγανιστάν Ιρακ,… δεν θα’χε και πολλά να προβλεψει οσο πανεπιστημων και να ηταν (και οσο και να’ξερε σαν την τσεπη του τα περι ΕΣΣΔ, Σταλιν, Τροτσκυ, Ο.Π.Λ.Α κλπ, διοτι τα υπολοιππα βασιστηκαν σε αλλους απροβλεπτους παραγοντες που το χρονοδιάγραμμα τους μονο τσιγγανες που μετρανε με «τερμινα¨θα μπορουσαν να το προβλεψουν.Ακομη κι ο Κονδυλης που προέβλεψε με λεπτομερειες δεν μιλαγε και για χρονοδιάγραμμα!)
Απο το σημειο που η Έρη Ρίτσου λέει για τη Ρωμιοσύνη και για Ελληνες και Σκοπιανους να τραγουδανε «αυτο το χωμα ειναι δικο τους και δικο μας» αρχίζει η μανία σας με τα διαφορα «ναι ευθυνεσαι» προς Μίκη να γινεται «ναι, ευθυνεστε» προς εσας. Κάνετε σαν αντι για λύση ενος προβλήματος πιο πολύ να ενδιαφερεστε για την ευθυνοκατανομη, σαν τους μαλακες της Κυβερνησης. Κι ακομα χειρότερα σαν να θεωρειτε πως θετικοτητα καποιου ή καποιας ομαδας ειναι ο εντοπισμος αρνητικοτητων καποιων αντιπαλων η και καποιων ψιλοχοντροδιαφωνουντων συμμαχων. Μα μη λεμε αυτονοητες γενικότητες:
Αφου κι ο Μικης εχει κανει συναυλιες στα Σκοπια και στηνΤουρκια (πρωτοπορος σε αυτο ηταν κατα δεκαετιες και με πολύ κοστος σε εμπιστευσιμοτητα) και ακριβως στο πνευμα του «χωμα δικο τους και δικο μας, ουτε μονο δικο σας ουτε μονο δικο μας» αφου εχει μιλησει ηδη απο το 1975 για συνεκμεταλλευση του Αιγαιου αντι αλληλοφαγωμα μεχρι που να το εκμεταλλευτουν μονο οι Αμερικανοι, γιατι δεν του την πεφτετε στο γιατι δεν εψαξε να ξαναβρει τους Σκοπιανους που σκεπτονται ετσι και γιατι δεν τον βοηθατε να τους βρει και γιατι δεν βοηθατε εκεινους να τον βρουν και να ξαναεχουν τετιες κοινες συναυλιες ; Μη κανοντας αυτο βοηθατε κι εσεις με τον τροπο σας την ΧΑ και τους δικους της ομολογους στα Σκοπια. Τοσο πολύ παρα-εθιστηκαμε στην ψηφο αποδοκιμασιας που στηριξη της παραταξης μας αρκουμαστε να θεωρουμε απλως το ροκανισμα της απεναντι παραταξης και οχι του να εχουμε τη φαντασια, την εργατικοτητα και την πρωτοβουλια να παραγουμε κατι θετικο για το οποιο να καμαρωνουμε αντι να εντοπιζουμε μονο πού πρεπει να ντρεπονται οι αλλοι, και εκεινοι να κανουν το ιδιο για μας μεχρι που οι τριτοι παρατηρητες οταν ειναι πιτσιρικαδες να μην εχουν καν ιδεα με τι μοιαζει κατι για το οποιο καποιος μπορεί και να καμαρωσει; Ας συμπεριλαβουμε σε αυτο το ειδος απαντησης το να ενδιαφερθειτε οι σοβαροι κι απο σας κι απο αυτους που ξεχεζετε να βρειτε Ελληνες , Σκοπιανους και τριτους παν/μιακους να συζητησουν για τα θεματα αυτα σε πανελ με ευρεια διαδοση μετα, αντι να τα συζητανε καραγκιοζηδες , φασουληδες και αγραμματου σαλτιμπαγκοι ειτε του συστηματος ειτε αντισυστημικοι. Κατά φωνη, μολις σημερα δυο-τρια σχολια παραπανω ετεθη το θεμα απο αμεσα ενεχομενους (δες τα εξης:
Φεβρουάριος 11, 2018 at 3:07 μμ
https://elpidanews.blogspot.gr/2018/02/blog-post_10.html
Φεβρουάριος 11, 2018 at 7:46 μμ )
Πριν παμε στα πιο ενδιαφέροντα απ’ολα , στα του Μπογιόπουλου, παμε στο γιατι τετια πανελ δεν θα μπορουσαν να οδηγησουν πουθενα αν αυτοι που τα συγκροτουσαν ηταν σαν τον συγγραφεα του τελευταιου λινκ που μου εστειλες Γραφει στο τελος: «Το παρελθόν, που διαμόρφωσε το Μακεδονικό ως το ζήτημα που τώρα είναι, μπορεί να προσληφθεί συλλογικά στο πλήρες εύρος του μόνο μέσα από την αναμόρφωση του παρόντος. Η μόνη πιθανή λύση του απαιτεί το γκρέμισμα του παλιού κόσμου. Μπορούμε να συνεισφέρουμε είτε στη διαδικασία αποδόμησης είτε στη διαδικασία επικύρωσης των υπαρκτών δομών ταυτότητας, άρα και των κρατικών δομών στις οποίες αυτές οι δομές αντιστοιχούν.
Η Ελευθερία δεν έχει σημαία- όσοι μας υπόσχονται μια ελευθερία με κλειστά σύνορα οργανώνουν ξανά απέραντα στρατόπεδα συγκέντρωσης για όλους μας. Πρέπει να σπάσουμε τα σύνορα που υψώθηκαν ανάμεσα μας»
Δεν υπαρχει το παραμικρο επιχειρημα ή γεγονος για οσα λεει στην Β παραγραφο,και δεν υπαρχει το παραμικρο μη μεταφορικο στοιχειο στην Α παραγραφο, σκεφτεται απλως με εικονες, άρα να γινει ποιητης κι οση εμπιστοσυνη ή αγωνιστικότητα εμπνευσει στον πολύ και απλο κοσμο ενεπνευσε (αλλά και σαν ποιηση τριβιαλ θολουρες ειναι ολα αυτα όπως ετσι ειναι κι αυτα που λεει οχι ο Ξαρχακος αλλά ο Παπαχρηστου στο σάιτ του Μίκη και στα ΝΕΑ (http://www.mikistheodorakis.gr/el/articles/1416/?nid=5327), και η μονη τους δικαιολογια υπαρξης ειναι να μπορεί ο ενας να λεει στον αλλο «αν νομιζετε οτι αυτο που ειπατε απεδεικνυε κατι παρ’τε άλλο ενα τετιο που να αποδεικνυει το αντιθετο») Η δε αναφορα στον Αλτουσσέρ καπου στο κειμενο σιγα μην κανει πιο λειτουργικο οποιοδηποτε πανελ σχετικο με τετιο θεμα θα τον προσκαλουσε. Σαν τον Σημιτη που ακουσε τον Βέλτσο και για να βγει πιο ανθρωπινος και οχι σαν αχρωμος λογιστης οπως τον κατηγορουσανε ειπε οτι προσφατα διαβασε και ντε Σαντ.
Ο Μπογιόπουλος ειναι εντυπωσιακα διαυγης πληροφορημενος, τιμιος και μη αιθεροβαμων και ετσι μπορουμε να τον εχουμε σαν βαση οχι μονο για σοβαρότατη κουβεντα αλλά και για διαφορα σοβαροτατα «δια ταυτα»: Ειναι η καλυτερη δυνατη περιπτωση να κανει ενα φροντιστηριο στον Μίκη που απο τον καιρο ηδη της ΣΠΙΘΑΣ, ειτε μονος του ειτε με βοηθεια νεοτερων, εκανε φροντιστηρια στον εαυτο του και ετσι μεχρι Ναομι Κλαϊν χρησιμοποιούσε στα επιχειρήματά του. Αλλά για να λειτουργησει ο Μπογιοπουλοςς σωστα σαν φροντιστης πρέπει να μην κανει τα ιδια λαθη που ο ιδιος διεπιστωσε οτι εκανε ο Μίκης: να μην αφηνει να πλαισιωνεται κι ο ιδιος απο μαλακες και να μην αφηνει να τρεφονται απο τα γραπτά του κι ανθρωποι ειτε ανεγκεφαλοι , ειτε τεμπεληδες και αρτηριοσκληρωτικοι (ειτε νεοι ειτε γεροι) και άνθρωποι χωρις νηφαλιτοτητα γιατι τοτε κι ο Μίκης το ιδιο λαθος θα κανει. Σαν παραδειγμα σωστού τετιου νηφαλιου τονου δες π.χ. το, κατα φωνη σημερινο, παραδειγμα τετιου πραγματος που ελαβα: Φεβρουάριος 11, 2018 at 5:38 πμ
Στη φραση σου «Διαφωνώ 100% για τους λόγους που σας ανέφερα και θεωρώ τέτοιες απόψεις σχεδόν επικίνδυνες» απαντω απλως οτι αφου δεν τους ανεφερες εν τη παρουσια του τυχον υπαρκτου αναγνωστη μας, να τους ξανα-αναφερεις όπως ανεφερα και εγω οσα δεν ειχα ηδη αναφερει στα παραπανω και στο (συλλογικο πολλών απο μας) pdf που αναρτησαμε
Κύριε, με όλο το θάρρος, επειδή βλέπω ότι σας απασχόλησε το όλο ζήτημα σχετικά με τον Θεοδωράκη, επιτρέψτε μου να σας πω σύντομα την γνώμη μου.
Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, αλλά άτομα όπως ο Κασιδιάρης και ο γιος ενός βασανιστή της χούντας ανέβασαν δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο όπου εγκωμίαζαν τον Θεοδωράκη σχετικά με την στάση του. Για εμένα αυτό είναι τουλάχιστον ανατριχιαστικό… Ένας άνθρωπος που υπέφερε από τον φασισμό και τον εθνικισμό τώρα να υποστηρίζεται από τέτοιους ανθρώπους. Νομίζω αυτό θα έπρεπε να ανησυχεί και τον ίδιο. Συγνώμη, αλλά πιστεύω ότι με την κίνησή του απογοήτευσε πολλούς ανθρώπους που μεγάλωσαν με τα τραγούδια του. Αναμφίβολα η προσφορά του υπήρξε σημαντική, όμως με αυτή του την πράξη νομίζω έρχεται σε σύγκρουση με το παρελθόν του. Άλλωστε, φαντάζομαι ότι και εσείς συμφωνείτε στο ότι οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν και η ελληνική κοινωνία έχει να αντιμετωπίσει πολύ σοβαρότερα προβλήματα.
Αυτές είναι οι σκέψεις μου και ζητώ συγνώμη πάλι για το θάρρος, απλώς θεώρησα ότι είναι καλό να σας παρουσιάσω και τι πιστεύω εγώ για το θέμα.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
… μας υπέροχη σε ευχαριστώ για το υπέροχο γράμμα σου, μη μου ζητάς καμιά συγγνώμη , εγώ σε ευχαριστώ που, με τον χρόνο σου και με το θάρρος σου, δίνεις αφορμή να πάει η συζήτηση ακόμα παραπέρα: ο πατέρας του γιου που ανέφερες ήταν οχι απλώς καποιος από τους ανατριχιαστικούς της χούντας αλλά ο, ακόμη χειρότερος, αρχηγός των βασανιστών της Μακρονήσου και του βασανιστή που λέγαμε οτι εξάρθρωσε το πόδι του Θεοδωράκη και αυτών που του κάνανε …κλπ κλπ
Με μεγαλύτερα παιδιά (φοιτητές τώρα) ήδη προχώρησαμε πολύ μια συζητηση για το θέμα την οποία ήδη σας εστειλα σαν λινκ απο το σάιτ http://simeioseisgiaola.info/
Να’τη ξανά:
Για την ομιλία του Μίκη στις 4-2 και τις συζητήσεις γι’αυτήν.pdf
Φεβρουάριος 11, 2018 at 5:16 μμ
Φεβρουάριος 11, 2018 at 9:37 μμ
Λοιπόν ας τα πάρουμε με την σειρά και μπορείτε ελεύθερα να το δημοσιεύσετε για να ολοκληρωθεί το θέμα με τον Μίκυ και το συλλαλητήριο. Όπως ξέρετε και εσείς και όσοι έχουν πρόσβαση στο δημοσιευμένο υλικό απάντησα νωρίτερα γιατί εξαρχής θεωρούσα λανθασμένη την επιλογή του Μίκυ να παρευρεθεί και να ομιλήσει.Εδώ, θα απαντήσω κυρίως στο κεντρικό άρθρο του Δρόμου της Αριστεράς αλλά και θα αναφέρω κάποιες σκέψεις σχετικά με εθνισμό/εθνικισμό και παγκοσμιοποίηση. Ξεκινάω λοιπόν παραθέτοντας κάποια άρθρα που θεωρώ πως ενισχύουν τόσο την συνολική συζήτηση αλλά ταυτόχρονα σε συνδυασμό με το παρόν κείμενο ολοκληρώνουν την παρέμβαση μου.
Συνέντευξη της Έρης Ρίτσου με αφορμή τις δηλώσεις της για την Ρωμιοσύνη
Μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση που με βρίσκει σύμφωνο
Είχα γράψει σε προηγούμενο σχόλιο πως διαφωνώ 100% με το άρθρο του Δρόμου της Αριστεράς αλλά ειδικά με το απόσπασμα
» Ο Μίκης, με τη συγκινητική παρουσία του, έκανε μια πολιτική επιλογή να είναι από αυτήν την όχθη μαζί με τον λαό κι όχι με αυτούς που ξεπουλούν και εκτελούν τα συμβόλαια διάλυσης της χώρας. Με την τεράστια συμβολική του αξία διευκόλυνε τον κόσμο να πάρει μέρος στο συλλαλητήριο και ακύρωσε πολλές από τις επιθέσεις που γίνονταν από το Μαξίμου αλλά και από το σύνολο, σχεδόν, της αριστεράς. Γι’ αυτό και συνεχίζουν έναν εμετικό διασυρμό του Μίκη, που όμως ούτε τον ακουμπά, ούτε επηρεάζει τις εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου που βρέθηκαν στο συλλαλητήριο. ».
Όπως είχα ξεκαθαρίσει στην αρχική μου παρέμβαση, θεωρώ πως ο ΜΘ με αυτή την παρουσία του ατιμάζει την ίδια του την καλλιτεχνική ιστορία, ενώ δεν είναι η πρώτη φορά που οι πολιτικές του παρεμβάσεις αντιφάσκουν και δεν συμβαδίζουν με την πολιτιστική του κληρονομιά. Ας επικεντρωθώ όμως στο συγκεκριμένο κείμενο. Για αρχή θεωρώ σκόπιμο να αναφέρω πως η πατριωτική αριστερά τόσο ιδεολογικά όσο και στο Μακεδονικό ζήτημα παρουσιάζεται λίγη. Είτε μιλήσουμε για την ιδεολογική της βάση είτε για τον τρόπο που παρενέβη στην συνδιαμόρφωση του συλαλλητηρίου αλλά και στο πολιτικό του διακύβευμα, τότε είμαι πεπεισμένος πως είναι επικίνδυνη. Είναι εξίσου επικίνδυνη όμως και η ελιτίστικη αντιμετώπιση της »άλλης αριστεράς» που για ακόμη μια φορά προσπαθεί να παρουσιάσει ένα ηθικό πλεονέκτημα και high ground και αντί να αντιμετωπίσει τον εχθρό και το ζήτημα κατάματα επιχειρεί να το υποβαθμίσει, να το γελοιοποιήσει και να αναδείξει τις πιο luben πλευρές του, επιχειρώντας ταυτόχρονα μια επιφανειακή επίθεση στον ελέφαντα στο δωμάτιο, που ήταν τα εθνικιστικά/φασιστικά τμήματα της συγκέντρωσης.
Αν η αριστερά επιχειρήσει να υποστηρίξει έννοιες όπως η πατρίδα ή ακόμα και την κοινή συνιστώσα που είναι το έθνος, πέφτει συνειδητά στον ιστορικό παραλογισμό να ταυτίσει την πατρίδα με το κράτος. Ιστορικά το κράτος δεν περιλαμβάνει μόνο την εθνική ταυτότητα των πολιτών και τα εδάφη και τις αναμνήσεις τους, αλλά και ένα σύνολο κανόνων προερχόμενων από κοινωνικές και εμπορικές σχέσεις ομάδων του πληθυσμού.Άρα το κράτος πάντα είχε μια ευρύτερη έννοια η οποία στις περισσότερες μορφές της είναι και ο ιδεολογικός αντίπαλος της αριστεράς.Το κράτος κυρίως στην σύγχρονη καπιταλιστική μορφή του, αλλά και εν γένει σαν ένα προπύργιο ακραίου φιλελευθερισμού αλλά και παγκοσμιοποίησης λειτουργεί ως ο δούρειος ίππος για τις χαοτικά καπιταλιστικές πολιτικές διεθνούς κλίμακας, ώστε αυτές να εξαλείψουν μέσω της αφομοίωσης κάθε άμυνα του πληθυσμού απέναντι στον Λεβιάθαν που είναι ο οικονομικός επεκτατισμός και η κρατιστικά εδαφική κυριαρχία μέσω οικονομικής και ιμπεριαλιστικής τρομοκρατίας.
Εδώ ερχόμαστε στο ζήτημα της απόδοσης εθνικιστικής ταυτότητας στην συγκέντρωση της 4/2. Οι διοργανωτές όπως εύστοχα και τεκμηριωμένα παρουσιάζει ο Μπογιόπουλος είχαν ξεκάθαρο εθνικιστικό πρόσημο, και όπως όλοι γνωρίζουμε με τα παρόντα δεδομένα, υπήρχαν αντιδημοκρατικές και εχθρικές ως προς τον λαό δυνάμεις αναμεμειγμένες στο πλήθος. Συνεπώς μιλάμε για ετερόκλητα στοιχεία που ανακατεύονται χωρίς να γίνουν ένα ομοιόμορφο μείγμα, ένας βούρκος δηλαδή, όπως ελεγε το σύνθημα αλλά τελείως λάθος ως αποτέλεσμα και πράξη που γράφθηκε έξω από το σπίτι του ΜΘ. Σκοπός εδώ δεν είναι τα τσιτάτα ή η απονομή ευθυνών, είναι η ικανότητα μας να ερμηνεύσουμε το όποιο πολιτικό στοιχείο δημιουργείται από την λαική συγκέντρωση και από τους άξονες που οριοθετείται και κινείται.Συνεπώς όντως υφίσταται ο εθνισμός σαν όρος αλλά και ιδιότητα του συλαλλητηρίου, δυστυχώς όμως καταποτίζεται από το εθνικιστικό του πρόσημο.
Πως γίνεται αυτό θα με ρωτήσει κάποιος, αφού τα λινκς αλλά και τα προηγούμενα σχόλια μου παρουσιάζουν μια αντίθετη άποψη.Η απάντηση είναι η εξής. Ο εθνισμός είναι μια έννοια που όταν την κατανοήσει ο κόσμος στο μυαλό του, και την ενστερνιστεί στο φαντασιακό του σαν ακόμη μια κοινή συνιστώσα συσπείρωσης, τότε μόνο, και με κατεύθυνση το δικαίωμα ενός λαού στην αυτοδιάθεση και την συσπείρωση γύρω από ουσιαστικά κοινα στοιχεία όπως η πάλη ενάντια στο σύχγρονο παγκόσμιο καθεστώς αλλά και την κοινή ταυτότητα που του επιτρέπει την επικοινωνία σε μια κοινή γλώσσα, άρα και την συσπείρωση και την αυτοοργάνωση, μπορεί να οδηγήσει στον διεθνισμό και όχι στην παγκοσμιοποίηση.¨Ενα συλαλλητήριο εθνικού θέματος, δεν είναι εθνικιστικό, σίγουρα όμως δεν προσβλέπει σε ένα εθνισμό που μπορεί να λειτουργήσει ως ένα ακόμη ανάχωμα απέναντι στον Λεβιάθαν, αφού η εθνική ταυτότητα παρουσιάζεται ως κάτι που λειτουργεί παραγωγικά αντί επαγωγικά, δηλαδή ως εθνική ενότητα. Οι συμμετέχοντες στο συγκεκριμένο συλλαλητήριο δεν λειτούργησαν κατά την γνώμη μου ως πολιτικά άτομα, αλλά καθοδηγήθηκαν (και με δικές τους ευθύνες- πατριωτισμός αλα κάρτ που έλεγα στο αρχικό μου σχόλιο), ώστε να αγνοήσουν τις επι μέρους ταυτότητες που τους συνθέτουν ως πολιτικά όντα άρα και αντίπαλες υποομάδες, και να συσπειρωθούν κάτω από ένα αντιιστορικό σύνθημα που επισφράγισε και ο ίδιος ο Μίκυς. Η μακεδονία είναι μία, ήταν και θα είναι μόνο ελληνική.Και ναι στο σύνδεσμο με το σχόλιο του Ραφαηλίδη, σε σημεία ο λόγος του δεν είναι πλήρως τεκμηριωμένος και το ύφος είναι πιο δηκτικό αντί επιστημονικό, αλλά το θέμα δεν ήταν να λειτουργήσει φροντηστιριακά, αλλά ως αφορμή για επιβεβαίωση και μια πιο σφαιρική έρευνα, κυρίως για όσους σκοπεύουν να δεχθούν απροκάλυπτα τα λεγόμενα του.
Ολοκηρώνοντας αυτή την ελλειπή αλλά και ερασιτεχνική ανάλυση, θα αναφέρω πως η τάυτιση όρων όπως έθνος πατρίδα, κράτος ανεξαρτησία κλπ είναι επικίνδυνη.Επικίνδυνος είναι βέβαια και ο αφορισμός τους, όχι εξαιτίας του δαιμονοποιημένου (κατά την ταπεινή μου άποψη) εθνομηδενισμού, αλλά γιατί όταν πονάει το χέρι δεν κοιτάς πρώτα να το κόψεις.Αυτό, όπως και η βία ή η αντιβία, πρέπει να είναι η συνειδητή έσχατη λύση που θα προσφέρει ανακούφιση αλλά για να έχει αποτέλεσμα πρέπει να συνοδευθεί από ένα προσθετικό μέλος, όπως και η αντιβία και η άμυνα πρέπει να συνοδεύονται από ένα αντίλογο που θα οδηγέι στην δημιουργία μιας βελτιωμένης κοινωνίας, και όχι τον διαιωνισμό μιας άρρωστης με μικρές βελτιώσεις.Η ταύτιση λοιπόν είναι επικίνδυνη γιατί λειτουργεί ενάντια και έξω από την προσπάθεια των πολιτών να ασκήσουν το πολιτικό τους καθήκον, αφού στην προσπάθεια τους να διαφωνήσουν παραμελούν και αγνοούν επιδεικτικά τόσο άλλες τους ικανότητες να συνεισφέρουν (όπως η ψήφος ή προγενέστερες διαμαρτυρίες για εδαφικές και υλικές παραχωρήσεις της Μακεδονίας σε ιδιώτες,κοινώς ξεπούλημα) αφού είναι ισχυρά μέσω του συστήματος πεπεισμένοι πως το όνομα, που πηγάζει και τρέφεται όντας ορισμός, από το υποκείμενο στο οποίο αναφέρεται, είναι έξω και πέρα από την Γη και τον λαό και την χλωρίδα και την Πανίδα, σχεδόν μεταφυσικό δηλαδή.ΚΑι αυτό είναι το λάθος των εθνιστών και πατριωτών που για μένα επέλεξαν να συστρατευθούν με ουσιαστικότερους εχθρούς στο συλαλλητήριο.Λειτούργησαν με κανόνες και γραμμές που υπό άλλες συνθήκες θα διαφωνούσαν μαζί με ομάδες που στην ρίζα τους αντιμάχονται την ελεύθερη έκφραση και την δημοκρατία γενικότερα.Επίσης λόγω της αστικής και σύγχρονης αντιμετώπισης τέτοιων εννοιών από την δομολειτουργηστική μας κοινωνία ο κόσμος επιλέγει να τις αφομοιώσει με τέτοιο τρόπο που να παρατηρείται μετάλλαξη στην ουσία και τον σκοπό τους, και που η διαμαρτυρία γίνεται άμυνα σε ένα μη ρεαλιστικό αντίπαλο και το κράτος που τρέφει τον φασισμό και τον εθνικισμό γίνεται η πατρίδα που πρέπει να προστατέψεις μαζί με τους τρόφιμους της.
Ο Μίκυς πράγματι έκανε μια πολιτική επιλογή. Το άρθρο προχωράει στον διαχωρισμό σε 2 ξένα υποσύνολα της ελληνικής κοινωνίας,(η όχθη του λαού-αυτοί που ξεπουλούν/διαλύουν την χώρα). Ήδη εδώ μιλάμε για λογικό σφάλμα αφού από την μία ο λαός δεν συστρατεύθηκε αφού μειοψηφία ήταν ο κόσμος του Συλαλλητηρίου, από την άλλη το σύνολο της αριστεράς, όντας όπως λογικά υποστηρίζει και η εφημερίδα, αντικαπιταλιστικό/αντικρατικιστικό διαφωνούσε.Άρα είτε οι μειοψηφικοί Αριστεροί που συμφωνούσαν κατέβηκαν και οι υπόλοιποι εκτελούν συμβόλαια διάλυσης της χώρας, ή το κείμενο συνεισφέρει εξίσου από την αντίπερα όχθη στην ισοπέδωση που προσπαθεί να αντικρούσει.Προσδίδει κινηματικά κριτήρια(που προηγουμένως επιχείρησα να απορρίψω) και ομοιογένεια(όχθη του λαού) στον συμμετέχοντα κόσμο, κάτι που ενισχύχει το αντιταξικό συναίσθημα εθνικής ενότητας, αντίπαλο επί της ουσίας στην αριστερά( η οποία, το αστικό της τμήμα κυρίως το τηρεί μόνο επιφανειακά και σαν τσιτάτο).Αν ο Μίκυς παρότρυνε κόσμο να κατέβει ακυρώνοντας έτσι τις επιθέσεις που δέχθηκε, τότε δεν θα έπρεπε να υπάρχει κανένας αντίλογος και καμία ένσταση αφού η καθολικότητα του ΜΘ είναι ισχυρότερη επι μέρους διαφωνιών.Προφανώς κάτι τέτοιο είναι αστείο αφού η παρουσία του χαρακτηρίστηκε απο επεφημίες ιδεολογικών διαφωνούντων και εχθρών του, οι οποίες όμως όντας υπέρ του Μίκυ, θα έπρεπε να ακυρώνουν τις επιθέσεις εναντίον του, ενώ είναι αυτές που τις παράγουν.Αποτέλεσμα της συλλογιστικής αυτής είναι ο εμετικός διασυρμός, που όμως δεν τον ακουμπά, άρα δεν χρειάζεται υπερασπιστές υποθέτω με το απλό μου μυαλό.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου (ομαδοποίηση-ομογενοποίηση δείγματος/μίγματος αφού κάθε άτομο μετριέται ισάξια ανεξαρτήτως πολιτικής ταυτότητας) λειτουργούν ώς ένα συναισθηματικό πειστήριο για να καταπατηθεί ή όποια κριτική από την δύναμη της μάζας. Η πλειοψηφία δυστυχώς δεν έχει πάντα κάποιο ηθικό η λογικό προβάδισμα, αλλιώς δεν θα υμνόυσαμε πρωτοπόρους και δεν θα μιλουσαμε για σκοταδιστικούς μεσαιωνικούς χρόνους. Δεν θεωρώ πως οι άνθρωποι δεν είναι ισόποσες μονάδες και συγγνώμη αν κάποιος κατάλαβε κάτι τέτοιο, θεωρώ πως ο φασισμός και ο ναζισμός δεν είναι μια διαφορετική πολιτική ταυτότητα, αλλά εχθρός οποιασδήποτε μορφής ελεύθερης/δημοκρατικής κοινωνίας. Ο κόσμος που αγνόησε αυτούς τους διαχωρισμούς λειτουργωντας αγνά μεν και με εθνικοπατριωτικό αίσθημα, με αντιλαικούς κανόνες και παιδεία όμως(συγγνώμη για την βαριά έκφραση,δεχθείτε την στα πλαίσια που έχω αναφερθεί στο παρόν σχόλιο), επέτρεψε με την συμβολή του ΜΘ όπως ανέφερα και στο προηγούμενο λιγότερο εκτενές σχόλιο μου,να δώσει ένα ισχυρό πάτημα στους παραθρησκευτικούς/εθνικιστές/χουντικούς/φασίστες να θεωρήσουν τους εαυτούς τους ηθικά και πολιτικά δικαιωμένους αλλά και ενεργά μέλη αυτής της αντικυβερνητικής(προσπάθησε η αξιωματική αντιπολίτευση δεν της βγήκε) συγκέντρωσης αλλά και μέλη του λεγόμενου εθνικού κορμού.Αυτό είναι ξέπλυμα, αυτές είναι οι σφουγγαρίστρες.
Θεωρώ λοιπόν επικίνδυνες τοποθετήσεις τέτοιου τύπου, οι οποίες στην προσπάθεια τους να αναδείξουν τον ελιτισμό και την ανυπαρξία της σύγχρονης αριστεράς επηρεάζονται από καπιταλιστικές μεθόδους και παρασύρονται πίσω από προσωποκεντρικά επιχειρήματα (που όντως είναι αθρωποφαγία) και συντάσσονται με τον χειρότερο εχθρό που έχει η Ελλάδα αυτή την στιγμή, αλλά και ο κόσμος γενικότερα. Δίνουν πάτημα στην παγκοσμιοποίηση να θεωρεί ως αντίπαλο της ομαλής εξέλιξης της καπιταλιστικής κοινωνίας, εθνικιστικές και σε σημεία τραγικές αντιδράσεις, και άρα να προσκαλεί περισσότερο κόσμο με το μέρος της αφού χρησιμοποιεί ως »λαγό» και ως προπύργιο της τον εθνικισμο/φασισμό παρουσιάζοντας τον ως φίδι της Εδέμ, όπου εδέμ ένας χαοτικός φιλελευθερισμός που θα έχει γονατίσει αναίμακτα τους λαούς της Γης.
Υ.Γ., συγγνώμη για το περασμένο της ώρας και ξανααπολογούμαι αν δεν έχω αιτιολογήσει κάτι επαρκώς ή αν ο τόνος μου ήταν καθηγητήστικος ή δηκτικός, μιλάω από την δική μου οπτική και πιστεύω είναι το καλύτερο που μπορώ να προσφέρω για να ολοκληρώσω όλες μας τις συζητήσεις διαδικτυακές και μη. Είμαι σίγουρος πως μπορείται σε αρκετά σημεία να καταλάβετε και πίσω από τις λέξεις και να δείτε την σύνδεση τόσο με τους διαλόγους μας όσο και με τους συνδέσμους που σας έστειλα.Είμαι πεπεισμένος επίσης πως σας απαντώ και στα πιο ουσιαστικά ζητήματα που εσείς ο ίδιος θίξατε και που συμφωνώ πως κρύβονται πίσω από το όλο Μακεδονικό ζήτημα.Αν δεν το κάνω σίγουρα έδειξα την διάθεση μου και την κατεύθυνση που θα έπαιρναν οι συλλογισμοί μου.Και ένα από τα μεγάλα μου μειονεκτήματα είναι πως όντως αναλύω έως ότου να κορεσθεί ένα ζήτημα, με αποτέλεσμα να καταλήγω συνήθως σε μια υπερανάλυση που μπορεί να μην προσφέρει και τίποτα ουσιαστικό.Η κριτική αλλά και η αυτοκριτική μου επιβάλλονται!
Ξημερώματα 4:15!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Ήδη από μόνο του αυτό αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ κι ένα μεγάλο θαυμαστικό ανεξάρτητα από τις συμφωνίες η διαφωνίες που θα έχω τώρα που θα το διαβάσω……………………
https://www.counterpunch.org/2018/02/12/is-the-era-of-transhumanism-a-final-corporate-takeover-of-humanity/
Πολύ λίγα είπα. Επαναλαμβάνω:
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
https://www.counterpunch.org/2018/02/12/is-the-era-of-transhumanism-a-final-corporate-takeover-of-humanity/
http://www.kathimerini.gr/948575/article/epikairothta/ellada/nea-toyrkikh-proklhsh-ta-imia-einai-dika-mas
http://www.athensvoice.gr/greece/418727_enteka-toyrkika-kai-okto-ellinika-ploia-peripoloyn-ta-imia
http://www.hurriyetdailynews.com/greek-cyprus-should-not-overstep-mark-in-eastern-mediterranean-127245
http://www.kathimerini.gr/948449/article/k-blogs/security-bulletin/amesh-analysh-ellada-toyrkia-wra-apofasewn
Άρα μάλλον και ώρα να κλείσουμε τα θέματα των προηγηθέντων σχολίων σε κάποιο pdf για να’χουμε πιο συγκεντρωμένο το νου μας αλλού…
Κάποιες από τις συνέχειες των περί Θεοδωράκη ερωτημάτων μπορεί κανείς να τις αναζητά και στο http://www.mikistheodorakis.gr/
Και φυσικά ανεξάρτητα από το θέμα Θεοδωράκη θα παρακολουθούμε αν υπάρχουν μη τετριμμένες ή μη συνηθισμένες παρεμβάσεις στο Σκοπιανό:
https://docs.google.com/file/d/1nJ83DKwQkkvRzO5nvrLMaSpGzdM6D5A0/edit?filetype=msword
Ηχηρή παρέμβαση της Ακαδημίας Αθηνών για το ΣκοπιανΗχηρή παρέμβαση της Ακαδημίας Αθηνών για το Σκοπιανό | Newsit.gr
– Σπάνια παρέμβαση της Ακαδημίας Αθηνών για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων – Καμία συμφωνία αν δεν αλλάξει το Σύνταγμα και δεν εγκαταλειφθούν οι αλυτρωτικές διεκδικήσεις – «Ο τόπος εγκατάστασης ενός λαού -και μόνον- δεν είναι προσδιοριστικός της ταυτότητάς του», αναφέρει μεταξύ άλλων η ανακοίνωση
Σε μια σπάνια παρέμβασή της για ένα σοβαρό θέμα της επικαιρότητας η Ακαδημία Αθηνών παίρνει θέση για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων. Η Ακαδημία Αθηνών, η διανόηση της χώρας, με ανακοίνωσή της ξεκαθαρίζει ότι παρακολυθεί αδιαλείπτως το θέμα. Τονίζει επίσης ότι προϋπόθεση για την οποιαδήποτε συμφωνία είναι η τροποποίηση του Συντάγματος της γειτονικής χώρας. Η Ακαδημία Αθηνών αποκαλεί την γειτονική χώρα Κράτος των Σκοπίων και μάλιστα το καλεί να εγκαταλείψει τις αλυτρωτικές διεκδικήσεις του.
Καταλήγει, αναφέροντας ότι: «Ο τόπος εγκατάστασης ενός λαού -και μόνον- δεν είναι προσδιοριστικός της ταυτότητάς του. Η παρατεινόμενη εκκρεμότητα δεν είναι προς το συμφέρον και των δύο χωρών».
Όλη η ανακοίνωση της Ακαδημίας Αθηνών για το Σκοπιανό
Με αφορμή ερωτήματα προς την Ακαδημία Αθηνών για το ποια είναι η θέση της σχετικά με το θέμα της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων, που επανήλθε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, το Γραφείο Δημοσίων Σχέσεων της Ακαδημίας εξέδωσε σήμερα την ακόλουθη ανακοίνωση:
«Η Ακαδημία Αθηνών παρακολουθούσα αδιαλείπτως το εθνικής σημασίας αυτό θέμα, έχει κατ’ επανάληψη διατυπώσει δημοσία τις θέσεις της με βάση αδιάσειστα ιστορικά, πολιτιστικά και αρχαιολογικά δεδομένα. Επισημαίνει ότι απαραίτητη προϋπόθεση οποιασδήποτε συμφωνίας για την ονομασία του κράτους των Σκοπίων πρέπει να είναι η τροποποίηση του Συντάγματός του, η εγκατάλειψη των αλυτρωτικών διεκδικήσεων (σχολικά βιβλία, γεωγραφικοί χάρτες, αγάλματα Μ. Αλεξάνδρου, κλπ.) και της οικειοποίησης της ιστορίας, του πολιτισμού και των συμβόλων της χώρας μας. Ο τόπος εγκατάστασης ενός λαού -και μόνον- δεν είναι προσδιοριστικός της ταυτότητάς του. Η παρατεινόμενη εκκρεμότητα δεν είναι προς το συμφέρον και των δύο χωρών» .
http://www.hurriyetdailynews.com/turkey-starts-building-watchtower-on-island-of-cavus-near-controversial-kardak-islets-127394
https://english.alarabiya.net/en/views/news/middle-east/2018/02/10/Gas-and-oil-diplomacy-in-Eastern-Mediterranean-prelude-to-regional-war.html
http://www.kathimerini.gr/949175/article/epikairothta/politikh/ntimitrof-exoyme-wrimasei-den-xreiazomaste-rizes-2000-etwn
https://zcomm.org/znetarticle/why-the-experience-of-ahed-tamimi-matters-so-much/
Αποχαιρετισμός στον Καθηγητή Βασίλη Φίλια,
Του Δημήτρη Αλευρομάγειρου, Αντιστράτηγου ε.α Επίτιμου Γενικού Επιθεωρητού Στρατού,
———————–
Καθηγητά Βασίλη Φίλια,
Μαζύ με τον πρώτο Πολίτη της Ελλάδας, τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, είμαστε όλοι εδώ και είναι εδώ και εκείνοι που δεν είναι σωματικά παρόντες,
Ο αγαπημένος σου γιός και οι συγγενείς σου, οι συνάδελφοί σου καθηγητές του Παντείου Πανεπιστημίου, οι αναγνώστες των κειμένων σου των τελευταίων 70 χρόνων αλλά και αυτοί που θα σε μελετούν και δεν έχουν ακόμα γεννηθεί.
Είναι οι συμφοιτητές σου της Νομικής Αθηνών και των Θεωρητικής Οικονομίας-Κοινωνιολογίας και Κοινωνικής Φιλοσοφίας στην Γερμανία όπου και η διδακτορική σου διατριβή για τον τεράστιο Μαξ Βέμπερ, οι συνάδελφοι σου Αξιωματικοί και στρατιώτες στις καταδρομές, οι φοιτητές του Παντείου, της Σχολής της Ελληνικής Αστυνομίας, της Σχολής Εθνικής Άμυνας, της Σχολής Πολέμου της Πολεμικής Αεροπορίας, του δημοσιογραφικού εργαστηρίου, οι ακροατές των συνεδρίων και των διαλέξεων σου, των εκατοντάδων εκπομπών πολιτικής και πατριωτικής ανάλυσης
Είναι εδώ οι 1200 Ευέλπιδες που σε παρακολούθησαν σε νεκρική σιγή σε εκείνη την ξεχωριστή διάλεξη για την ηγεσία, το 1989 και ξέσπασαν στο τέλος σε εκείνο το παρατεταμένο χειροκρότημα αποδοχής.
Είναι οι σύντροφοι σου στην νεανική αντίστασή σου της Ιερής Ταξιαρχίας επί φασιστικής κατοχής, μαθητική οργάνωση της ΠΕΑΝ του Κωνσταντίνου Περρίκου.
Είναι εδώ οι συνεχιστές της Εθνικής Αντίστασης Κύπριοι αγωνιστές του αντιαποικιακού αγώνα 1955-59 μέχρι την αντίσταση ενάντια στο άθλιο σχέδιο Ανναν και πρόσφατα με την ομάδα των 10 ενάντια στην υποδούλωση που απεφεύχθη την τελευταία στιγμή στο Κρανς Μοντανα.
Είναι οι σύντροφοι σου του Ομίλου Παπαναστασίου όπου και συνδέθηκες μεταξύ άλλων και με τον ανιδιοτελή αγωνιστή Καθηγητή Σάκη Καράγιωργα. Ο Όμιλος Παπαναστασίου έμελε να αποτελέσει στη συνέχεια τη βάση για την αντιστασιακή κατά της χούντας οργάνωση της Δημοκρατικής Άμυνας, της οποίας παρίστανται οι σύντροφοί σου όπως και οι φυλακισμένοι της αντίστασης σε όλες τις επί 5.1/2 χρόνια φυλακές που σε έκλεισαν εκείνα τα χρόνια.
Είναι εδώ πολιτικοί σου σύντροφοι που συνεργάστηκες μαζύ τους, οι συνεργάτες σου στην Ολυμπιακή Αεροπορία που έλαμψε την περίοδο διοικήσεως της από σένα, o Μορφωτικός Σύλλογος Σερβίων που τους δώρισες ένα μεγάλο τμήμα της βιβλιοθήκη σου, οι συνεργάτες σου στο Ελληνορωσικό φόρουμ του Κέντρου Καποδίστριας το πνεύμα του οποίου μεταλαμπαδέψατε γιατί θεωρούσες τον Ιωάννη Καποδίστρια τον μεγαλύτερο Έλληνα πολιτικό, οι συνεργάτες σου της Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς με τις άπειρες εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα για την διαχρονική αξία της Ελληνικής γλώσσας. Οι συνεργάτες σου του περιοδικού του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας που το ανέβασες σε επίπεδο Βραβείου Ακαδημίας Αθηνών, οι φίλοι σου, οι επώνυμοι και ανώνυμοι θαυμαστές του κολοσσιαίου έργου σου σε όλους του τομείς ,και των αγώνων σου για την Πατρίδα και Δημοκρατία,
Οι αναγνώστες και μελετητές των 32 βιβλίων σου όπου και το ξεχωριστό βιβλίο ευαγγέλιο της επιστήμης που έγραψες στην φυλακή χωρίς κανένα βοήθημα , «‘Η Κοινωνία και Εξουσία στην Ελλάδα, η νόθα αστικοποίηση» και του αυθεντικού βιβλίου για την αντίσταση κατά της χούντας «Τα αξέχαστα και λησμονημένα», οι αναγνώστες του κοσμήματος που προχθές παρουσιάστηκε την 1η Φεβρουαρίου 2018 και ακούστηκε ο εκπληκτικός αποχαιρετιστήριος λόγος σου, για τον Κωνσταντίνο Περρίκο, δικό σου όνειρο ζωής. Είπες καταλήγοντας:
«Προσωπικά αισθάνομαι ανεξίτηλο χρέος σε ανθρώπους σαν τον Περρίκο, διότι από αυτούς έμαθα να μην φοβάμαι και να θεωρώ τώρα που η ζωή μου βαδίζει προς το τέλος, ότι η μεγαλύτερη προδοσία που μπορεί να κάνουμε απέναντι στον εαυτό μας , είναι να μην εκπληρώσουμε το καθήκον μας και να συμβιβαστούμε, αρνούμενοι τα βασικά μας ‘πιστεύω»._
Είναι εδώ και οι αναγνώστες που θα διαβάσουν το τελευταίο βιβλίο σου που τώρα βρίσκεται στο τυπογραφείο για τους ενδοτισμούς της πολιτικής περιόδου 1995-2004,
Είμαστε όλοι εδώ για να σε ευχαριστήσουμε για όλα αυτά και να σε κατευοδώσουμε τώρα που ταξιδεύεις προς στην Νήσο των Μακάρων.
Το έργο σου και την προσφορά σου θα μελετούν και αναλύουν επί πολλά χρόνια απλοί πολίτες και επιστήμονες και θα είσαι παρών στις σκέψεις και στις πράξεις των σημερινών και των προσεχών γενεών, Είναι αδύνατο να το εξαντλήσουμε σε πέντε λεπτά σήμερα,
Πορεύσου και αναπαύσου εν ειρήνη,
Σε αποχαιρετούμε με σεβασμό-θαυμασμό και ανθρώπινη συγκίνηση.
Στο καλό μεγάλε Έλληνα αγωνιστή Δημοκράτη- Πατριώτη,
Δάσκαλε Βασίλη Φίλια._
Αθήνα 16η Φεβρουαρίου 2018
Τα καλά να λέγονται και να ξαναλέγονται (τα είχαμε μεν προσθέσει σε reply του σχολίου Φεβρουάριος 16, 2018 at 5:24 μμ και αργότερα σε reply σε κάτι περί Θεοδωράκη αλλά ας τα ξαναβάλουμε και εδώ σαν πιο κοντά στην ημερομηνία τους) https://docs.google.com/file/d/1nJ83DKwQkkvRzO5nvrLMaSpGzdM6D5A0/edit?filetype=msword
Από την εβδομαδιαία εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς» (16/2/2018)
«…συνέπλευσα με την Χρυσή Αυγή! Δηλαδή με μια μαύρη τριχούλα μέσα στο γάλα της Λαοθάλασσας που την κατάπιε κυριολεκτικά. Την είδε κανείς; Κανείς! Μόνο μια φωτογραφία και ένα-δυο πλάνα όλα κι όλα. Ήταν σιωπηλοί ακροατές όπως τόσοι και τόσοι από όλες τις πτέρυγες της Βουλής και όλες τις κομματικές παρατάξεις»
Μίκης Θεοδωράκης
«…Η όποια συμμετοχή της Χρυσής Αυγής στο ακροατήριο μια συγκέντρωσης ακυρώνει τον σκοπό της. Η λογική του ΣΥΡΙΖΑ μας φέρνει στα χρόνια της παρακμής του Βυζαντίου όπου ένα πολύ σοβαρό θέμα για τους θεολόγους της εκκλησίας ήταν…η τύχη της μύγας, που έχει την ατυχία ή την ευλογία να πέσει μέσα στο δοχείο του αγιασμού!
Τι συμβαίνει: μολύνεται ο αγιασμός ή αγιάζεται η μύγα; Έτσι ενώ ο Μίκης μας προτρέπει για ενότητα, η Αριστερά της κωλοτούμπας μας προτρέπει να αποφεύγουμε κάθε συγκέντρωση στην οποία συμμετέχουν Χρυσαυγίτες. Στις εκλογές όμως η Χρυσή Αυγή είναι χρήσιμη διότι αφαιρεί ψήφους από την Νέα Δημοκρατία!
Οπότε η κυβέρνηση έχει βρει την λύση: σε όποια συγκέντρωση δεν την εξυπηρετεί είτε θα στέλνει τους κουκουλοφόρους είτε τους Χρυσαυγίτες. Οπότε εμείς θα τρεπόμαστε εις φυγήν είτε για να αποφύγουμε τα δακρυγόνα των ΜΑΤ είτε τις κατηγορίες τηςς κυβέρνησης ότι είμαστε φασίστες! Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αγκαλιάσει τον εθνομηδενισμό και μετά απορεί για το ποιοί ψηφίζουν την
Χ.Α. …»
Ηλίας Φιλιππίδης (έχει διατελέσει πανεπιστημιακός καθηγητής κοινωνιολογίας)
Παιδιά όποιος θέλει να μάθει περισσότερα πράγματα, είτε για είτε από, τον
Δρα Ηλία Φιλιππίδη, συγγραφέα του άρθρου από το οποίο αντιγράψαμε την παράγραφο που είδαμε στην προηγούμενη ανάρτηση ας τον ψάξει στο γκουγκλ, κι οτι βρει ας μας το στείλει, προσωπικά βρήκα το παρακάτω λινκ , που περιείχε πολλά διδακτικότατα περί πολλών ενδιαφερόντων πραγμάτων
http://www.hellenologia.com/2017/06/blog-post_23.html
Εν τω μεταξύ θα ψάχνω και για πότε θα κυκλοφορήσει διαδικτυακά και το όλον άρθρο του , είτε στο σάιτ του Δρόμου της Αριστεράς είτε στο Νόστιμον Ήμαρ που, όπως μας πληροφόρησε ο νυν φοιτητής , πρώην μαθητής του σχολείου μας, αναδημοσιεύει πολλά από κει. Όταν το βρω θα το αναρτήσω και εδώ…
Eν τω μεταξύ:
https://papaioannou-j.gr/archives/230234
Σταθης: Αριστερόστροφος φασισμός , μια φράση που ενόχλησε κάποιους αντί να μας πονέσει όλους.
By pap-net in ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Μίλησε ο Μίκης για «αριστερόστροφο φασισμό», μια φράση που ενόχλησε κάποιους αντί να μας πονέσει όλους.
Αριστερόστροφος φασισμός ήταν η 17η Νοέμβρη και (είναι) οι δηλητηριώδεις σκωληκοειδείς αποφύσεις της σήμερα. Οι άνθρωποι που το είδαν θεοί (όπως οι φασίστες) και σε συνθήκες δημοκρατίας δολοφονούσαν κατά το δοκούν, εξοπλίζοντας ταυτοχρόνως το σύστημα με αντιλαϊκές πολιτικές και αντιτρομοκρατικούς νόμους. Θρασύδειλοι, που τώρα επικαλούνται τα αστικά δημοκρατικά δικαιώματα (που οι ίδιοι πυροβολούσαν) για να παίρνουν καμιά αδειούλα.
Αριστερόστροφος φασισμός ήταν οι μπάχαλοι που έμπαιναν στις μαζικές εργατικές κινητοποιήσεις καιτις διέλυαν ή διέλυαν το μήνυμά τους. Αυτοί που έκαψαν τη Μαρφίν, αυτοί που τώρα πια, αφού εργατικές μαζικές κινητοποιήσεις δεν υπάρχουν, το παίζουν «κλέφτες κι αστυνόμοι» στα Εξάρχεια.
Αριστερόστροφος φασισμός είναι οι ανεγκέφαλοι που σπάνε τα κεφάλια των άλλων (και των φασιστών) για να τους… βάλουν μυαλό! Είναι εκείνοι που καίνε βιβλιοπωλεία (όπως οι φασίστες), που καταστρέφουν καταστήματα και τρομοκρατούν μεροκαματιάρηδες (καίγοντας βαγόνια του μετρό) για να μην πάνε στη δουλειά τους – διότι, λέει, η δουλειά είναι σκλαβιά και η καριέρα χολέρα.
Αριστερόστροφος φασισμός είναι η φρασεολογία «θάνατος στους τάδε», «τσακίστε τους δείνα», «κρεμάλες στους έτσι», «ξύλο στους αλλιώς».
Αριστερόστροφος φασισμός είναι η μετατροπή του πανεπιστημιακού ασύλου σε άντρο της βίας, της χυδαιότητας, των προπηλακισμών, της αμορφωσιάς, της ιδιοτέλειας (των κονέ με κοινοβουλευτικά κόμματα) – άτινα περιέχουν φιρφιρίκους που πλασάρουν την πραμάτεια ότι οι μπάχαλοι μπορεί να είναι η σιδηρά χείρ των κομμάτων που οι φιρφιρίκοι λυμαίνονται(κι εκείνα τους ανέχονται).
Αριστερόστροφος φασισμός (που μάλιστα ενδημεί και στα ΜΜΕ και τα ΑΕΙ) είναι η κατασυκοφάντηση όσων στοχοποιούν οι πονηροί φιρφιρίκοι. Η «δολοφονία χαρακτήρων» κατά το δικό τους ιδιόλεκτο. Από το βρώμικο στόμα τους ο καθένας μπορεί να φάει τη ρετσινιά του εθνικιστή, του φαιοκόκκινου, του αντισημίτη. Από τον Μίκη ή τον Ελύτη έως τον τελευταίο (τρόπος του λέγειν) ψιλικατζή στα Σεπόλια.
***
Εκτός όμως από τον αριστερόστροφο φασισμό, υπάρχει και ο αριστερόστροφος εκφυλισμός.
1. Αριστερόστροφος εκφυλισμός είναι η σωματεμπορία ανθρώπων μέσω ΜΚΟ. Η καθαίρεση του εθελοντισμού σε προσπορισμό χρήματος. Η μετάλλαξη του ανθρωπισμού της Αριστεράς σε αισχρό εμπόρευμα. Οι σκώληκες που κάνουν αυτήν τη δουλειά είναι ιδιαιτέρως ειδεχθείς. Με τις
πλάτες αριστερών οργανώσεων οι ίδιοι συναλλάσσονται με τους πιο σκοτεινούς κρατικούς και διεθνείς μηχανισμούς για να βγάλουν φράγκα από τη διακίνηση του πόνου, της προσφυγιάς, της απελπισίας και του θανάτου.
Οι σκώληκες αυτοί φέρονται ωσάν οι αριστερές οργανώσεις να είναι προκάλυμμα της δράσης τους. Χρησιμοποιούν αριστερές οργανώσεις σαν να είναι συγκοινωνούντα δοχεία (το πρωί «σκοτώνονται» μεταξύ τους για το θεαθήναι και το βράδυ αλληλοστρουφουλιάζονται στα ίδια λαγούμια).
2. Αριστερόστροφος εκφυλισμός είναι η πολιτική και πολιτισμική αποδόμηση του λαού, ώστε η υποταγή του να είναι πιο εύκολη, είναι η θεωρία της ασυνέχειας του ελληνισμού, οι «συνωστισμοί», η συνταύτιση με τις ανάλογες αντιεπιστημονικές αρλούμπες του νεοφιλελευθερισμού και με την προπαγάνδα της νέας τάξης.
3. Αριστερόστροφος εκφυλισμός είναι τα κολλητηλίκια, τα ρουσφετιλίκια, οι διορισμοί, οι εκμαυλισμοί, η αλίευση κομματικής πελατείας, αλλά και ταυτοχρόνως η υποταγή στους Δυνατούς, οι εκδουλεύσεις, οι συνάφειες, οι «δουλίτσες». Αστέρια
σ’ αυτή τη δουλειά αυτοί οι τύποι, πεντάστερα!
4. Οι άρχοντες των τρολ. Ένας ακόμα
αριστερόστροφος εκφυλισμός που συναγωνίζεται τον αριστερόστροφο φασισμό. Η διείσδυση στα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο ξεπεσμός σε μεθόδους όμοιες με εκείνες των ακροδεξιών χαλκείων, αποτελούν το «ηθικό πλεονέκτημα», εκείνων
που είναι τόσο αδαείς, ώστε να επικαλούνται ηθικά πλεονεκτήματα για τον εαυτόν τους – ουδέν πιο αήθες.
Αυτός ο αριστερόστροφος εκφυλισμός δεν τρομοκρατεί μόνον πρόσωπα, τρομοκρατεί και τον λαό. Οι Έλληνες ακούνε καθημερινώς απ’ αυτές τις σέχτες που λυμαίνονται την Αριστερά τα εξ αμάξης. Τους πολίτες που έλαβαν μέρος στα πρόσφατα συλλαλητήρια, ο Τσίπρας χαρακτήρισε «ετερόκλητους όχλους».
Γκάφα; Όχι! Όταν του άλλου του κόβεις τον μισθό και του πετσοκόβεις τη σύνταξη, όταν ετοιμάζεσαι να του φας το σπίτι, όταν τον αλυσοδένεις στην επιτήρηση, όταν τον φλομώνεις στο ψέμα, στο τέλος τον περιφρονείς κιόλας. Στο πρόσωπο του λαού βλέπεις «ετερόκλητους όχλους». Εσύ που συγκυβερνάς με αυτούς που ονομάζεις ψεκασμένους, βάζεις τα τσιράκια σου να ονομάζουν τους πολίτες στα συλλαλητήρια (δεξιούς κι αριστερούς) εθνικιστές, έρμαια και αθύρματα της Χρυσής Αυγής.
Καθόλου παράδοξο! Και στα πρόσωπα εκείνων που ψήφισαν ΟΧΙ στο δημοψήφισμα «ετερόκλητους όχλους» θα είδες και τους πέταξες στα σκυλιά της Τρόικας.
Εσύ δεν ζεις με 400 ευρώ, εσύ στέλνεις τα παιδιά σου σε ακριβό σχολείο, άσε τα παιδιά των «ετερόκλητων όχλων» να ξενιτεύονται, σπουδαγμένα και ασπούδαχτα, άσε τους γέροντες να ατιμάζονται που πήγε η ζωή τους στράφι.
Όμως παρασύρθηκα. Οι τελευταίες αυτές αιτιάσεις προς τον Τσίπρα δεν έχουν να κάνουν με τον «αριστερόστροφο φασισμό», έχουν να κάνουν με τον αριστερόστροφο νεοφιλελευθερισμό, την αριστερόστροφη υποτέλεια, τις αριστερόστροφες κωλοτούμπες.
Αριστερόστροφος φασισμός είναι να βάζεις γκαζάκια στο σπίτι του κ. Φλαμπουράρη ή στο κατάστημα της κυρίας Μητσοτάκη. Δεν είναι όταν αποκαλείς τους πολίτες «ετερόκλητους όχλους», ούτε όταν
κόβεις τα επιδόματα ανάπηρων παιδιών – αυτό είναι απλώς αριστερόστροφη γλίτσα…
https://www.e-dromos.gr/o-mikis-mas-enonei-eksousia-mas-chorizei/
Μίκης μας ενώνει, η εξουσία μας χωρίζει
Ποιος χρεώνεται τελικά την Χρυσή Αυγή;
του Ηλία Φιλιππίδη
Οκυβερνητικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Τζανακόπουλος αναφερόμενος στην εναρκτήρια προσφώνηση της ομιλίας του Μίκη Θεοδωράκη στο Σύνταγμα, δήλωσε στο κρατικό κανάλι με ύφος καρδιναλίου του… Γραφείου Τύπου και Προπαγάνδας του Βατικανού: «Εγώ ούτε γι’ αστείο δεν θα έλεγα “αδέλφια μου, φασίστες”». Η δημοσιογράφος (της ΕΡΤ!) προσπαθεί να τον διορθώσει: «Μα το είπε σαρκαστικά…» Ο «καρδινάλιος», με ακόμη πιο αυστηρό ύφος, επαναλαμβάνει: «Ούτε γι’ αστείο!» Προφανώς ο Μίκης είχε υποπέσει σε κάποιο θανάσιμο αμάρτημα και ο πέλεκυς της δεοντολογίας έπρεπε να πέσει αμείλικτα!
Όμως η αμείλικτη λογική μας αναλύει τον τρόπο, με τον οποίο η κυβέρνηση προσπαθεί όχι μόνο να παραποιήσει την αριθμητική δυναμική του συλλαλητηρίου αλλά και το πνεύμα της ομιλίας του Μίκη.
Έτσι ο κ. Τζανακόπουλος θέλει να μας πείσει ότι:
α) Η προσφώνηση του Μίκη δεν αφορά την κυβερνητική προπαγάνδα, ότι τόσο η διοργάνωση όσο και η αυθόρμητη προσέλευση του κόσμου στα συλλαλητήρια εκφράζει τον χώρο του φασισμού!
β) Κατά τον κ. Τζανακόπουλο πάντα, η προσφώνηση του Μίκη: «Καλοί μου Έλληνες, αδέλφια μου, φασίστες, ρατσιστές» αποτελεί απλώς μία ανεπίτρεπτη προσπάθεια του Μίκη Θεοδωράκη, να κρύψει την στροφή του προς τον φασισμό κάτω από τον μανδύα της αστειότητος.
Ενώ ο Μίκης μας προτρέπει για ενότητα, η Αριστερά της κωλοτούμπας μας προτρέπει να αποφεύγουμε κάθε συγκέντρωση, στην οποία συμμετέχουν Χρυσαυγίτες. Στις εκλογές όμως η Χρυσή Αυγή είναι χρήσιμη, διότι αφαιρεί ψήφους από την Νέα Δημοκρατία
Ο κ. Τζανακόπουλος επίσης «ερμήνευσε», ότι η αναφορά του Μίκη στην «πιο επικίνδυνη και ύπουλη μορφή του φασισμού, που είναι η αριστερόστροφη» δεν αφορά την κυβέρνηση αλλά τον ίδιο τον Μίκη Θεοδωράκη!
Η κυβέρνηση έχει πανικοβληθεί, διότι δεν περίμενε:
α) Ούτε την διοργάνωση των συλλαλητηρίων, αφού είχε πεισθεί για την απάθεια του λαού και μάλιστα την περιέφερε ως πολιτικό της κεφάλαιο στα διεθνή κέντρα εξουσίας.
β) Ούτε την αυθόρμητη κοσμοσυρροή και μάλιστα για ένα θέμα, που δεν αφορούσε την τσέπη του μέσου Έλληνα. Ο κομματικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ με την στεγνή και αγράμματη ιδεολογία του οικονομισμού, πίστευε, ότι θα μπορούσε να εορτάσει μία συμφωνία συμβιβασμού για το όνομα των Σκοπίων ως διεθνή επιτυχία της χώρας, παράλληλα με την «έξοδο» από το καθεστώς της επικυριαρχίας των Μνημονίων. Πίστευαν ακόμη, ότι θα τους ωφελούσε και κομματικά, αφού θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για την δημιουργία ενός κόμματος δεξιά της Νέας Δημοκρατίας.
γ) Δεν περίμενε τέλος η κυβέρνηση ούτε την συμμετοχή του Μίκη Θεοδωράκη ούτε την παρουσία του ούτε το περιεχόμενο του λόγου του.
Ο Μίκης έσεισε συνθέμελα το οικοδόμημα της υποτελούς ελλαδικής εξουσίας. Ο Μίκης, ο αγωνιστής της πρώτης γραμμής, σε κάθε σκοτεινή περίοδο της Ελλάδας, που δεν δίσταζε να διακινδυνεύει ακόμη και την ζωή του. Ο Μίκης, με το παγκόσμιο καλλιτεχνικό του έργο. Ο Μίκης με την δοκιμασία της υγείας του. Δεν πιστεύαμε στα μάτια μας και στα αυτιά μας. Που βρήκε αυτό το ψυχικό σθένος, αυτή την ένταση φωνής; Το μυστικό του Μίκη είναι η συγχορδία της ψυχής του με την ψυχή του Λαού!
Η καθεστωτική πλευρά της κυβέρνησης
Το πρώτο δείγμα πανικού της κυβέρνησης και το ιδεολογικό σοκ που υπέστη από την κατηγορία του Μίκη για «αριστερόστροφο φασισμό», είναι η αποκάλυψη της καθεστωτικής αντιλήψεως, που έχει η κυβέρνηση για τον εαυτό της.
Ο κ. Τζανακόπουλος κατέληξε: «η λογική της προτροπής να ενωθούν οι Έλληνες δεν μπορεί παρά να είναι λογική που οδηγεί στον ολοκληρωτισμό»! Ο κ. Τζανακόπουλος μας έδωσε, τον ορισμό του αριστερόστροφου φασισμού, αποκαλύπτοντας τους τρεις πυλώνες της ιδεολογικής και πολιτικής του στρατηγικής, που είναι:
α) Όχι η ενότητα του λαού μας άλλα ο μόνιμος διαχωρισμός του σε ένα φωτεινό «σύγχρονο» και «προοδευτικό» μέρος, και ένα σκοτεινό και φασιστικό της πατριδοκαπηλίας και της μισαλλοδοξίας.
β) Η δημοκρατία δεν χρειάζεται την ενότητα του λαού μας, της αρκεί η πλειοψηφία των «σύγχρονων» και «προοδευτικών» δυνάμεων και είναι αυτές που στηρίζουν την σημερινή κυβέρνηση και λένε σε όλα «ναι» τόσο για τα εσωτερικά όσο και στα εξωτερικά μας θέματα. Δεν χρειάζεται εθνική ομοψυχία, διότι δεν υπάρχουν εθνικά θέματα. Τα πολιτικά θέματα είναι δύο ειδών: αυτά που θέλει να λύσει μία κυβέρνηση και αυτά που δεν θέλει ή δεν μπορεί. Αστερίσκος: ο κ. Τσίπρας θεωρεί ως λύση την υπογραφή σε ό,τι του ζητήσουν…
γ) Η όποια συμμετοχή της Χρυσής Αυγής στο ακροατήριο μιας συγκεντρώσεως ακυρώνει τον σκοπό της.
Η λογική του ΣΥΡΙΖΑ μας φέρνει στα χρόνια της παρακμής του Βυζαντίου, όπου ένα πολύ σοβαρό θέμα για τους θεολόγους της Εκκλησίας ήταν… η τύχη της μύγας, που έχει την ατυχία ή την ευλογία να πέσει μέσα στο δοχείο του αγιασμού!
Τι συμβαίνει: μολύνεται ο αγιασμός ή αγιάζεται η μύγα; Έτσι, ενώ ο Μίκης μας προτρέπει για ενότητα, η Αριστερά της κωλοτούμπας μας προτρέπει να αποφεύγουμε κάθε συγκέντρωση, στην οποία συμμετέχουν Χρυσαυγίτες. Στις εκλογές όμως η Χρυσή Αυγή είναι χρήσιμη, διότι αφαιρεί ψήφους από την Νέα Δημοκρατία!
Οπότε η κυβέρνηση έχει βρει την λύση: σε όποια συγκέντρωση δεν την εξυπηρετεί είτε θα στέλνει τους κουκουλοφόρους είτε τους Χρυσαυγίτες. Οπότε εμείς θα τρεπόμαστε εις φυγήν είτε για να αποφύγουμε τα δακρυγόνα των ΜΑΤ είτε τις κατηγορίες της κυβέρνησης ότι είμαστε φασίστες! Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αγκαλιάσει τον εθνομηδενισμό και μετά απορεί για το ποιοί ψηφίζουν την Χ.Α.
Ο Μίκης αναδεικνύεται ως ο τελευταίος πνευματικός ηγέτης ολόκληρου του Ελληνισμού και μας καλεί να ενωθούμε κάτω από την ελληνική σημαία και το όραμα του, που είναι: Εθνική ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Δικαιοσύνη και οικουμενικός Ελληνικός πολιτισμός. Αυτή θα είναι η σύγχρονη μεγάλη συμβολή του Ελληνισμού στον παγκόσμιο πολιτισμό.
*Ο Ηλίας Φιλιππίδης έχει διατελέσει πανεπιστημιακός καθηγητής κοινωνιολογίας, [email protected]
Μίκης μας ενώνει, η εξουσία μας χωρίζει
Ποιος χρεώνεται τελικά την Χρυσή Αυγή;
του Ηλία Φιλιππίδη
Οκυβερνητικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Τζανακόπουλος αναφερόμενος στην εναρκτήρια προσφώνηση της ομιλίας του Μίκη Θεοδωράκη στο Σύνταγμα, δήλωσε στο κρατικό κανάλι με ύφος καρδιναλίου του… Γραφείου Τύπου και Προπαγάνδας του Βατικανού: «Εγώ ούτε γι’ αστείο δεν θα έλεγα “αδέλφια μου, φασίστες”». Η δημοσιογράφος (της ΕΡΤ!) προσπαθεί να τον διορθώσει: «Μα το είπε σαρκαστικά…» Ο «καρδινάλιος», με ακόμη πιο αυστηρό ύφος, επαναλαμβάνει: «Ούτε γι’ αστείο!» Προφανώς ο Μίκης είχε υποπέσει σε κάποιο θανάσιμο αμάρτημα και ο πέλεκυς της δεοντολογίας έπρεπε να πέσει αμείλικτα!
Όμως η αμείλικτη λογική μας αναλύει τον τρόπο, με τον οποίο η κυβέρνηση προσπαθεί όχι μόνο να παραποιήσει την αριθμητική δυναμική του συλλαλητηρίου αλλά και το πνεύμα της ομιλίας του Μίκη.
Έτσι ο κ. Τζανακόπουλος θέλει να μας πείσει ότι:
α) Η προσφώνηση του Μίκη δεν αφορά την κυβερνητική προπαγάνδα, ότι τόσο η διοργάνωση όσο και η αυθόρμητη προσέλευση του κόσμου στα συλλαλητήρια εκφράζει τον χώρο του φασισμού!
β) Κατά τον κ. Τζανακόπουλο πάντα, η προσφώνηση του Μίκη: «Καλοί μου Έλληνες, αδέλφια μου, φασίστες, ρατσιστές» αποτελεί απλώς μία ανεπίτρεπτη προσπάθεια του Μίκη Θεοδωράκη, να κρύψει την στροφή του προς τον φασισμό κάτω από τον μανδύα της αστειότητος.
Ενώ ο Μίκης μας προτρέπει για ενότητα, η Αριστερά της κωλοτούμπας μας προτρέπει να αποφεύγουμε κάθε συγκέντρωση, στην οποία συμμετέχουν Χρυσαυγίτες. Στις εκλογές όμως η Χρυσή Αυγή είναι χρήσιμη, διότι αφαιρεί ψήφους από την Νέα Δημοκρατία
Ο κ. Τζανακόπουλος επίσης «ερμήνευσε», ότι η αναφορά του Μίκη στην «πιο επικίνδυνη και ύπουλη μορφή του φασισμού, που είναι η αριστερόστροφη» δεν αφορά την κυβέρνηση αλλά τον ίδιο τον Μίκη Θεοδωράκη!
Η κυβέρνηση έχει πανικοβληθεί, διότι δεν περίμενε:
α) Ούτε την διοργάνωση των συλλαλητηρίων, αφού είχε πεισθεί για την απάθεια του λαού και μάλιστα την περιέφερε ως πολιτικό της κεφάλαιο στα διεθνή κέντρα εξουσίας.
β) Ούτε την αυθόρμητη κοσμοσυρροή και μάλιστα για ένα θέμα, που δεν αφορούσε την τσέπη του μέσου Έλληνα. Ο κομματικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ με την στεγνή και αγράμματη ιδεολογία του οικονομισμού, πίστευε, ότι θα μπορούσε να εορτάσει μία συμφωνία συμβιβασμού για το όνομα των Σκοπίων ως διεθνή επιτυχία της χώρας, παράλληλα με την «έξοδο» από το καθεστώς της επικυριαρχίας των Μνημονίων. Πίστευαν ακόμη, ότι θα τους ωφελούσε και κομματικά, αφού θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για την δημιουργία ενός κόμματος δεξιά της Νέας Δημοκρατίας.
γ) Δεν περίμενε τέλος η κυβέρνηση ούτε την συμμετοχή του Μίκη Θεοδωράκη ούτε την παρουσία του ούτε το περιεχόμενο του λόγου του.
Ο Μίκης έσεισε συνθέμελα το οικοδόμημα της υποτελούς ελλαδικής εξουσίας. Ο Μίκης, ο αγωνιστής της πρώτης γραμμής, σε κάθε σκοτεινή περίοδο της Ελλάδας, που δεν δίσταζε να διακινδυνεύει ακόμη και την ζωή του. Ο Μίκης, με το παγκόσμιο καλλιτεχνικό του έργο. Ο Μίκης με την δοκιμασία της υγείας του. Δεν πιστεύαμε στα μάτια μας και στα αυτιά μας. Που βρήκε αυτό το ψυχικό σθένος, αυτή την ένταση φωνής; Το μυστικό του Μίκη είναι η συγχορδία της ψυχής του με την ψυχή του Λαού!
Η καθεστωτική πλευρά της κυβέρνησης
Το πρώτο δείγμα πανικού της κυβέρνησης και το ιδεολογικό σοκ που υπέστη από την κατηγορία του Μίκη για «αριστερόστροφο φασισμό», είναι η αποκάλυψη της καθεστωτικής αντιλήψεως, που έχει η κυβέρνηση για τον εαυτό της.
Ο κ. Τζανακόπουλος κατέληξε: «η λογική της προτροπής να ενωθούν οι Έλληνες δεν μπορεί παρά να είναι λογική που οδηγεί στον ολοκληρωτισμό»! Ο κ. Τζανακόπουλος μας έδωσε, τον ορισμό του αριστερόστροφου φασισμού, αποκαλύπτοντας τους τρεις πυλώνες της ιδεολογικής και πολιτικής του στρατηγικής, που είναι:
α) Όχι η ενότητα του λαού μας άλλα ο μόνιμος διαχωρισμός του σε ένα φωτεινό «σύγχρονο» και «προοδευτικό» μέρος, και ένα σκοτεινό και φασιστικό της πατριδοκαπηλίας και της μισαλλοδοξίας.
β) Η δημοκρατία δεν χρειάζεται την ενότητα του λαού μας, της αρκεί η πλειοψηφία των «σύγχρονων» και «προοδευτικών» δυνάμεων και είναι αυτές που στηρίζουν την σημερινή κυβέρνηση και λένε σε όλα «ναι» τόσο για τα εσωτερικά όσο και στα εξωτερικά μας θέματα. Δεν χρειάζεται εθνική ομοψυχία, διότι δεν υπάρχουν εθνικά θέματα. Τα πολιτικά θέματα είναι δύο ειδών: αυτά που θέλει να λύσει μία κυβέρνηση και αυτά που δεν θέλει ή δεν μπορεί. Αστερίσκος: ο κ. Τσίπρας θεωρεί ως λύση την υπογραφή σε ό,τι του ζητήσουν…
γ) Η όποια συμμετοχή της Χρυσής Αυγής στο ακροατήριο μιας συγκεντρώσεως ακυρώνει τον σκοπό της.
Η λογική του ΣΥΡΙΖΑ μας φέρνει στα χρόνια της παρακμής του Βυζαντίου, όπου ένα πολύ σοβαρό θέμα για τους θεολόγους της Εκκλησίας ήταν… η τύχη της μύγας, που έχει την ατυχία ή την ευλογία να πέσει μέσα στο δοχείο του αγιασμού!
Τι συμβαίνει: μολύνεται ο αγιασμός ή αγιάζεται η μύγα; Έτσι, ενώ ο Μίκης μας προτρέπει για ενότητα, η Αριστερά της κωλοτούμπας μας προτρέπει να αποφεύγουμε κάθε συγκέντρωση, στην οποία συμμετέχουν Χρυσαυγίτες. Στις εκλογές όμως η Χρυσή Αυγή είναι χρήσιμη, διότι αφαιρεί ψήφους από την Νέα Δημοκρατία!
Οπότε η κυβέρνηση έχει βρει την λύση: σε όποια συγκέντρωση δεν την εξυπηρετεί είτε θα στέλνει τους κουκουλοφόρους είτε τους Χρυσαυγίτες. Οπότε εμείς θα τρεπόμαστε εις φυγήν είτε για να αποφύγουμε τα δακρυγόνα των ΜΑΤ είτε τις κατηγορίες της κυβέρνησης ότι είμαστε φασίστες! Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αγκαλιάσει τον εθνομηδενισμό και μετά απορεί για το ποιοί ψηφίζουν την Χ.Α.
Ο Μίκης αναδεικνύεται ως ο τελευταίος πνευματικός ηγέτης ολόκληρου του Ελληνισμού και μας καλεί να ενωθούμε κάτω από την ελληνική σημαία και το όραμα του, που είναι: Εθνική ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Δικαιοσύνη και οικουμενικός Ελληνικός πολιτισμός. Αυτή θα είναι η σύγχρονη μεγάλη συμβολή του Ελληνισμού στον παγκόσμιο πολιτισμό.
*Ο Ηλίας Φιλιππίδης έχει διατελέσει πανεπιστημιακός καθηγητής κοινωνιολογίας, [email protected]
https://www.paulcraigroberts.org/2018/02/17/why-are-we-in-afghanistan/
Λίγα είπα για το παραπάνω. Ας το ξαναπώ:
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
https://www.paulcraigroberts.org/2018/02/17/why-are-we-in-afghanistan/
εν ολιγοις σε αυτο το γραμμα του ισλαμικου εμιρατου του Αφγανισταν ειπωθηκαν πολυ περισσοτερα και πολυ ουσιωδεστερα απο οσα απο ειπωθηκαν απο ολους μαζι τους σοβαρους και τιμιους αναλυτες και στοχαστες (ή και φιλοσοφους και ποιητες της προηγουμενης γενιας) επι του θεματος στη Δυση .Τελειωναν με την φραση «Η μονη μας υποχρεωση ειναι να σας στειλουμε αυτο το μηνυμα». Εμας (ΟΛΟΥΣ εμας) η μονη σοβαρη κινηση που εχουμε να κανουμε ειναι να διαδιδουμε την δικη τους αναλυση αντι να κανουμε δικες μας που δεν της φτανουν ουτε στον αστραγαλο. Οι δε Ελληνες εχουμε να την κανουμε και παραδειγμα του τι σημαινει να συνομιλεις με τον μεγαλυτερο στην πράξη εχθρο σου (=την αντιπαλη παράταξη (ή υποπαραταξούλα) Ελληνων) ΠΡΙΝ γινεις ρεζίλι στον μικροτερο εχθρο σου , τον εξωτερικο, μη εχοντας καν σκεφτει τι να του πεις. Ανθρωποι που δεν ξερουν πια οτι η περιφρουρηση στους αντιπαλους χωρους μονο με κοινες (μεικτες) ομαδες περιφρουρητων μπορει να λειτουργησει, ειναι σε θεση να προτεινουν οτιδηποτε σοβαρο για οτιδηποτε αλλο;)
Εφαρμογη του παραπανω σχολίου σε μια στιχομυθια περι μιας φρασης του Μίκη:
«…συνέπλευσα με την Χρυσή Αυγή! Δηλαδή με μια μαύρη τριχούλα μέσα στο γάλα της Λαοθάλασσας που την κατάπιε κυριολεκτικά. Την είδε κανείς; Κανείς! Μόνο μια φωτογραφία και ένα-δυο πλάνα όλα κι όλα. Ήταν σιωπηλοί ακροατές όπως τόσοι και τόσοι από όλες τις πτέρυγες της Βουλής και όλες τις κομματικές παρατάξεις»
Μίκης Θεοδωράκης
-Oταν μετα επιχειρησαν δολοφονικες επιθεσεις σε στεκια και χωρους μονο αθορυβοι δεν ηταν
-Aρχιζει και γινεται παραλογο Δηλαδη αν την επιχειρουσαν την επομενη μερα παλι το χτεσινο συλλλαλητηριοι θα εφταιγε και το οτι εκει καταπιεστηκαν ; και αν το επιχειρουσαν την προηγουμενη θα εφταιγε το αυριανο για το οποιο κανανε προθερμανση;
-Δεν μιλαμε με αν ομως αλλά με το τι εγινε που εγινε και στην Θεσσαλονικη με τον εμπρησμο.Αρα υπηρχε παρελθον και προδιαθεση.Αν γινοταν αλλη μερα οπως γινεται τακτικα θα μιλουσαμε για την δικη της ΧΑ που ειναι γιγαντια και σε εξελιξη,δηλαδη για δολοφονους νεοναζι που οπουδηποτε δεν απομονωνονται ριζωνουν.Υποδικοι δηλαδη που δεν περιθωριοποιηθηκαν απο ευσυνειδητους υποτιθεται
-Αρα ουτε και οι διαδηλωσεις του καιρου που εγινε ο εμπρησμοσ τησ μαρφιν με θυματα επρεπε να εχουν ποτε γινει; Αρα καμια διαδηλωση ποτε και πουθενα;
-Για την μαρφιν οι υποπτοι αθωοθηκαν παντως και αποδειχθηκε η προβοκατσια ταυτισης δολοφονων με αναρχικους οταν κατερρευσαν οι μαρτυριες
https://jailgoldendawn.com/,
Καλό θα ήταν να υπάρει πλήρης ενημέρωση για την σημαντικότερη δίκη της μεταπολίτευσης, αφού κανένα κεντρικό μέσο ενημέρωσης δεν ασχολείται(δημόσιο και μη)
-Ενταξει ,ενημερωνω εδω και τωρα με το παραπανω λινκ σου. Τι λεγαμε; Δεν λεω το ποιας παραταξης ηταν οι ενοχοι, εννοω το αν ισχυει οτι δεν πρεπει να γινονται διαδηλώσεις για να μην υπαρξουν θυματα. Λοκατζηδες-ξελοκατζηδες την κανανε την περιφρουρηση σωστα για να μη γινει Θεσσαλονικη; Την κανανε. Επρεπε και να τρεχουν απο πισω απο τους ΧΑ μετα; Ας τους φωναζαν οι δικοι σαςπεριφρουρητες όπου υπηρχε κινδυνος να ειναι μαζι σας στην περιφρουρηση να γνωριστειτε, Κι αν λεγανε οχι να τους καταγγελατε
-Δεν κανανε σωστα την περιφρουρηση γιατι το ταγμα σπο το πληθος ξεπηδησε για να παει προπυλαια.Επισης την περιφρουρηση την κανανε γιατι φοβοντουσαν επιθεση αναρχικων (γελαω με την χαζομαρα-ακομη και η δηλωση ρουβικωνα παραφραστηκε απο τους πουλιντζεραδες).Τα θυματα στις διαδηλωσεις ειναι αποτελεσματα (παρα)κρατικης βιας και για αυτο οι διαδηλωσεις πρεπει να γινονται οταν εχουν κατι να πουν αφοβα με ξεκαθαρο προσημο
-Μα μη λεμε εξωπραγματκότητες Περιφρουρηση σημαινει να μη αφησεις να σου ερθουν. Οχι να μη σου φυγουν. Αυτο ειναι ανεφικτο . Αν ειχανε ροπαλα λες να τα δειχανανε οσο ηταν αναμεσα στο πληθος που τους περικυκλωνε ή πριν βγουνε απο κει που τους εβλεπε η περιφρουρηση. Ή που θα τους εβλεπε μια κοινη περιφρουρηση; Η περιφρουρηση και βεβαια φυλαγε μην ερθοουνε οι απεξω με με ετοιμα προς χρηση τα οπλα , δεν θα μπαινεανε μεσα να περικυκλωθουν και μετα να τα βγαλουν . Γι’αυτο λεω αν θελετε βοηθεια απο λοκατζηδεσ να τους φωναζετε για συνεργασια εκει που φυλατε μη σας ερθουν αλλοι.
Κι οσον αφορα το «για αυτο οι διαδηλωσεις πρεπει να γινονται οταν εχουν κατι να πουν «αφοβα με ξεκαθαρο προσημο» που λες το συμπερασμα ειναι αρα ποτε να μη γινονται , οπως θαλεγε και η χουντα και ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Σταλιν
Θα γελανε μαζι μας , αυτη τη σιτιγμη ειμαστε νηπιαγωγειο , «αφοβα και ξεκαθαρα» η καθε παραταξη θεωρει μονο τα δικα της , ιδιως οταν δεν υπαρχει καμια περιπτωση κανείς απο αυτην να συζητησει με κανεναν απο την αλλη οχι απλως για να μην πλακωθει με κεινους αλλα και γιανα μη του την πεσουν οι δικοι του . Και ολοι με το «εκτος απο τουσ ναζι» εννοουνε παντα τους αλλους
-Οι ναζι ειναι γνωστοι και υποδικοι,αλλο οι κοντινες ιδεολογιες,οι ναζι ειναι στα εδρανα και γνωστοι με τεραστιο παρελθον και δικογραφια.Το ξεκαθαρα ισχυει σε ολες τις διαδηλωσεις ισως εκτος απο το συλλαλητηριο που ο καθενας ελεγε το μακρυ του και συμπλεανε με εχθρους της ελευθεριας.Ακομη και οι γενικα αντικυβερνητικες διαδηλωσεις τους ναζι τους απομονωνανε(δεν μιλαω για αγανακτισμενους ηταν αστειοι) και ειχανε διαφορετικα μπλοκα διαφορετικες θεσεις,δεν μπλεκονταν υπο την αριστερη ενοτητα κατα το (αστειο για μενα) εθνικη ενοτητα.
-Αστειο το ενα , αστειο το άλλο,. Αστειο δεν ειναι και το να πιστευεις οτι το σεσημασμενο παρακρατος θα παει πρωτα να ακουσει τον Μίκη να φτιαχτει και μετα θα παει να αρχισει τις επιθεσεις; Γελαγες ειπες και και με την παρανοηση που κανανε στις δηλώσεις του Ρουβικωνα και αποφασισαν οτι χρειαζεται περιφρουρηση…κλπ κλπ Την περιφρουρηση την κανεις ακριβως μηπως και δεν ειναι τα παντα αστεια ή ζητημα παρανοησης. Απεραντολογουμε για το τιποτα και ήδη αυτοεπαναλαμβανομαστε. Τα ειπαμε Το μονο που ΜΠΟΡΕΙ να γινεται ειναι να περιφρουρεις να μη σου την πεσουν αυτοι που εχουν βγαλει ηδη τα οπλα, οχι να μη σου φυγουν δικοι σου να πανε παρακατω να τα βγαλουνε να την πεσουν σε αλλους. Εχεις τιποτε να προσθεσεις ετσι που να μη ξαναπουμε αυτα που ηδη ειπαμε;
-…Εχεις τιποτε να προσθεσεις ετσι που να μη ξαναπουμε αυτα που ηδη ειπαμε;
-Όχι. Tα ουσιωδη ειπωθηκαν. Πιο καλοί απο διαλογο είναι μόνο οι παραλληλοι μονολογοι αλλά κι ο διαλογος αυτός βγαζει νοημα και ετσι απο μονος του, αν θελησω κατι που θα μου ερθει πιο μετα θα το στείλω
-Εδώ είμαστε.
https://www.counterpunch.org/2018/02/16/america-loves-islamic-terrorists-abroad-isis-as-proxy-us-mercenaries/
https://www.paulcraigroberts.org/2018/02/17/why-are-we-in-afghanistan/
Miá axiólogi, anangaia, koinoniko-psyxologiki
ermineia toú neo-ellinikoú anti-patriotismoú/ethno-midenismoú/ethno-apodomismoú:
http://ardin-rixi.gr/archives/207202
TOY GIORGOY KONTOGIORGH: H torini Tourkiki epideiksi isxyos …
http://contogeorgis.blogspot.com/2018/02/blog-post_17.html
https://www.counterpunch.org/2018/02/16/america-loves-islamic-terrorists-abroad-isis-as-proxy-us-mercenaries/
https://www.paulcraigroberts.org/2018/02/17/why-are-we-in-afghanistan/
http://www.naftemporiki.gr/story/1308813/oi-polemoi-tis-noimosunis
αντί σχολίου στο παραπάνω
https://www.counterpunch.org/2018/02/16/in-the-post-truth-classroom/
αντί σχολίου στα δυο παραπάνω
https://www.counterpunch.org/2018/02/12/is-the-era-of-transhumanism-a-final-corporate-takeover-of-humanity/
Eυχαριστούμε τον φίλο που μας έστειλε την εξής απάντηση στα παραπάνω:
https://metro.co.uk/video/short-film-warns-lethal-autonomous-robot-dangers-1630474/?ito=vjs-link
https://www.counterpunch.org/2018/02/19/a-students-message-to-politicians-about-the-florida-massacre/
https://www.paulcraigroberts.org/2018/02/18/real-solution-fo-school-shootings/
http://www.independent.co.uk/news/world/europe/faroe-island-whale-hunts-photos-images-dolphins-pilot-whales-mass-slaughter-grindadrap-a8045571.html
Αν και δεν το κοινοποιώ σε όλους, πάντα είμαι φανατική της αντικειμενικής και τεκμηριωμένης πληροφόρησης. Στείλ’ το σε παρακαλώ στον αρχικο αποστολέα! (Αλεβίζο, βλέπω)
Νόμιζα πως το θέμα δεν είναι Φάλαινες ή Δελφίνια αλλά ΣΦΑΓΗ ή ΖΩΗ. Και η δική μου προώθηση σε αυτό ακριβώς τοποθετείται. Εν πάση περιπτώσει θα διαβιβάσω το επιστραφέν στους αποστολείς όπως ζητάς.
Δεν είναι δελφίνια, είναι φάλαινες, επίσης είναι πολύ παλιό το ρεπορτάζ
Πιο αντικειμενική άποψη (από το λίγο που έψαξα):
https://en.wikipedia.org/wiki/Whaling_in_the_Faroe_Islands
http://jezkemp.blogspot.gr/2014/01/whale-slaughter-in-denmark-or-how-lie.html
http://www.huffingtonpost.co.uk/megan-stamper/denmark-dolphin-slaughter_b_4681562.html
Μη παραλειψετε ομωσ αυτο
https://www.snopes.com/photos/hunting/dolphinhunt.asp
https://thesaker.is/the-founding-fathers-and-other-tales/
http://www.zougla.gr/kosmos/article/prosoxi-sklires-ikones-h-friki-tou-polemou-sti-siria-amerikaniki-epi8esi—sfagi-se-rosiko-konvoi
http://orpheas-orpheas.blogspot.gr/2018/02/blog-post_69.html
Μιά Καθαρά Δευτέρα, από το απώτερο παρελθόν, στο εξωτικό… Λουτράκι.
Μνήμες, αναδρομές και νοσταλγίες, κάπου από τα τέλη της δεκαετίας του ’40.
Αποτέλεσμα εικόνας για χαρταετός
Κάποιος προοδευτικός νους στη φτωχογειτονιά της Ακαδ. Πλάτωνος -τότε γνωστής και ως «Βούθουλας»- όπου λόγω του φυσικού γουβώματος στο οποίο βρισκόταν γεωγραφικά, έτσι κι έβρεχε πέραν ενός ορίου η περιοχή θύμιζε Κωπαΐδα λίγο πριν αποξηρανθεί, έριξε την ιδέα γιά μιά ρεφενέ εκδρομή. Πιθανώς να έγινε και κάποια σχετική τοιχοκόλληση στη στάση του Κρίθαρη, ή στον τοίχο του ψιλικατζίδικου του Μπενέτου, γιά να μαζέψει κόσμο. Δεν είμαι βέβαιος, καθ’ ότι -τότε- ήμουν… μικρός κι απερπάτητος! Αυτή είχε γίνει αποδεκτή, τουλάχιστον από καμιά τριανταριά Βουθουλέους, οι οποίοι, νωρίς-νωρίς, την Καθαρά Δευτέρα περίμεναν υπομονετικά, στην πλατεία Μαυρομάτη, την άφιξη του ναυλωμένου φορτηγού, προκειμένου να επιβιβαστούν. Προορισμός το… μακρινό Λουτράκι, γιά το οποίο οι φήμες ήθελαν τα… καλύτερα. Μεταξύ όλων των… εκδρομέων και η ημετέρα οικογένεια. Έξι, συνολικά, τον αριθμό τα μέλη της. Μπαμπάς, μαμά και τέσσερα τέκνα. Ο συνοδευτικός εξοπλισμός όλων των εκδρομέων… άστα να πάνε. Ένα σημερινό ασκέρι εξευγενισμένων γυφταρέων θα αισθανόταν αποτροπιασμό, ακόμη και στην πιθανότητα να συνταξιδέψει μαζί μας. Το τί συμπράγκαλο κουβαλούσε το ταξιδιωτικό κοινό δεν περιγράφεται. Και όλα με φαγώσιμα, συν μιά κουρελού γιά… τραπεζομάντηλο.
Τελικά, το αγκομάχημα του σαράβαλου ακούστηκε αχνό στην αρχή, στην στροφή του Άη Γιώργη, και σαν μουγκρητό Στούκας όταν πλησίασε. Ήταν ένα τέως στρατιωτικό GMC, Τζαίημς τα λέγαμε τότε, που γύρευε πως ξαπόμεινε στα χέρια κάποιου επιτήδειου, να κουβαλάει πατάτες από την Αράχωβα -συνήθως- και με κάποια αρπαχτή εκδρομή -καλή ώρα- να τσοντάρει στις γλίσχρες αποδοχές του αφεντικού του.
Μιά σιδερένια απότομη σκάλα, που στήθηκε αμέσως και η βοήθεια του οδηγού, εξασφάλισαν την επιβίβαση του μικρού συρφετού χωρίς απώλειες. Οι δύο πάγκοι που ήσαν τοποθετημένοι παράλληλοι στα πλάγια του φορτηγού δεν επαρκούσαν, οπότε κάποιες κουρελούδες, πού βγήκαν και στρώθηκαν στο κέντρο της καρότσας, έλυσαν κι αυτό το πρόβλημα.
Οι μεγαλύτεροι από τους μικρούς, εγώ φερ’ ειπείν, στριμώχτηκαν όρθιοι στους πάγκους, ανάμεσα στους μεγάλους, και παρακολουθούσαν μαγεμένοι τη θέα της διαδρομής. Τότε πρωτοσκέφτηκα πως ο κόσμος θα πρέπει να ήταν πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που χωρούσε το μυαλό μου. Και έκτοτε βάλθηκα να τον μετρώ και αποκρυπτογραφώ. Τυχαία καθόμασταν στην αριστερή πλευρά, όπως πήγαινε το φορτηγό, οπότε όταν έσκασε μύτη η θάλασσα, καθώς το Τζαίημς εβρυχάτο στις ανηφόρες, λίγο πριν την Κακιά Σκάλα, η συγκίνηση έγινε έντονη. Κάτω ο συνεχής γκρεμός προκαλούσε δέος κι ενδιαφέρον, όχι από κίνδυνο -αφού τέτοιος δεν υπήρχε στο παιδικό ρεπερτόριο- αλλά απ’ αυτό που συνειδητοποίησα χρόνια μετά και που, απλά, λεγόταν… ομορφιά!
– Μαμά, μαμά, κοίτα μιά μικρή βαρκούλα και δυό μικρά ανθρωπάκια μέσα που κάνουν κουπί! Οι κραυγές ενός μπόμπιρα, λίγο πιό δίπλα σε αντίστοιχο παρατηρητήριο, με ξάφνιασαν, με εντυπωσίασαν και με προβλημάτισαν. Πράγματι, οι ιστορίες από τα ταξίδια του Γκιούλιβερ, που είχα διαβάσει -λόγω επαγγέλματος του πατέρα, με τα βιβλία που μου κουβαλούσε σπίτι, είχα μάθει να διαβάζω πριν πάω σχολείο- τελικά ήσαν αληθινές! Υπήρχε όντως η Λιλιπούτη και η Μπλαφούσκου και ίσως κάποια από δαύτες να ήταν κοντά στο… Λουτράκι. Κάθε φορά που θυμάμαι τη σκηνή -ακόμη και τώρα- γελώ με την παιδική αφέλεια, που δεν καταλάβαινε από μεγέθη, αποστάσεις και φυσικά φαινόμενα. Η φαντασία είναι ο καλύτερος και πιό αρεστός φίλος του παιδιού. Του φτιάχνει τα πράγματα όπως εκείνο τα θέλει και τα καταλαβαίνει. Κρίμα που η μαγεία της χάνεται, πνιγμένη στο τέλμα της πεζής πραγματικότητας, της ενηλικίωσης και της γνώσης.
Η μνήμη τώρα, κάνοντας άλματα γιά να γεμίσει τα κενά και τα χάσματα που δημιουργεί ο χρόνος και η αλλοίωση των κυττάρων, στέκεται σε ό,τι την εντυπωσίασε και τότε. Το Λουτράκι ήταν μιά μικρή ήσυχη πόλη, με μιά απέραντη και άδεια παραλία γεμάτη μεγάλα πλακέ βότσαλα. Η μητέρα, όπως και όλες οι άλλες μανάδες, να στρώνει την κουρελού-τραπεζομάντηλο και να βγάζει -σαν τυμβωρύχος, ή θαυματοποιός- από τα βάθη ενός μεγάλου κοφινιού, διάφορα καλούδια που επιμελώς είχε στοιβάξει από την προηγουμένη. Ο πατέρας να χάνεται με το μεγάλο χακί ντεπόζιτο άδειο και να το γυρίζει γεμάτο:
-Το καλύτερο νερό της Ελλάδος, να λέει με στόμφο. Πιείτε όσο θέλετε και φεύγοντας θα το ξαναγεμίσω, να το πάρουμε σπίτι!
Κάτι ανάλογο έκαναν όλοι οι μεγάλοι, γεμίζοντας παγούρια και σταμνιά από την πηγή Καραντάνη, αλλά ομολογουμένως, εγώ δεν κατάλαβα καμιά διαφορά πίνοντας. Προσωπικά, το καλύτερο νερό ήταν εκείνο που κατέβαζα μονορούφι ιδρωμένος και ξέπνοος, μετά το ξελύσσασμα στις αλάνες σε πολύωρο τρεχαλητό, πίσω από ένα μεγάλο τόπι. Η κανονική μπάλα, εννοείται, εκείνη την εποχή ήταν είδος πολυτελείας και σε πλήρη αφάνεια.
Τέλος, εμείς η πιτσιρικαρία, να ασχολούμαστε με τους χαρταετούς. Κανονικούς, βουιχτάρια, σμυρνάκια, απ’ όλα. Τελευταία μέριμνα η ουρά, τα ζύγια και οι πιο μερακλήδες να τους βάζουν και «αυτιά». Οι αετοί, τότε, δεν πουλιόντουσαν σε παιχνιδάδικα και ψιλικατζίδικα, αλλά ήσαν… homemade. Σαν τη σαρακοστιανή ταραμοσαλάτα, τα τουρσιά και τα γλυκά του κουταλιού. Χαρτί πολύχρωμο λαδόκολλα, σπάγκος κερωμένος γιά περισσότερη αντοχή, αλευρόκολλα και, προπάντων, μαστοριά μεταφερμένη από την συσσωρευμένη πείρα των μεγαλυτέρων γαβριάδων της γειτονιάς.
Το πέταγμα του αετού ήταν, όντως, απόλαυση. Το θαλασσινό αεράκι και η απουσία καλωδίων της ΔΕΗ -το μεγαλύτερο πρόβλημα και άγχος των πιτσιρίκων του Βούθουλα, καθώς αυτά αποτελούσαν παγίδα και κοιμητήρι χαρταετών- έκαναν την διασκέδαση σούπερ απόλαυση. Γιά να σηκωθεί ο αετός δεν χρειαζόταν ούτε καν… «κεφάλι», όπως λεγόταν η υποβοήθηση που πρόσφεραν οι μικρότεροι αδελφοί κρατώντας τον αετό σε κάποια απόσταση, μέχρι να πάρει ύψος, αμέσως με το πρώτο τράβηγμα. Λίγο τρέξιμο, σε συνδυασμό με σταδιακό άφημα του σπάγκου και… αμόλα καλούμπα.
Στο τέλος της ημέρας πήρα το πρώτο μεγάλο μάθημα πως όλα τα ωραία πράγματα τελειώνουν πάντα με ένα μελαγχολικό τέλος. Αυτό που αναπόφευκτα και νομοτελειακά ακολουθεί, καιροφυλακτώντας, την κάθε αρχή. Γιά να κλείσει ο κύκλος που, ως κίνηση, διέπει τα πάντα.
Την ώρα που ο φωτεινός δίσκος του άστρου της ζωής έγερνε κουρασμένος στο βάθος του ορίζοντα, έτοιμος να βουτήξει στη θάλασσα, και ένας ζωντανός λεβάντες κρατούσε σταθερά τον χαρταετό μας ακίνητο στα ύψη, το κορνάρισμα του οδηγού σήμανε την αρχή του τέλους της εκδρομής. Ο πατέρας, τότε, είπε:
-Παιδιά, περάσαμε όμορφα και σήμερα. Εδώ τελειώνουν οι Απόκριες και ο αετός μας, που τόσες φορές πετάγατε γιά τρεις βδομάδες, θα πρέπει κι αυτός, κουρασμένος, να αναπαυθεί. Και τί καλύτερο κρεβάτι απ’ αυτή την πλατειά γαλάζια αγκαλιά. Του χρόνου, θα φτιάξουμε και θα πετάξουμε έναν φρέσκο, νέο, πιό μεγάλο και πιό όμορφο αετό.
Η σιγή που ακολούθησε τα λόγια του σήμανε συγκατάθεση και ο πατέρας με ένα μαχαίρι έκοψε το σπάγκο και ο αετός μας άρχισε ν’ απομακρύνεται, παρασυρμένος ελεύθερα από το αεράκι, μέχρι που χάθηκε απ’ τα δακρυσμένα μάτια μου στο βάθος του ορίζοντα, προς τη μεριά του ήλιου, αρνούμενος να πεθάνει.
Από τότε, ένα πλήθος… «αετοί» υψώθηκαν στη ζωή μου. Άλλοι ζωηροί και καμαρωτοί και άλλοι σκοτεινοί και μίζεροι. Και στο τέλος όλοι χάθηκαν στα βάθη των οριζόντων. Μέχρι που έπαψα να τους μετράω.
Όλο δυσάρεστα θα λέμε; Tο παραπάνω σχόλιο, που σαφώς ήταν στην κατηγορία «καλό! να επαναληφθεί!» μας έστρεψε και σε άλλα ψυχοφτιαχτικά, αλλά μια και, ως άπαιχτο, ήταν και ανεπανάληπτο το ξαναπαίζουμε αυτούσιο πριν του προσθέσουμε τα διάφορα που μας θύμισε
Κολωνός-Λουτράκι με Τζαίημς, Κυψέλη- Χαυτεία με τρόλλευ, Τάδε Εφη Ζαρατούστρα και Καλή Σαρακοστή!
Α
Μιά Καθαρά Δευτέρα, από το απώτερο παρελθόν, στο εξωτικό… Λουτράκι.
Μνήμες, αναδρομές και νοσταλγίες, κάπου από τα τέλη της δεκαετίας του ’40.
Αποτέλεσμα εικόνας για χαρταετός
Κάποιος προοδευτικός νους στη φτωχογειτονιά της Ακαδ. Πλάτωνος -τότε γνωστής και ως «Βούθουλας»- όπου λόγω του φυσικού γουβώματος στο οποίο βρισκόταν γεωγραφικά, έτσι κι έβρεχε πέραν ενός ορίου η περιοχή θύμιζε Κωπαΐδα λίγο πριν αποξηρανθεί, έριξε την ιδέα γιά μιά ρεφενέ εκδρομή. Πιθανώς να έγινε και κάποια σχετική τοιχοκόλληση στη στάση του Κρίθαρη, ή στον τοίχο του ψιλικατζίδικου του Μπενέτου, γιά να μαζέψει κόσμο. Δεν είμαι βέβαιος, καθ’ ότι -τότε- ήμουν… μικρός κι απερπάτητος! Αυτή είχε γίνει αποδεκτή, τουλάχιστον από καμιά τριανταριά Βουθουλέους, οι οποίοι, νωρίς-νωρίς, την Καθαρά Δευτέρα περίμεναν υπομονετικά, στην πλατεία Μαυρομάτη, την άφιξη του ναυλωμένου φορτηγού, προκειμένου να επιβιβαστούν. Προορισμός το… μακρινό Λουτράκι, γιά το οποίο οι φήμες ήθελαν τα… καλύτερα. Μεταξύ όλων των… εκδρομέων και η ημετέρα οικογένεια. Έξι, συνολικά, τον αριθμό τα μέλη της. Μπαμπάς, μαμά και τέσσερα τέκνα. Ο συνοδευτικός εξοπλισμός όλων των εκδρομέων… άστα να πάνε. Ένα σημερινό ασκέρι εξευγενισμένων γυφταρέων θα αισθανόταν αποτροπιασμό, ακόμη και στην πιθανότητα να συνταξιδέψει μαζί μας. Το τί συμπράγκαλο κουβαλούσε το ταξιδιωτικό κοινό δεν περιγράφεται. Και όλα με φαγώσιμα, συν μιά κουρελού γιά… τραπεζομάντηλο.
Τελικά, το αγκομάχημα του σαράβαλου ακούστηκε αχνό στην αρχή, στην στροφή του Άη Γιώργη, και σαν μουγκρητό Στούκας όταν πλησίασε. Ήταν ένα τέως στρατιωτικό GMC, Τζαίημς τα λέγαμε τότε, που γύρευε πως ξαπόμεινε στα χέρια κάποιου επιτήδειου, να κουβαλάει πατάτες από την Αράχωβα -συνήθως- και με κάποια αρπαχτή εκδρομή -καλή ώρα- να τσοντάρει στις γλίσχρες αποδοχές του αφεντικού του.
Μιά σιδερένια απότομη σκάλα, που στήθηκε αμέσως και η βοήθεια του οδηγού, εξασφάλισαν την επιβίβαση του μικρού συρφετού χωρίς απώλειες. Οι δύο πάγκοι που ήσαν τοποθετημένοι παράλληλοι στα πλάγια του φορτηγού δεν επαρκούσαν, οπότε κάποιες κουρελούδες, πού βγήκαν και στρώθηκαν στο κέντρο της καρότσας, έλυσαν κι αυτό το πρόβλημα.
Οι μεγαλύτεροι από τους μικρούς, εγώ φερ’ ειπείν, στριμώχτηκαν όρθιοι στους πάγκους, ανάμεσα στους μεγάλους, και παρακολουθούσαν μαγεμένοι τη θέα της διαδρομής. Τότε πρωτοσκέφτηκα πως ο κόσμος θα πρέπει να ήταν πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που χωρούσε το μυαλό μου. Και έκτοτε βάλθηκα να τον μετρώ και αποκρυπτογραφώ. Τυχαία καθόμασταν στην αριστερή πλευρά, όπως πήγαινε το φορτηγό, οπότε όταν έσκασε μύτη η θάλασσα, καθώς το Τζαίημς εβρυχάτο στις ανηφόρες, λίγο πριν την Κακιά Σκάλα, η συγκίνηση έγινε έντονη. Κάτω ο συνεχής γκρεμός προκαλούσε δέος κι ενδιαφέρον, όχι από κίνδυνο -αφού τέτοιος δεν υπήρχε στο παιδικό ρεπερτόριο- αλλά απ’ αυτό που συνειδητοποίησα χρόνια μετά και που, απλά, λεγόταν… ομορφιά!
– Μαμά, μαμά, κοίτα μιά μικρή βαρκούλα και δυό μικρά ανθρωπάκια μέσα που κάνουν κουπί! Οι κραυγές ενός μπόμπιρα, λίγο πιό δίπλα σε αντίστοιχο παρατηρητήριο, με ξάφνιασαν, με εντυπωσίασαν και με προβλημάτισαν. Πράγματι, οι ιστορίες από τα ταξίδια του Γκιούλιβερ, που είχα διαβάσει -λόγω επαγγέλματος του πατέρα, με τα βιβλία που μου κουβαλούσε σπίτι, είχα μάθει να διαβάζω πριν πάω σχολείο- τελικά ήσαν αληθινές! Υπήρχε όντως η Λιλιπούτη και η Μπλαφούσκου και ίσως κάποια από δαύτες να ήταν κοντά στο… Λουτράκι. Κάθε φορά που θυμάμαι τη σκηνή -ακόμη και τώρα- γελώ με την παιδική αφέλεια, που δεν καταλάβαινε από μεγέθη, αποστάσεις και φυσικά φαινόμενα. Η φαντασία είναι ο καλύτερος και πιό αρεστός φίλος του παιδιού. Του φτιάχνει τα πράγματα όπως εκείνο τα θέλει και τα καταλαβαίνει. Κρίμα που η μαγεία της χάνεται, πνιγμένη στο τέλμα της πεζής πραγματικότητας, της ενηλικίωσης και της γνώσης.
Η μνήμη τώρα, κάνοντας άλματα γιά να γεμίσει τα κενά και τα χάσματα που δημιουργεί ο χρόνος και η αλλοίωση των κυττάρων, στέκεται σε ό,τι την εντυπωσίασε και τότε. Το Λουτράκι ήταν μιά μικρή ήσυχη πόλη, με μιά απέραντη και άδεια παραλία γεμάτη μεγάλα πλακέ βότσαλα. Η μητέρα, όπως και όλες οι άλλες μανάδες, να στρώνει την κουρελού-τραπεζομάντηλο και να βγάζει -σαν τυμβωρύχος, ή θαυματοποιός- από τα βάθη ενός μεγάλου κοφινιού, διάφορα καλούδια που επιμελώς είχε στοιβάξει από την προηγουμένη. Ο πατέρας να χάνεται με το μεγάλο χακί ντεπόζιτο άδειο και να το γυρίζει γεμάτο:
-Το καλύτερο νερό της Ελλάδος, να λέει με στόμφο. Πιείτε όσο θέλετε και φεύγοντας θα το ξαναγεμίσω, να το πάρουμε σπίτι!
Κάτι ανάλογο έκαναν όλοι οι μεγάλοι, γεμίζοντας παγούρια και σταμνιά από την πηγή Καραντάνη, αλλά ομολογουμένως, εγώ δεν κατάλαβα καμιά διαφορά πίνοντας. Προσωπικά, το καλύτερο νερό ήταν εκείνο που κατέβαζα μονορούφι ιδρωμένος και ξέπνοος, μετά το ξελύσσασμα στις αλάνες σε πολύωρο τρεχαλητό, πίσω από ένα μεγάλο τόπι. Η κανονική μπάλα, εννοείται, εκείνη την εποχή ήταν είδος πολυτελείας και σε πλήρη αφάνεια.
Τέλος, εμείς η πιτσιρικαρία, να ασχολούμαστε με τους χαρταετούς. Κανονικούς, βουιχτάρια, σμυρνάκια, απ’ όλα. Τελευταία μέριμνα η ουρά, τα ζύγια και οι πιο μερακλήδες να τους βάζουν και «αυτιά». Οι αετοί, τότε, δεν πουλιόντουσαν σε παιχνιδάδικα και ψιλικατζίδικα, αλλά ήσαν… homemade. Σαν τη σαρακοστιανή ταραμοσαλάτα, τα τουρσιά και τα γλυκά του κουταλιού. Χαρτί πολύχρωμο λαδόκολλα, σπάγκος κερωμένος γιά περισσότερη αντοχή, αλευρόκολλα και, προπάντων, μαστοριά μεταφερμένη από την συσσωρευμένη πείρα των μεγαλυτέρων γαβριάδων της γειτονιάς.
Το πέταγμα του αετού ήταν, όντως, απόλαυση. Το θαλασσινό αεράκι και η απουσία καλωδίων της ΔΕΗ -το μεγαλύτερο πρόβλημα και άγχος των πιτσιρίκων του Βούθουλα, καθώς αυτά αποτελούσαν παγίδα και κοιμητήρι χαρταετών- έκαναν την διασκέδαση σούπερ απόλαυση. Γιά να σηκωθεί ο αετός δεν χρειαζόταν ούτε καν… «κεφάλι», όπως λεγόταν η υποβοήθηση που πρόσφεραν οι μικρότεροι αδελφοί κρατώντας τον αετό σε κάποια απόσταση, μέχρι να πάρει ύψος, αμέσως με το πρώτο τράβηγμα. Λίγο τρέξιμο, σε συνδυασμό με σταδιακό άφημα του σπάγκου και… αμόλα καλούμπα.
Στο τέλος της ημέρας πήρα το πρώτο μεγάλο μάθημα πως όλα τα ωραία πράγματα τελειώνουν πάντα με ένα μελαγχολικό τέλος. Αυτό που αναπόφευκτα και νομοτελειακά ακολουθεί, καιροφυλακτώντας, την κάθε αρχή. Γιά να κλείσει ο κύκλος που, ως κίνηση, διέπει τα πάντα.
Την ώρα που ο φωτεινός δίσκος του άστρου της ζωής έγερνε κουρασμένος στο βάθος του ορίζοντα, έτοιμος να βουτήξει στη θάλασσα, και ένας ζωντανός λεβάντες κρατούσε σταθερά τον χαρταετό μας ακίνητο στα ύψη, το κορνάρισμα του οδηγού σήμανε την αρχή του τέλους της εκδρομής. Ο πατέρας, τότε, είπε:
-Παιδιά, περάσαμε όμορφα και σήμερα. Εδώ τελειώνουν οι Απόκριες και ο αετός μας, που τόσες φορές πετάγατε γιά τρεις βδομάδες, θα πρέπει κι αυτός, κουρασμένος, να αναπαυθεί. Και τί καλύτερο κρεβάτι απ’ αυτή την πλατειά γαλάζια αγκαλιά. Του χρόνου, θα φτιάξουμε και θα πετάξουμε έναν φρέσκο, νέο, πιό μεγάλο και πιό όμορφο αετό.
Η σιγή που ακολούθησε τα λόγια του σήμανε συγκατάθεση και ο πατέρας με ένα μαχαίρι έκοψε το σπάγκο και ο αετός μας άρχισε ν’ απομακρύνεται, παρασυρμένος ελεύθερα από το αεράκι, μέχρι που χάθηκε απ’ τα δακρυσμένα μάτια μου στο βάθος του ορίζοντα, προς τη μεριά του ήλιου, αρνούμενος να πεθάνει.
Από τότε, ένα πλήθος… «αετοί» υψώθηκαν στη ζωή μου. Άλλοι ζωηροί και καμαρωτοί και άλλοι σκοτεινοί και μίζεροι. Και στο τέλος όλοι χάθηκαν στα βάθη των οριζόντων. Μέχρι που έπαψα να τους μετράω.
Β
Αφου το παραπανω ηταν μαγευτικο σαν την συνεντευξη του Κηλαηδόνη που έλεγε οτι οταν πρωτοπήρε τρολλευ να πάει από Κυψέλη στο κέντρο και ειδε το Ρεξ και το Σινεάκ ενιωσε οτι πηγε στο Μπρόντγουεϋ που έβλεπε στις ταινίες, ας δουμε και τιποτε που παρομοιως παινευε το σπιτι μας μη πεσει και μας (ψυχο)πλακωσει (και υστερα μας επιβληθει (ή και (αυτο)επιβληθει) κανα προστιμο σαν του Φρύνιχου
https://www.youtube.com/watch?v=G5OoITAGXx0
https://www.youtube.com/watch?v=d6EZIUpoS7c
https://www.youtube.com/watch?v=zEA2E4YW39g
https://www.youtube.com/watch?v=S2HC1-mTmck
Γ
Αλλά για φιναλε ας γυρισουμε στα χαριτωμενα και της πιο προσφατης Αθήνας:Μου μεφερθη σαν πραγματικό γεγονος:
Σκηνή σε βιβλιοπωλειο:
Έχετε το βιβλίο «Τάδε» της Εφης Ζαρατούστρα ;
;
(Δήλωση ειτε ξανθιας ειτε μελαχρινης ξανθιας που κατέστησε εν ριπη οφθαλμου πεπαλαιωμενα και τα αντιστοιχα ανεκδοτα με ξανθιες και την τηλεφωνικη ερωτηση καποιας ομολογου της στην ταμια θεατρου
«Ο Νταλάρας θα τραγουδησει ζωντανός;»
ή την
-Ενα εισιτηριο για την παρασταση της Δευτέρας
-Την Δευτέρα αργει το θέατρο κύριε
-Δεν πειράζει , έρχομαι οτι ωρα να’ναι
Αντιστοιχα με ξανθιες εννοουμε π.χ. : Σε ένα ζαχαροπλαστείο μπαίνει μια ξανθιά. Βλέπει τα γλυκά και ρωτάει τον ζαχαροπλάστη:
— Αυτό τι γλυκό είναι;
— Αυτό είναι τουλούμπα.
Σηκώνεται και φεύγει κάπως τσαντισμένη αλλά μετά από λίγο ξαναγυρνάει και –δείχνοντας τις τουλούμπες– λέει στον ζαχαροπλάστη:
— Αν δεν έρθει να το πάρει ο Λούμπας να το αγοράσω εγώ;
Ξανθια ακουει να τραγοδανε «χαππυ μπερθντευ του γιου» και ρωταει «και γιατι οχι και τησ κορης;¨)
Απο τα παιδικα στα εφηβικά¨
-Τι θα κανεις του Αγίου Βαλεντίνου;
-Θα κάνω πως εχω γκόμενα
Και ακομη πιο ενήλικα
(Κι αυτό απο αναμνησεις ταμιών θεατρου)
Ενα χτεσινο εισιτηριο και την υποθεση του εργου για να μη καταστραφει ο γαμος μου
https://thesaker.is/the-logic-of-globalism/
Με τις ευχαριστίες όλων μας στη φίλη που μας το έστειλε¨
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΛΜΠΕΡΤ ΑΪΝΣΤΑΪΝ
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η κόρη του Αϊνστάιν, Lieserl δώρισε
1.400 επιστολές, που γράφτηκαν από τον πατέρα της, στο Εβραϊκό
Πανεπιστήμιο, με εντολή να μην δημοσιεύσουν το περιεχόμενό τους, μέχρι
δύο δεκαετίες μετά το θάνατό του.
Αυτή είναι μία από αυτές.
«Όταν πρότεινα τη θεωρία της σχετικότητας, ελάχιστοι με κατάλαβαν, και
αυτό που θα αποκαλύψω τώρα θα συγκρουστεί με την παρανόηση και την
προκατάληψη του κόσμου.
Σου ζητώ να φυλάξεις τα γράμματα για όσο διάστημα χρειαστεί, χρόνια,
δεκαετίες, έως ότου η κοινωνία είναι αρκετά προηγμένη για να δεχτεί
αυτό που θα εξηγήσω παρακάτω.
Υπάρχει μια εξαιρετικά ισχυρή δύναμη που, μέχρι σήμερα, η επιστήμη δεν
έχει βρει επίσημη εξήγηση για αυτήν. Είναι μια δύναμη που περιλαμβάνει
και διέπει όλους, είναι πίσω από κάθε φαινόμενο που λειτουργεί στο
σύμπαν και δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί από εμάς. Αυτή η παγκόσμια
δύναμη είναι η ΑΓΑΠΗ.
Όταν οι επιστήμονες ερεύνησαν για μια ενοποιημένη θεωρία του σύμπαντος
ξέχασαν την πιο ισχυρή αόρατη δύναμη. Η αγάπη είναι φως, που φωτίζει
αυτούς που δίνουν και λαμβάνουν. Η αγάπη είναι βαρύτητα, επειδή κάνει
τους ανθρώπους να αισθάνονται έλξη για άλλους.
Η αγάπη είναι δύναμη, διότι πολλαπλασιάζει το καλύτερο που έχουμε, και
επιτρέπει στην ανθρωπότητα να μην σβήσει στον τυφλό εγωισμό της. Η
Αγάπη ξεδιπλώνει και αποκαλύπτει. Για την αγάπη ζούμε και πεθαίνουμε.
Αγάπη είναι ο Θεός και Θεός είναι η Αγάπη.
Η δύναμη αυτή εξηγεί τα πάντα και δίνει νόημα στη ζωή. Αυτή είναι η
μεταβλητή που έχουμε αγνοήσει για πολύ καιρό, ίσως γιατί φοβόμαστε την
αγάπη, γιατί είναι η μόνη ενέργεια στο σύμπαν που ο άνθρωπος δεν έχει
μάθει να οδηγεί κατά βούληση.
Για να δώσω ορατότητα στην αγάπη, έκανα μια απλή αντικατάσταση στην
πιο διάσημη εξίσωση μου. Αν αντί για E = mc2, δεχθούμε ότι η ενέργεια
για να θεραπεύσει τον κόσμο μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την αγάπη
όταν πολλαπλασιάζεται με την ταχύτητα του φωτός στο τετράγωνο,
καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η αγάπη είναι η πιο ισχυρή δύναμη που
υπάρχει, διότι δεν έχει όρια.
Μετά την αποτυχία της ανθρωπότητας στη χρήση και τον έλεγχο των άλλων
δυνάμεων του σύμπαντος, που έχουν στραφεί εναντίον μας, είναι
επιτακτική ανάγκη να τραφούμε με ένα άλλο είδος ενέργειας …
Αν θέλουμε το είδος μας να επιβιώσει, αν θέλουμε να βρούμε το νόημα
της ζωής, αν θέλουμε να σώσουμε τον κόσμο και κάθε ον με αισθήσεις που
κατοικεί σε αυτόν , η αγάπη είναι η μία και μοναδική απάντηση.
Ίσως δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι να κάνουμε μια βόμβα αγάπης, μια
συσκευή αρκετά ισχυρή ώστε να καταστρέψει εντελώς το μίσος, τον
εγωισμό και την απληστία που καταστρέφουν τον πλανήτη.
Ωστόσο, κάθε άτομο φέρει μέσα του μια μικρή αλλά ισχυρή γεννήτρια
αγάπης της οποίας η ενέργεια περιμένει να απελευθερωθεί.
Όταν μάθουμε να δίνουμε και να λαμβάνουμε αυτή την παγκόσμια ενέργεια,
αγαπητή Lieserl, θα έχουμε επιβεβαιώσει ότι η αγάπη κατακτά τα πάντα,
είναι σε θέση να ξεπεράσει τα πάντα, γιατί η αγάπη είναι η πεμπτουσία
της ζωής.
Με λυπεί βαθύτατα που δεν μπόρεσα να εκφράσω ό, τι έχω στην καρδιά
μου, που χτυπά για σένα μια ζωή. Ίσως είναι πολύ αργά για να ζητήσω
συγγνώμη, αλλά καθώς ο χρόνος είναι σχετικός, πρέπει να σου πω ότι σ
αγαπώ και πως χάρη σε εσένα έφτασα στην τελική απάντηση!»
Ο πατέρας σου, Άλμπερτ Αϊνστάιν»
Tέρμα το διάλειμμα…
http://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/ellinotoyrkika/668534_gatestone-institute-h-toyrkia-thelei-na-eisvalei-stin-ellada
https://www.gatestoneinstitute.org/11907/turkey-greece-invasion
http://www.voltairenet.org/article199763.html
Γιώργος Κοντογιώργης: «Η Τουρκία κάνει, αυτή τη στιγμή, επίδειξη ισχύος προς την Ελλάδα», Συνέντευξη στη FREE SUNDAY (18/2/2018)
https://freesunday.gr/sunentefxeis/item/17958-giwrgos-kontogiwrghs-%C2%ABh-toyrkia-kanei,-ayth-th-stigmh,-epideixh-ischyos-pros-thn-ellada%C2%BB
17.02.2018
Συνεντεύξεις
Από Δημήτρης Χρυσικόπουλος
Την εκτίμηση ότι η Τουρκία με την τακτική της επιδιώκει να «ιμιοποιήσει» την Ελλάδα καταθέτει ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και πρώην πρύτανης Γιώργος Κοντογιώργης, προσθέτοντας ότι η χώρα μας χρειάζεται εκ βάθρων ανασυγκρότηση σε όλα τα επίπεδα, προκειμένου να απαντήσει στην τουρκική επιθετικότητα.
Πού το πάει η Τουρκία σε σχέση με την Ελλάδα; Επιδιώκει όντως θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο;
Από τη δεκαετία του 1980 ήταν ορατό ότι η Τουρκία άρχισε να υπερβαίνει τις δυσκολίες που συνεπαγόταν η μετάβασή της στο έθνος κράτος και η οικονομική της μειονεξία. Η Τουρκία σήμερα, ιδίως από τότε που ανέλαβε την εξουσία ο Ερντογάν, αντιπροσωπεύει μια άλλη πραγματικότητα, που της επιτρέπει να φιλοδοξεί μια θέση ισχυρής περιφερειακής δύναμης. Για να αναπτύξει τη φιλοδοξία της αυτή, η Τουρκία χρειάζεται πρωταρχικά ζωτικό χώρο ή, τουλάχιστον, χώρες που θα αποδέχονται, με την κυριολεκτική έννοια του όρου, την ηγεσία της. Η Ελλάδα, και όχι απλώς το Αιγαίο, για τη νέα αυτή Τουρκία αποτελεί ένα μείζον πρόβλημα, που πρέπει να εκλείψει: διότι γεωπολιτικά τη θεωρεί φυσική προέκταση του ζωτικού της χώρου, και επειδή είναι ο στρατηγικός κρίκος από τον οποίο διέρχεται η σχέση της με τη Δύση και υπό μια έννοια με τη Ρωσία. Ούτως ή άλλως, η Τουρκία γνωρίζει ότι εάν ελέγξει το Αιγαίο, σε συνδυασμό με τα Στενά και τη μεσογειακή ζώνη από την Κρήτη έως την Κύπρο, θα γίνει ρυθμιστής των πραγμάτων της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων.
Από την άλλη, η Τουρκία έχει πειστεί, διά χειρός της ελληνικής πολιτικής τάξης, ότι μπορεί να επιτύχει το 100% των επιδιώξεών της προς την Ελλάδα χωρίς να πέσει τουφεκιά. Γνωρίζει καλά ότι οι άρχουσες δυνάμεις στην Ελλάδα έχουν ενσωματώσει πλήρως τη λογική της συνθηκολόγησης της χώρας με αντάλλαγμα τη διασφάλιση της ακώλυτης νομής της «αποικίας». Το 1982 έγραφα ότι η Τουρκία επιδίωκε ήδη τη «φινλανδοποίηση» της Ελλάδας. Και εξηγούσα γιατί. Μετά την υπόθεση των Ιμίων περάσαμε το στάδιο αυτό. Η Ελλάδα οδεύει ολοταχώς προς την «ιμιοποίησή» της. Τα λεγόμενα «θερμά επεισόδια» θα είναι εφεξής στάδια στη στρατηγική της Τουρκίας να «ιμιοποιήσει» την Ελλάδα. Οι ολίγες «βραχονησίδες» είναι απλώς το πρόσχημα, όχι ο στόχος.
Γιατί παρατηρείται αναζωπύρωση της τουρκικής προκλητικότητας αυτή την περίοδο;
Η Τουρκία κάνει, αυτή τη στιγμή, επίδειξη ισχύος προς την Ελλάδα. Της υπενθυμίζει ότι είναι παρούσα στο δυτικό μέτωπο, ώστε να μη διανοηθεί να εκμεταλλευτεί την εμπλοκή της στο μέτωπο της Μέσης Ανατολής για να αμφισβητήσει τα «δικαιώματά» της. Και συγχρόνως ξεδιπλώνει έτι περαιτέρω το μείγμα της στρατηγικής της έναντι της Ελλάδας (και της Κύπρου), προετοιμάζοντας το έδαφος για την επόμενη μέρα, η οποία έχει κιόλας προσδιοριστεί χρονικά κοντά στις επετείους του 2021 ή του 2023.
Ο Ερντογάν στην παρούσα φάση έχει ανοιχτό μέτωπο στη Συρία, κινείται επιθετικά σχετικά με την κυπριακή ΑΟΖ και προκαλεί την Ελλάδα. Θέλει να τα βάλει με όλους;
Ο Ερντογάν είναι μεγάλος ηγέτης και, θα έλεγα, μεγάλος «παίκτης». Απογείωσε την Τουρκία σε ελάχιστο χρόνο, επεβλήθη έναντι όλων στο εσωτερικό πολιτικό πεδίο, διαμόρφωσε για τη χώρα ένα άλλο πρόσωπο στη διεθνή σκηνή, μετεβλήθη σε ισχυρό συνομιλητή των υπερδυνάμεων. Έχει αποδείξει ότι γνωρίζει άριστα να εκμεταλλεύεται τις αντιθέσεις των δυνάμεων, να κατακτά θέσεις για την Τουρκία, να ανοίγει και να κλείνει μέτωπα, με την ίδια άνεση που παραμερίζει τις αδυναμίες του. Έχει κατορθώσει να ελέγχει το εσωτερικό πολιτικό πεδίο και το εσωτερικό κουρδικό μέτωπο, να διατηρεί μια θέση-κλειδί στα πράγματα της Συρίας και του Ιράκ και να ακολουθεί έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου μια πολιτική ισχύος, ικανή να αδρανοποιήσει τα εγκεφαλικά κύτταρα της πολιτικής της τάξης. Ο Ερντογάν εφαρμόζει απαρέγκλιτα το δόγμα ότι η διακρατική πολιτική ορίζεται ως στυγνή σχέση δύναμης και πολιτεύεται ανάλογα. Έχει επεξεργαστεί μια φιλόδοξη στρατηγική ιδέα για τη χώρα του, την οποία κατάφερε να τη μεταβάλει σε κοινό κτήμα όλου του φάσματος της κοινωνίας και προφανώς της άρχουσας τάξης της. Επομένως, και στη μετα-Ερντογάν εποχή η στρατηγική της Τουρκίας δεν θα αλλάξει.
Πώς κρίνετε τις αντιδράσεις της Ελλάδας έναντι της τουρκικής προκλητικότητας;
Όπως προείπα, η ελληνική άρχουσα τάξη έχει ήδη στο μυαλό της να συνθηκολογήσει. Έχει εθιστεί στην ιδέα ότι αργά ή γρήγορα η Ελλάδα θα γίνει ένα γεωπολιτικό οικόπεδο της Τουρκίας. Σας θυμίζω ότι στο πολύ πρόσφατο παρελθόν υπήρξαν πολιτικοί ηγέτες που όντας πλάι σε Τούρκους ομολόγους τους απαντούσαν στο κοινό που διερωτάτο: «τι θέλετε, να μας καταλάβουν οι Τούρκοι κάποιο νησί;»; Την ίδια στιγμή είχαν μεταβάλει την εθνική άμυνα σε προνομιακό πεδίο λεηλασίας. Το συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας ήταν η οικονομική δυναμική της και η γεωπολιτική της θέση. Διαπιστώνουμε ότι και τα δύο αυτά συγκριτικά πλεονεκτήματα αναλώθηκαν στον βωμό του συμφέροντος της δυναστικής κομματοκρατίας. Το χειρότερο είναι ότι, αντιμέτωπη η χώρα με την ολική της καταβύθιση, οι πολιτικές δυνάμεις, με προεξάρχουσα σήμερα την άρχουσα Αριστερά, καταγίνονται με τη δημιουργία των προϋποθέσεων για την παράδοσή της.
Η Ελλάδα, αυτή την ύστατη στιγμή, χρειάζεται μια εκ βάθρων ανασυγκρότηση του πολιτικού συστήματος και του κράτους, μια ταχύτατη επανεκκίνηση της οικονομίας, μια ιδέα και μια στρατηγική για τον ελληνισμό, μια νέα προσέγγιση του διεθνούς παράγοντα και των συσχετισμών που διαμορφώνονται στην περιοχή. Μια τέτοια ιδέα θέτει ως προαπαιτούμενο τη ριζική επανεκτίμηση της σχέσης της άρχουσας τάξης με την εθνική συλλογικότητα και το κοινό συμφέρον, που θα συγχρονίζεται με τη σφυρηλάτηση της εσωτερικής, κοινωνικής και πολιτισμικής συνοχής της κοινωνίας και όχι με την υπονόμευσή της. Που θα αντιλαμβάνεται την κοινωνία ως το ταυτολογικό ισοδύναμο της χώρας, που οφείλει να υπηρετεί, και όχι ως «ετερόκλητο όχλο», που απειλεί τη δυναστική της ηγεμονία. Κάτι τέτοιο όμως δεν διαφαίνεται ως ενδεχόμενο στην ελληνική πολιτική σκηνή, της οποίας το αντικείμενο εξαντλείται στον αγώνα, μέχρις εξοντώσεως, του αντιπάλου για τη νομή του κράτους.
Διακρίνετε κάποια συγκεκριμένη προσπάθεια από τους συμμάχους μας στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ να ελέγξουν την τουρκική επιθετικότητα;
Το ζήτημα της εμπλοκής του διεθνούς παράγοντα στα ελληνοτουρκικά συναρτάται ευθέως με την ικανότητα της Ελλάδας να αναδείξει το πρόβλημα και να πείσει για τη συμβατότητα των συμφερόντων της με τα δικά του. Σε τελική ανάλυση, ωστόσο, ο διεθνής παράγων ενδιαφέρεται για τα δικά του συμφέροντα, όχι για τα δικά μας, ούτε για της Τουρκίας. Κανείς δεν θα στοιχηθεί με την Ελλάδα εάν η χώρα είναι ελεήμων και η ηγεσία της περί άλλα τυρβάζει, στοχοποιώντας την κοινωνική συλλογικότητα ως μείζονα αντίπαλο. Όσοι επιμένουν να αποδίδουν τις καταστροφές της χώρας σε συνωμοσίες ξένων ας συνειδητοποιήσουν ότι όλες μα όλες οργανώθηκαν στην Αθήνα. Και αυτή που ζούμε, ως κρίση, και αυτή που θα συμβεί, εάν δεν αλλάξει η πολιτεία της χώρας, στο Κυπριακό και στα ελληνοτουρκικά.
Τώρα που τα πράγματα χοντραίνουν, έχει τίποτε να προσφέρει ένα σάιτ σαν το παρόν ή να κάτσει κι ο συντάκτης του να ενημερώνεται από ενήλικους αντί να ενημερώνει παιδιά και συναδέλφους εκπαιδευτικούς, δηλαδή ενημερωτές παιδιών; Και, αν χρειαστεί, να ενημερώνει μόνο για δράσεις που θα βοηθούσε να υλοποιηθούν και όχι απλώς για ιδέες που πρέπει στηριχτούν ή να καταπολεμηθούν.
Έχουμε τίποτε σύντομο και πρακτικό να συγκρατήσουμε από όσα είδαμε μέχρι εδώ;
Ίσως μόνο το εξής: Αν πάμε στη συζήτηση μεταξύ αναγνωστών στο άρθρο του pronews που είδαμε λίγο παραπάνω (το Φεβρουάριος 21, 2018 at 5:02 μμ :Tέρμα το διάλειμμα…) θα δούμε οτι η εκεί μάχη ιδεών είναι μια συζήτηση στην οποία πολλοί της εκάστης μεριάς δείχνουν χειρότεροι κι από βαλτοί για να αποδεικνύουν αυτά για τα οποία η μια μεριά κατηγορεί την άλλη (π.χ οτι η μια μεριά είναι στρατόκαυλοι ανεγκέφαλοι και η άλλη μεριά είναι ανάρχιδες ανεγκέφαλοι) Αυτοι που δεν ειναι ετσι κι απο τις δυο μεριές είναι λίγοι. Και πιθανόν να υπάρχουν και αυτοί που διαβάζουν άρθρα σαν του pronews αλλά δεν θελουν να μπουν στην τέτια συζητηση, και επισης αυτοί που δεν διάβαζουν τετια αλλά δεν είναι από αδιαφορία και αποβλάκωση. Ποσοστά από κάθε κατηγορία κανείς δεν ξέρει και μάλλον το μόνο γκαλλοπ είναι η , χτύπα ξύλο, σχετική με το θέμα. λεγόμενη «νεκροψία» σε μάχες που δεν γίνονται με μαγκιές στα λόγια ούτε και απλώς με σωστά επιχειρήματα… Προσωπικά αν δεν έχουμε τίποτε πιο σοβαρό ή πιο αναγκαίο από το παραπάνω λογύδριο να πούμε ας μην πούμε τίποτα…Άρα για κάποιο διάστημα σταματάμε τις αναρτήσεις
Τελικά έκλεισε-δεν-έκλεισε ούτε μια μέρα. ΥΠΑΡΧΕΙ θέμα με αποχρώντα λόγο ανάρτησης, αλλά για γραφτεί καλά χρειάζεται pdf . Αύριο μεθαύριο θα γίνει, με τίτλο «Δύο Σύγχρονοι Έλληνες» (αναφορά στο «Δέκα Σύγχρονοι Έλληνες» του Πηλιχού (οι παλιοί το θυμούνται, οι νέοι ας το γκουγκλάρουν. Στο pdf θα πω τι ήταν)
https://www.efsyn.gr/arthro/yper-dynaton-pronomia
https://www.counterpunch.org/2018/03/01/israel-and-poland-find-it-difficult-to-acknowledge-the-facts-of-history/
Σύμπτωση ή δείγμα διαχρονικότητας και οικουμενικότητας κάποιων πραγμάτων; Δυο άρθρα (με διαφορά μιας μέρας, το πρώτο εδώ προχτές Τετάρτη, το δεύτερο στην Αμερική χτες Πέμπτη από Άγγλο συγγραφέα που επί δεκαετίες ζει (και μάλιστα έχοντας συχνά κινδυνεύσει πολύ) στη Μέση Ανατολή στης οποίας τα πιο καυτά ζητήματα ειδικεύονται τα ρεπορτάζ και οι αναλύσεις του) περιέχουν, αντίστοιχα, δυο ονόματα (Μοργκεντάου το πρώτο, Ταλάτ πασά το δεύτερο) που πρίν περίπου ένα αιώνα, είχαν διασταυρωθεί οι πορείες τους:
Στο βιβλίο του «Τα μυστικά του Βόσπορου» ο Χένρυ Μοργκεντάου (Αμερικάνος πρέσβης στην Τουρκία τότε) αναφέρει οτι του’ρθε ο Ταλάτ πασά στην πρεσβεία να του ζητήσει να δοθούν απ’την Αμερική στην Τουρκία όσες ασφάλειες ζωής είχαν κάνει Αρμένιοι τους οποίους σκότωσαν οι Τούρκοι, και ο Μοργκενατου τον πέταξε έξω (αν ψάξουμε λιγάκι την συνέχεια του Ταλάτ πασά στο γκουγκλ μαθαίνουμε ότι τις πήρε τελικά τις ασφάλειες η Τουρκία , τον δε Ταλάτ πασά τον σκότωσε Αρμένης φοιτητής στη Αυστρία ο οποίος δικάστηκε, δήλωσε οτι θα το ξανάκανε, και αθωώθηκε).
Καλλιτεχνική αναλογία σαν καλλιτεχνική συνέχεια:
Ναι μεν ο Σαββόπουλος το στιχάκι
«Μπορεί κανίβαλος ποτέ να εκπροσωπήσει τάχα
όλους τους φίλους τους παλιούς που έχει στη στομάχα;»
(του τραγουδιού «Οι εκλογές μαντινάδα» του δίσκου ΡΕΖΕΡΒΑ) το’χε γράψει για τα προεκλογικά κέντρα της ΝΔ το 1977 που παίζανε τραγούδια Ρίτσου-Μίκη, αλλά στον Ταλάτ πασά ταίριαζε ακόμη πιο πολύ.
Πιο διαχρονική και αρχετυπική συνέχεια*:
Η γνωστή ορφική «εξήγηση για το πώς το καλό συνεχίζει να υπάρχει στον κόσμο εν μέσω τόσου κακού» Απάντηση: «σαν σουβλάκι στο στομάχι των κακών. κλπ κλπ,
δηλαδή ήδη πριν τον Χριστιανισμό είχε και η Ορφική παράδοση ένα μύθο που κατέληγε στο οτι ο τρόπος που επιβιώνει το καλό στον κόσμο εν μέσω τόσου κακού είναι με το να υπάρχει και να εξακολουθεί να μεταβολίζεται σαν σουβλάκι στο στομάχι των κακών και να υπάρχει έτσι και στα κύτταρα των απογόνων τους.(για όποιον τυχόν δεν τον έχει ακουστά τον μύθο: Ο Διόνυσος έτρεχε κάνοντας συνεχώς και μεταμορφώσεις στον εαυτό του για να τον χάνουν κάποιοι γίγαντες διώκτες του. Σε κάποια στιγμή που ήταν μεταμορφωμένος σε νεαρό ταύρο πέρασε δίπλα από ένα ήρεμο ποτάμι που τον καθρέφτιζε, και σταμάτησε για να απολαύσει την εικόνα του. Εκεί τον πρόλαβαν οι γίγαντες και, είτε κατάλαβαν ότι αυτός ήταν είτε τον θεώρησαν ταύρο, τον σκότωσαν, τον έψησαν και τον έφαγαν κλπ κλπ) Είδαμε τον Παναγούλη δίπλα στον στίχο του «Θέλω να νικήσω αφού δεν μπορώ να νικηθώ», και είδαμε τον βασανιστή του Θεοφολογιαννάκο να τον θαυμάζει νιώθοντας ίσως και το τι σήμαινε ένας αλλος στίχος του: «Χτυπάτε! Η δική σας ντροπή κτίζει το δικό μας μεγαλείο». Και δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε τον Πυθαγόρα να λέει στους σφαγείς του που έκαψαν την σχολή του και σκότωσαν και τους μαθητές του ότι τους απαγορεύει (μέσω των νόμων περί πνευματικής ιδιοκτησίας) την χρήση του Πυθαγόρειου θεωρήματος, αφού η χρήση του θα ήταν δείγμα εκπολιτισμού βαρβάρων από εκπολιτιστές. Το να τραγουδάνε Θεοδωράκη κάποιοι εγγονοί βασανιστών θα ήταν αποτυχία ή επιτυχία του καλλιτέχνη; Και ο εξαρθρωτής του ποδιού του Μίκη όταν και οι συγχωριανοί και το κράτος τον πέταξαν, σε αυτούς που είχε βασανίσει πήγε για βοήθεια και του βγάλανε με ρεφενέ ένα μηνιαίο χαρτζηλικι να ζει στην Τρούμπα (και ήταν και απο τα εναύσματα της συμφιλίωσης στο «τραγούδι του νεκρού αδελφού» που το ΚΚΕ έλεγε στον Μίκη οτι ο λαός δεν είναι ώριμος για τέτοια κλπ (και σάμπως ωριμότητα είναι το να ακούει κάποιος την ιστορία αυτή και να γυρνάει πάλι την κουβέντα στο μήπως ο Μίκης στήριξε τον Κασιδιάρη;)
Και τώρα ας αφήσουμε και τα καλαμπούρια και τις αρχαιολογίες, μυθολογίες, θρησκειολογίες (και καλλιτεχνικές μετουσιωσιολογίες ****), ακόμη κι αν είναι διαχρονικά διδακτικές και πολύτιμες, για να δούμε αν διδασκόμαστε τίποτε κι από την πιο πρόσφατη ιστορία για τα ακόμα πιο πρόσφατα, δηλαδή για τα της στιγμής αυτής τεκταινόμενα:
Αυτό που για την Κύπρο ήταν τραγωδία το 1974, για την Ελλάδα ήταν απαλλαγή από μια κυβέρνηση που εκτός από χούντα ήταν και μια κυβέρνηση αδαών και ανίκανων, και επιστροφή σε σοβαρότερη κυβέρνηση. Τώρα δεν έχουμε χούντα ούτε και σοβαρότερη εναλλακτική κυβέρνηση, αλλά κυβέρνηση αδαών και ανίκανων έχουμε. Και ίσως πριν την συνέχεια των άλλων κρίσεων όπου είμαστε μπλεγμένοι είμαστε μπροστά σε μια τραγωδία σαν εκείνη της Κύπρου αλλά εντός Ελλάδας. Άρα ξαναβρεθήκαμε στο προπροηγούμενο σχόλιο που ξεκίναγε με το «Τώρα που τα πράγματα χοντραίνουν…», και ας ξανακαταλήξουμε με το «… αν δεν έχουμε τίποτε πιο σοβαρό ή πιο αναγκαίο από τα παραπάνω να πούμε, τότε ας μην πούμε τίποτα…Άρα για κάποιο διάστημα σταματάμε τις αναρτήσεις», και μακάρι να’ναι όλα αυτά άχρηστες κινδυνολογίες κι όλες μας οι έγνοιες να’ναι τι μαλακία θα βρει πάλι ο Τόσκας να πει για τις σπασμένες βιτρίνες και τις άλλες ρουτίνες της καθημερινότητας…
*(προς το παρελθόν, όχι προς το μέλλον**, αυτό κινείται, με κάποια από τα σημερινά και χτεσινά τεκταινόμενα (1ης και 2ης 3ου), προς το «ανδρών επιφανών πάσα γη μπάφος» που οι εκπαιδευτικοί ανησυχούσαν μην αντικαταστήσει το παραδοσιακό «ανδρών επιφανών παν ουρητήριον καπνιστήριον»)
**Είμαστε σαρκαστές και κυνικοί; Θαυμαστές του «Μώμου» (βλ. Βικιπαίδεια) αντί του Μιχαήλ Άγγελου που θεωρούσε οτι η σοβαρή κριτική δεν γίνεται εντοπίζοντας λάθη έργων αλλά τα καλύτερα σημεία αυτών και δημιουργώντας μετά κάτι τελειότερο χωρίς τα λάθη; Όχι, απλώς αν δεν είσαι Μιχαήλ Άγγελος να βρίσκεις βελτιώσεις τότε για να μην είσαι ούτε αντίποδας σαν τον Πολάκη*** πρέπει να βρίσκεις να παρουσιάζεις Μιχαήλ Άγγελους να παράγουν τελειότητα από το θετικά στοιχεία όσων ερεθισμάτων συναντούν στην πορεία τους και τα οποία σαν ακατέργαστη πρώτη ύλη περιέχουν και πολλά αρνητικά. Ξέρουμε καναν τέτοιο Μιχαήλ Άγγελο να παρουσιάσουμε επί τώ έργω της τέτοιας μετουσίωσης; Και βέβαια (και μάλιστα Μιχαήλ είναι το βαφτιστικό του και «Οι δρόμοι του Αρχάγγελου» είναι το οδοιπορικό του) Θα το αποδείξουμε πολύ χειροπιαστά σε λιγάκι****.
*** (τώρα όμως δεν γίνομαι Πολάκης; Δεν θα’πρεπε να τον βελτιώνω αντί να τον θάβω; Μα γιατί; Μπορεί κανείς, είτε εγώ, είτε οποιοσδήποτε κοινός θνητός να βελτιώσει Πολάκη; (ή καν ο Μιχαήλ Άγγελος; «Μπορεί ο Μικελάντζελο να βελτιώσει τάχα/Μώμο σαν τον Πολάκη μας που…που …που…», ασ’τα, δεν τα καταφέρνω, άρα δεν τον συναγωνίζομαι, άπαιχτος ο Πολάκης στις μαντινάδες…
****Ας βάλουμε στο γκουγκλ «Ου γαρ οίδασι τι πηδούσι» να ξαναδιαβάσουμε στα πεταχτά κάτι φουκαρομάγκικες ατάκες στην μόλις προ ολίγων ημερών Νοβαρτολογία των παραθύρων που σίγουρα, τέτιες θα’χαν ακούσει σε πολύ πιο ανθρώπινο πλαίσιο κι ο Μίκης κι ο Αναγνωστάκης τότε που ήταν φρέσκιες οι πληγές (αφού άλλωστε είναι γνωστό ότι τότε που ρίχνανε Χριστιανούς στα λιοντάρια πολλοί Χριστιανοί νόμιζαν ότι μέρος της μακαριότητας του Παραδείσου που θα πήγαιναν θα ήταν και ένα μπαλκόνι από όπου θα βλέπανε τους δημίους τους να βασανίζονται στην κόλαση) κι ας ας δούμε και το είδος συμπαράστασης της ποίησης σε όσους υπέστησαν το γνωστό «ουαί τοις ηττημένοις, μετά την τελειοποίηση που λέμε οτι κάνουν οι Μιχαήλ Άγγελοι στα ερεθίσματα που ζουν κι οι ίδιοι(σαν μέρος των ανώνυμων που αποτελούν την «πρώτη ύλης της τέχνης» που γράφει ή διαβάζει την «ιστορία του κόσμου σε μικρά ονόματα» (γνωστοί ιδιωματισμοί από Μίκη, Ρίτσο, Μίσσιο…):
https://www.youtube.com/watch?v=KOndLCkPXOY
https://www.youtube.com/watch?v=18BPIbl7W0o
http://www.kathimerini.gr/951689/article/epikairothta/ellada/to-xroniko-ths-syllhyhs-twn-dyo-stratiwtikwn
http://www.bvoltaire.com/turquie-lorsquerdogan-martyrise-petite-fille/?mc_cid=17cd91e2df&mc_eid=4c97bdca3b
https://ci4.googleusercontent.com/proxy/hJYEv7LIxUo3vWF7a2NQ0r8f_90X-_VMAWOv_ZVcg9shl1OfzhofuFm0cNfv8xGQof931iXAuIZJxOXK8OrminjmdIh4orkh0koVS79s0vPuCJOFyAmbWtufHlhjKpRqgXRmgHE08EhFfHv04Rq8P6bHpeGqigd824iDKWnnScnFeIUTsAEHJsdhfW6YyerQ2ehU36cQGQ=s0-d-e1-ft#https://i1.wp.com/professors-phds.com/wp-content/uploads/2018/03/C6A0F4D7-966D-42FC-89DF-71CBE19CCCEF.png?resize=300%2C241&ssl=1
(Aπό φίλο που έχουμε δει και σε άλλα σχόλια)
Συμφωνώ απολύτως με τη θέση του άρθρου http://www.bvoltaire.com/turquie-lorsquerdogan-martyrise-petite-fille/?mc_cid=17cd91e2df&mc_eid=4c97bdca3b
για το πόσο αποκρουστική ήταν η κίνηση του Ερντογάν.
Βέβαια το άρθρο δεν σταματάει εκεί. Ο Ερντογάν γίνεται τυπικός εκφραστής του Ισλάμ που αντιπαρατατίθεται με το Χριστιανισμό: «Il n’empêche, cette démonstration révèle le fossé qu’il y a entre l’islam et le christianisme. Imagine-t-on le pape, sur la place Saint-Pierre, à Rome, attirer à lui une fillette et lui demander de mourir en martyre pour le Christ ? Il est vrai que nous autres, chrétiens, ne donnons pas la même définition à ce mot, et lorsque nous l’évoquons, il nous vient plus volontiers à l’esprit Étienne (protomartyr) ou Blandine de Lyon, qui ont « souffert la mort pour avoir refusé d’abjurer la foi chrétienne » (Le Petit Robert).
Nous sommes bien loin de la définition que vient d’en donner explicitement le président turc et qui fleure bon le djihad !» (η τελευταία παράγραφος του άρθρου).
Ενώ λοιπόν η απόρριψη της κίνησης του Ε. είναι μάλλον κοινός τόπος για μας εδώ, και το άρθρο μόνο ως ειδησεογραφικό θα μπορούσε να σταθεί, όταν επιχειρεί να γίνει ‘άρθρο γνώμης’ (με άποψη που συνοψίζεται στην τελευταία παράγραφο) γίνεται μια στρατευμένη κοινοτοπία, με καλούς Χριστιανούς και κακούς Μουσουλμάνους (γενικά).
Αν ο συγγραφέας διάβαζε περιγραφές από Χριστιανούς, Ευρωπαίους και αμερόληπτους ιστορικούς της κατάληψης της Ιερουσαλήμ από τους Σταυροφόρους, και περιγραφή ταφής Χριστιανών θυμάτων Τζιχαντιστών το 2001 στο Πακιστάν με την προστασία Σούφι Μουσουλμάνων, (νομίζω αυτό το τελευταίο άρθρο το βλέπαμε μαζί, αρκετό καιρό μετά το 2001) θα είχε δει (ως όφειλε, αφού καταπιάνεται μ’ αυτά) ότι η πραγματικότητα είναι αλλιώς Ούτε οι κακοί ούτε οι καλοί έχουν πιάσει τραπέζι αποκλειστικά στα τζαμιά και στις εκκλησίες αντίστοιχα, όπως άλλωστε καλά γνωρίζουμε…
Οι Σούφι του Πακιστάν που αναφέρω παραπάνω είναι αυτοί που οι Τζιχαντιστές σκότωσαν (κοντά εκατό) πέρυσι στο Sehwan Sufi shrine:
http://www.bbc.com/news/world-asia-38994318
… και που είχαν τη γενναιότητα μέρες μετά να συνεχίσουν τις τελετές τους:
https://www.aljazeera.com/news/2017/02/sufis-return-sehwan-shrine-defiance-isil-blast-170217161946062.html
https://thefeministani.wordpress.com/2017/02/21/on-sheema-kirmani-at-lal-shahbaz-qalandars-shrine/
Κατά τα άλλα, Ο Ε. σίγουρα είναι ένας κακορίζικος γείτονας που μας έτυχε, και όπως πάντα τέτοιοι γείτονες είναι αφορμή να ακονίζουμε τις αρετές μας και να ελέγχουμε τις αδυναμίες μας – άντε στο τέλος το έκανα και πολύ ηθικολογικό, με δίδαγμα 🙂
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ ΟΤΙ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΡΗΛΑΣΑΝ ΚΑΜΠΟΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΗΘΗ ΚΟΥΣΟΥΡΙΑ ΤΩΝ ΓΑΛΛΙΚΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΛΙΝΚ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΟΥΦΙ ΚΛΠ. (ΤΑ ΔΕ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΤΩΝ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΩΝ , ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ, ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΤΑ ΜΑΘΕΙ ΜΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ «ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙEΣ ΚΑΙ ΤΖΙΧΑΝΤ, Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΜΩΝ» ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΓΡΑΨΕΙ Ο ΤΑΡΙΚ ΑΛΙ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΣΤΟ ΙΡΑΚ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΕΙ. ΕΠΙΣΗΣ ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΟΤ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΗΤΑΝ ΚΑΛΟ ΜΟΝΟ ΣΑΝ ΕΙΗΣΕΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΑΝ ΑΡΘΡΟ ΓΝΩΜΗΣ. ΣΑΝ ΦΟΒΕΡΟ ΑΡΘΡΟ ΓΝΩΜΗΣ ΘΕΩΡΗΣΑ TO AΡΘΡΟ ΤΟΥ PAUL CRAIG ROBERTS ΠΟΥ ΕΒΑΛΑ ΚΑΙ ΕΔΩ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ (ΒΛ. Φεβρουάριος 18, 2018 at 7:08 πμ ) ΚΑΙ ΣΕ ΔΥΟ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ PDF ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΜΕ ΤΑ ΠΕΡΙ ΜΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΑΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΜΕ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ. ΔΕΣ Π.Χ. ΤΗΝ ΛΙΑΝ ΠΕΡΙΟΠΤΗ ΘΕΣΗ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΑΥΤΟΥ ΣΤΟ PDF Δυό σύγχρονοι Έλληνες.pdf (ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ PDF)
Γιάννη είπες ότι τις κόβεις τουλάχιστον για κάποιο διάστημα τις αναρτήσεις αλλά είδα κι ότι συνεχίζεις , ίσως επειδή πρόκειται για σχόλια άλλων ή απαντήσεις σου σε αυτά. Ανάρτησε σε παρακαλώ και την παρακάτω ανακοίνωση περί μιας εβδομαδιαίας εφημερίδας που έχεις ήδη προτείνει, τον «Δρόμο της Αριστεράς»: το χτεσινό Σάββατο είχε πολύ ενδιαφέροντα άρθρα για την θεματογραφία που σας απασχόλησε. Δεν είναι διαφήμιση αυτό που κάνω, εννοώ όχι οικονομική, αφού , συμπληρώνω, και οτι την Τρίτη που θα αποσυρθεί από τα περίπτερα θα αναρτηθεί δωρεάν για όποιον την ψάξει με google (διαφήμιση στο επίπεδο άρθρων της, ΝΑΙ της ΚΑΝΩ). Αν ήδη την πήρες πες ενδεικτικά ονόματα αρθρογράφων που θεωρεις οτι θα ωφεληθεί όποιος τους διαβάσει . Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ, ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ Ή ΚΑθΕ ΤΡΙΤΗ ΝΑ ΕΧΕΙ ΓΕΝΙΚΑ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΤΟ ΝΟΥ ΤΟΥ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΑ ΤΟΝ «ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ», ΣΤΟ ΧΤΕΣΙΝΟ ΑΞΙΖΕΙ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΦΩΤΗ ΤΕΡΖΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, ΚΑΙ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗ, , ΚΑΙ ΤΟΥ ΡΟΥΝΤΙ ΡΙΝΑΛΝΤΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΜΟΥΣΤΟΥ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΙ ΑΛΛΑ, ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ ΟΛΑ, ΣΕ ΚΑΛΥΨΑ ΥΠΟΘΕΤΩ, ΘΕΝΚΣ …
Μα δεν ειπαμε χτες οτι σταματαμε; Παλι αθετούμε οπως και μετα τη προηγουμενη «διακοπή» στις 23 Φεβρουαριου; Εθισμος του γράφοντος στο ιντερνετ και «εξάρτηση στην ανάρτηση» ή υπάρχει οντως πάντα κατι στην Ελλάδα αρκετα ουσιωδες για ανάρτηση; Ο αναγνώστης μπορει να κρινει μονος του με το να δει αν θα προτιμουσε να μην δει το pdf που αναγγελθηκε στις 23 Φεβρουαριου και αυτο που θα αναγγελθει τωρα, δηλ. το περι της μαγνητοσκόπησης, όταν αναρτηθει, της παρακατω εκδήλωσης απο τη οποια ο γραφων μόλις επέστρεψε και για την γνωστοποίηση της ύπαρξης της οποίας ευχαριστει θερμοτατα τον φίλο που τον ειδοποίσε:
ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ
ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
http://www.holocaust.gr
5 ΜΑΡΤΙΟΥ 2018: 75 ΧΡΟΝΙΑ
ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ
ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ (5.3.1943)
ΠΟΥ ΜΑΤΑΙΩΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ
Το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα σας καλεί την Δευτέρα 5 Μαρτίου 2018 και ώρα 8.00μμ στην Αλκυονίδα (Ιουλιανού 42) σε εκδήλωση μνήμης και τιμής αφιερωμένης στην παλλαϊκή κινητοποίηση, που κορυφώθηκε στις 5 Μαρτίου 1943, για την αποτροπή της πολιτικής επιστράτευσης από τον Άξονα.
Στις αρχές του 1943 η δωσιλογική «κυβέρνηση» Λογοθετόπουλου προώθησε κατ’ εντολήν του Γερμανού Στρατηγού Σπάιντελ την επιβολή καταναγκαστικής εργασίας στους Έλληνες σε ιταλικά και γερμανικά κάτεργα εντός και εκτός Ελλάδας. Οι κινητοποιήσεις του λαού της Αθήνας με προεξάρχον το ΕΑΜ και μπροστάρη τη νεολαία κορυφώθηκαν με τη μεγαλειώδη διαδήλωση και τη γενική απεργία της 5ης Μαρτίου 1943, οπότε ένα πλήθος εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων αψηφώντας τις σφαίρες των κατακτητών εισέβαλε στο Υπουργείο Εργασίας καίγοντας τις λίστες με τους χιλιάδες επίστρατους. Ως αποτέλεσμα η πολιτική επιστράτευση ματαιώθηκε. Σώθηκε, έτσι, από τα κάτεργα του Χίτλερ ο ανθός της νεολαίας μας που στη συνέχεια αιμοδότησε την Εθνική μας Αντίσταση, η οποία κλιμάκωσε τη δράση της και συνέβαλε τα μέγιστα, στο πλαίσιο του συμμαχικού αγώνα, στην απελευθέρωση της Ελλάδας από τον φασιστικό Άξονα. Η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα στην Ευρώπη στην οποία ματαιώθηκε η πολιτική επιστράτευση!
Πρόγραμμα εκδήλωσης
Ομιλίες:
Μανώλης Γλέζος
Βασιλική Λάζου, Διδάκτωρ Ιστορίας Παντείου Πανεπιστημίου
Αντιστασιακοί θα αφηγηθούν μαρτυρίες της εποχής.
Ο αντιστασιακός Στέφανος Ληναίος και οι ηθοποιοί Κερασία Σαμαρά, Γεωργία Ζώηκαι Μαρία Κόμη – Παπαγιαννάκη θα διαβάσουν επιλεγμένα κείμενα της Εθνικής Αντίστασης.
Θα προβληθεί επίσης σπάνιο οπτικό υλικό για την περίοδο της Κατοχής από το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ «Μνήμες» του Νίκου Καβουκίδη.
Την εκδήλωση συντονίζει ο Μανώλης Χατζηνάκης.
Ακολουθεί συναυλία αντιστασιακού τραγουδιού με το Μουσικό Σύνολο ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ υπό τη διεύθυνση του Τεό Λαζάρου.
Σημειώσεις
• Η εκδήλωση φιλοξενείται στον κινηματογράφο Αλκυονίς, προσφιλές στέκι αγωνιστών της αντιδικτατορικής πάλης. Ο ιστορικός αυτός χώρος έχει παραχωρηθεί δωρεάν.
• Ευχαριστούμε όλους της συντελεστές της εκδήλωσης για την εθελοντική και ανιδιοτελή τους συμβολή.
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ!
ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ! ΟΧΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ!
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ!
ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ
ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
http://www.holocaust.gr
ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ
ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
http://www.holocaust.gr
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΜΑΖΙΚΗ ΚΙ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ 5ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1943 ΠΟΥ ΜΑΤΑΙΩΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ
Το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα οργάνωσε μία εξαιρετικά επιτυχημένη εκδήλωση τη Δευτέρα 5 Μαρτίου 2018, ανήμερα της 75ης επετείου της γενικής απεργίας και μεγαλειώδους διαδήλωσης της 5ης Μαρτίου 1943. Χάρη στην Εθνική μας Αντίσταση και τη μεγαλειώδη λαϊκή κινητοποίηση, που διήρκεσε 16 ολόκληρες ημέρες και κορυφώθηκε στις 5 Μαρτίου 1943, η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα στην Ευρώπη στην οποία ματαιώθηκε η πολιτική επιστράτευση και σώθηκαν από τα κάτεργα του Χίτλερ τα νιάτα της πατρίδας μας, τα οποία στη συνέχεια αιμοδότησαν την Εθνική μας Αντίσταση και τα θαυμαστά της επιτεύγματα.
Την εκδήλωση προλόγισε, εκ μέρους της Γραμματείας του Εθνικού Συμβουλίου, ο Αριστομένης Συγγελάκης και συντόνισε ο Μανώλης Χατζηνάκης, ο οποίος και καλωσόρισε τον Μανώλη Γλέζο με μία υπέροχη μαντινάδα:
Έλα της αστραπής παιδί και της βροντής εγγόνι
που δεν σε γονατίσανε ενός αιώνα χρόνοι!
Σε μια κατάμεστη αίθουσα, ο Μανώλης Γλέζος, ιδιαίτερα φορτισμένος, συγκλόνισε μιλώντας για τα γεγονότα της εποχής, το έπος της Εθνικής μας Αντίστασης, τις διαχρονικές ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων, τον ανυποχώρητο αγώνα για Δικαιοσύνη κι Αποζημίωση. Ζήτησε να τεθεί ως προτεραιότητα το ζήτημα σύναψης Συνθήκης Ειρήνης με τη Γερμανία και κάλεσε σε συστράτευση για την ανάδειξη της Αντίστασης και της Θυσίας της Ελλάδας και τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών. Με τη σειρά της, η Βασιλική Λάζου, διδάκτωρ Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, αναφέρθηκε στο χρονικό της πολυήμερης μεγαλειώδους παλλαϊκής κινητοποίησης, τον καίριο ρόλο του ΕΑΜ και του Νίκου Πλουμπίδη στην οργάνωσή της, την αποφασιστική συμμετοχή της νεολαίας αλλά και την επονείδιστη στάση της κατοχικής «κυβέρνησης» και των λοιπών θλιβερών συνεργατών του Άξονα.
Ο Αντιστασιακός και Συμπρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα Βασίλης Μπρακατσούλας κατέθεσε μία αυθεντική μαρτυρία της συμμετοχής του στην Εθνική Αντίσταση κατά τα χρόνια της πρώιμης εφηβείας του. Σε κλίμα έντονης συγκινησιακής φόρτισης, ο Στέφανος Ληναίος, αητόπουλο κατά την Κατοχή και πρώην Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου κατέθεσε τη μαρτυρία του και μαζί με τις ηθοποιούς Γεωργία Ζώη, Μαρία Κόμη – Παπαγιαννάκη και Κερασία Σαμαρά διάβασαν αποσπάσματα προκηρύξεων του ΕΑΜ και υπέροχων κειμένων των Σπύρου Κωτσάκη (καπετάν «Νέστορα»), Νικηφόρου Βρεττάκου, Γιώργου Θεοτοκά, Αχιλλέα Κύρου, Γιάννη Ρίτσου, Νίκου Σβορώνου, Δημήτρη Ψαθά και του σπουδαίου φιλέλληνα Ροζέ Μιλλιέξ, για το χρονικό της 5ης Μαρτίου και την εποποιΐα της Εθνικής Αντίστασης. Την επιμέλεια των κειμένων είχε ο ιστορικός Ζήσιμος Συνοδινός.
Το κλίμα φορτίστηκε περαιτέρω κατά την προβολή σπάνιου οπτικού υλικού για την περίοδο της Κατοχής από το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ «Μνήμες» του Νίκου Καβουκίδη, ο οποίος και αναφέρθηκε σύντομα στο πώς είχε την έμπνευση να συγκεντρώσει αυτό το μοναδικής ιστορικής αξίας υλικό. Η εκδήλωση έκλεισε λίγο πριν τα μεσάνυχτα με τα υπέροχα αντιστασιακά και αντάρτικα τραγούδια, που απέδωσε μοναδικά το Μουσικό Σύνολο ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ. Ο κόσμος μαζί με τους καλλιτέχνες τραγούδησε συγκινημένος τον ύμνο της ΕΠΟΝ και τραγούδια των Μίκη Θεοδωράκη, Μάνου Λοΐζου, Χρήστου Λεοντή, Σταύρου Ξαρχάκου, Πάνου Τζαβέλλα και άλλων σπουδαίων συνθετών.
Η εκδήλωση φιλοξενήθηκε στον ιστορικό κινηματογράφο – στέκι αντιδικτατορικών αγωνιστών «Αλκυονίς». Ευχαριστούμε τον Βελισσάριο Κοσσυβάκη και τους συνεργάτες του για την δωρεάν παραχώρηση του χώρου και την αμέριστη υποστήριξή τους. Έδωσαν το παρών ο Υπουργός Ναυτιλίας & Νησιωτικής Πολιτικής Παναγιώτης Κουρουμπλής, οι πρώην υπουργοί και βουλευτές Νάντια Βαλαβάνη, Ελένη Πορτάλιου, Γιάννης Σταθάς, Θανάσης Πετράκος, εκπρόσωποι κομμάτων κ.α. Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως τους εκπροσώπους αντιστασιακών οργανώσεων και ενώσεων θυμάτων που έδωσαν το παρών, όλους όσοι εργάστηκαν εθελοντικά και ανιδιοτελώς, καθώς και τις εκατοντάδες των πολιτών που τίμησαν με την παρουσία τους ένα από τα κορυφαία ορόσημα της Εθνικής Αντίστασης, τη ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης.
Ενδυναμωμένοι από τη μεγάλη συμμετοχή και την επιτυχία της εκδήλωσης, με χαλύβδινη πίστη, προχωρούμε αποφασιστικά και ανυποχώρητα στον αγώνα για τη δικαίωση της μεγαλειώδους Αντίστασης και Θυσίας του λαού μας. Κλιμακώνουμε την παρέμβασή μας και καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει στις αναγκαίες ενέργειες για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών. Καλούμε τον ελληνικό λαό να στηρίξει ενεργά τον δίκαιο αγώνα του Εθνικού Συμβουλίου και συνολικά του κινήματος διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών.
ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ! ΟΧΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ.
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ!
ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ
ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
http://antikleidi.com/2018/03/07/manos_theodorakis_kakotixies/
Δεχθήκαμε σήμερα στο σχολείο την ανιδιοτελή επίσκεψη πέντε φοβερών καλλιτεχνών που με την μουσική τους, το τραγούδι τους και τις σοφότατες επιλογές τους σε ρεπερτόριο και σε σειρά παρουσίασης αυτού, καθήλωσαν την προσοχή των παιδιών να τους παρακολουθεί με κομμένη ανάσα και έκαναν την ζωντάνια τους να διοχετεύεται σε συντεταγμένη και ρυθμική κλιμάκωση του μερακλώματος που ένιωθαν. Στον καθένα από τους διδάσκοντες, αυτά βεβαίως θύμισαν τους καλύτερους ορισμούς του κλάδου του για το τι εστί μόρφωση, καλλιέργεια, παιδεία, αγωγή ψυχής κλπ και του ποιό είναι το ζητούμενο αυτών. Στον γράφοντα, σαν φυσικό, θύμισαν φυσικά δυο ατάκες του Αϊνσταϊν: «Μόρφωση είναι αυτό που σου μένει όταν ξεχάσεις όσα έμαθες», «Στα νιάτα μου λόγω οικονομικής κρίσης, έφτασαν μερικοί να λένε ότι επειδή έχουμε στομάχι έπρεπε να ξεχάσουμε οτι έχουμε επίσης και μυαλό και καρδιά».
Πάντα ο καλύτερος τρόπος να συστήσεις κάποιον είναι να τον αφήσεις να αυτοσυστηθεί μέσω του έργου του. Αφου δεν έγινε μαγνητοσκόπηση ας τους δούμε/ακούσουμε επί τω έργω στην Ηλιούπολη και μετά στη Σταδίου με κομμάτια που έπαιξαν και σε μας:
https://www.facebook.com/1016662798419699/videos/1042542775831701/
https://www.youtube.com/watch?v=Yh220Cawpz8&nohtml5=False
https://www.youtube.com/watch?v=VoucWX07gmg
Είχαμε σήμερα, λόγω απρόβλεπτου, μια αλλαγή σύστασης στην ομάδα, άρα ας συμπεριλάβουμε κι ένα βίντεο με αλλαγή σύστασης (όχι την ίδια αλλαγή):
https://www.youtube.com/watch?v=745jUQ5tdzo
Μετά έπαιξαν κομμάτια Χατζιδάκι που αφού δεν τα έχουμε σε λινκ θα βάλουμε κάτι όχι άσχετο με τι έπαιξαν στην Σταδίου:
https://www.youtube.com/watch?v=gMMc64UWj8M
Το κομμάτι που έπαιξαν ας το ακούσουμε από λινκ του που έχουμε από ομοτέχνους τους και επίσης ανιδιοτελείς συνεκπολτιστές τους που δρουν στην Θεσσαλονίκη:
https://www.youtube.com/watch?v=cL9wNX1avDw
Για να καταλαβαίνουμε καλύτερα τι ακούγαμε ας δούμε και το παμπάλαιο, κλασσικό , οριτζιναλ:
https://www.youtube.com/watch?v=vPYHiyOJc_A
Αλλο ένα από το ίδιο φιλμ που έπαιξαν ήταν το εξής (που δυο λινκ διαθέτουμε μόνο σε σχέση με το ορίτζιναλ, το ένα ως «λουστράκια», το άλλο ως “shoeshine boys”)
https://www.youtube.com/watch?v=m7eny9cabC0
https://www.youtube.com/watch?v=7sOSkszfx3U
(Ας δούμε και γραμμένους τους στίχους (του Νίκου Γκάτσου) που ακούγονται:
Δουλειά και χαμαλίκι
και βρωμα κι απλυσιά
μαζεύτηκαν οι λύκοι
να μπουν στην εκκλησιά.
Κοιμάμαι στο χαλίκι
χορταίνω από βρισιά
και μ’ έχει σαν σκουλήκι
του κόσμου η μπαμπεσιά.
Πού θα πάμε, πού θα πάμε
τι θα φάμε τι θα φάμε;
Έκλεψα μια λαμαρίνα
με ζεστή ζεστή φαρίνα.
Σώπα σώπα, σώπα σώπα,
δε μου το `πες δε σου το `πα
πάψε πάψε, πάψε πάψε
κι ό,τι βρεις μπροστά σου χάψε)
Ας γυρίσουμε στο κουαρτέτο: https://www.youtube.com/watch?v=0bHrArND6T0&nohtml5=False
Πέρασαν από τα οργανικά στα τραγούδια με την εμφάνιση της καλλιτέχνιδος που θα συστήσουμε, ελλείψει λινκ από την εδώ σημερινή της εμφανιση, μέσω του εξής λινκ:
https://www.youtube.com/watch?v=sW9f8slQ3z0
Το πρώτο τραγούδι που τραγούδησε δεν ήταν στα Ελληνικά, μας είπε οτι οι στίχοι ήταν της Αλφονσίνα Στόρνι, μιας μεγάλης (ΑργεντινοΕλβετίδας;) ποιήτριας που στην Αργεντινή την έχουνε όπως εμείς τον Ελύτη. Για να πάρουμε μια ιδέα από μεγάλη ποίηση της Λατινικής Αμερικής μπορούμε να δούμε/ακούσουμε ένα πιο γνώριμο τραγούδι (αλλά όχι τώρα: μόλις τελειώσουμε όλα όσα περιγράφουν το τι ακούσαμε θα βάλουμε κι ένα ΥΓ με κάτι από τα κάπως πιο γνωστά σε μας, του Νερούντα)
Μετά (αν θέλει το πιστεύει ο αναγώστηςς, μα εμείς το είδαμε με τα μάτια μας και το πιστέψαμε, αν δεν το βλέπαμε, ίσως, μερικοί από μας τος μεγαλύτερους τουλάχιστον, να μη το πιστεύαμε) απέσπασε την απόλυτη προσοχή με την ερμηνεία της στο εξής τραγούδι:
https://www.youtube.com/watch?v=eaKqMU9so3I
(ζήτημα ερμηνείας; Τραγουδιού; Και των δυο; Ίσως μόνο για τον εαυτό του μπορεί ο κάθε παρευρεθείς ή η κάθε παρευρεθείσα να απαντήσει στο τρίλημμα περί του τι τον ή την καθήλωσε)
Συνέχισαν με το «Μάννα μου Ελλάς», αποδίδοντας μόνο οργανικά τον αρχικό αμανέ (προσπερνώντας δηλαδή τους δυνατότατους στίχους «Δεν έχω σπίτι πίσω για να’ρθώ/ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ/δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά/να περπατήσω μια Πρωτομαγιά») αλλά εμείς στο λινκ που θα βάλουμε και στην γραπτή απόδοση που θα διαβάσουμε ας μη τους προσπεράσουμε
https://www.youtube.com/watch?v=ZZEhyY3dvwU
https://www.youtube.com/watch?v=36nRQAaO3Ac&nohtml5=False
Μάννα μου Ελλάς
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Δεν έχω σπίτι πίσω για να `ρθώ
ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ
δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά
να περπατήσω μια Πρωτομαγιά.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια
και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τότε που στη μοίρα μου μιλούσα
είχες ντυθεί τα αρχαία σου τα λούσα
και στο παζάρι με πήρες γύφτισσα μαϊμού
Ελλάδα Ελλάδα μάνα του καημού.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι
εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη
και στις αρένες του κόσμου μάνα μου Ελλάς
το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς.
(Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμόμαστ οι παλαιότεροι ας προσθέσουμε ότι η επόμενη συνεργασία Γκάτσου-Ξαρχάκου μετά το «Ρεμπέτικο» όπου ανήκε το παραπάνω τραγούδι ήταν τα «Κατά Μάρκο» όπου ανήκε το παρακάτω τραγούδι που τότε αναφερόταν στους Καραμανλή, Παπανδρέου και τους συνομηλίκους τους αλλά μάλλον δεν έχασε την επικαιρότητά του αφού δεν αποκλείεται πλέον να’ναι επίκαιρος ο τίτλος και για πολύ νεότερους ηλικιακά συγκυβερνώντες:
https://www.youtube.com/watch?v=0lSYl1-xUU8
Τα γερόντια
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Μ’ ένα μάτι μ’ ένα δόντι, με βαμμένα τα μαλλιά
σκαρφαλώσαν οι γερόντοι στης πατρίδας τα σκαλιά.
Καθώς παν για τα ογδόντα ίδιοι και παράλληλοι
το πολύ για καμιά τσόντα είναι πια κατάλληλοι.
Μα για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους
βρείτε κάπου έναν καιάδα και γκρεμοτσακίστε τους.
Μας φλομώσαν οι παππούδες με ψευτιές και φούμαρα
λες και είμαστε αλεπούδες που μασάνε κούμαρα.
Μα θα ’ρθούνε άλλα χρόνια μ’ όνειρα κι οράματα,
δίχως λόγους στα μπαλκόνια κι ανθιστά προγράμματα.
Μα για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους
βρείτε κάπου έναν καιάδα και γκρεμοτσακίστε τους
βρείτε κάπου έναν καιάδα και γκρεμοτσακίστε τους.)
Οι επισκέπτες μας καλλιτέχνες λοιπόν μεράκλωσαν τα παιδιά, μερακλώθηκαν και οι ίδιοι από την αγάπη η οποία ξεχείλιζε από το μεράκλωμα των παιδιών, είπαν πολύ περισσότερα τραγούδια απο όσα είχαν αναγγελθεί και όταν ο καθηγητής που τους ήξερε και τους είχε προσκαλέσει (και τον οποίον μετά ευχαριστούσαμε όσο θερμά όσο τους καλλιτέχνες) ευχαρίστησε και τους ίδιους και τα παιδιά για την υποδειγματική τους συμπεριφορά καθ’όλη την διάρκεια της συναυλίας, τους παρακάλεσε να παίξουν άλλο ένα, εκείνοι έδωσαν μια φοβερή ερμηνεία του εξής για το οποίο δεν έχουμε μεν δικό τους λινκ αλλά είναι τόσο δυνατό τραγούδι και έχει δώσει αφορμή σε τόσο εμπνευσμένες ερμηνείες του και εφαρμογές του που θα καταλάβουμε πολύ καλά περί τινος πρόκειται και πόσα προσφέρει σαν τραγούδι…Για το πόσα προσέφεραν οι ίδιοι στο τραγούδι αυτό θα προσπαθήσουμε σε λίγο να βρούμε τρόπο να το πούμε, αλλά τώρα ας συγκεντρωθουμε στον μνημειώδη αυτό ύμνο στη ζωή:
https://www.youtube.com/watch?v=5kYvBd2D9iI
Εμείς που μείναμε
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Εμείς που μείναμε
στο χώμα το σκληρό
για τους νεκρούς
θ’ ανάψουμε λιβάνι
κι όταν χαθεί
μακριά το καραβάνι
του χάρου του μεγάλου πεχλιβάνη,
στη μνήμη τους θα στήσουμε χορό.
Εμείς που μείναμε
θα τρώμε το πρωί
μια φέτα από του ήλιου το καρβέλι,
ένα τσαμπί σταφύλι από τ’ αμπέλι
και δίχως πια του φόβου το τριβέλι,
μπροστά θα προχωράμε στη ζωή.
Εμείς που μείναμε
θα βγούμε μια βραδιά
στην ερημιά να σπείρουμε χορτάρι
και πριν για πάντα
η νύχτα να μας πάρει
θα κάνουμε τη γη προσκυνητάρι
και κούνια για τ’ αγέννητα παιδιά.
https://www.youtube.com/watch?v=WT2k1x23vyI
https://www.youtube.com/watch?v=4ggzsyN6WkQ
Όταν πήγαμε να συγχαρούμε και να ευχαριστήσουμε τους καλλιτέχνες, προσωπικά χαιρέτησα δυο φορές φορές την κυρία Αργυρώ Καπαρού που τραγουδούσε γιατί έκανα δυο απόπειρες αποτυχημένες να μπορέσω να της πω κατι που μου ερχότανε στο μυαλό και από κομπλάρισμα μη το πω λάθος και γίνει παρεξήγηση το ξέχναγα και έτσι απλώς επανέλαβα δυο φορές οτι θα κάνουμε καιρό να βρούμε τα λόγια να τους πούμε πόσο μοναδικοί ήταν: Γραπτώς είναι δυσκολότερο να μπερδέψεις τα λόγια σου, οπότε της λέω αυτό που ήθελα και μάλιστα σαν αφιέρωση για τον υπέροχο τρόπο που ερμήνευσε τα θεία τραγουδια των Γκάτσου-Ξαρχάκου:
Πριν πάνω από τριάντα χρόνια με τα δρώμενα στην Αθήνα ως «πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης» ο Χάρυ Κλην είχε συλλάβει το εξής σκετς: Έναν βαρύμαγκα της πιάτσας τον πηγαίνει η κοπέλα του στη Ηρώδειο κι αυτός όταν ακούει Κάρμεν λέει «Πωω-πω ταλεντάρες με τέτια λαρύγγια και να τραγουδάνε εδώ στα νταμάρια! Αν κάνει και πει ένα «παντρεμένοι κι οι δυό» την έσβησε την Ρίτα» (Ρίτα Σακελλαρίου) Το επεισόδιο είναι στο 2:23 του παρακάτω λινκ:
https://www.youtube.com/watch?v=hYoTOVRNQ_Q
ΥΓ: Πριν κλείσουμε, μη ξεχάσουμε και το «Λάτιν» που λέγαμε ότι θα δούμε και θα ακούσουμε
LA UNITED FRUIT Cο.
http://www.youtube.com/watch?v=7oqlEli2PvU
Cuando sono la trompeta, estuvo todo preparado en la tierra,
Όταν ήχησε η σάλπιγγα όλα στη γη ήταν έτοιμα
y Jehova repartio el mundo a Coca-Cola Inc., Anaconda,
και ο Θεός μοίρασε τον κόσμο στην Κόκα Κόλα ΑΕ, στην Ανακόντα
Ford Motors, y otras entidades, y otras entidades:
στη Φόρντ Μότορς και σε άλλες οντότητες
La compania Frutera Inc. se reservo la mas jugoso
Η εταιρία Φρουτερία Α.Ε. σερβιρίστηκε την πιο ζουμερή,
la costa central de mi tierra, la dulce cintura de America.
την κεντρική ακτή της χώρας μου, τη γλυκιά μέση της Αμερικής.
Bautizo de nuevo sus tierras como “Republicas Bananas”,
Ξαναβάφτισε τα εδάφη της ως «δημοκρατίες της Μπανάνας»,
y sobre los muertos dormidos sobre los heroes inquietos
και πάνω σε κοιμισμένα πτώματα, και πάνω σε ακοίμητους ήρωες,
que conquistaran la grandeza, la libertad y las banderas,
που κατέκτησαν το μεγαλείο, την ελευθερία και τις σημαίες
establecio la opera bufa, la opera bufa
ίδρυσε την όπερα παλιάτσων
enajeno los albedrios, regalo coronas de Cesar,
αλλοτρίωσε προσωπικά πεπρωμένα, δώρισε κορώνες του Καίσαρα,
desenvaino la envidia atrajo la dictadura de las moscas,
έβγαλε απ’τη θήκη του το φθόνο προσέλκυσε τη δικτατορία από (σκατό;)μυγες
moscas Trujillos, moscas Tachos, moscas Garias , moscas Martinez,
(σκατό;)μυγα Τρουχίλο, (σκατό;)μυγα Τάχο, (σκατό;)μυγα Γκαρία, (σκατό;)μυγα Μαρτίνεζ,
moscas Ubico
(σκατό;)μυγα Ουμπίκο
moscas humedas de sangre humilde y mermelada,
(σκατό;)μυγες μουσκεμένες σε αίμα και μαρμελάδα,
moscas borrachas que zumban sobre las tumbas populares,
(σκατό;)μυγες μεθυσμένες , (σκατό;)μυγες σαν κηφήνες, πάνω στους ομαδικούς λαϊκούς
τάφους,
moscas de circo, sabias moscas entendidas en tirania.
(σκατό;)μυγες τσίρκου, (σκατό;)μυγες σοφές εξασκημένες στην τυρανία.
Entre las mochas sanguinarias la Frutera desembarca,
Ανάμεσα στις αιμοδιψείς (σκατό;)μυγες η Φρουτερία ινκ. ξεμπαρκάρει,
arassando el café y las frutas, en sus barcos que deslizaron como bandejas
el tesoro
λυμαίνεται τον καφέ και τα φρούτα με τα πλοία της που εξαφανίζουν, σαν φαντάσματα σε δίσκους , τους θησαυρούς
de nuestras tierras, de nuestras tierras sumergidas.
των χωρών μας , των χωρών μας που έχουν βυθισθεί.
Mientras tanto, por los abismos azucarados de los puertos,
Εν τω μεταξύ στις ζαχαρένιες αβύσσους των λιμανιών
caian indios sepultados en el vapor de la manana:
Ινδιάνοι που καταρρέουν θάβονται με την ομίχλη του πρωϊνού:
un cuerpo rueda,
ένα σώμα κατρακυλάει,
una cosa sin nombre, un numero caido,
ένα πράμα χωρίς όνομα, ένα νούμερο πεσμένο, ένα νούμερο καμένο,
un racimo de fruta muerta derramada en el pudrilero.
ένα μάτσο άψυχα φρούτα, αδειασμένο στη χωματερή.
Παιδιά στο 3:09 του λινκ με τον Ξαρχάκο που είχαμε δει (το https://www.youtub ) ο ακορντεονίστας στα δεξιά δεν είναι ο Βασίλης Δρογκάρης που ήταν εχτές στο σχολείο; Ρωτήστε και το μαθηματικό σας που τον ξέρει αν δεν ειστε σιγουροι. Εγω είμαι σίγουρος αλλά κι εγώ θα τον ρωτήσω. By the way, κοιτάξτε ένα απόσπασμα από πρόλογο του Ξαρχάκου στην ποιητική συλλογή του Βασίλη Δρογκάρη η οποία βγήκε πριν λίγους μήνες και έχει τίτλο «Ένα Κρυφό Ρετζίστρο» (ρετζίστρα ο μαθηματικός σας μου εξήγησε ότι λέγονται τα μαύρα στρογγυλά κουμπάκια στο ακορντεόν που δίνουν πρόσθετους λεπτούς χρωματισμούς στους ήχους που καθορίζονται από τα πλήκτρα). Όσα παιδιά θέλετε να τη διαβάσετε πείτε μου να σας τη φέρω,σήμερα την διάβασα. Το απόσπασμα λοιπόν:
«…Παμπληκτρολογιότατε Λω*, έχεις τα 17+1 ρετζίστρα, τις διέσεις , τις υφέσεις, τα διαστήματα και τα αστείρευτα πνευμόνια της φυσούνας, τι περιμένεις; Άνοιξε τον παράδεισο της μουσικής και μπες μέσα, γιατί η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που…
Σου εύχομαι να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο σου…»
ΥΓ: Επίσης ο Λουκιανός Κηλαηδόνης με τον οποίο είχε επίσης συνεργαστεί επί σκηνής και που σε όλους έβγαζε παρατσούκλια τον είχε βγάλει «διαμάντι» Αν ξεφυλλίσετε μη παραλείψετε τις σελίδες του κεφαλαίου «Λουκιανός σημαίνει φως»** και ιδίως το ΥΓ δυο γραμμών της σελίδας 47. του βιβλίου
*Τι σημαίνει Λω θα το δειτε στη σελ.27
**Αν τυχόν δεν έχετε ακούσει την έκφραση «ηθοποιός σημαίνει φως» θα βρείτε πολλά λινκ για αυτήν αν την βάλετε στο γκουγκλ…
το λινκ που στο προηγουμενο σχολιο αντιγραφηκε ατελώς και δεν ανοιγει ειναι το είναι το https://www.youtube.com/watch?v=4ggzsyN6WkQ
Πρέπει επίσης να αναφέρουμε για το τραγούδι αυτό ότι και μετά τις εδώ αναρτήσεις (και τα σχετικά η-μέιλ) αλλά και ήδη κατά τη διάρκεια της συναυλίας (αφού το ανέφεραν βγαίνοντας) μερικοί μαθητές είχαν παρατηρήσει την σύμπτωση ότι δεν ήταν απλώς το φινάλε της χτεσινής συναυλίας αλλά και το εναρκτήριο τραγούδι ενός περσινού τους πρότζεκτ (βλ. 1ο pdf στο σάιτ http://paideia2017news.info/)
Από συνάδελφο:
Η πληρέστερη παρουσιαση! Οτι ακριβώς χρειαζεται όποιος θελει να το δει απο ολες τις μπαντεσ! Και ξεκινωντας απο το πιο συγκλονστικο!
dimitris sardelis has shared the following PDF:
Μάννα μου Ελλάς (1983).pdf
δυστυχως το drive στο παρακατω σχόλιο δεν ανοιγει, ας βαλω εδω το καλυτερο του λινκ
https://www.youtube.com/watch?v=4oLCjZEzKNU
Από συνάδελφο:
Η ετήσια ομιλία του ΠΟΥΤΙΝ για την πορεία της ΡΩΣΙΑΣ
https://www.youtube.com/watch?v=iDGvrdqQZVY
αποτελεί ζωντανό υπόδειγμα διαχρονικού απολογισμού κ ανάλυσης των κοινωνικών και οικονομικών δεδομένων σε μιά χώρα.
Μακάρι να την μελετούσαν ιδιαίτερα οι νάνοι της εγχώριας πολιτικής μήπως και φωτιστούν. Αλλά κι για μας τους απλούς πολίτες είναι πολύτιμη για να αντιληφθούμε το μέγεθος των τρομερών υστερήσεών μας ως κοινωνίας.
αυτό το βρήκα μόνος μου
https://www.youtube.com/watch?v=3oBOlJI2YJE
(Απόσπασμα με το οποίο έδωσα ΡΕΣΤΑ!
-σε ποια εποχη θα θελατε να ζειτε πρεοδερε Πουτιν;
-στη σημερινη
-γιατι ;
-σ’αλλη εποχη θαμουν χωρικος οπως οι προγονοι μου, ενω τωρα ειμαι προεδρος )
Από συνάδελφο:
http://cluborlov.blogspot.be/2018/03/better-nukes-for-safer-planet.html
Από συνάδελφο:
https://www.paulcraigroberts.org/2018/03/09/israels-best-citizen-describes-israel/
https://thesaker.is/newly-revealed-russian-weapons-systems-political-implications/
http://www.anixneuseis.gr/?p=184388
Τα παρακάτω διαβάζονται και ερήμην του παραπάνω λινκ, μόνο τα δυο του σχόλια αρκούν, αλλά τα βάζουμε με αντιγραφή επικόλληση και εδώ πριν απαντήσουμε σε αυτά:
χαρης says:
February 10, 2018 at 10:07 am
Κάθε λογῆς σκλαβιά, ὑλικὴ ἢ πνευματική, θεληματικὴ ἢ ὄχι· κάθε ὑποδούλωση, συνειδητὴ ἢ ὄχι, σὲ πνευματικὲς αὐθεντίες, σὲ κηρύγματα, συνθήματα, δόγματα· κάθε ὑποταγὴ σὲ ὑπεροργανισμούς: ἔθνη, πατρίδες, κράτη· κάθε πίστη, κάθε ἀρχὴ κ’ ἐξουσία, κάθε νόμος, κάθε ὑποχρέωση, κάθε καθῆκον ἀπέξω, κάθε τυφλὴ πειθαρχία, κάθε βία, κάθε ἰδεοληψία, ὀρθοδοξία, φανατισμός, ἀδιαλλαξία· κάθε λογῆς ἡρωολατρικὸς θαυμασμὸς σὲ πρόσωπα, σὲ πράγματα, σὲ ἰδέες· κάθε προσκόλληση σὲ συστήματα, σὲ νοησιαρχικές, λογοκρατικές, ἀπολυτοκρατικὲς θεωρίες· κάθε ἰδανικό, ποὺ σὰν τέτοιο ἐπιβάλλει ὡρισμένη στάση κι ὡρισμένη συνέπεια· κάθε ἀναζήτηση τέρματος καὶ κατευθυντήριων πράξης καὶ ζωῆς δοσμένων ἀπέξω· κάθε δόγμα ποὺ τοποθετεῖ τ’ ἀφετήρια καὶ κριτήρια τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου ἔξω ἀπ’ αὐτὸν καὶ πέρα ἀπ’ τὴν προσωπική του δύναμη καὶ πεῖρα· κάθε ἐξαναγκασμός, κάθε καταπίεση, καταδυνάστεψη ὅποιας μορφῆς· κάθε ὠργανωμένο σύστημα ζωῆς καὶ γνώσης – ὅλα, ὅλ’ αὐτὰ καὶ τ’ ἀνάλογά τους, εἶναι ἐκδήλωσες ἢ ἀποτελέσματα τῶν τάσεων ἐκείνων ἡσυχασμοῦ, εἶναι νῖκες τοῦ νόμου τῆς ἀδράνειας, εἶναι κλουβιά-τάφοι καὶ τίποτ’ ἄλλο!
Το μανιφεστο των μηδενιστων
Ούτις says:
February 14, 2018 at 3:38 am
Πώς αυτοεξαιρέθηκε αυτή η ιδέα από τις “θεληματικές πνευματικές σκλαβιές” ;
Πώς αυτό το μανιφέστο δεν είναι ιδεολογία; Πώς δεν εκφράζει κάποιο “ιδανικό” , που σαν τέτοιο επιβάλλει ωρισμένη (την μηδενιστική) στάση;
Aπάντηση (την βάλαμε και στο αρχικό λινκ):
To μανιφέστο των μηδενιστών που ανέφερε ο Χάρης αν βρει τρόπο να συνδυαστεί με την προφανή ερώτηση που αμέσως του υπέβαλε ο Ούτις σαν απάντηση μπορεί να γίνει μέχρι και πολύ εμπνευστικό τραγούδι αν μελοποιηθεί, αλλά έτσι ξεροσφύρι όπως σερβιρίστηκε μόνο για μανιφέστο διανοητικά αυτοπυροβολημένων κάνει (και μάλιστα τύπου μανιφέστοευαγγέλιου και Βίβλου με αυθεντία και με αυτοηρωολατρεία τύπου «δοξάστε με, δοξάστε σε, αλλά όχι δοξάστε τον. Δοξάστε μας, δοξάστε σας, για όποια τετριμμένη μπούρδα κάνουμε ή σκεφτούμε εκ του μηδενός αλλά να μη τους δοξάσετε (και ούτε καν να θαυμάσετε μπας και δουλέψετε να διδαχτείτε κάτι προς αυτοβελτίωση αντί πρός αυτοαναγωγή προς τον πάτο) όσους έκαναν και κάτι που δεν μπορεί να κάνει ο ελάχιστος κοινός παρονομαστής και για να μη μας πειράζει να μας πούνε πάτους ας αυτοβαφτιστούμε μηδενιστές» Χάρη, να’σαι σίγουρος οτι κι ο Καρανίκας (που σίγουρα δεν θαυμάζεις πλέον) τέτια μανιφέστα θαύμαζε πριν γίνει ακόμα πιο μηδενικό από αυτά. Το σε ποιά ηλικία αρχίζεις να θεωρείς ότι δεν έχεις τίποτε να θαυμάσεις και να μάθεις από κανέναν, απλώς καθορίζει και το σε ποιάς παγιωμένης ηλικίας κρετίνο θέλεις να σε μετατρέψει η πνευματική αναπηρία που θα προκαλέσεςι αυτοπυροβολούμενος. Δηλαδή αν οι έχοντες ταλέντο για μπουζούκι δεν βάλουν για κάποιο διάστημα πόστερ τον Τσιτσάνη (μέχρι κι οι ίδιοι να δουν πού φτάνουν, πού πήγαν παραπέρα και πού να αράξουν στα κυβικά τους) και οι έχοντες ταλέντο για άραγμα και καφέ δεν βάλουν πόστερ το «έκαστος στο είδος του κι ο Λουμίδης στους καφέδες», για να σεβαστούν τα αυτιά και την γεύση των άλλων και μείνουν καθυστερημένοι, θα πρέπει μας ταλαιπωρούν στ’αυτιά και στους γευστικούς κάλυκες αιωνίως με την επιμονή να δοκιμάζουμε τις πεννιές και τα νεροζούμια τους και να του δίνουμεκαι παράσημο για το ότι δεν δέχονται ήρωες και αυθεντίες αντι να ακούμε καμιά σοβαρή πενιά;» Εγώ δηλαδή που είμαι καθηγητής φυσικής και που θεωρώ για πέταμα τις μαλακίες του Γαβρόγλου πότε θα προσφέρω πιο πιο πολλά στην τάξη; Άμα πάρω το βιβλίο και το σκίσω ενώπιον της τάξης για να πάρουν το «καλό παράδειγμα»; (οτι με ένα σκίσιμο που ούτε καν αντίχειρα και κανα δυο ακόμα δάχτυλα δεν γυμνάζει, γίνεσαι καινοτόμος και Μπρούνο και Γαλιλαίος;) Το καλό παράδειγμα θα το πάρουν αν τους πω «ελάτε να κάνουμε όσα είναι φυσική–φυσική ανεξάρτητα από τι μπούρδες πουν ο Μπαλτάς, ο Φίλης κι ο Γαβρόγλου κι όποιος θέλει να σκιστεί (επειδή του αρέσει η φυσική) να μείνει, και οι άλλοι με την ευχή μου τον πούλο προς όποιο κλάδο τους αρέσει, μπουζούκι, μπάσκετ, καφέδες, Δώρα Στράτου κλπ (και πάρτε τις μπούρδες του βιβλίου, τα εκτός και τα εντός ύλης και τα ΣΟΣ και μάθετε μόνο όση φυσική θέλει ο Γαβρόγλου κι ο Καρανίκας για να σας περάσουν)
ΥΓ: Πώς συνδυάζονται όσα είπαν Χάρης και Ούτις; Όπως πάντα σε κάθε σοβαρή προσπάθεια: π.χ. ο Φάινμαν αντί να διαβάσει το βιβλίο του Ντιράκ που θαύμαζε πήγε στην τελευταία του σελίδα , είδε τι μένει άλυτο και είπε μεν να καινοτομήσει γιατί αν λυνότανε με τις ενδιάμεσες σελίδες θα το έλυνε ο ίδιος ο Ντιράκ αλλά όταν το έκανε αυτό είχε ήδη μάθει αρκετή φυσική έτσι που όταν τελικά έτυχε, συζητώντας, να βρει σε ποιαν ενδιάμεση σελίδα κάποια σοβαρη προέκταση είχε όντως ξεφύγει από την προσοχή του Ντιράκ τότε…κλπ κλπ Και αργότερα έγραψε «Το να προσεγγίζεις ένα νέο θέμα με ανοιχτό μυαλό δεν σημαίνει να το προσεγγίζεις με κενό μυαλό». Ο δε ανατροπεύς των αυθεντιών Αϊνσταϊν έλεγε γέρος «Είδε ο Θεός οτι ανέτρεπα νέος τις αυθεντίεςς και για να μου κάνει πλάκα με έκανε αυθεντία και μάλιστα με τρόπο που να με έχουν σαν απολίθωμα σε μουσείο και κανείς δεν κάθεται πραγματικα να ακούσει τι λέω και να δει αν κάνω λάθος»
Αν για σένα είναι αυθεντιολατρεία καν το να ακούσεις το τι λενε οι ανατροπείς αυθεντιών για την αυθεντία, κάτσε να ανατρέπεις αυτοήρωες στο γειτονικό τραπεζάκι να αυτοαναδείξετε το αντίπαλο δέος του Καρανίκα σαν τον επόμενο Καρανίκα (το νέο φουκαροχαλίφη στη θέση του φουκαροχαλίφη) Αρκούν για τέτιο έργο απλά επιχειρήματα σαν αυτά που κάνουν οι φυλές από γορίλλες ς στα Μίκυ Μάους: «Ουγκ» «Κερπ» «Χαλκ» κλπ
https://zcomm.org/znetarticle/20000-scientists-are-deeply-alarmed-about-humanity/
https://www.facebook.com/1016662798419699/videos/1042542775831701/
Παιδιά , ήδη στο άνοιγμα (αλλά και πιο καθαρά στο 3:09) του λινκ με τον Ξαρχάκο που είχαμε δει από Καλλιμάρμαρο (το https://www.youtube.com/watch?v=4ggzsyN6WkQ) ο ακορντεονίστας στα δεξιά δεν είναι ο Βασίλης Δρογκάρης που ήταν προχτές στο σχολείο; Ρωτήστε και το μαθηματικό σας που τον ξέρει αν δεν ειστε σιγουροι. Εγω είμαι σίγουρος αλλά κι εγώ θα τον ρωτήσω. By the way, κοιτάξτε ένα απόσπασμα από πρόλογο του Ξαρχάκου στην ποιητική συλλογή του Βασίλη Δρογκάρη η οποία βγήκε πριν λίγους μήνες και έχει τίτλο «Ένα Κρυφό Ρετζίστρο» (ρετζίστρα ο μαθηματικός σας μου εξήγησε ότι λέγονται τα μαύρα στρογγυλά κουμπάκια στο ακορντεόν που δίνουν πρόσθετους λεπτούς χρωματισμούς στους ήχους που καθορίζονται από τα πλήκτρα). Όσα παιδιά θέλετε να τη διαβάσετε πείτε μου να σας τη φέρω,σήμερα την διάβασα. Το απόσπασμα λοιπόν:
«…Παμπληκτρολογιότατε Λω*, έχεις τα 17+1 ρετζίστρα, τις διέσεις , τις υφέσεις, τα διαστήματα και τα αστείρευτα πνευμόνια της φυσούνας, τι περιμένεις; Άνοιξε τον παράδεισο της μουσικής και μπες μέσα, γιατί η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που…
Σου εύχομαι να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο σου…»
ΥΓ: Επίσης ο Λουκιανός Κηλαηδόνης με τον οποίο είχε επίσης συνεργαστεί επί σκηνής και που σε όλους έβγαζε παρατσούκλια τον είχε βγάλει «διαμάντι» Αν ξεφυλλίσετε μη παραλείψετε τις σελίδες του κεφαλαίου «Λουκιανός σημαίνει φως»** και ιδίως το ΥΓ δυο γραμμών της σελίδας 47 του βιβλίου
ΥΓ: Αν όταν δείτε μέχρι τέλους το παραπάνω λινκ από Καλλιμάμαρο δεν το κλείσετε αλλά περιμένετε να δείτε πού θα πάει από μόνο του, θα δείτε τον Πασχαλίδη να λέει το «πάμε κι εμείς στην αυλή του φθινόπωρου» το οποίο το ξέρετε (είτε σαν ακροατές του είτε και σαν τραγουδιστές του σε χορωδία) από γιορτές του Πολυτεχνείου και ξαφνικά, χωρίς να αλλάξει το λινκ, θα δείτε Πασχαλίδη και Ξαρχάκο να πηγαίνουν στο θρυλικό του Γκάτσου «φύσα αεράκι φύσα με/μη χαμηλώνεις ίσαμε» που η φημισμένη του αυτή ομοιοκαταληξία έγινε τίτλος του βιβλίου με τα ποιητικά άπαντα του Γκάτσου.
*Τι σημαίνει Λω θα το δειτε στη σελ.27
**Αν τυχόν δεν έχετε ακούσει την έκφραση «ηθοποιός σημαίνει φως» θα βρείτε πολλά λινκ για αυτήν αν την βάλετε στο γκουγκλ…
παιδιά δεν ήξερα οτι αν το αφήσεις το λινκ μονο του να συνεχισει δεν παει παντα στο ιδιο τραγουδι , αρα πρέπει να γραψω το λινκ του Πασχαλίδη πο σας ελεγα, να’το:
https://www.youtube.com/watch?v=i9uKwsWbTQw
Παιδιά στο 3:09 του λινκ με τον Ξαρχάκο που είχαμε δει (το https://www.youtub ) ο ακορντεονίστας στα δεξιά δεν είναι ο Βασίλης Δρογκάρης που ήταν εχτές στο σχολείο; Ρωτήστε και το μαθηματικό σας που τον ξέρει αν δεν ειστε σιγουροι. Εγω είμαι σίγουρος αλλά κι εγώ θα τον ρωτήσω. By the way, κοιτάξτε ένα απόσπασμα από πρόλογο του Ξαρχάκου στην ποιητική συλλογή του Βασίλη Δρογκάρη η οποία βγήκε πριν λίγους μήνες και έχει τίτλο «Ένα Κρυφό Ρετζίστρο» (ρετζίστρα ο μαθηματικός σας μου εξήγησε ότι λέγονται τα μαύρα στρογγυλά κουμπάκια στο ακορντεόν που δίνουν πρόσθετους λεπτούς χρωματισμούς στους ήχους που καθορίζονται από τα πλήκτρα). Όσα παιδιά θέλετε να τη διαβάσετε πείτε μου να σας τη φέρω,σήμερα την διάβασα. Το απόσπασμα λοιπόν:
«…Παμπληκτρολογιότατε Λω*, έχεις τα 17+1 ρετζίστρα, τις διέσεις , τις υφέσεις, τα διαστήματα και τα αστείρευτα πνευμόνια της φυσούνας, τι περιμένεις; Άνοιξε τον παράδεισο της μουσικής και μπες μέσα, γιατί η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που…
Σου εύχομαι να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο σου…»
ΥΓ: Επίσης ο Λουκιανός Κηλαηδόνης με τον οποίο είχε επίσης συνεργαστεί επί σκηνής και που σε όλους έβγαζε παρατσούκλια τον είχε βγάλει «διαμάντι» Αν ξεφυλλίσετε μη παραλείψετε τις σελίδες του κεφαλαίου «Λουκιανός σημαίνει φως»** και ιδίως το ΥΓ δυο γραμμών της σελίδας 47 του βιβλίου
*Τι σημαίνει Λω θα το δειτε στη σελ.27
**Αν τυχόν δεν έχετε ακούσει την έκφραση «ηθοποιός σημαίνει φως» θα βρείτε πολλά λινκ για αυτήν αν την βάλετε στο γκουγκλ…
το λινκ που στο προηγουμενο σχολιο αντιγραφηκε ατελώς και δεν ανοιγει ειναι το είναι το https://www.youtube.com/watch?v=4ggzsyN6WkQ
Και εδώ ας θεωρήσουμε το σάιτ ολοκληρωμένο και ας το τερματίσουμε.
Γιατί πιο οριστικά από τις δυο προηγούμενες φορές που είπαμε ότι δεν θα ξαναγράψουμε για καιρό; Διότι τότε δεν ξέραμε ότι θα βρισκόταν ακόμη σημαντικότερο ερέθισμα να συμπεριλάβουμε. Τώρα βρέθηκε: Ο ερχομός και το ρεπερτόριο του κουΑρτέτου! Και αφού οι καλλιτέχνες αυτοί κατέληξαν με το τραγούδι με το οποίο κάποτε είχε ξεκινήσει η αναρώτησή μας στο σχολείο για το θέμα «Τέχνη, κοινωνία, άνθρωπος» άρα πραγματικά δεν χρειάζεται παρά να προσθέσουμε σαν αποχαιρετισμό το ίδιο εκείνο καλωσόρισμα:
https://www.youtube.com/watch?v=WT2k1x23vyI
ΥΓ: OK, είπαμε για τρίτη ή και τέταρτη φορά να μην ξαναναρτήσουμε τίποτε, πότε διότι τα πολιτισμικά νέα δεν έπρεπε να μας αποσπούν από τα ακόμη σημαντικότερα τεκταινόμενα και πότε διότι δεν φαινόταν δυνατόν να βρεθεί καλύτερη ολοκλήρωση πολιτισμικών νέων από αυτήν που είχε βρεθεί «κλείνοντας κύκλο». Τι το καλύτερο όμως από το να διαψεύδονται «κλεισίματα κύκλων» από συνεχή ανοίγματα νέων προς τα ζόρικα τεκταινόμενα μέσω πολιτισμικών παρουσιάσεων διαλόγου τους με εκπροσώπους της προπροηγούμενης γενιάς και μάλιστα όχι της τέχνης της αλλά της πράξης της;! Κάνουμε εκλογικεύσεις για να διαιωνίσουμε κάποια απεραντολογία ή είναι όντως η Ελλάδα ανεξάντλητη, τόσον ως προς τη λεγόμενη «πρώτη ύλη της τέχνης» , δηλαδή «αυτούς που γράφουν την ιστορία με μικρά ονόματα», όσον και ως προς τους νέους που νιώθουν πού να στραφούν και της τέχνης της προηγούμενης γενιάς που ξέρει πού να τους στρέψει; Η απάντηση είναι απλή όταν αυτό απλώς ερωτηθεί ως εξής: Το κουARTέτο μας επισκέφθηκε μέσω του ότι ένα μέλος του ήταν πριν δεκαετίες συμμαθητής, εντός του σχολείου μας, με καθηγητή μας που ήταν και ως μαθητής εδώ. Δεν θα πληροφορήσουμε τους μαθητές μας και, αντιστρόφως, δεν θα επισκεφτούμε μαζί τους, θεατρική ομάδα που περιέχει και ηθοποιούς που ήταν πριν λίγα μόλις χρόνια στο σχολείο μας, και η οποία ανεβάζει έργο για την πραγματική ιστορία της τελευταίας ομάδας του Δημοκρατικού Στρατού στο Γράμμο; Θεατρική Ομάδα 2510 Θέλουμε να δώσουμε φωνή σε αυτούς που τη στερήθηκαν Συνέντευξη στη Μαρία Ατσελέ (από το τελευταίο (εβδομαδιαίο)φύλλο (10/3ου)του «Δρόμου της αριστεράς») Αντιγράφουμε:
Για τη θεατρική παράσταση Ο τελευταίος αντάρτης
Η πραγματική ιστορία της τελευταίας ομάδας του Δημοκρατικού Στρατού στο Γράμμο, ζωντανεύει στη σκηνή από τη Θεατρικη Ομάδα 2510. Πέντε ιστορίες, πέντε γυναικών, μαχητριών της ομάδας, διατρέχουν οριζόντια τη Δεκαετία της Φωτιάς, 1940-1949.Παράλληλα, η θεατρική αφήγηση ενισχύεται από τη βιωματική, εν σκηνή, του 93χρονου σήμερα Τάκη Σάντρα, τελευταίου εν ζωή μέλους της ομάδας…
…(σκηνοθέτης) : Όταν διαπραγματεύεσαι ένα θέμα «πολιτικό» ή «ιστορικό», είναι πολύ εύκολο να πέσεις στη παγίδα μιας ηρωικού τύπου αφήγησης και απεικόνισης. Ή να μην αποφύγεις τον «διδακτισμό» ή ένα κείμενο που να τείνει προς κάποιου είδους «μανιφέστο»…Επιλέξαμε λοιπόν μια σύνθεση θεατρικής απεικόνισης, μουσικής ζωντανής και βιωματικής αφήγησης, ώστε να συνδέσουμε την ιστορικότητα με το σήμερα. Να αποφύγουμε την παγίδα της «μουσειακού τύπου αναφοράς» αλλά και μια μεταμοντέρνας αισθητικής που θα υπονόμευε τη διαχρονικοτητα. Η παρουσία του Τάκη Σάντρα, που διηγείται την ιστορία της τελευταίας ομάδας, στην οποία συμμετείχε, λειτουργεί διπλά: αφενός λειτουργεί «μπρεχτικά», καταργώντας το όριο μεταξύ θεατή/ηθοποιού, πραγματικού/φανταστικού, και τελικά, τέχνης και ζωής. Από την άλλη λειτουργεί «αριστοτελικά», καθώς το στοιχείο της «κάθαρσης» ενδυναμώνεται από μια παρουσία ουσιαστικα – και όχι τυπικά – εξωχρονική («ο από μηχανής»). Είναι η συμμετοχή του, εν τέλει, που μετατρέπει τη θεατρική σκηνή, σε ένα στοιχείο διαπραγμάτευσης ανάμεσα στο τότε και το τώρα. Και αυτό, συνειδητά ή υποσυνείδητα, το εισπράττει στο ακέραιο ο θεατής. Για το έργο μελετήσαμε σαν ομάδα σημαντικό αρχειακό υλικό…
…(ηθοποιοί)…
…Ζούμε μια περίοδο που, από διάφορες πλευρές, επιχειρείται το ξαναγράψιμο της ιστορίας, η απαράδεκτη και προκλητική εξίσωση του κομμουνισμού με το τέρας του φασισμού. Η ταύτιση του ναζισμού με τις δυνάμεις που τον συνέτριψαν…συκοφάντηση που είναι προάγγελος πολέμων και επίθεσης σε κάθε δικαίωμα και ελευθερία…
… Ειδικά στη χώρα μας, η γενιά αυτή σήκωσε στις πλάτες της, όχι μόνο τον αγώνα ενάντια στον φασισμό αλλά και στις επεμβάσεις των ξένων, που συνεχίστηκαν…
… Ειδικά στους πιο νέους ανθρώπους, η περίοδος αυτή, βγαλμένη θαρρείς από σενάρια ταινιών, παραμένει άγνωστη χώρα…Δεν περιμέναμε, όταν ξεκινούσαμε πριν τρεις μήνες…τον πλούτο σε εικόνες, γνώσεις και κυρίως συναισθήματα που θα αποκομίζαμε…
…Πάνω απο το 30% του ΔΣΕ ήταν γυναίκες. Σε καμιά άλλη περίπτωση λαϊκού πολέμου δεν υπήρξε τόσο μεγάλη συμμετοχή γυναικών. Ισοτιμία στη μάχη. Μια ακομα αγνωστη πτυχή…
Αν το παραπάνω σχόλιο μας φάνηκε λίγο δύσκολο στην κατανόηση (απλώς λόγω κάποιων προαπαιτούμενων τεχνικών όρων, όχι για το πιο καίριο μέρος του!) ή η επίσκεψη στο χώρο του θεάτρου μας φάνηκε κάπως δυσχερής τεχνικά, δεν πειράζει, ας δούμε πώς το κάνουνε σε μέρη της Ελλάδας που η πρόσβαση σε θέατρο θέλει οχι απλώς περίπατο αλλά καράβι (και άρα όχι απλώς εισιτήριο θεάτρου αλλά και καραβιού πηγαιν’έλα): Εδώ, στα σχόλια, ας μη βάλουμε επίθετο στον παππού του οποίου το ημερολόγιο της κατοχής θα διαβάσουμε , ας τον πούμε απλώς «κυρ Βαγγέλη» όπως όλοι, μικροί και μεγάλοι, στο χωριό του. Επίθετο και λίγα ακομη, στην αρχή και στο τέλος, θα βάλουμε στο αντίστοιχο pdf περί του ημερολογίου στο τέλος του σάιτ.
Το 1927 εγνώρισα τον εαυτό μου και πήγαινα σε διάφορες δουλειές.
Το 1934 πήγα στρατιώτης. Απολύθηκα το ’36 διότι μεσολάβησε η επανάσταση.
Ο στρατηγός Καμένος ήτανε δημοκρατικός. Ο Κονδύλης ήθελε να φέρει τον βασιλιά.
Δεν συμφωνούσαν και έτσι έγινε η επανάσταση. Κράτησε σαράντα μέρες, απολύθηκακαι ήρθα στο σπίτι μου.
Βγήκα στη δουλειά.
Με τη βοήθεια του πατέρα μου και με τις οικονομίες μου πήρα ένα καϊκι και βγήκα στη δουλειά.
Το ’37 αρραβώνιασα και το ’38 στεφανώθηκα.
Και το ’40 πήγα στην Αλβανία στον πόλεμο και γύρισα το ’41. Στις 17 το Μάϊο.
Απο δώ και πέρα αρχινάει η δράση μου. Μέχρι τον Οκτώβριο κουβαλούσα
πατριώτες. Τους πήγαινα στα Ψαρά και εκεί τους παραλάβαινε ο ταγματάρχης ο
οποίος λεγότανε Γεώργιος Καλαμπόκας.
Στις 13 Οκτωβρίου με συνέλαβαν και εμένα και τον ναύτη μου, ονομαζόμενος
Κώστας Μορφούλης από τη Σκόπελο ή Ακριτός.
Μας βασάνισαν πολύ. Αυτός που μας πρόδωσε λεγότανε … Κατόρθωσε ο δήμαρχος και ο γιατρός ο Μαργαρίτης, κατόρθωσαν να μας σώσουν και τον Νοέμβριο χτύπησα τον προδότη… και με πήρε ο Συνταγματάρχης απάνω στο Πήλιο. Εκεί βρήκα και τον συνταγματάρχη Πηλιορείτη.
Αποφασίστηκε να κατεβώ στο Βόλο και να ανταμώσω τον Λιμενάρχη Κουτούπη
Σταύρο. Τον συνάντησα και την επαύριο ανεβήκαμε απάνω στην Αρκούδα στο
Πήλιο. Εν τω μεταξύ πήρε όλη την αλληλογραφία. Οργανωθήκαμε με χαρτιά οτι
πάμε στη Χίο για πορτοκάλια και μανταρίνια. Τακτοποίησε τα χαρτιά, τα ναυτολόγιά μου. Ο Συνταγματάρχης Ερρίκος, άγγλος, και ο Λιμενάρχης Κουτούπης και ο ταγματάρχης Νικήτας και ένας επιλοχίας ονόματι Κώστας Κύπριος μου δώσανε το καϊκι του Μπεφάνη Καϊρη και έφυγα για τη Μέση Ανατολή. Ήτανε στις 2 Φλεβάρη.
Ξημερώσαμε στη Σκύρο στις τρείς Μπούκες. Πλήρωμα είχα δέκα. Απο δώ είχα το Μήτσο Παπαδημητρίου. Απο την Σκόπελο τον Θανάση, δεν θυμάμαι, νομίζω
Κούμας, ο οποίος στο 8ο ταξίδι σκοτώθηκε, 7 Πηλιορείτες. Φύγαμε το βράδυ απο τη Σκύρο.
Ο καιρός χιονιάς, έγινε μεγάλη φορτούνα, δεν είχαμε τα μέσα, ξημερωθήκαμε στο
κάβο Καράμπαμπα της Τουρκίας, πήγαμε σε μια καλή έξοδο, είχε μια αποθήκη
μεγάλη. Μόλις βάλαμε το καζάνι να βράσουμε κάστανα, ήμεθα κάτω στο αμπάρι
διότι έκανε κρύο, έξω είχε χιόνια, ακούσαμε φωνές, είπα στον Κύπριο, ήξερε τα
Τούρκικα, «βγές να δείς τι θέλουνε αυτοί». Ήτανε το τελωνείο, ζήτησε τα χαρτιά,
τάδωσα. Πήρε εμένα και το μηχανικό μου. Το σύνθημα ήταν αυτό «πάμε για
πορτοκάλια στη Χίο, εδώ μας έφερε ο καιρός». Το είπα όταν μας πήγανε απάνω στην αστυνομία. Ήτανε ένας ταγματάρχης διοικητής. Μόλις μπήκαμε μέσα στο γραφείο μας άρχισε με ένα καμουτσί να του πώ την αλήθεια. Όταν έφυγα μούπε ο Συνταγματάρχης αν με πιέσουν να πώ να ρωτήσουν το ελληνικό προξενείο και το αγγλικό. Ετότες διέταξε να μας πάνε να φάμε. Πήγαμε σε μια πλατεία . Σαϊπη
λεγότανε η πόλη. Μέχρι να φάμε ήρθε μια κούρσα φορτωμένη τρόφιμα, μαζί και τα χαρτιά μας. Ήτανε ένας έλληνας και ένας εγγλέζος και την επαύριο πήγαμε στο Γρυ λιμάνι. Εκεί ήτανε η βάση όπου θα φορτώναμε και μόλις πήγαμε φορτώσαμε. Το φορτίο μας ήτανε 100 μπάλες ρούχα και δύο κιβώτια λίρες. Αυτά τα κιβώτια γράφανε απ’έξω κίνδυνος θάνατος. Μέσα είχε λίρες χάρτινες, μιλάμε για εκατομμύρια και σε δύο ημέρες φύγαμε. Ο διοκητής της βάσης τον λέγανε Αμούρ. Ο συνταγματάρχης Ερρίκος μου έδωσε για συνοδό του φορτίου έναν με το ψευδώνυμο Καραφωτιάς.
Φύγαμε για την Ελλάδα. Στο δρόμο φάγαμε μεγάλη φορτούνα, υποφέραμε πολύ,
πήγαμε στις τρείς Μπούκες και το βράδυ φύγαμε. Το καϊκι δεν είχε δρόμο, πήγαινε μόνο με 5-6 μίλια. Αναγκάστηκα να περάσω απο τον Άγιο Γεώργιο Σκοπέλου. Ήτανε περίπου 2 μίλια να ζυγώσουμε τον Άγιο Γεώργιο, πέσανε δύο φωτοβολίδες κόκκινες , εμείς δύο πράσινες. Ήτανε καταδιώξεις γερμανικές. Αμέσως τους ξύπνησα, αμέσως πέσαμε έξω στη στεριά και το καϊκι το πήγα στον Αμάραντο μέσα σε μια αγκάλη,
ξεφορτώσαμε το φορτίο, το βγάλαμε έξω. Το καϊκι το πήρα και το πήγα μεσ’στον
Αγνώντα και το φουντάραμε και φύγαμε. Ήρθανε η καταδίωξις, τόχαμε κάνει
ερείπιο, το είδανε και φύγανε για το Βόλο. Το βράδυ φορτώσαμε και μόλις θάμπωσε έφυγα για το Πήλιο. Τον συνοδό τον είχα στείλει στην πλώρη, μόλις είχαμε περίπου φτάσει στον Άγιο Ιωάννη ήρθε πίσω όπου ήμουν εγώ, κυβερνούσα, μου είπε «μπορώ να σου πώ;» «Τι θέλεις;» «Αυτά τα κιβώτια έχουν μέσα λίρες» Αμέσως εγώ του λέγω
«Πού το ξέρεις εσύ;» Μου είπε «Το ξέρω πολύ καλά. Εάν θέλεις να ζήσεις καλά άκου τι θα σου πώ. Να τους καθαρίσουμε και να ρίξουμε τη βάρκα στη θάλασσα. Να πάρουμε τα κιβώτια, να ρίξουμε λίγη βενζίνη απάνω στην κουβέρτα γύρω απο τις μπάλες του δυναμίτη, θα εκραγούν και θα βουλιάξει το καϊκι» Του είπα «Πήγαινε μπροστά» Ακόμα ήμεθα ανοιχτά, έφυγε και πήγε μπροστά. Αμέσως είπα στον Κολοκοτρώνη «Βγες απάνω, ξύπνα τον Μετζέλο νάρθει απάνω» Αμέσως τους είπα
«Πηγαίντε μπροστά και δέστε τον Καραφωτιά στο άλμπουρο» Αμέσως μου είπε
«Φοβάμαι». Τότες πήγα μόνος, τράβηξα το πιστόλι μου και του είπα «μην
κουνηθείς», φώναξα τον Κολοκοτρώνη, ήρθε μπροστά, του είπα «δέστον στο
άλμπουρο, πόδια, χέρια και μέση» εγώ κρατούσα το πιστόλι απάνω του, έστειλα πίσω τον Κολοκοτρώνη. Αμέσως τον ρώτησα η ένατη σφαίρα για ποιόν ήταν, μου είπε «για σένα. Εάν προλάβαινες εσύ να με σκοτώσεις, καλώς» Τον παρέδωσα στον συνταγματάρχη δεμένον, όταν του είπα τι έγινε τον εξαφάνισαν. Απο τότες δεν μούδιναν συνοδό. Τώρα θα σας γράψω πώς πήγα και πήρα το καϊκι του Σκαμάγκα στο Βόλο.
Το ’42 στις 25 Δεκεμβρίου, με κάλεσε το Σύνταγμα και μου πρότεινε να κατέβω στο Βόλο να ανταμώσω τον Σκαμάγκα Νικόλαο ο οποίος ήταν ιδιοκτήτης του σκάφους.
Είχα μαζί μου 5 άτομα. Απο νωρίς, πήρα ένα άδειο βαρέλι πετρελαίου, το πήγα στο εργοστάσιο, άνοιξα μια τρύπα για να περάσει μέσα η εξάτμιση και γύρω άνοιξα πολλές μικρές τρύπες για να μην ακούγεται η μηχανή. Ήτανε καινούργιο, μόλις είχε πέσει στη θάλασσα, θα τόπαιρναν οι Γερμανοί, γι’αυτό μας ειδοποίησαν και πήγαμε να το πάρουμε, και το πήραμε και φύγαμε για κάτω. Μαζί είχαμε και τα πιστόλια μας και 6 χειροβομβίδες. Ξημερωθήκαμε στα Γιούρα. Μόλις πήγαμε, στο λιμάνι όπου πηγαίναμε εμείς, ήτανε παράμερο, ήτανε εξι η ώρα. Εκεί ήτανε ένας ψαράς. Μας είπε οτι αποκάτω στο λιμάνι είναι ένα καϊκι και έχει μέσα δύο γερμανούς, με τον καπετάνιο τρείς. Πήραμε το ψαράδικο και οι άλλοι απ’έξω, πήγαμε μεσα στο λιμάνι και μας φώναξε ο καπετάνιος αν έχουμε ψάρια, του είπα «έχουμε», «ελάτε να μας δώσετε», πήγαμε. Δίπλα οι γερμανοί έπιναν καφέ, δεν δώσανε σημασία καθόλου.
Πήγαμε απάνω και οι δύο αμέσως προτείναμε τα πιστόλια μας, σήκωσαν τα χέρια ψηλά, τους δέσαμε στο άλμπουρο, μετά ειδοποιήσαμε και ήρθε το δικό μου, πήραμε μέσα τους γερμανούς, δέσαμε πίσω το καϊκι και φύγαμε για κάτω. Ξημερωθήκαμε στα Ψαρά, εκεί ήτανε ο ταγματάρχης ο Καλαμπόκας οπού συνεργαζόμουνα μαζί του.
Την επαύριο πήγα στην Αγρελιά, εκεί ήτανε η βάση μου. Κάθισα εκεί αρκετές
ημέρες. Με κάλεσε ο διοικητής και μου είπε να ετοιμαστώ να κατέβω στην Κύπρο.
Πήρα μαζί μου τους γερμανούς και το καϊκι οπού πιάσαμε. Ο Καπετάνιος λεγότανε Δημήτριος Παξινός. Στην Κύπρο έφτασα στις 15 δευτέρου. Κάθισα περίπου 2 μήνες, έφυγα στις 10 Απριλίου στη βάση μου , εκεί έκανα 5 ταξίδια. Μέχρι αρχάς Δεκεμβρίου ήμουνα στη βάση μου. Πήγα μετά ξανά στην Κύπρο, ένα μήνα κάθισα, φόρτωσα και έφυγα για τη βάση μου. Όταν έφτασα βρήκα εκεί δύο σκάφη και τα φόρτωσα και φύγανε για πάνω. Τα καϊκια γύρισαν στας 20 Φλεβάρη. Ο καπετάνιος ο
ένας ήτανε ο Μιλτιάδης Καϊρης Αθανασίου. Ο άλλος ήτανε ο Δημήτριος Μεταξάς.
Ήτανε απο τη Συκή. Είναι απέναντι απο τη Σκιάθο αυτο το χωριουδάκι. Εγώ είχα
φύγει για την Κύπρο , γύρισα φορτωμένος στις 16 Μαρτίου, πάλι φόρτωσα τα καϊκια
και έφυγαν για απάνω στο Πήλιο. Εγώ έφυγα για την Κύπρο. Πάλι φόρτωσα και ήρθα
στη βάση μου. Έφτασα στις 28 το Μάρτη. Τα καϊκια τ’άφησα εκεί στη βάση.
Φορτώσανε και φύγανε για το Πήλιο. Στις 6 Απριλίου έγινε συμβούλιο και πήραμε
απόφαση να χτυπήσουμε το φυλάκιο των Γερμανών. Ήτανε στο νησί των Ψαρών.
Είπα να πάω εγώ και ο ταγματάρχης έστειλε απο ένα κομάντο και δύο εγγλέζους.
Κάμανε την επιχείρηση και απέτυχε . Έναν τραυματία και έναν σκοτωμένον. Το
ευτύχημα είχα πεί στους καπετάνιους να αλλάξουν πορεία, να κατέβουν Σοφράνο
απ’τη Μυτιλήνη βόρεια απο την Λήμνο να πιάσουν τα Τουρκικά παράλια. Έτσι δεν υπήρχε φόβος. Βάζαμε σημαία Τουρκική στο άλμπουρο και δεν υπήρχε φόβος.
Ήρθανε στη βάση και τους είπα τα νέα. Τα καϊκια ήρθαν στας 15 Απριλίου,
καθήσανε μέχρι τα τέλη του μηνός Απρίλη, εγώ συνεργαζόμουν με τον ταγματάρχη Γιώργο Καλαμπόκα. Ήρθε στην Αγρελιά και μας είπε τα νέα. Οι Γερμανοί ήταν ήρεμοι, πάλι κάμαμε συμβούλιο και ο ταγματάρχης έβαλε εμένα να κανονίσω την επιχείρηση. Πρώτα έστειλα τα καϊκια απάνω και τους είπα πάλι απο πού θα’ρθουν.
Φύγανε στας 15 Μαϊου. Στας 20 Μαϊου έγινε η επιχείρηση. Πήρα το καϊκι το Σαν
Τζών ονομαζότανε. Ήτανε βαριά εξοπλισμένο. Ο ταγματάρχης Καλαμπόκας πήρε
δικόν μου τον Μήτσο Παπαδημητρίου, τον Θανάση Γιακίμη απο την Σκόπελο, και
δύο Κύπριους, πήγαμε την νύχτα στα Ψαρά. Ο Καλαμπόκας είχε έναν Ψαριανό μαζί του με μια βάρκα. Όλη τη νύχτα σκεφτόμουν πώς θα μπορέσω να κάνω την
επιχείρηση.
…….Ακολουθούν σελίδες που θυμίζουν πλέον όσα οι νεότεροι ξέρουμε μόνο από έργα σινεμά. Θα αναφέρουμε μόνο όσες σελίδες τα έργα δεν μας τις δίδαξαν…….
Είχαμε απάνω στο νησί τρείς μέρες. Γυρίζαμε μέσα στα δάση χωρίς νερό και χωρίς ψωμί. Μετά απο δέκα μέρες έβρεξε τη νύχτα και γλείφαμε τα φύλλα απο τα δέντρα απο τη δίψα. Είχαμε φθάσει στον κάτω κάβο του νησιού, απέναντι ήτανε η Σκόπελος, ήτανε βράδυ, η καταδίωξις η μία πήγαινε απάνω και η άλλη κάτω. Άλλη ελπίδα δεν είχαμε , μόνο να πέσομε στη θάλασσα και να περνούσαμε στη Σκόπελο, στο ενδιάμεσο ήτανε ο Άγιος Γεώργιος, αν πιάναμε απάνω στον Άγιο Γεώργιο θα ξεκουραζόμασταν και την επαύριο να περνούσαμε στη Σκόπελο αν δεν είχε ρεύματα.
Αποφασίσαμε να πέσομε. Ετότες είπα στο μηχανικό μου, γιατί τον ψυχολόγησα πως δεν είχε κουράγιο, του είπα «Συναγωνιστή εσένα δεν σε ξέρει κανένας για αντάρτη, αν σε πιάσουνε θα πείς πως νόμιζες πως ήμουνα ψαράς και δεν ήξερες πως ήμουν καπετάνιος των ανταρτών και σου είπαν στο Βόλο πως ένας ψαράς είχε η μηχανή του πρόβλημα και ήθελε μηχανικό. Συμφωνήσαμε για 10 ημέρες και θα μ’έφερνε στο Βόλο. Και βλέπω πως ήρθε η καταδίωξις και του λέω «τι συμβαίνει» και τότε μου είπε πως είναι αντάρτης» Του είπα «αυτά να πείς αν σε πιάσουν εσένα, εμένα αν με πιάσουν δεν έχω ζωή» Είχα πάρει το πιστόλι μου απο το καϊκι και το είχα απάνω μου με 100 φυσίγγια στην εξάρτησή μου. Επέσαμε στη θάλασσα, τόδωσα ανοιχτά, τον έχασα. Είχε τόσο ρεύμα οπού δεν μπορούσες και τόδωσα πρίμα με το ρεύμα, πονάτσα να γράψεις. Κολυμπούσα αρκετή ώρα και για μια στιγμή βλέπω και το ρεύμα με χτυπούσε στα μούτρα, κοίταξα το άστρο της τραμουντάνας. Εκεί που το είχα πίσω μου το είχα δίπλα μου. Τότε εκατάλαβα πως πατάρισε το ρεύμα και τότε τόδωσα πρίμα. Πώς βρέθηκα μέσα σε μιά τρύπα δεν μπόρεσα να το καταλάβω και μέχρι
σήμερα ακόμα οπού το σκέφτομαι. Πώς πέρασα σαν να με έβαλε άνθρωπος εκεί
μέσα. Έκανα παρέα με τρείς φώκιες. Όταν ξύπνησα και είδα το σκότος αμέσως είπα πως είμαι μέσα σε μπουντρούμι, τράβηξα τα μαλλιά μου και κοίταξα προς τα πάνω και είδα κατασταλάχτες να κρέμονται προς τα κάτω. Κρύωνα πολύ, συνήλθα λίγο, βλέπω ο μισός έξω και ο μισός μέσα στη θάλασσα, και αφού κατάλαβα πως είμαι μέσα σε σπηλιά κοίταξα δίπλα μου, είδα τρία μαύρα σώματα τεράστια και μόλις σηκώθηκα απάνω αμέσως σηκωθήκανε και πέσανε στη θάλασσα. Ετότες εκατάλαβα πως ήτανε φώκιες. Δεν υπάρχει παιδιά καλύτερο πράγμα , να κοιμάσαι αγκαλιά με τρείς φώκιες. Απο τότες σταμάτησα να κυνηγώ τις φώκιες. Ενόμιζα πως με πήγαν εκεί μέσα οι φώκιες. Βγήκα και εγώ έξω, είχε βασιλέψει ο ήλιος, και κάθισα έξω, ήμουν βρεγμένος, έβγαλα τα φυσικλίκια μου και τα καθάρισα. Και το πιστόλι οπού είχα απάνω μου. Τα ρούχα μου είχαν μισοστεγνώσει. Βγήκα στο δρόμο για τον Αγνώντα. (Εκεί είχα κρύψει μια φορεσιά ρούχα του διοικητή μου του Κουτούπη, ήτανε πλωτάρχης, λιμενάρχης του Βόλου, είχα κατέβει στον Βόλο και μαζί μου είχα το Μήτσο τον Παπαδημητρίου με το ψευδώνυμο Κολοκοτρώνης, το 1942, με όλη τη γραφική μου ύλη, το μήνα Φλεβάρη, και του είχα πάει του Κουτούπη στην διοίκηση,
συνταγματάρχης ήτανε ο Πέτρος Πηλιορείτης, ταγματάρχης ήτανε ο Νικήτας). Και
τώρα στην πορεία μου, φτάνοντας στον Αγνώντα, πήγα στο σπίτι και χτύπησα την πόρτα και βγήκε στο παράθυρο η μάνα του Παύλου Παλαιολόγου και μου είπε «Φύγε γρήγορα, τώρα ήτανε εδώ ο …./και ρωτούσε για σένα» Αυτός ήτανε γκεσταπίτης, ήτανε ο…., τον άλλον τον λέγανε…., ήτανε πολλοί, ήτανε και ο…., ήτανε ο….., ο ….και
άλλοι πολλοί. Εγώ δεν μπορούσα να μιλήσω καθαρά, είχε κλείσει ο λαιμός μου,
ετότες άκουσε ο Σπύρος ο Πούλιος, έτσι τον ήξερα,με πήρε απο το χέρι και με πήγε μέσα στο σπίτι του, έστειλε τη γυναίκα του και άρμεξε γάλα και μόδωσε να πιώ, άλλο πήγαινε κάτω και άλλο έτρεχε απ’έξω απο το στόμα μου. Ετότες του ζήτησα μολύβι και χαρτί. Πρώτον τούγραψα να με πάρει με τη βάρκα και να με πάει στο Τροχίλι.
Δεύτερον να πάει στη θειά του και να ζητήσει τα ρούχα του, κοστούμι και σώβρακο δικό του και μια φανέλα και να προσέξει να μη τον πάρουν είδηση, και να πάει στη Σκόπελο να φέρει το γιατρό τον Μαργαρίτη και να του πεί πως έχει κλείσει ο λαιμός μου όπως και έγινε , πήγε, και το απόγευμα ήρθε ο γιατρός και μου’καμε δύο ενέσεις και μούδωσε ένα υγρό και ήπια. Είχα όμως λίγο συνέλθει και τότες έμαθα απο το γιατρό πως πιάσανε τον μηχανικό μου, πήδησε απο έναν βράχο και έσπασε δύο παϊδια και την επαύριον θα τον στέλναν στο Βόλο, πιο πέρα θα σας γράψω πώς
γλίτωσε, και τώρα πάλι στα δικά μου. Εγώ την ίδια βραδυά πέρασα στη Γλώσσα στο χωριό μου όπου συνδέθηκα με την υπηρεσία μου, κάθισα στη Γλώσσα δύο ημέρες και πέρασα στη Σκιάθο. Εκεί συνδέθηκα με τον ασύρματο τον οποίον είχε ένας ταγματάρχης εγγλέζος ονόματι Μάϊκ, άλλος ένας δικός μας και δέκα αντάρτες οπού φρουρούσαν τον ασύρματο. Κάθισα εκεί μια βραδυά και την επαύριο κατέβηκα στη Σκιάθο. Εκεί ήτανε η διοίκηση πολιτοφυλακής, Γερμανοί δεν υπήρχαν στην Σκιάθο.
Στη Σκιάθο πήγα στη διοίκηση. Μόλις μπήκα μέσα, αμέσως ο διοικητής μου είπε
πως με περιμένει μια έκπληξη και με πήγε μέσα σ’ένα δωμάτιο και τι να δώ. Γύρω στους 7 ανθρώπους . Ο ταγματάρχης τους συνέλαβε οπού με κυνήγησαν. Αυτοί με είχαν για πνιγμένον, μόλις με είδαν τάχασαν. Ετότες ο ….μου είπε «Μπράβο καπετάνιε αφού γλίτωσες σ’αυτό το μαύρο πέλαγος» Ετότες εγώ, μου είχε ο συνταγματάρχης ένα μπουκάλι κονιάκ, αμέσως φώναξα και μου φέραν δύο ποτήρια και τους κέρασα κονιάκ. Ετότες ο ….μου είπε «δεν μας σκοτώνεις παρά μας κερνάς;»
Ετότες έστειλα και μου φέραν έναν ψαρά και τους έβαλα μέσα για να τους πάω
απέναντι στο Πήλιο…….
Και τώρα θα γράψω για τη γυναίκα μου.
Η γυναίκα μου ξεκίνησε μαζί με μένα στην ίδια υπηρεσία ΠΚ3 , γραφείον
πληροφοριών κατασκοπείας, επώνυμο Χιώτη, ψευδώνυμο Μπουμπουλίνα. Εδούλεψε πολύ σκληρά μαζί μου, είχε πιστέψει πολύ στον αγώνα, οτι είχε τα πούλησε όλα για να ζήσουν δύο παιδιά και δύο γέροι, η μάννα μου κι ο πατέρας μου. Όταν κυνήγησαν εμένα ετότες την πήραν τη γυναίκα μου, τα παιδιά, τον πατέρα μου και την μητέρα μου και τους πήγανε στο ψηλότερο βουνό στη Σκιάθο στον προφήτη Ηλία, είχε ο αδελφός μου ένα καλύβι και τους είχαν εκεί. 500 μέτρα πιο πέρα ήταν ο ασύρματος, δύο εγγλέζοι και δέκα έλληνες αντάρτες φυλούσαν τον ασύρματο. Μαζί έμενε και ο αδελφός μου, αυτό έγινε το σαραντατρία(43). Εργάστηκαν μέχρι που έφυγαν οι Γερμανοί, κατάλαβαν τοΒόλο οι αντάρτες. Μετά ήρθε στη Γλώσσα και κάθισε στο Λουτράκι ο ΕΛΑΣ στο σπίτι της δασκάλας Ευθυμίας. Παρέδωσε στας δεκαεφτά Φλεβάρη. Εγώ κατέβηκα στας 20 Μαρτίου. Στας δεκαπέντε Απρίλη με συνέλαβαν οι μπουραντάδες και μ’έκλεισαν στη φυλακή στο Βόλο. Στις φυλακές Ρήγα Φεραίου.
Ετότες βρήκαν την ευκαιρία και πήραν τη γυναίκα μου απο την αγκαλιά του πατέρα μου και της μάνας μου. Στας 13 Οκτωβρίου την κατέβασαν στη θάλασσα. Εκεί της έδεσαν τα πόδια και την τραβούσαν πίσω στο καϊκι. Την είχαν κάνει τρείς βόλτες μέσα στο λιμάνι. Κάποιος πήγε στον καπετάνιο και του είπε πως αυτή η γυναίκα είναι του καπετάνιου Κανάρη οπού δούλευε κάτω στη Μέση Ανατολή, ο Γιώργος ο Χούλης, ήμασταν αδελφικοί φίλοι, ετότες γύρισε γιαλό και έβγαλε κρυφά το μαχαίρι απο τη μέση του και κόβει το σχοινί, αμέσως φώναξε «παιδιά η γυναίκα πνίγηκε και πάτωσε και κόπηκε το σχοινί», ετότες του είπανε φύγε κι έφυγε για τη Σκιάθο. Ο τελώνης , καλό παλληκάρι και φίλος μου και λεγότανε Χρήστος Πολίτης και ένας ακόμα φίλος, ο Γιώργος Πιστικός, μια φίλη της Δήμητρα με τον άντρα της, ο Βασίλης Ορφανός και η γυναίκα του, της πλύναν τις πληγές οπού είχε στο κεφάλι, της λύσαν τα πόδια και κάμαν ένα φορείο και την πήγαν στο φαρμακείο στο χωριό, η ώρα ήταν 4 το πρωϊ, στο κεφάλι της βάλαν δεκαοχτώ (18) ραφές, είχε μήνες πόνους, πώς να την πήγαινα στους γιατρούς όταν ήρθα στο σπίτι μου το ’50 στις 15 Μαρτίου; Λεφτά δεν είχαμε να την πήγαινα στους γιατρούς. Την πήγα το ’54 οπού είχα τα μέσα. Ήταν αργά πια. Η γυναίκα μου μέχρι το ενενήντα πήγαινε με το ζόρι στην τουαλέτα, δεν
μπορούσε να πάρει τα πόδια της, μέχρι το ’60 κάπως βολεβότανε, είχε παραλύσει απο τη μέση και κάτω μέχρι οπού πέθανε το ’98, ενενηνταοχτώ, ’98….. Στας 26 Μαϊου του ’43 με πήρε απο βραδύς στο γραφείο του ο ναύαρχος με τον Αλεξάντερ τον στρατηγό και μου είπανε να εφοδιαστώ με καύσιμα για 200 μίλια και τρόφιμα γιατι θα πάμε στο Αλαμεϊν. Την επαύριο το πρωϊ, στας 27 Μαϊου, αναχωρήσαμε για το Αλαμεϊν. Στας 2 Ιουνίου φτάσαμε διότι ταξιδεύαμε μόνο μέρα , νύχτα όχι. Εκεί όπου πήγαμε ήταν το καράβι η Αμφιτρήτη, αντιτορπιλικό ανοιχτού πελάγους, ελληνικό, με 840 άτομα πλήρωμα. Βγήκα απάνω, ανέβασα και τους δύο στρατηγούς, ναύαρχο και στρατηγό και τον ιδιαίτερο του ναυάρχου, Αρχιμήδης απ’την Ικαριά, καθηγητής θεολογίας. Απάνω στο καράβι δεν υπήρχε άνθρωπος, ένας μόνο ναύτης φυλούσε το καράβι. Οι δύο ανώτεροι αξιωματικοί φύγανε, ο ναύαρχος με το στρατηγό. Πιο πίσω έμεινε ο ιδιαίτερος ο Αρχιμήδης. Παρουσιάστηκε ο
ναύτης και τον ρώτησα «Πού είναι το πλήρωμα;» και εις απάντηση μου είπε «Ποιοί; Οι Βουλγάροι;» Εκεί τον χτύπησα άγρια, με πήρε ο ιδιαίτερος με τη βία, τον άφησα για να ακολουθήσουμε το στρατηγό με το ναύαρχο. Εκείνη τη στιγμή άκουσα μια οχλαγωγία μεγάλη, πιο πάνω δέκα μέτρα απ’το καράβι. Έτρεξα αμέσως διότι πονηρεύτηκα για το πλήρωμα. Τους είχανε κλείσει μέσα σ’ένα στρατόπεδο με συρματόπλεγμα, είχανε δύο βρύσες ανοιχτές και τρέχανε, σε κάθε βρύση φυλούσε απο ένας Ινδιάνος με αυτόματο. Εκείνη την ώρα ήρθε ένας ανώτερος αξιωματικός πλοίαρχος, μου έρριξε το πηλίκιό του και το γέμισα νερό. Είχανε δύο μέρες χωρίς
νερό, εκείνη θα ήταν η τρίτη μέρα, μέσα στη ζέστη αυτή. Την ώρα που γέμιζα το
πηλίκιο νερό ήρθε ο Ινδιάνος να με σταματήσει. Χτύπησα τον Ινδιάνο έπεσε απο
κάτω απο το ύψωμα, ήρθε κι ο δεύτερος, τα ίδια έπαθε κι αυτός, και γέμισα τρία
πηλίκια νερό. Δεν μπορούσα άλλο πια να δώσω, ήρθε ο ιδιαίτερος και με πήρε με τη βία, μου είπε θα με σκοτώσουν αν με πάρουν είδηση. Πήγαμε εις το κτίριο όπου είχανε πάει ο ναύαρχος με τον στρατηγό. Εκεί μέσα στο κτίριο αυτό ήτανε η ελληνική κυβέρνηση, ήτανε ο Τσουδερός, ο Καφαντάρης, ο Γεώργιος Παπανδρέου, κι ο αείμνηστος Σοφούλης. Εκείνη την στιγμή μιλούσε ο Καφαντάρης και είπε «πρέπει όσοι είναι μέσα στας φυλακάς να εκτελεστούνε όλοι διότι δεν θα μπορούμε να κυβερνήσουμε αν τους αφήσουμε ελεύθερους αυτούς. Είναι όλοι εγκληματίαι»
Ετότες πήγα να σηκωθώ και να φύγω και με σταμάτησε ο ναύαρχος. Τελείωσε ο
Καφαντάρης και ανέλαβε ο Σοφούλης. Εκείνη την στιγμή ο Σοφούλης του είπε το
εξής «Μα τρελλαθήκατε κύριε Καφαντάρη; Ξέρετε ποιοί θάναι μέσα στας φυλακάς; Όλοι οι ανώτεροι αξιωματικοί, καθηγηταί, όλοι οι αγνοί πατριώτες. Εδώ έχουμε τον καπετάνιο ο οποίος θα μας πεί ποιοί εκτελούσανε μέσα στις πόλεις τους πατριώτες».
Τους κάλεσε όλους, πήγανε κοντά στο τραπέζι, και τους λέει «Οι συνεργοί, οι ηθικοί αυτουργοί, θα αφήνονται ελεύθεροι, οι φυσικοί αυτουργοί οι οποίοι εκτελούσανε ανθρώπους θα κρατούνται εις τας φυλακάς. Εάν έχουν ντοκουμέντα οτι αυτοί οι οποίοι εκτέλεσαν ήταν συνεργάτες των Γερμανών ή των Ιταλών θα αφήνονται ελεύθεροι». Ρωτάει τον Γεώργιο Παπανδρέου «Συμφωνείς αρχηγέ;» «Συμφωνώ» λέει
«Υπογράψτε όλοι» Υπογράψανε όλοι. Εφτά ήτανε. Δεν τους θυμάμαι τους άλλους τρείς πώς τους λέγανε. Με ρωτάει ο Σοφούλης «ποιοί εκτελούσανε μέσ’στις πόλεις τους πατριώτες, ποιοί κρεμούσανε με καλώδια και με σχοινιά απ’τις κολώνες αυτούς που συλλαμβάνανε;». Με ρώτησαν και τους μίλησα με νεύρα οτι αυτοί οπου κρεμούσανε τους άλλους ήτανε ταγματασφαλίτες, συνεργάτες των Γερμανών και των Ιταλών. Αυτοί κρεμούσανε πατριώτες , όχι οι πατριώτες αυτούς. Εκείνη τη στιγμή χειροκροτήσανε και τους παρεκάλεσα να μου επιτρέψουν πέντε λεπτά να μιλήσω.
Η πρώτη μου συζήτηση ήτανε οπού τους είπα «Αυτό το πλήρωμα οπού το έχετε
πάνω, τους 840 ανθρώπους μεσ’στο συρματόπλεγμα, αύριο θα τους χρειαστήτε να πολεμήσετε και τα όπλα τους θα γυρίσουν εναντίον σας» Εκείνη τη στιγμή καλέσανε τους γιατρούς και έδωσαν διαταγή να τους αφήσουν ελεύθερους να πάνε στο καράβι και να τους προστατέψουν οι γιατροί, μην πέσουν απο τη δίψα στο νερό αμέσως και πάθουν τίποτα.
Η κυβέρνηση η Ελληνική με το σκάφος εκείνο που ήτανε κάτω στο Αλαμεϊν
ετοιμαζότανε να πάει για την Ελλάδα, διότι οι Γερμανοί φεύγανε ατάκτως. Την
επαύριο με κάλεσε απάνω το ναυαρχείο, μου έδωσε εντολή να φορτώσω το σκάφος μόνο τ’αμπάρι, όχι την κουβέρτα. Μου λέει «Και θα πάρεις και δυό
συνταγματαρχαίους» Πράγματι το πρωϊ μου φέρανε πράγμα, ξηρές τροφές, πατάτες, κρέατα, κρεμμύδια, κρόκο σκόνη αυγό, όλα αποστειρωμένα, σε τενεκέδες και καμμιά 15-αριά τσουβάλια ρύζι , μανέστρες, τέτια και καμμιά 10-αριά τσουβάλια ζάχαρη και καμμιά 20-αριά τσουβάλια αλεύρι. Μια μπάλα ρούχα φορέματα για το πλήρωμα, τις γυναίκες, μητέρες τους και τα παιδιά τους, και μια μπάλα κοστούμια κοστούμια να τα μοιράσω στο πλήρωμα. ΄Ημουνα έτοιμος να φύγω αλλά με καθυστέρησαν κι έφυγα μετά 20 μέρες. Γιατί με καθυστερούσανε δεν ξέρω. Ήρθε ο ιδιαίτερος ένα πρωϊ και με φώναξε να πάμε να πιούμε καφέ. Εκεί μου είπε το πιο ευχάριστο νέο, οτι οι Γερμανοί εκκενώσανε τα νησιά όλα κι ετοιμάζονταν να φύγουνε κι απ’όλη την Ελλάδα,, απ’όλες τις πόλεις. Έφυγα, ζήτησα να μου δώσουν τα σήματα, μου λέει το εξής ο ναύαρχος: «Σύντροφε πλοίαρχε, θέλεις να μείνεις μαζί μας εδώ κάτω στην Κύπρο;» Του λέω «Μα εγώ τώρα φόρτωσα. Πρέπει να πάω στο σπίτι μου, έχω οικογένεια, παιδιά, μητέρα, πατέρα, τη γυναίκα μου. Δεν ξέρω τι γίνονται» «Εντάξει , μου λέει , φύγε, δεν χρειάζονται σήματα, τα νησιά είναι όλα ελεύθερα, θα πάς ελεύθερα στο Βόλο» Πράγματι λοιπόν, έφυγα, στας 5 Δεκεμβρίου έφτασα στη Χίο.
Κάθισα στη Χίο δυο μέρες, έδεσα στο λιμάνι και μετά ήρθε μέσα το υποβρύχιο ο
«Ιατρίδης». Λιμενάρχης ετότες ήτανε ένας Ευελπίδης, αντάρτης συνταγματάρχης. Κάθισα εκεί τρείς ημέρες, μου δώσανε πολλά πράγματα, πυρομαχικά κλπ. απο κεί για να τα πάω στους αντάρτες. Και μούδωσαν κι έναν ανθυπομοίραρχο της χωροφυλακής για να τον παραδώσω στο εκτελεστικό απόσπασμα. Τον φέρανε μεσ’στο σκάφος, τον έβαλα μέσα στην καμπίνα και είχα δυό εκεί και τον φρουρούσανε. Εγώ απο περιέργεια πήγα έξω και ρώτησα τον λιμενάρχη «τι έχει κάνει αυτός ο άνθρωπος και μου τον φέρνετε να τον παραδώσω στο εκτελεστικό απόσπασμα;» Μου λέει το εξής
«Καπετάνιε πρόσεξε, το παιδί αυτό είναι αθώο. Ο πατέρας του ήτανε διοικητής
χωροφυλακής εδώ στη Χίο. Ο υπομοίραρχος ο οποίος συνεργαζότανε μαζί του ήτανε νέος, γύρω 35 χρονών. Αυτός ο υπομοίραρχος αγαπούσε την αδελφή αυτουνού του παιδιού και ο πατέρας του ο διοικητής δεν τον ήθελε να τον κάνει γαμπρό. Έβαλε δύο αντάρτες και εκτελέσανε τον διοικητή κι επειδή τώρα ο γιός του δεν τον θέλει για γαμπρό, τούκανε δικογραφία οτι ήτανε προδότης και τον συνέλαβαν και στον φέρανε σήμερα εσένα να τον πάς απάνω να τον εκτελέσουνε» Έφυγα το βράδυ για την Ελλάδα, πίναμε καφέ μεσ’στην καμπίνα, στο όνομα τον λέγανε Αρίστο, δεν μπορώ να θυμηθώ το επώνυμό του, απο περιέργεια τώρα εγώ τον ρώτησα «Δεν μου λέτε σας παρακαλώ απο πού είστε; Απο δω ή ξένος απο αλλού;» κι έβαλε τα κλάμματα, δυό μέτρα παλληκάρι. Μου λέει «Απο δω είμαι, Χιώτης, η ιστορία μου είναι μεγάλη, θα στην πώ στο ταξίδι» Του λέω «Έχεις μάνα; Έχεις πατέρα;» Εγώ τώρα ήξερα, μου λέει «δεν έχω πατέρα, τον εκτέλεσε ο ίδιος ο ιδιαίτερός του, ο υπομοίραρχος» «Το
σπίτι σου πού είναι;» «Το σπίτι μου είναι στα Μιστά τώρα που θα περάσουμε. Είναι παραθαλάσσιο, στην παραλία. Εάν θέλεις, σε παρακαλώ πολύ, να περάσουμε απο κεί να δώ τη μητέρα μου και τις δυό αδελφές μου να τους αφήσω μια εντολή»
Φουντάρισα στο λιμάνι, πήγαμε. Το σπίτι του ήταν δίπλα στο λιμάνι. Το βράδυ
φύγαμε απ’το σπίτι του, κατευθυνθήκαμε στην πορεία μας για να πάμε στο Βόλο, οι Γερμανοί είχαν φύγει. Φτάσαμε στο Βόλο κατά τις 10 Δεκεμβρίου. Τον πήρα, τον έντυσα πολιτικά, δεν ήθελα να δώσω στόχο στους δικούς μου, και πήγα και τον παρέδωσα στο διοικητή της αστυνομίας του Βόλου, τον Κανταράκια. Τον άφησα, του έδωσα τη στολή του, μου έδωσε τα πολιτικά που τούχα δώσει. Αφού τον παρέδωσα, με συγχάρηκε ο διοικητής και κράτησε και το ψευδώνυμο και το επώνυμό μου.
Εξακολούθησα τη δουλειά μου κι απο τότε δεν ξαναπήγα στην Τουρκία……
Στας 5 Απριλίου, ένα βράδυ η ώρα 12, ήρθανε οι μπουραντάδες, ένας
ανθυπολοχαγός, ένας ενωμοτάρχης της χωροφυλακής ονομαζόμενος Αρβανιτάκος και με πιάσανε. Εκεί γνωριστήκανε ο πατέρας μου με τον Αρβανιτάκο. Ήτανε Μανιάτης. Τα χωριά τους ήτανε μισή ώρα το ένα απο το άλλο, ο πατέρας μου απ’την Κύτα αυτός απ’τους Σκαλουνούς. Υποσχέθηκε στον πατέρα μου οτι μη φοβάσαι τίποτα, το παιδί σου δεν θα πάθει τίποτα στα χέρια μου, θα τον πάω στον εισαγγελέα κι απο κεί στις φυλακές. Με πήγε στο Βόλο στας 22 του Φλεβάρη με πήγε στον εισαγγελέα. Λεγότανε Κατιβένης κι ο πρωτοδίκης λεγότανε Μανωλόπουλος. Έδωσα ανάκριση και διέταξε ο Μανωλόπουλος με τον Κατιβένη να με πάνε στις φυλακές Ρήγα Φεραίου. Με πήγανε εκεί, κλείστηκα στη φυλακή και στις 5 Ιουνίου το ’45 πέρασα το πρώτο μου στρατοδικείο. Με δίκασε ο στρατοδίκης Λαγάνης. Αθωώθηκα
παμψηφεί. Με πήγανε πίσω στις φυλακές. Το 1945, στας 21 Σεπτεμβρίου, πέρασα κακουργοδικείο οτι είχα στην κατοχή μου όπλα, κανόνια κλπ στο οποίο αθωώθηκα με 11 ψήφους. Με πήραν απο κεί με πήγανε στα Τρίκαλα στην ασφάλεια. Είχα μια βαλίτσα μαζί μου, ήρθε ένας δεσμοφύλακας τ’όνομά του τον λέγανε Βαρούφ.
Μ’έβαλε στο κρατητήριο. Μόλις μπήκα μέσα είδα έναν σκοτωμένο, έβγαινε αίμα
απ’τ’αυτιά, κι άλλου ένα έβγαινε απ’το στόμα κι απ’τη μύτη. Είπα οτι και μένα με
περιμένει η ίδια τύχη. Διατάχτηκε ο δεσμοφύλακας να με πάρει και να με πάει απάνω, στο διοικητή. Με πήρε, μούβαλε χειροπέδες, και με πήγε στο γραφείο του διοικητού. Μόλις μπήκα μεσ’στο γραφείο με κοίταξε ο διοικητής με ρώτησε πώς λέγομαι, του είπα οτι λέγομαι Γιαννόπουλος Ευάγγελος του Βασιλείου. Μου λέει «ψευδώνυμο δεν είχες;» Του λέω «Είχα» «Πώς λεγόσουν;» «Κανάρης Ευστάθιος». Με κοίταξε καλά στα μάτια και γέλασε. Αμέσως είπε στο δεσμοφύλακα «Βγαλ’τις χειροπέδες γρήγορα και φύγε» μούβγαλε τις χειροπέδες κι αυτός έφυγε. Έβγαλε τσιγάρο, μου πρόσφερε, μίλησε στο τηλέφωνο και μας φέραν απάνω δυό καφέδες. Ο ένας ο χωροφύλακας του είπε «Θέλετε κύριε διοικητά τίποτε άλλο;» Του λέει «Ναι. Το δωμάτο που μένετε εσείς οι σκοποί το βράδυ, θ’αλλάξετε κουβέρτες και θα κοιμηθεί μέσα ο κρατούμενος. Προσέξτε καλά, δεν θα λυθεί μύτη απ’αυτόνε τον άνθρωπο» Λέει «Μάλιστα κύριε διοικητά» «Θα βάλετε και τη βαλίτσα του στο δωμάτιο, και θα φυλάει και σκοπός απ’έξω. Ο δεσμοφύλακας δεν θα έχει καμμιά υπευθυνότητα, υπεύθυνοι θα είστε εσύ κι ο ενωμοτάρχης» Εγώ έμεινα εκστατικός, πώς αυτά τα λέει αυτός ο άνθρωπος για μένα; Τι ξέρει; Πώς άκουσα τόσα ωραία πράγματα; Την επαύριο θα περνούσα κακουργοδικείο. Αφού καθόμαστε στο γραφείο και πίναμε τους καφέδες με ρώτησε «Ρε καπετάν Κανάρη, ακόμα δεν με γνώρισες;» Του λέω «Κύριε
διοικητά, όχι, δεν σας γνωρίζω» Ήτανε μοίραρχος. Μου λέει «Πέρασες καθόλου στην κατοχή απ’τη Χίο; Όταν ελευθερώθη η Χίο» Του λέω «Πέρασα. Και μάλιστα το πρώτο σκάφος που πέρασε ήμουν εγώ. Και μετά ήρθε το υποβρύχιο «Ιατρίδης» και κάτι κομάντα» Μου λέει «Πήρες τίποτα απ’τη Χίο; Σούδωσε το λιμεναρχείο κάνα άτομο, κάνα φάκελλο, να φέρεις στην Ελλάδα;» Του λέω «Μάλιστα. Πήρα. Έναν ανθυπομοίραρχο, παλληκάρι, οπού είχε πατέρα διοικητή στη Χίο. Δεν θυμάμαι το επώνυμό του πώς τον λέγανε» Τότες λοιπόν έβαλε τα κλάμματα αυτός και μ’αγκάλιασε, με απεκάλεσε σωτήρα του «Δεν θυμάσαι που μ’έφερες στο Βόλο και με παρέδωσες στον διοικητή τον Κανταράκια;» μου λέει. Ετότες κλαίγαμε κι οι δύο, αγκαλιαστήκαμε, με πήρε, πήγαμε κάτω, με παρέδωσε στον αρχιφύλακα τον ενωμοτάρχη, του είπε «Θα βάλεις σκοπιά όλη νύχτα απ’έξω απ’το δωμάτιό του» μου είπε ν’άλλάξω, πήγα άλλαξα, και με πήρε, πήγαμε στο ξενοδοχείο, φάγαμε μαζί, και στις 12 η ώρα με πήγε στη διοίκηση, μπήκα στο δωμάτιό μου και κοιμήθηκα. Την επαύριο στας 8 η ώρα ήρθε μόνος του, με φώναξε, ντύθηκα και με πήρανε 6
χωροφύλακες κι αυτός μαζί και με πήγανε στο κακουργοδικείο να δικαστώ. Εκεί με δικάζανε οτι είχα σκάφος με κανόνια κλπ και σκότωνα κόσμο δια πυροβόλων όπλων και τέτια. Αμέσως με ρώτησε ο πρόεδρος , ήτανε Κρητικός, δεν θυμάμαι το επώνυμό του, σαν Βαρουξάκης κάπως ήταν. Μίλησε τότε ο ίδιος ο διοικητής και λέει «Αυτός ο άνθρωπος δεν σκότωνε ανθρώπους. Έσωνε ανθρώπους. Αυτός έσωσε και μένα» Κι αθωώθηκα με 11 ψήφους. Και ήρθε κι άλλος μάρτυρας, ο οποίος λέγότανε Φίλιος Γρηγόριος, ανθυπασπιστής της χωροφυλακής, ήτανε στη Σκόπελο. Κι αυτός είπε οτι εγώ ήμουνα εκείνος που ελευθέρωσε ολόκληρο το Αιγαίο. Απ’τη Σκόπελο, είπε,
έδιωξα 40 Ιταλούς μ’ένα μου γράμμα, απ’τη Σκύρο τα ίδια. Αθωώθηκα, μου έδωσε και 5000 δραχμές ετότε, ο διοικητής αυτός, και με πήρανε 4 χωροφύλακες και έδωσε και φάκελλο ο ίδιος οτι τον είχα σώσει και με στείλανε στον «Παύλο Μελά» στη Θεσσαλονίκη. Με πήγανε στον «Παύλο Μελά» και με στείλανε την επαύριο με 4 χωροφύλακες να με πάνε στας φυλακάς του Πολυγύρου. Αφού με πήρανε δεν με πήγανε στας φυλακάς αλλά με πήγανε σ’ένα Τούρκικο μπουντρούμι, απ’τας φυλακάς ένα χιλιόμετρο. Μ’έκλεισαν εκεί μέσα, ήταν απαίσιο, είχε τρία σκαλιά. Το ένα ήταν μέσα στα απορρίματα και βρωμούσε πολύ μέσα εκεί. Με κλείσαν μέσα κι έφυγαν.
Μέσα στη φυλακή του Πολυγύρου ήτανε 250 κρατούμενοι. Είχε τρία δωμάτια. Το
ένα το λέγανε Βάρκιζα, το άλλο το λέγανε Πόσνταμ και το άλλο το λέγανε Άγιο
Φραγκίσκο. Μέσα στον Άγιο Φραγκίσκο μένανε 7 άτομα. Έμενε ο στρατηγός ο
Βούρος, ο συνταγματάρχης Καλλικρατίδης Νικόλαος απ’τον Άγιο Νικόλα της
Χαλκιδικής, ένας Βενιζέλος Κόλλιας, ταγματάρχης της χωροφυλακής απ’την
Μυτιλήνη, ένας καθηγητής απ’τη Θεσσαλονίκη, δεν θυμάμαι το επώνυμό του,
θεολόγος, ένας Μπόλκας απ’το Παλιούρι της Χαλκιδικής, και δύο άλλοι, πάλι απ’τη Χαλκιδική, δεν τους θυμάμαι. Και τους ειδοποιήσανε , το στρατηγό γιατί κάθε φυλακή έχει τον πρόεδρό της, οτι έρχεται ο καπετάν Κανάρης. Με περιμένανε να πάω και ρωτούσε κάθε μέρα τον δεσμοφύλακα «Πού πήγε ο κρατούμενος ο Κανάρης;
Πού τον έχετε;» Αυτός έλεγε «εμείς δεν ξέρουμε» «Μα τον εστείλανε τρείς μέρες»
και πράγματι δεν ήξερε ο άνθρωπος. Εγώ κλεισμένος στο μπουντρούμι, σ’εκείνο το απαίσιο μέρος. Τη δεύτερη μέρα ήρθε ένας χωροφύλακας κι ένας φαντάρος. Μου φέρανε μια καραβάνα φαγητό, ήτανε απαίσιο μέσα, είχε σάλια , ρόχαλα , μύξες, τους το πέταξα στα πόδια. Την Τρίτη ημέρα μου φέρανε μια κόλλα λευκή αναφοράς κι ένα μολύβι να βάλω την υπογραφή μου. Εγώ την έσκισα και την πέταξα. Και το μολύβι το έσπασα και το πέταξα μέσα στα απορρίματα εκεί. Ετότε ο φαντάρος τράβηξε την ξιφολόγχη όπως την είχε στο όπλο του να με τρυπήσει στο μάτι μου. Σπώχνοντας το όπλο εγώ πήγε δίπλα απ’τη μύτη. Έπεσα κάτω αιμόφυρτος, έτρεχε αίμα απ’το στόμα κι απ’τη μύτη, αυτοί φύγανε αμέσως, φανταστήκανε οτι με σκοτώσανε. Αντικρύ καμμιά διακοσαριά μέτρα απ’το συρματόπλεγμα ήτανε δύο αντίσκηνα τσιγγάνοι.
Έβαλα τις φωνές εγώ και μ’άκουσε ένα παλληκάρι , τσιγγάνος, και πήγε αμέσως στη διοίκηση. Αμέσως ήρθε η διοίκηση, ο εισαγγελέας, ο πρωτοδίκης, ο διοικητής της χωροφυλακής κι ένας γιατρός. Ήρθαν , κόψαν το σύρμα , μπήκαν μέσα, με πήρανε και με πήγαν σ’ένα φαρμακείο. Μου ράψανε την πληγή και με πήγανε στας φυλακάς του Πολυγύρου. Μετά απο 4 ημέρες έγινα καλά, μπορούσα να μιλήσω, με κάλεσε ο εισαγγελέας κι ο διοικητής της χωροφυλακής μέσα στο γραφείο του διοικητή δεσμοφυλάκων και ζητήσανε να τους πώ ποιοί με χτυπήσανε. Τους είπα λοιπόν «ένας χωροφύλακας κι ένας φαντάρος. Εκείνος που με χτύπησε ήταν ο φαντάρος» Με ρώτησαν «Μέσα εκεί τι μέρος ήτανε;» και τους είπα «Μέσα εκεί βρωμάει ο τόπος. Πρέπει νάναι πτώματα μέσα στα απόνερα» Πράγματι λοιπόν πήγαν και κάναν έρευνα σ’εκείνο το μύλο όπου ήτανε το Τουρκικό μπουντρούμι, βρήκανε ένα πτώμα λιωμένο, άλλα δύο ήτανε σκοτωμένα σε αθλία κατάσταση, γι’αυτό βρωμούσε τόσο πολύ το μέρος εκείνο. Με πήγανε να γνωρίσω το χωροφύλακα και το φαντάρο, τους
βάλανε έξω στη γραμμή. Απο αυτούς που είδα δεν ήτανε κανένας. Κάθησα μέσα εκεί στη φυλακή μέχρι τας 15 Μαρτίου. Απο κεί βγήκα με την αποσυμφόρηση του
Σοφούλη. Ήρθα στο σπίτι μου και κάθησα και δούλευα δεξιά κι αριστερά γιατί η
οικογένειά μου ήτανε πια σε αθλία κατάσταση. Ήτανε αρχές ’47, με ξαναπιάνουνε με ένταλμα συλλήψεως και με πάνε στη Λάρισσα. Κάθομαι μέχρι το 1948. Το ’48 στας 22 Μαρτίου δικάζομαι στρατοδικείο, οτι έπιανα τα σκάφη στο πέλαγος, σκότωνα τα πληρώματα, βούλιαζα τα σκάφη κι έπαιρνα τα υπάρχοντα και τα πήγαινα στο σπίτι μου. Ετότες είχε μια εφημερίδα, την έβγαζε ο Βόλος, οπού λεγότανε «Αναγέννηση» και πέρασε στην εφημερίδα οτι κάποιος δικός μας άνθρωπος δικάζεται στη Λάρισσα, οτι σκότωνε τα πληρώματα και βούλιαζε τα καϊκια. Τα βλέπουνε δύο καπεταναίοι, ο ένας λεγότανε Σταύρος Τσούκας απ’τη Λήμνο κι έτυχε να είναι στο Βόλο, κι ένας λεγότανε Δημήτριος Παξινός, απ’το Βόλο, διαβάσανε την εφημερίδα και είδανε το όνομα το δικό μου μέσα, οπού αυτούς και τους δύο τους είχανε πάρει τα καϊκια οι γερμανοί, φορτώσανε κλεψιμέϊκα κι αυτούς μαζί μέσα, και τους πηγαίνανε για Θεσσαλονίκη. Τους έπιασα στα Σκάντζουρα, τους πήρα τα χαρτιά τους, πήρα και τους Γερμανούς και αυτοί-μπροστά- εγώ-πίσω, τους πήγα στη βάση μου στην Τουρκία στην Αγρελιά. Απο κεί τους πήγα στην Κύπρο. Ήρθανε μάρτυρες, χωρίς να το ξέρω, τη μέρα που δικαζόμουνα στρατοδικείο στη Λάρισσα. Δεν θυμάμαι ποιά ημερομηνία ήτανε. Την ώρα που δικαζόμουνα με ρώτησε ο στρατοδίκης ο οποίος
λεγότανε Δογάνης, συνταγματάρχης, κι ο βασιλικός επίτροπος, ταγματάρχης,
Γεώργιος Παπαγεωργίου, την ώρα που με σήκωσε να απολογηθώ για τις κατηγορίες που μου είχανε υποβάλλει ο πρόεδρος της Γλώσσας και το συμβούλιό του, ο πρόεδρος λεγότανε…. την ώρα που σηκώθηκα να απολογηθώ με ρώτησε ο στρατοδίκης αν έχω δικηγόρο ή μάρτυρες υπερασπίσεως. Του είπα «Δεν έχω ούτε δικηγόρο ούτε μάρτυρες» Αμέσως βγήκε ένας δικηγόρος ο οποίος λεγότανε Αντώνιος Σιτράς , ανεψιός του Πλαστήρα. Λέει αυτός αμέσως «κύριε Στρατοδίκα, είμαι εγώ ο δικηγόρος του και έχει δύο μάρτυρες, οι οποίοι είναι δύο καπεταναίοι τους οποίους είχε πιάσει με τα καϊκια τους, και Γερμανούς μέσα, ο ένας είχε έναν , ο άλλος είχε δύο, με διάφορα κλεψιμέϊκα οπού είχαν οι Γερμανοί, και τους πήγε στην Κύπρο»
Αμέσως τους κάλεσε ο στρατοδίκης, τους ανέκρινε, και είπαν αυτοί οτι όλα αυτά
είναι ψέμματα απο μίση, διότι αυτός ο άνθρωπος είχε ελευθερώσει όλα τα νησιά.
Ποιά καϊκια βούλιαζε; Ποιούς ανθρώπους σκότωνε; Είναι όλα ψέμματα. Αθωώθηκα αλλά με κρατήσανε στας φυλακάς.
Τη γυναίκα μου τη συνέλαβαν στας 13 Οκτωβρίου το 1948. Τη δέσανε απ’τα πόδια και την τραβούσαν με 8 μίλια την ώρα πίσω απ’το καϊκι μέσα στο λιμάνι. Ένας απο αυτούς καυχήθηκε «Αυτή που τραβάμε πίσω είναι η γυναίκα του καπετάν Κανάρη»
Αμέσως ο καπετάνιος, Γεώργιος Χούλης, επειδή ήτανε φίλος μου πολύ, γύρισε το καϊκι και σιγά-σιγά έβγαλε το μαχαίρι του, ήτανε νύχτα, έκοψε το σκοινί, και φώναξε
«Παιδιά η γυναίκα πνίγηκε και πάτωσε κάτω. Κόπηκε το σκοινί» Έξω ήταν ένας
σκοπός στο λιμάνι, ονομαζόμενος Καρβέλης Ιωάννης και ο τελώνης Χρήστος
Πολίτης, φίλοι μου. Έβγαλε ο τελώνης το πιστόλι του και μαζί κι ο Ιωάννης
Καρβέλης ρίξανε απο μια τουφεκιά. Αμέσως ο καπετάνιος φώναξε «Παιδιά ο άντρας της. Θα μας σκοτώσει όλους». Αμέσως αυτοί φωνάξανε να φύγει γρήγορα το σκάφος και έφυγε για Σκιάθο. Η γυναίκα επειδή ήτανε λίγο μπόσικο το σκοινί στα πόδια της κολύμπησε και πιάστηκε απο ένα σκάφος απ’το σίδερο. Αμέσως φώναξε «βοήθεια».
Μεσ’στο ίδιο σκάφος έμενε ένα αντρόγυνο ονομαζόμενος ο άντρας Βασίλειος
Ορφανός και η γυναίκα του Δήμητρα. Αμέσως την πιάσαν και την βάλαν απάνω στο σκάφος αλλά το κεφάλι της κι όλο της το σώμα είχε βαφτεί απο αίμα, είχε κοκινήσει όλη η θάλασσα γιατί της κόψανε τα μαλλιά και μαζί κόβανε και κρέας, 18 ράμματα χρειαστήκανε. Ή ώρα ήτανε 2 τη νύχτα, κάμανε φορείο μ’ένα σεντόνι και την πήγανε πάνω στο χωριό, τότε δεν είχε αμάξια , όλο κατσικόδρομοι ήτανε. Ξυπνήσανε τους δύο γιατρούς που υπήρχαν, Παπαδημητρίου και Διομή, φωνάξανε και το φαρμακοποιό, πλύνανε τις πληγές διότι δεν σταματούσε το αίμα και της βάλανε 18 ραφές στο κεφάλι της. Η γυναίκα απο τότε πονούσε πολύ απ’τη μέση και κάτω. Ο άντρας της βγήκε απ’τη φυλακή το 1949. Είδε στις εφημερίδες οτι χτυπήσανε τη γυναίκα του και τότε σαν χάρη μου δόθηκε και με βγάλανε. Ήρθα στο χωριό, στη Γλώσσα. Βρήκα τη γυναίκα μου σε άθλια κατάσταση, πονούσε τρομερά, την πήρα και την πήγα στη Θεσσαλονίκη σ’ένα γιατρό φημισμένο. Την περάσαμε σε ακτίνες και μου είπε ο γιατρός οτι αν είχε πιστόλι θα με σκότωνε διότι άργησα να πάω τη γυναίκα μου σε νοσοκομείο να την εξετάσουν. Ετότε εγέλασα εγώ και μου λέει ο γιατρός «Γελάς ακόμα καπετάνιε; Η γυναίκα σου είναι άχρηστη τελείως. Δεν την έφερες πιο γρήγορα να την εξετάσουμε» και τότε του είπα εγώ το παρελθόν μου και μου είπε «Έχεις δίκιο. Φταίνε αυτοί οπού εκάμανε αυτή την πράξη» Απο τότε, απ’το
’50 μέχρι το 1988 η γυναίκα μου δεν μπορούσε να πάει στην τουαλέτα, την είχαμε σε αναπηρική καρέκλα διότι τα πόδια της είχανε σαπίσει, οι γλουτοί απάνω χτυπούσανε ο ένας τον άλλο γιατί είχανε φύγει απ’το τράβηγμα που της κάνανε και δεν είχε μπορέσει να πάει στο νοσοκομείο να κάνουνε εγχείρηση να βάλουνε τα κόκκαλα στη θέση τους. Έκτοτε μέχρι το 1997 ήτανε κατάκοιτη τελείως, της είχα γυναίκα και πλήρωνα 70 χιλιάδες το μήνα να την κοιτάει. Το ’98 απόθανε. Ότι είχα και δεν είχα τα πούλησα όλα για να προστατεύω τη γυναίκα μου. Τίποτα άλλο.
Προφανώς το «…Τίποτα άλλο» που λέει ο κυρ Βαγγέλης στο τέλος του προηγούμενου σχόλιου και τελειώνει δεν έχει καμιά σχέση με τους προβληματισμούς που είχαμε κανα-δυο σχόλια πριν για το αν θα μπορούσε ή αν θα έπρεπε να έχει τίποτε άλλο το σάιτ πριν κλείσει…
Άρα ας το διαχωρίσουμε απλώς γράφοντάς το σαν «…Τίποτα άλλο»…!
Αθάνατες ατάκες του Χώκινγκ:
….
-Έχετε ψυχολογικά προβλήματα από την κατάστασή σας;
-Έχω τόσα σωματικά που δεν με παίρνει να’χω και ψυχολογικά
….
-Τι συμβουλή θα δίνατε σε ένα νέο φυσικό;
-Να ρωτήσει τον εαυτό του αν του αρέσει η φυσική και αν όχι να μη την κάνει
….
Ο Νεύτων, αφού καταχάρηκε την στενοχώρια που προκάλεσε στον Λάιμπνιτς, στράφηκε προς ένα κοινωνικώς πιο αποδεκτό τρόπο να ασκεί το ταλέντο του για κακία, γινόμενος διευθυντής του Εθνικού Νομισματοκοπείου και στέλνοντας κιβδηλοποιούς στην κρεμάλα
….
Δάσκαλε που δίδασκες…Τα παιδιά σήμερα μου θύμισαν μια ακόμη πιο αθάνατη και ενδεικτική ατάκα του Χώκινγκ που μου διέφυγε: «αν κάτι δεν δουλεύει τότε αντί να κλαις γι’αυτό κοίτα να χρησιμοποιείς κάτι που δουλεύει»…και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι την υπενθύμισι μου την έκαναν όχι τα παιδιά που είχαν κάνει κάποτε πρότζεκτ για τον ρόλο σε κοινωνικά θέματα του Χώκινγκ και συναδέλφων του (όπως οι Φάραντεϋ, Αϊνστάιν, Ράσσελλ, Μαρία Κιουρί, Φρεντερίκ Ζολιό Κιουρί, Πώλινγκ, Τούρινγκ, Φάινμαν, Ασσάνζ*…) αλλά παιδιά που είχαν κάνει κάποτε πρότζεκτ για τον αντίστοιχο ρόλο καλλιτεχνών. Θυμάμαι μάλιστα ότι όταν τους μετέφερα την παραπάνω ατάκα του Χώκινγκ από τους συμμαθητές τους στο άλλο πρότζεκτ την συσχέτισαν με τον στίχο του Λέοναρντ Κόεν «Χτύπα τα κουδούνια που ακόμα μπορούν να χτυπήσουν, ξέχνα την τέλεια προσφορά, υπάρχει μια ρωγμή σε όλα, έτσι το φως μπαίνει μέσα» και τον στίχο των (του;) Iratus «Όσο σκοτάδι και να έχεις δει το φως δεν πεθαίνει, το φως σε περιμένει»…
*Σε τι πάνε πακέτο αυτοί δυο: Στο ότι στην αποκάλυψη του τι έγινε στην Challenger disaster ο Φάινμαν βοηθήθηκε από υπαλληλους της NASA που δεν ήθελαν να αποσιωπηθούν οι ευθύνες της, όπως και τα wiki leaks του Ασσάνζ βοηθούνται από ανθρώπους που δεν θέλουν να συμπράξουν σε καταστροφικά σχέδια προϊσταμένων τους
Μα ας δουμε και το μέρος του πρότζεκτ που αφορούσε τον Χώκινγκ:
Εμείς θα μιλούσαμε για τον Χώκινγκ αλλά αφού είναι τόσο γνωστός, και με και χωρίς την ταινία που είδαμε για αυτόν, και αφού πολύ πρόσφατα έδωσε ο ίδιος συνέντευξη που αποτελεί παρέμβαση επιστήμονα στα κοινά, καλύτερα να σας διαβάσουμε ολόκληρη την μετάφρασή της:
Στίβεν Χόκινγκ: Γιατί βρισκόμαστε στην πιο επικίνδυνη στιγμή στην εξέλιξη της ανθρωπότητας
Ο διάσημος θεωρητικός φυσικός τονίζει πως το Brexit και η εκλογή Τραμπ ήταν μια κραυγή οργής και πως οι ηγέτες πρέπει να αναγνωρίσουν ότι έχουν αποτύχει Στη σημασία του Brexit και της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ, αναφέρεται σε άρθρο του στη βρετανική Guardian o διάσημος θεωρητικός φυσικός Στίβεν Χόκινγκ, επισημαίνοντας ότι «βρισκόμαστε στην πιο επικίνδυνη στιγμή στην εξέλιξη της ανθρωπότητας». Τονίζει, μεταξύ άλλων, ότι δεν μπορούμε να αγνοούμε την ανισότητα που υπάρχει στον κόσμο, καθώς «τώρα έχουμε την τεχνολογία για να καταστρέψουμε τον πλανήτη στον οποίο ζούμε, αλλά δεν έχουμε αναπτύξει ακόμη την ικανότητα να δραπετεύσουμε από αυτόν». Επισημαίνει ότι «πρέπει να εργαστούμε από κοινού για να τον προστατεύσουμε» και για να γίνει αυτό «θα πρέπει να γκρεμίσουμε, όχι να υψώσουμε, εμπόδια εντός και μεταξύ των εθνών. Αν θέλουμε να έχουμε μία πιθανότητα να το κάνουμε αυτό, οι ηγέτες του κόσμου θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι έχουν αποτύχει και ότι έχουν απογοητεύσει τους πολλούς». Ολόκληρο το άρθρο του στη Guardian:
«Ως ένας θεωρητικός φυσικός που μένει στο Cambridge, έχω ζήσει τη ζωή μου μέσα σε μία φούσκα εξαιρετικών προνομίων. Το Cambridge είναι μια ασυνήθιστη πόλη, με επίκεντρο ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Μέσα σε αυτή την πόλη, η επιστημονική κοινότητα, της οποίας έγινα μέλος στα 20 μου, είναι ακόμη πιο κλειστή. Και μέσα σε αυτή την επιστημονική κοινότητα, η μικρή ομάδα των διεθνών θεωρητικών φυσικών, με τους οποίους έχω περάσει την εργασιακή μου ζωή, μπορεί μερικές φορές να μπαίνει στον πειρασμό να θεωρεί τον εαυτό της ως κορυφή. Επιπλέον, με τη διασημότητα που έχει έρθει με τα βιβλία μου, και την απομόνωση που επιβάλλει η ασθένειά μου, νιώθω σαν ο «γυάλινος πύργος» μου να γίνεται όλο και πιο ψηλός. Έτσι, η πρόσφατη προφανής απόρριψη των ελίτ στην Αμερική και τη Βρετανία σίγουρα στοχεύουν και σε μένα, όσο και σε οποιονδήποτε άλλο. Ό,τι και αν πιστεύουμε για την απόφαση του βρετανικού εκλογικού σώματος να απορρίψει τη συμμετοχή του στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την απόφαση του αμερικανικού κόσμου να αποδεχτεί τον Ντόναλντ Τραμπ ως τον επόμενο πρόεδρό του, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία στο μυαλό των σχολιαστών ότι αυτό αποτέλεσε μια κραυγή οργής από τους ανθρώπους που ένιωσαν ότι είχαν εγκαταλειφθεί από τους ηγέτες τους. Ήταν, όλοι φαίνεται να συμφωνούν, η στιγμή που οι ξεχασμένοι μίλησαν, βρίσκοντας τις φωνές τους για να απορρίψουν τις συμβουλές και την καθοδήγηση των εμπειρογνωμόνων και την ελίτ. Δεν αποτελώ εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Είχα προειδοποιήσει πριν από τη ψηφοφορία για το Brexit, ότι θα βλάψει την επιστημονική έρευνα στη Βρετανία, ότι μία ψήφος για αποχώρηση θα είναι ένα βήμα προς τα πίσω, και το εκλογικό σώμα -ή τουλάχιστον ένα αρκετά σημαντικό ποσοστό του- δεν έδωσε περισσότερη σημασία σε μένα από ό,τι σε οποιονδήποτε από τους άλλους πολιτικούς ηγέτες, συνδικαλιστές, καλλιτέχνες, επιστήμονες, επιχειρηματίες και προσωπικότητες, όλοι οι οποίοι έδωσαν την ίδια συμβουλή που αγνοήθηκε στην υπόλοιπη χώρα.
Αυτό που έχει σημασία τώρα, πολύ περισσότερο από τις επιλογές που γίνονται από αυτά τα δύο εκλογικά σώματα, είναι το πώς αντιδρούν οι ελίτ. Πρέπει εμείς, με τη σειρά μας, να απορρίψουμε αυτές τις ψηφοφορίες ως ξεσπάσματα άξεστου λαϊκισμού που δεν λαμβάνουν υπόψη τα γεγονότα, και να προσπαθήσουμε να παρακάμψουμε ή να περιορίσουμε τις επιλογές που εκπροσωπούν; Θα έλεγα ότι αυτό θα ήταν ένα τρομερό λάθος. Οι ανησυχίες που υποβόσκουν κάτω από αυτές τις ψήφους για τις οικονομικές συνέπειες της παγκοσμιοποίησης και την επιτάχυνση της τεχνολογικής αλλαγής, είναι απολύτως κατανοητές. Η αυτοματοποίηση των εργοστασίων έχει ήδη αποδεκατίσει θέσεις εργασίας στην παραδοσιακή βιομηχανία, και η άνοδος της τεχνητής νοημοσύνης είναι πιθανό να επεκτείνει αυτή την καταστροφή θέσεων εργασίας στις μεσαίες τάξεις, με μόνο τις θέσεις μεγαλύτερης ευθύνης, εποπτείας ή τις πιο δημιουργικές να απομένουν. Αυτό με τη σειρά του, θα επιταχύνει την ήδη διευρυνόμενη οικονομική ανισότητα σε όλο τον κόσμο. Το διαδίκτυο και οι πλατφόρμες που αυτό υποστηρίζει, επιτρέπουν σε πολύ μικρές ομάδες ή μεμονωμένα άτομα να βγάλουν τεράστια κέρδη, ενώ απασχολούν πολύ λίγους ανθρώπους. Αυτό είναι αναπόφευκτο, είναι πρόοδος, αλλά είναι επίσης κοινωνικά καταστροφικό. Πρέπει να το θέσουμε αυτό δίπλα στην οικονομική κατάρρευση, η οποία έκανε τον κόσμο να συνειδητοποιήσει ότι πολύ λίγα άτομα που εργάζονται στον χρηματοπιστωτικό τομέα μπορούν να συσσωρεύσουν τεράστιες αμοιβές και ότι εμείς οι υπόλοιποι εγγυόμαστε αυτή την επιτυχία και σηκώνουμε τον λογαριασμό όταν η απληστία τους μας παρασύρει. Έτσι, γενικά, ζούμε σε έναν κόσμο της διεύρυνσης, όχι της μείωσης, της οικονομικής ανισότητας, όπου πολλοί άνθρωποι μπορούν να δουν όχι μόνο το βιοτικό τους επίπεδο, αλλά ακόμα και την ικανότητά τους να κερδίζουν τα προς το ζην να εξαφανίζεται.
Δεν είναι να απορεί κανείς τότε για το ότι ψάχνουν για μια νέα συμφωνία (new deal), την οποία ο Τραμπ και το Brexit μπορεί να εμφανίστηκαν να αντιπροσωπεύουν. Επίσης, ισχύει ότι μια άλλη ακούσια συνέπεια της παγκόσμιας εξάπλωσης του διαδικτύου και των social media είναι ότι η σκληρή φύση αυτών των ανισοτήτων είναι πολύ πιο εμφανής από ό,τι ήταν στο παρελθόν. Για μένα, η ικανότητα να χρησιμοποιώ την τεχνολογία για να επικοινωνώ υπήρξε μια απελευθερωτική και θετική εμπειρία. Χωρίς αυτή, δεν θα ήμουν σε θέση να συνεχίσω να εργάζομαι τα προηγούμενα χρόνια. Αλλά αυτό σημαίνει επίσης ότι οι ζωές των πλουσιότερων ανθρώπων στις πλέον ευημερούσες περιοχές του κόσμου είναι οδυνηρά ορατές σε όποιον, όσο φτωχός και αν είναι, έχει πρόσβαση σε ένα τηλέφωνο. Και δεδομένου ότι σήμερα υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι με ένα τηλέφωνο, από ό,τι με πρόσβαση σε καθαρό νερό στην υποσαχάρια Αφρική, αυτό θα σημαίνει σύντομα ότι σχεδόν όλοι στον όλο και πιο γεμάτο πλανήτη μας, δεν θα είναι σε θέση να ξεφύγουν από την ανισότητα. Οι συνέπειες αυτού είναι οφθαλμοφανείς: ο φτωχός αγροτικός πληθυσμός συρρέει στις πόλεις, σε παραγκουπόλεις, καθοδηγούμενος από την ελπίδα. Και τότε συχνά, διαπιστώνοντας ότι η νιρβάνα του Instagram δεν είναι διαθέσιμη εκεί, την αναζητούν στο εξωτερικό, προσχωρώντας στον όλο και μεγαλύτερο αριθμό οικονομικών μεταναστών σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Αυτοί οι μετανάστες με τη σειρά τους, θέτουν νέες απαιτήσεις σχετικά με τις υποδομές και τις οικονομίες των χωρών στις οποίες φτάνουν, υπονομεύοντας την ανεκτικότητα και τροφοδοτώντας περαιτέρω τον πολιτικό λαϊκισμό.
Για μένα, η πραγματικά ανησυχητική διάσταση όλου αυτού είναι ότι τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην ιστορία μας, το είδος μας πρέπει να
εργαστεί από κοινού. Αντιμετωπίζουμε φοβερές περιβαλλοντικές προκλήσεις: την κλιματική αλλαγή, την παραγωγή τροφίμων, τον υπερπληθυσμό, το ξεκλήρισμα άλλων ειδών, τις επιδημίες, την οξίνιση των ωκεανών. Όλα αυτά μαζί, είναι μια υπενθύμιση ότι βρισκόμαστε στην πιο επικίνδυνη στιγμή στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Τώρα έχουμε την τεχνολογία για να καταστρέψουμε τον πλανήτη στον οποίο ζούμε, αλλά δεν έχουμε αναπτύξει ακόμη την ικανότητα να δραπετεύσουμε από αυτόν. Ίσως σε μερικές εκατοντάδες χρόνια, θα έχουμε δημιουργήσει ανθρώπινες αποικίες ανάμεσα στα αστέρια, αλλά τώρα έχουμε μόνο έναν πλανήτη, και πρέπει να εργαστούμε από κοινού για να τον προστατεύσουμε. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να γκρεμίσουμε, όχι να υψώσουμε, εμπόδια εντός και μεταξύ των εθνών. Αν θέλουμε να έχουμε μία πιθανότητα να το κάνουμε αυτό, οι ηγέτες του κόσμου θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι έχουν αποτύχει και ότι έχουν απογοητεύσει τους πολλούς. Με τους πόρους να συγκεντρώνονται όλο και περισσότερο στα χέρια των λίγων, θα πρέπει να μάθουμε να μοιραζόμαστε πολύ περισσότερα από ό,τι μοιραζόμαστε σήμερα. Με όχι μόνο θέσεις εργασίας, αλλά ολόκληρες βιομηχανίες να εξαφανίζονται, πρέπει να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να επανεκπαιδευτούν για ένα νέο κόσμο και να τους υποστηρίξουμε οικονομικά ενόσω το πράττουν. Αν οι κοινότητες και οι οικονομίες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα τρέχοντα επίπεδα της μετανάστευσης, πρέπει να κάνουμε περισσότερα για να ενθαρρύνουμε την παγκόσμια ανάπτυξη, καθώς αυτός είναι ο μόνος τρόπος που τα εκατομμύρια μεταναστών θα πειστούν να αναζητήσουν το μέλλον τους στην πατρίδα τους. Μπορούμε να το κάνουμε, είμαι ένας μεγάλος οπτιμιστής για το είδος μου. Αλλά αυτό θα απαιτήσει από τις ελίτ, από το Λονδίνο μέχρι το Χάρβαρντ, από το Cambridge μέχρι το Χόλιγουντ, να μάθουν τα μαθήματα του περασμένου έτους. Να μάθουν, πάνω απ ‘όλα, το μέτρο της ταπεινοφροσύνης.»
Επιμέλεια/ μετάφραση: The LIFO team via Guardian 14. Η επισκόπηση του τύπου της Τρίτης 07-02-1
Σημείωση:για Χώκινγκ επίσης από «Δρόμο της αριστεράς» (βλ, λίγο παρακάτω σχόλιο της ς 17ης Μαρτίου)
…τα εγγόνια του και τα παιδιά του λένε ότι «μπορεί να δίδαξε στον κόσμο για την βαρύτητα αλλά εμάς μας δίδαξε για το καθημερινό κουράγιο και την καλοσύνη.. Σε συνέντευξή του για τις πιο κρίσιμες συμβουλές που έχει μεταφέρει στα παιδιά του είπε τις εξής: α)να θυμάστε να κοιτάτε ψηλά στ’ αστέρια κι όχι κάτω στα πόδια σας. β)ποτέ μη σταματάτε να εργάζεστε. Η εργασία δίνει νόημα και σκοπό στη ζωή και η ζωή είναι άδεια χωρίς αυτή. γ)Αν είστε πολύ τυχεροί και βρείτε την αγάπη, θυμηθείτε ότι είναι σπάνια και μην την πετάξετε…
Μετά από τόσους επικήδειους, ας δούμε και έναν που άφησε εποχή και που, προσωπικά, είναι ο πιο χαρούμενος επικήδειος που ξέρω . Είναι σε ένα pdf για τον Σακελλάριο, στο τέλος του σάιτ, και έχει, φυσικά, τον τίτλο του φοβερού έργου του Μαλισσόβα «Ο Αλέκος βγήκε από τον παράδεισο»… Εδώ στα σχόλια ας δούμε μόνο ένα από τα λινκ του: https://www.youtube.com/watch?v=RumN24Sievk&list=PLDnA86pY59cuVwDi1AVtEqiNfRhmJ3raB
Πίσω στο εδώ και τώρα:
http://www.efsyn.gr/arthro/vasiko-enstikto
Συντάκτης: Πέπη Ρηγοπούλου
Το «βασικό» ένστικτο. Οχι αυτό με τον παγοκόφτη που έκρυβε κάτω από το κρεβάτι η ηρωίδα, που την ενσάρκωσε η Σάρον Στόουν στην ομότιτλη ταινία.
Αλλά ένα άλλο, πολύ πιο ανατριχιαστικό: αυτό που κινητοποιούν οι δικτάτορες όταν θέλουν να εκμεταλλευτούν τα χειρότερα ένστικτα που ενεδρεύουν στο συλλογικό ασυνείδητο. Οσα μετατρέπουν τους λαούς σε μάζες έτοιμες να συνθλίψουν αυτούς για τους οποίους έχουν πειστεί πως πρέπει να είναι ο στόχος της επιθετικότητάς τους.
Ο Αδόλφος Χίτλερ υπήρξε ο μέγας διδάσκαλος της μεθόδου αυτής. Βρήκε τα κατάλληλα λόγια, τα επιχειρήματα, τους συνδυασμούς χρωμάτων και σχημάτων –όλα όσα εκθέτει στο βιβλίο του «Μάιν Καμπφ», το οποίο οι δημοκρατίες θα έπρεπε να μελετούν συστηματικά, όπως μελετά κανείς τους ιούς μιας θανάσιμης επιδημίας για να τους εξοντώσει.
Με αυτά τα εργαλεία ο «Φίρερ» κατάφερε να μετατρέψει –με τιμητικές εξαιρέσεις– μέγα μέρος του λαού μιας από τις χώρες που είχαν παραγάγει από τα σπουδαιότερα έργα της ευρωπαϊκής φιλοσοφίας, λογοτεχνίας και τέχνης σε μια ορδή βασανιστών, βιαστών και ενόχων για τα ολοκαυτώματα που κηλίδωσαν την Ευρώπη.
Ο Βίλχελμ Ράιχ μελέτησε με διεισδυτικότητα το πώς η χιτλερική ρητορική κατάφερνε να κινητοποιήσει ό,τι χειρότερο κρύβεται στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής για να ξυπνήσει «ζωώδη» ένστικτα που δεν χαρακτηρίζουν κανένα άλλο ζώο –εκτός δυστυχώς από τον άνθρωπο όταν γίνεται έρμαιο της απανθρωπίας.
Μια τέτοια ρητορική έχει στοιχεία ψυχικής διαταραχής, παραληρήματος, με τη δική του παράλληλη σιδερένια λογική. Αλλά η όποια ψυχολογική εξήγησή της δεν αναιρεί τίποτε από τη φρίκη της.
Η ρητορική που ακούγεται στη γειτονική χώρα από επίσημα χείλη όλο και πιο συχνά, συστηματικά και άγρια, μοιάζει να απευθύνεται σε παρόμοια ένστικτα.
Το χέρι που σχηματίζει το σήμα των «Γκρίζων Λύκων» καλεί –φοβούμαι– σε πράξεις που έκαναν την οργάνωση αυτή διαβόητη στον πλανήτη: τη δολοφονία του Τούρκου δημοσιογράφου Ιπεκτσί και την απόπειρα εναντίον του Πάπα Ιωάννη Παύλου, που είχε το μεγαλείο να συγχωρέσει τον παρ’ ολίγον δολοφόνο του, τον Αγκτζά.
Αν όμως τα λόγια αυτά ωθούν σε φονικά, οι αποστροφές για τους Ελληνες που έπρεπε να γίνουν παστά ψάρια στον Σαγγάριο, ξυπνούν τα ένστικτα του κανίβαλου ή μάλλον του πτωματοβόρου γύπα ή της ύαινας.
Με ανατριχιαστική ψυχραιμία η Ενωμένη Ευρώπη, που θέλει τον εαυτό της κοιτίδα και θεματοφύλακα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων –έννοια στην οποία δίνει όλο και πιο παράλογες ερμηνείες–, παρακολουθεί τις εξελίξεις. Η ανοχή της Ευρώπης το 1938 στο Μόναχο κόστισε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η σημερινή της ανοχή μπορεί να ενθαρρύνει συμβάντα που δεν θα αφορούν μόνο την Ελλάδα.
Το σημερινο αρθρο της Πέπης Ρηγοπούλου στο πλαισιο κι αλλης προσφατης σχετικής αρθρογραφιας
1
March 13, 2018
“On Nationalism and Patriotism” by Metropolitan Antoniy (Khrapovitskiy)
https://thesaker.is/on-nationalism-and-patriotism-by-metropolitan-antoniy-khrapovitskiy/
2
Ας θυμηθουμε λιγο και τον Νέφσκυ που βλεπαμε νέοι
The Battle on the Ice (Russian: Ледовое побоище, Ledovoye poboish’ye; German: Schlacht auf dem Eise; Estonian: Jäälahing; German: Schlacht auf dem Peipussee) was fought between the Republic of Novgorod led by prince Alexander Nevsky and the crusader army led by the Livonian branch of the Teutonic Knights on April 5, 1242, at Lake Peipus. The battle is notable for having been fought largely on the frozen lake, and this gave the battle its name.
The battle was a significant defeat sustained by the crusaders during the Northern Crusades, which were directed against pagans and Eastern Orthodox Christians rather than Muslims in the Holy Land. The Crusaders’ defeat in the battle marked the end of their campaigns against the Orthodox Novgorod Republic and other Slavic territories for the next century.
The event was glorified in Sergei Eisenstein’s historical drama film Alexander Nevsky, released in 1938, which created a popular image of the battle often mistaken for the real events. Sergei Prokofiev turned his score for the film into a concert cantata of the same title, with «The Battle on the Ice» being its longest movement
3
Ας θυμηθουμε λιγο και τον Βέμπερ που διαβαζαμε νέοι
“…Baxter (Saints’ Everlasting Rest, chap. xii) explains God’s invisibility with the remark that just as one can carry on profitable trade with an invisible foreigner through correspondence, so is it possible by means of holy commerce with an invisible God to get possession of the one priceless pearl. These commercial similes rather than the forensic ones customary with the older moralists and the Lutherans are thoroughly characteristic of Puritanism, which in effect makes man buy his own salvation. Compare further the following passage from a sermon: “We reckon the value of a thing by that which a wise man will give for it, who is not ignorant of it nor under necessity. Christ, the Wisdom of God, gave Himself, His own precious blood, to redeem souls, and He knew what they were and had no need of them” (Matthew Henry, The Worth of the Soul,…”.
“…The Reformed Christian, however, felt his own pulse with its aid. It is mentioned by all the moralists and theologians, while Benjamin Franklin’s tabulated statistical book-keeping on his progress in the different virtues is a classic example.On the other hand, the old medieval (even ancient) idea of God’s book-keeping is carried by Bunyan to the characteristically tasteless extreme of comparing the relation of a sinner to his God with that of customer and shopkeeper. One who has once got into debt may well, by the product of all his virtuous acts, succeed in paying off the accumulated interest but never the principal…”
Βημα 4
Some people think that the inhuman traits of some European trends (like slavetrade, inquisition, conquistadore type of christianizers, piracy,…) are remnants of barbaric nonChristian past, but the existence of paragraphs like the above makes possible, if not plausible too, the conjecture that the the brave new civilization that the brave new civilizers considered worthy enough of their names to advertise/export/impose was to reduce the new civilizees to the state of the predestined-for-hell state that their version of Christianity made thinkable to them for themselves and this renders the new North Western dream,
not tragic but hilariously pathetic and lamentable…
5
(απλως το βημα 4 πιο απαλά)
What would a corrupt southern, like a Greek Orthodox Christian, say to a corrupt southern like a Papal Catholic Christian who sold those papers that were supposed to absolve the sins of somebody’s dead relatives and transfer their souls from Hell to Paradise?” Answer: The orthodox would say “Why do they have to pay to enter Paradise?” What would a non-corrupt northern like a Protestant Christian say to that same Papal Catholic Christian for the same matter?” Answer: The Protestant, at least the Calvinist, would say “Why should they enter Paradise if they pay?”)
6
http://www.efsyn.gr/arthro/vasiko-enstikto
ΤΡΙΤΗ ΜΑΤΙΑ
Το «βασικό» ένστικτο
Συντάκτης: Πέπη Ρηγοπούλου
Το «βασικό» ένστικτο. Οχι αυτό με τον παγοκόφτη που έκρυβε κάτω από το κρεβάτι η ηρωίδα, που την ενσάρκωσε η Σάρον Στόουν στην ομότιτλη ταινία.
Αλλά ένα άλλο, πολύ πιο ανατριχιαστικό: αυτό που κινητοποιούν οι δικτάτορες όταν θέλουν να εκμεταλλευτούν τα χειρότερα ένστικτα που ενεδρεύουν στο συλλογικό ασυνείδητο. Οσα μετατρέπουν τους λαούς σε μάζες έτοιμες να συνθλίψουν αυτούς για τους οποίους έχουν πειστεί πως πρέπει να είναι ο στόχος της επιθετικότητάς τους.
Ο Αδόλφος Χίτλερ υπήρξε ο μέγας διδάσκαλος της μεθόδου αυτής. Βρήκε τα κατάλληλα λόγια, τα επιχειρήματα, τους συνδυασμούς χρωμάτων και σχημάτων –όλα όσα εκθέτει στο βιβλίο του «Μάιν Καμπφ», το οποίο οι δημοκρατίες θα έπρεπε να μελετούν συστηματικά, όπως μελετά κανείς τους ιούς μιας θανάσιμης επιδημίας για να τους εξοντώσει.
Με αυτά τα εργαλεία ο «Φίρερ» κατάφερε να μετατρέψει –με τιμητικές εξαιρέσεις– μέγα μέρος του λαού μιας από τις χώρες που είχαν παραγάγει από τα σπουδαιότερα έργα της ευρωπαϊκής φιλοσοφίας, λογοτεχνίας και τέχνης σε μια ορδή βασανιστών, βιαστών και ενόχων για τα ολοκαυτώματα που κηλίδωσαν την Ευρώπη.
Ο Βίλχελμ Ράιχ μελέτησε με διεισδυτικότητα το πώς η χιτλερική ρητορική κατάφερνε να κινητοποιήσει ό,τι χειρότερο κρύβεται στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής για να ξυπνήσει «ζωώδη» ένστικτα που δεν χαρακτηρίζουν κανένα άλλο ζώο –εκτός δυστυχώς από τον άνθρωπο όταν γίνεται έρμαιο της απανθρωπίας.
Μια τέτοια ρητορική έχει στοιχεία ψυχικής διαταραχής, παραληρήματος, με τη δική του παράλληλη σιδερένια λογική. Αλλά η όποια ψυχολογική εξήγησή της δεν αναιρεί τίποτε από τη φρίκη της.
Η ρητορική που ακούγεται στη γειτονική χώρα από επίσημα χείλη όλο και πιο συχνά, συστηματικά και άγρια, μοιάζει να απευθύνεται σε παρόμοια ένστικτα.
Το χέρι που σχηματίζει το σήμα των «Γκρίζων Λύκων» καλεί –φοβούμαι– σε πράξεις που έκαναν την οργάνωση αυτή διαβόητη στον πλανήτη: τη δολοφονία του Τούρκου δημοσιογράφου Ιπεκτσί και την απόπειρα εναντίον του Πάπα Ιωάννη Παύλου, που είχε το μεγαλείο να συγχωρέσει τον παρ’ ολίγον δολοφόνο του, τον Αγκτζά.
Αν όμως τα λόγια αυτά ωθούν σε φονικά, οι αποστροφές για τους Ελληνες που έπρεπε να γίνουν παστά ψάρια στον Σαγγάριο, ξυπνούν τα ένστικτα του κανίβαλου ή μάλλον του πτωματοβόρου γύπα ή της ύαινας.
Με ανατριχιαστική ψυχραιμία η Ενωμένη Ευρώπη, που θέλει τον εαυτό της κοιτίδα και θεματοφύλακα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων –έννοια στην οποία δίνει όλο και πιο παράλογες ερμηνείες–, παρακολουθεί τις εξελίξεις. Η ανοχή της Ευρώπης το 1938 στο Μόναχο κόστισε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η σημερινή της ανοχή μπορεί να ενθαρρύνει συμβάντα που δεν θα αφορούν μόνο την Ελλάδα.
7
σαν δυο διαφορετικα ειδη θρησκειας, ,και σαν δυο ξενοι στην ιδια πολη ή μαλλον στον ιδιο πλανητη οι προτεσταντες και οι ορθοδοξοι; Ευτυχως δεν ισχυει το ιδιο και για ειδη Χρστιανισμου και ειδη Ισλαμ
γραμμα φιλου πριν λιγο καιρο σαν απαντηση στα
http://www.bvoltaire.com/turquie-lorsquerdogan-martyrise-petite-fille/?mc_cid=17cd91e2df&mc_eid=4c97bdca3b
και
https://ci4.googleusercontent.com/proxy/hJYEv7LIxUo3vWF7a2NQ0r8f_90X-_VMAWOv_ZVcg9shl1OfzhofuFm0cNfv8xGQof931iXAuIZJxOXK8OrminjmdIh4orkh0koVS79s0vPuCJOFyAmbWtufHlhjKpRqgXRmgHE08EhFfHv04Rq8P6bHpeGqigd824iDKWnnScnFeIUTsAEHJsdhfW6YyerQ2ehU36cQGQ=s0-d-e1-ft#https://i1.wp.com/professors-phds.com/wp-content/uploads/2018/03/C6A0F4D7-966D-42FC-89DF-71CBE19CCCEF.png?resize=300%2C241&ssl=1
Συμφωνώ απολύτως με τη θέση του άρθρου http://www.bvoltaire.com/turquie-lorsquerdogan-martyrise-petite-fille/?mc_cid=17cd91e2df&mc_eid=4c97bdca3b
για το πόσο αποκρουστική ήταν η κίνηση του Ερντογάν.
Βέβαια το άρθρο δεν σταματάει εκεί. Ο Ερντογάν γίνεται τυπικός εκφραστής του Ισλάμ που αντιπαρατατίθεται με το Χριστιανισμό: «Il n’empêche, cette démonstration révèle le fossé qu’il y a entre l’islam et le christianisme. Imagine-t-on le pape, sur la place Saint-Pierre, à Rome, attirer à lui une fillette et lui demander de mourir en martyre pour le Christ ? Il est vrai que nous autres, chrétiens, ne donnons pas la même définition à ce mot, et lorsque nous l’évoquons, il nous vient plus volontiers à l’esprit Étienne (protomartyr) ou Blandine de Lyon, qui ont « souffert la mort pour avoir refusé d’abjurer la foi chrétienne » (Le Petit Robert).
Nous sommes bien loin de la définition que vient d’en donner explicitement le président turc et qui fleure bon le djihad !» (η τελευταία παράγραφος του άρθρου).
Ενώ λοιπόν η απόρριψη της κίνησης του Ε. είναι μάλλον κοινός τόπος για μας εδώ, και το άρθρο μόνο ως ειδησεογραφικό θα μπορούσε να σταθεί, όταν επιχειρεί να γίνει ‘άρθρο γνώμης’ (με άποψη που συνοψίζεται στην τελευταία παράγραφο) γίνεται μια στρατευμένη κοινοτοπία, με καλούς Χριστιανούς και κακούς Μουσουλμάνους (γενικά).
Αν ο συγγραφέας διάβαζε περιγραφές από Χριστιανούς, Ευρωπαίους και αμερόληπτους ιστορικούς της κατάληψης της Ιερουσαλήμ από τους Σταυροφόρους, και περιγραφή ταφής Χριστιανών θυμάτων Τζιχαντιστών το 2001 στο Πακιστάν με την προστασία Σούφι Μουσουλμάνων, (νομίζω αυτό το τελευταίο άρθρο το βλέπαμε μαζί, αρκετό καιρό μετά το 2001) θα είχε δει (ως όφειλε, αφού καταπιάνεται μ’ αυτά) ότι η πραγματικότητα είναι αλλιώς Ούτε οι κακοί ούτε οι καλοί έχουν πιάσει τραπέζι αποκλειστικά στα τζαμιά και στις εκκλησίες αντίστοιχα, όπως άλλωστε καλά γνωρίζουμε…
Οι Σούφι του Πακιστάν που αναφέρω παραπάνω είναι αυτοί που οι Τζιχαντιστές σκότωσαν (κοντά εκατό) πέρυσι στο Sehwan Sufi shrine:
http://www.bbc.com/news/world-asia-38994318
… και που είχαν τη γενναιότητα μέρες μετά να συνεχίσουν τις τελετές τους:
https://www.aljazeera.com/news/2017/02/sufis-return-sehwan-shrine-defiance-isil-blast-170217161946062.html
https://thefeministani.wordpress.com/2017/02/21/on-sheema-kirmani-at-lal-shahbaz-qalandars-shrine/
Κατά τα άλλα, Ο Ε. σίγουρα είναι ένας κακορίζικος γείτονας που μας έτυχε, και όπως πάντα τέτοιοι γείτονες είναι αφορμή να ακονίζουμε τις αρετές μας και να ελέγχουμε τις αδυναμίες μας – άντε στο τέλος το έκανα και πολύ ηθικολογικό, με δίδαγμα
https://consortiumnews.com/2018/03/13/the-strange-case-of-the-russian-spy-poisoning/
https://www.paulcraigroberts.org/2018/03/14/will-russia-wake/
https://thesaker.is/when-dealing-with-a-bear-hubris-is-suicidal/
Γιαννη με αφορμη τους s-400, πρεπει να αναγνωρισουμε πως πλεον οι ρωσσοι εχουν εχθρικα με την ελλαδα συμφεροντα (στα πλαισια του ανταγωνισμου τους με τη δυση), αν υπαρχει αυτη τη στιγμη μια χωρα που δεν θελει η κυπρος να βγαλει το αεριο ειναι η ρωσσια αφου ετσι θα απεξαρτηθει η ευρωπη απο το ρωσσικο αεριο, επισης πρεπει να αναγνωριστει και βρωμικος ρολος των ρωσσων κατα των κουρδων, αυτα τα λεω γιατι διαβαζοντας τα mail που ερχονται δεν βλεπω καμμια κριτικη απεναντι τους. Το θεμα με τους s-400 ειναι το κερασακι στη τουρτα αφου στην ουσια βαζει ολο το αιγαιο υπο το βεληνεκες τους.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Πολύ σωστα οσα λες και για τα συμφεροντα της Ρωσσίας σε σχεση με εμας ή την Τουρκια και για το πουλημα των Κούρδων. Η μη κριτικη απλως σημαινει οτι δεν βρισκω αρθρα που να το υπογραμμιζουν ή καν να το παρατηρουν και οτι δεν ειμαι ο ιδιος ικανοσ να συνταξω εστω δυο γραμμες σαν τις πολυ σωστες που μου εδω μόλις μου εστειλες.
Ο μεν Σακερ αφου εκανε κανα δυο αποπειρες να δικαιολογησει τα αδικαιολογητα επαψε να γραφει γα το θεμα αλλα μονο να αναγραφει αλλων η να κινειται στο εντελως σιγουρο εδαφος , δηλαδη ειτε το πολιτικο & θρησκευτικο ειτε το χεσιμο των εξωφθαλμων μαλακιων Αγγλιας Αμερικης Γαλλιας Γερμανιας για τα δηληττηρια κλπ. Το κυριο σωστο που αποδιδουν οι εχεφρονες ανθρωποι στον Πουτιιν ειναι οτι δεν δρα εναντιον των συμφεροντων της χωρασ του οπως κανουν οι Ευρωπαιοι για τις δικες τους απο υποτελεια και οι Αμερικανοι απο τρελλα. Το κυριο ευεργετικο που του αποδιδουν ειναι οτι κοντραρει Αμερικανικη τρελλα που αλλιως θα ηταν ακομη πιο επικινδυνη. Αλλά οσον αφορα το «ηθικο» θεμα κανεις δεν λεει οτι με τους Κουρδους φερεται σωστα (ειτε απο αδυναμια ειτε απο αλλους υπολογισμους, ΔΕΝ κανει κατι σωστο) Οσον αφορα το τι κανει σε σχεση με εμας ελαχιστοι εχουν την εντυτωση ή την προσδοκια ή την απαιτηση οτι θα εκανε κατι για μας και οχι για τα συμφεροντα της Ρωσσιας.
Συνέχεια της απάντησης στο φίλο που μας έγραψε χτες για τη ανάγκη κριτικής και στην Ρωσσία στο θέμα Κούρδων και Ερντογάν :
Στο σημερινό «Δρόμο της Αριστεράς» όλα τα αρθρα για το θέμα δείχνουν τι κάνει ΚΑΙ η Ρωσία. Σαν πιο ενδεικτικό σου λέω το
«Διπλό πράσινο φως στον Ερντογάν» (υπότιτλος¨Ρωσία και ΗΠΑ τον διεκδικουν προσφέροντάς του το Αφρίν στο πιάτο»
Από Τρίτη που αποσύρεται από περίπτερα αρχίζει και τα ανεβάζει ηλεκτρονικά, σε μια βδομάδα έχει ανεβάσει τα περισσότερα. Αλλά αν το παρεις σημερα θα βρεις τόσα που δεν θα το μετανιωσεις , πολύ καλο φύλλο, κοιτα λιγο παρακατω στα σχολια, εχω βαλει πινακα περιεχομενων ))
https://www.youtube.com/watch?v=v3Vn7YVV9ZA
https://www.youtube.com/watch?v=0sAfFykvhGA
https://www.youtube.com/watch?v=uJJD6NaEbG4
https://www.youtube.com/watch?v=zBB6biZ4aa4
Το σημερινο αρθρο της Πέπης Ρηγοπούλου στο πλαισιο κι αλλης προσφατης σχετικής αρθρογραφιας
1
March 13, 2018
“On Nationalism and Patriotism” by Metropolitan Antoniy (Khrapovitskiy)
https://thesaker.is/on-nationalism-and-patriotism-by-metropolitan-antoniy-khrapovitskiy/
2
Ας θυμηθουμε λιγο και τον Νέφσκυ που βλεπαμε νέοι
The Battle on the Ice (Russian: Ледовое побоище, Ledovoye poboish’ye; German: Schlacht auf dem Eise; Estonian: Jäälahing; German: Schlacht auf dem Peipussee) was fought between the Republic of Novgorod led by prince Alexander Nevsky and the crusader army led by the Livonian branch of the Teutonic Knights on April 5, 1242, at Lake Peipus. The battle is notable for having been fought largely on the frozen lake, and this gave the battle its name.
The battle was a significant defeat sustained by the crusaders during the Northern Crusades, which were directed against pagans and Eastern Orthodox Christians rather than Muslims in the Holy Land. The Crusaders’ defeat in the battle marked the end of their campaigns against the Orthodox Novgorod Republic and other Slavic territories for the next century.
The event was glorified in Sergei Eisenstein’s historical drama film Alexander Nevsky, released in 1938, which created a popular image of the battle often mistaken for the real events. Sergei Prokofiev turned his score for the film into a concert cantata of the same title, with «The Battle on the Ice» being its longest movement
3
Ας θυμηθουμε λιγο και τον Βέμπερ που διαβαζαμε νέοι
“…Baxter (Saints’ Everlasting Rest, chap. xii) explains God’s invisibility with the remark that just as one can carry on profitable trade with an invisible foreigner through correspondence, so is it possible by means of holy commerce with an invisible God to get possession of the one priceless pearl. These commercial similes rather than the forensic ones customary with the older moralists and the Lutherans are thoroughly characteristic of Puritanism, which in effect makes man buy his own salvation. Compare further the following passage from a sermon: “We reckon the value of a thing by that which a wise man will give for it, who is not ignorant of it nor under necessity. Christ, the Wisdom of God, gave Himself, His own precious blood, to redeem souls, and He knew what they were and had no need of them” (Matthew Henry, The Worth of the Soul,…”.
“…The Reformed Christian, however, felt his own pulse with its aid. It is mentioned by all the moralists and theologians, while Benjamin Franklin’s tabulated statistical book-keeping on his progress in the different virtues is a classic example.On the other hand, the old medieval (even ancient) idea of God’s book-keeping is carried by Bunyan to the characteristically tasteless extreme of comparing the relation of a sinner to his God with that of customer and shopkeeper. One who has once got into debt may well, by the product of all his virtuous acts, succeed in paying off the accumulated interest but never the principal…”
Βημα 4
Some people think that the inhuman traits of some European trends (like slavetrade, inquisition, conquistadore type of christianizers, piracy,…) are remnants of barbaric nonChristian past, but the existence of paragraphs like the above makes possible, if not plausible too, the conjecture that the the brave new civilization that the brave new civilizers considered worthy enough of their names to advertise/export/impose was to reduce the new civilizees to the state of the predestined-for-hell state that their version of Christianity made thinkable to them for themselves and this renders the new North Western dream,
not tragic but hilariously pathetic and lamentable…
5
(απλως το βημα 4 πιο απαλά)
What would a corrupt southern, like a Greek Orthodox Christian, say to a corrupt southern like a Papal Catholic Christian who sold those papers that were supposed to absolve the sins of somebody’s dead relatives and transfer their souls from Hell to Paradise?” Answer: The orthodox would say “Why do they have to pay to enter Paradise?” What would a non-corrupt northern like a Protestant Christian say to that same Papal Catholic Christian for the same matter?” Answer: The Protestant, at least the Calvinist, would say “Why should they enter Paradise if they pay?”)
6
http://www.efsyn.gr/arthro/vasiko-enstikto
ΤΡΙΤΗ ΜΑΤΙΑ
Το «βασικό» ένστικτο
Συντάκτης: Πέπη Ρηγοπούλου
Το «βασικό» ένστικτο. Οχι αυτό με τον παγοκόφτη που έκρυβε κάτω από το κρεβάτι η ηρωίδα, που την ενσάρκωσε η Σάρον Στόουν στην ομότιτλη ταινία.
Αλλά ένα άλλο, πολύ πιο ανατριχιαστικό: αυτό που κινητοποιούν οι δικτάτορες όταν θέλουν να εκμεταλλευτούν τα χειρότερα ένστικτα που ενεδρεύουν στο συλλογικό ασυνείδητο. Οσα μετατρέπουν τους λαούς σε μάζες έτοιμες να συνθλίψουν αυτούς για τους οποίους έχουν πειστεί πως πρέπει να είναι ο στόχος της επιθετικότητάς τους.
Ο Αδόλφος Χίτλερ υπήρξε ο μέγας διδάσκαλος της μεθόδου αυτής. Βρήκε τα κατάλληλα λόγια, τα επιχειρήματα, τους συνδυασμούς χρωμάτων και σχημάτων –όλα όσα εκθέτει στο βιβλίο του «Μάιν Καμπφ», το οποίο οι δημοκρατίες θα έπρεπε να μελετούν συστηματικά, όπως μελετά κανείς τους ιούς μιας θανάσιμης επιδημίας για να τους εξοντώσει.
Με αυτά τα εργαλεία ο «Φίρερ» κατάφερε να μετατρέψει –με τιμητικές εξαιρέσεις– μέγα μέρος του λαού μιας από τις χώρες που είχαν παραγάγει από τα σπουδαιότερα έργα της ευρωπαϊκής φιλοσοφίας, λογοτεχνίας και τέχνης σε μια ορδή βασανιστών, βιαστών και ενόχων για τα ολοκαυτώματα που κηλίδωσαν την Ευρώπη.
Ο Βίλχελμ Ράιχ μελέτησε με διεισδυτικότητα το πώς η χιτλερική ρητορική κατάφερνε να κινητοποιήσει ό,τι χειρότερο κρύβεται στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής για να ξυπνήσει «ζωώδη» ένστικτα που δεν χαρακτηρίζουν κανένα άλλο ζώο –εκτός δυστυχώς από τον άνθρωπο όταν γίνεται έρμαιο της απανθρωπίας.
Μια τέτοια ρητορική έχει στοιχεία ψυχικής διαταραχής, παραληρήματος, με τη δική του παράλληλη σιδερένια λογική. Αλλά η όποια ψυχολογική εξήγησή της δεν αναιρεί τίποτε από τη φρίκη της.
Η ρητορική που ακούγεται στη γειτονική χώρα από επίσημα χείλη όλο και πιο συχνά, συστηματικά και άγρια, μοιάζει να απευθύνεται σε παρόμοια ένστικτα.
Το χέρι που σχηματίζει το σήμα των «Γκρίζων Λύκων» καλεί –φοβούμαι– σε πράξεις που έκαναν την οργάνωση αυτή διαβόητη στον πλανήτη: τη δολοφονία του Τούρκου δημοσιογράφου Ιπεκτσί και την απόπειρα εναντίον του Πάπα Ιωάννη Παύλου, που είχε το μεγαλείο να συγχωρέσει τον παρ’ ολίγον δολοφόνο του, τον Αγκτζά.
Αν όμως τα λόγια αυτά ωθούν σε φονικά, οι αποστροφές για τους Ελληνες που έπρεπε να γίνουν παστά ψάρια στον Σαγγάριο, ξυπνούν τα ένστικτα του κανίβαλου ή μάλλον του πτωματοβόρου γύπα ή της ύαινας.
Με ανατριχιαστική ψυχραιμία η Ενωμένη Ευρώπη, που θέλει τον εαυτό της κοιτίδα και θεματοφύλακα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων –έννοια στην οποία δίνει όλο και πιο παράλογες ερμηνείες–, παρακολουθεί τις εξελίξεις. Η ανοχή της Ευρώπης το 1938 στο Μόναχο κόστισε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η σημερινή της ανοχή μπορεί να ενθαρρύνει συμβάντα που δεν θα αφορούν μόνο την Ελλάδα.
7
σαν δυο διαφορετικα ειδη θρησκειας, ,και σαν δυο ξενοι στην ιδια πολη ή μαλλον στον ιδιο πλανητη οι προτεσταντες και οι ορθοδοξοι; Ευτυχως δεν ισχυει το ιδιο και για ειδη Χρστιανισμου και ειδη Ισλαμ
γραμμα φιλου πριν λιγο καιρο σαν απαντηση στα
http://www.bvoltaire.com/turquie-lorsquerdogan-martyrise-petite-fille/?mc_cid=17cd91e2df&mc_eid=4c97bdca3b
και
https://ci4.googleusercontent.com/proxy/hJYEv7LIxUo3vWF7a2NQ0r8f_90X-_VMAWOv_ZVcg9shl1OfzhofuFm0cNfv8xGQof931iXAuIZJxOXK8OrminjmdIh4orkh0koVS79s0vPuCJOFyAmbWtufHlhjKpRqgXRmgHE08EhFfHv04Rq8P6bHpeGqigd824iDKWnnScnFeIUTsAEHJsdhfW6YyerQ2ehU36cQGQ=s0-d-e1-ft#https://i1.wp.com/professors-phds.com/wp-content/uploads/2018/03/C6A0F4D7-966D-42FC-89DF-71CBE19CCCEF.png?resize=300%2C241&ssl=1
Συμφωνώ απολύτως με τη θέση του άρθρου http://www.bvoltaire.com/turquie-lorsquerdogan-martyrise-petite-fille/?mc_cid=17cd91e2df&mc_eid=4c97bdca3b
για το πόσο αποκρουστική ήταν η κίνηση του Ερντογάν.
Βέβαια το άρθρο δεν σταματάει εκεί. Ο Ερντογάν γίνεται τυπικός εκφραστής του Ισλάμ που αντιπαρατατίθεται με το Χριστιανισμό: «Il n’empêche, cette démonstration révèle le fossé qu’il y a entre l’islam et le christianisme. Imagine-t-on le pape, sur la place Saint-Pierre, à Rome, attirer à lui une fillette et lui demander de mourir en martyre pour le Christ ? Il est vrai que nous autres, chrétiens, ne donnons pas la même définition à ce mot, et lorsque nous l’évoquons, il nous vient plus volontiers à l’esprit Étienne (protomartyr) ou Blandine de Lyon, qui ont « souffert la mort pour avoir refusé d’abjurer la foi chrétienne » (Le Petit Robert).
Nous sommes bien loin de la définition que vient d’en donner explicitement le président turc et qui fleure bon le djihad !» (η τελευταία παράγραφος του άρθρου).
Ενώ λοιπόν η απόρριψη της κίνησης του Ε. είναι μάλλον κοινός τόπος για μας εδώ, και το άρθρο μόνο ως ειδησεογραφικό θα μπορούσε να σταθεί, όταν επιχειρεί να γίνει ‘άρθρο γνώμης’ (με άποψη που συνοψίζεται στην τελευταία παράγραφο) γίνεται μια στρατευμένη κοινοτοπία, με καλούς Χριστιανούς και κακούς Μουσουλμάνους (γενικά).
Αν ο συγγραφέας διάβαζε περιγραφές από Χριστιανούς, Ευρωπαίους και αμερόληπτους ιστορικούς της κατάληψης της Ιερουσαλήμ από τους Σταυροφόρους, και περιγραφή ταφής Χριστιανών θυμάτων Τζιχαντιστών το 2001 στο Πακιστάν με την προστασία Σούφι Μουσουλμάνων, (νομίζω αυτό το τελευταίο άρθρο το βλέπαμε μαζί, αρκετό καιρό μετά το 2001) θα είχε δει (ως όφειλε, αφού καταπιάνεται μ’ αυτά) ότι η πραγματικότητα είναι αλλιώς Ούτε οι κακοί ούτε οι καλοί έχουν πιάσει τραπέζι αποκλειστικά στα τζαμιά και στις εκκλησίες αντίστοιχα, όπως άλλωστε καλά γνωρίζουμε…
Οι Σούφι του Πακιστάν που αναφέρω παραπάνω είναι αυτοί που οι Τζιχαντιστές σκότωσαν (κοντά εκατό) πέρυσι στο Sehwan Sufi shrine:
http://www.bbc.com/news/world-asia-38994318
… και που είχαν τη γενναιότητα μέρες μετά να συνεχίσουν τις τελετές τους:
https://www.aljazeera.com/news/2017/02/sufis-return-sehwan-shrine-defiance-isil-blast-170217161946062.html
https://thefeministani.wordpress.com/2017/02/21/on-sheema-kirmani-at-lal-shahbaz-qalandars-shrine/
Κατά τα άλλα, Ο Ε. σίγουρα είναι ένας κακορίζικος γείτονας που μας έτυχε, και όπως πάντα τέτοιοι γείτονες είναι αφορμή να ακονίζουμε τις αρετές μας και να ελέγχουμε τις αδυναμίες μας – άντε στο τέλος το έκανα και πολύ ηθικολογικό, με δίδαγμα
βγηκε και το ολο κειμενο (ολοσελιδο) ηλεκτρονικα, οταν τοχα ανεβασει ειχα βαλει μονο αποσπασματα γιατι αντεγραφα με το χερι
https://www.e-dromos.gr/theatriki-omada-2510-theloume-na-dosoume-foni-se-aftous-pou-ti-sterithikan/
Τα περιεχόμενα του σημερινού «Δρόμου της Αριστεράς»
ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΘΕΜΑ
Ελλάδα, μια απέραντη «παράγκα»
Λίγο πριν την «καθαρή έξοδο», ολόκληρη η χώρα παίρνει τη μορφή παράγκας. Ο πολιτικός κόσμος, όμηρος της διαπλοκής, υπηρέτης των «θεσμών» και της πρεσβείας των ΗΠΑ, βγάζει τη χώρα στο σφυρί σε στιγμή τεράστιων κινδύνων και απειλών
Αφρίν: Ο τουρκικός στρατός σε μια ακόμα γενοκτονία
Το Αφρίν, με την ψυχή των μαχητών του, δίνει μια άνιση –εκ πρώτης όψεως– μάχη απέναντι στην πολεμική μηχανή της Τουρκίας, εν μέσω σιωπής από όλες τις μεγάλες δυνάμεις. Ο Ερντογάν πήρε το πράσινο φως να «καθαρίσει», σε συμμαχία με τα υπολείμματα του Ισλαμικού Κράτους, τη νευραλγική περιοχή από όλα τα κουρδικά τμήματα που προβάλλουν σθεναρή αντίσταση. Ο τουρκικός επεκτατισμός θρέφεται με τα θύματα των σφαγών του και τη σιωπή των μεγάλων. Το παζάρι που έχει στρωθεί, μας αφορά, αφού η Τουρκία ζητά ανταλλάγματα σε Αιγαίο, Θράκη και Κύπρο
EDITORIAL
«Ελίτ – αλήτ» το ανερχόμενο σύμπλεγμα…
Στο ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ, διαβάστε:
Το αδύνατο μπορεί να συντριβεί
Ο Στίβεν Χόκινγκ πλέον ταξιδεύει στο διάστημα…
της Σοφίας Παπασπυρίδωνος
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Παράγκα – σαλαμούρα
του Ρούντι Ρινάλντι
Οι ελίτ και η αστική τάξη
του Απόστολου Αποστολόπουλου
Από το γαλλικό κλειδί στο… γερμανικό
του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Η μπάλα στην εξέδρα…
του Γιώργου Παπαϊωάννου
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Νίκος Μάλλιαρης
Το ποδόσφαιρο χρειάζεται όραμα και ρομαντισμό
Συνέντευξη στον Νίκο Ταυρή
Οι λίστες που γνωρίσαμε
του Παύλου Δερμενάκη
Ανύπαρκτοι φίλοι και σύμμαχοι μιας «ανύπαρκτης» χώρας
του Σπύρου Παναγιώτου
Δεν είναι τρελός ο Ερντογάν, αλλά επικίνδυνος
του Νίκου Γεωργιάδη
Ζώντας στον ακριτικό Έβρο
της Μαρίας Πετρίδου
Η ειλικρινής επανάσταση της Αφρίν
του Αντώνη Ανδρουλιδάκη
Στη Στήλη… άλατος
Το όφελος να είσαι απατεώνας
της Λόλας Σκαλτσά
Στη στήλη Ζητήματα παιδείας
Η γλώσσα σε άνισες σχέσεις
της Γιάννας Γιαννουλοπούλου
Στη στήλη Εν Τέλει
Κραυγή απ’ την Ήπειρο!
του Βασίλη Παπαρούνα
Στη στήλη Χωρίς αλπούτζα
Μια «αριστερά» στα μέτρα τους
Γράφει ο Σωκράτης Μαντζουράνης
ΔΙΕΘΝΗ
Κατηγορητήριο των Δυτικών κατά Πούτιν
του Γιώργου Αναστασίου
Τραμπ εναντίον όλων
του Ερρίκου Φινάλη
Διπλό πράσινο φως στον Ερντογάν
της Μαρίνας Μπρέστα
Μπενίν: Μία «εξαιρετική» αφρικανική χώρα
της Ιωάννας Ραδαίου
ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Το παγόβουνο κάτω από το σκάνδαλο Novartis
των Δημήτρη Βασιλάκη και Μανόλη Μούστου
100 δράσεις για το Νερό
του Βαγγέλη Σπαθά
Γράμμα σε έναν έφηβο που βαριέται…
του Παύλου Κουτρουφίνη
Στις σελίδες του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, μεταξύ άλλων:
Ένα οπτικοακουστικό φιλοσοφικό δοκίμιο
της Ιφιγένειας Καλαντζή
Η δύναμη έχει πλέον μετακομίσει…
του Σπύρου Κακουριώτη
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Σαρίτα Χαϊμ, συγγραφέας
Με προβληματίζει η απαξίωση της Ιστορίας
Συνέντευξη στον Κώστα Στοφόρο
ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΕΣ
Φραντς Κάφκα
Ξεσπάσματα ήχων στη Μεταμόρφωση
Γράφει ο Ευάγγελος Ι. Τζάνος
Στο ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΙΔΕΩΝ ο Στέλιος Ελληνιάδης γράφει:
Μήτσος Κουμάνταρος: Ο εμφύλιος τελειώνει με το Πολυτεχνείο και την πτώση της χούντας
Και όπως κάθε βδομάδα, διαβάστε τις σελίδες του Ηρόστρατου και δείτε τα σκίτσα των Carlos Latuff, John Antóno, Vasco Gargalo, Βαγγέλη Παπαβασιλείου.
Εφημερίδα Δρόμος αναζητήστε το Σάββατο και μέχρι την Τρίτη στα περίπτερα
https://www.youtube.com/watch?v=uwTpbRPT4HU
παιδια το λινκ αυτο δειτε το και σαν πακετο με την εξης κουβέντα για Χώκινγκ που ειπωθηκε αρκετες φορες τις τελευταιες μερες
…τα εγγόνια του και τα παιδιά του λένε ότι «μπορεί να δίδαξε στον κόσμο για την βαρύτητα αλλά εμάς μας δίδαξε για το καθημερινό κουράγιο και την καλοσύνη.. Σε συνέντευξή του για τις πιο κρίσιμες συμβουλές που έχει μεταφέρει στα παιδιά του είπε τις εξής: α)να θυμάστε να κοιτάτε ψηλά στ’ αστέρια κι όχι κάτω στα πόδια σας. β)ποτέ μη σταματάτε να εργάζεστε. Η εργασία δίνει νόημα και σκοπό στη ζωή και η ζωή είναι άδεια χωρίς αυτή. γ)Αν είστε πολύ τυχεροί και βρείτε την αγάπη, θυμηθείτε ότι είναι σπάνια και μην την πετάξετε»…
αλλά να μη ξεχνιόμαστε παιδια, για το τι κυκλοφορει πανω κι απ’τα διαστημοπλοια
Στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Μαρία Δημητριάδη
https://www.youtube.com/watch?v=0u7PT7heg6o
Και να, τι θέλω τώρα να σας πω
Μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας,
φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο `κει που εβάδιζε.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ’ άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόση δα μικρή.
Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.
Παιδιά όλα αυτά σκεφτόμουνα ότι κάτι μου θυμίζουν και ξαφνικά θυμήθηκα. Ένα πρότζεκτ του 2013 που ένας μαθητής, ο Θρασύβουλος, είχε γράψει το εξής:
«…Μελετώντας μερικά πράγματα για τον πόλεμο του Βιετνάμ επιλέξαμε από εκεί να κρατήσουμε ένα σχετικά μικρό και όχι πολύ γνωστό συμβάν που όμως θεωρούμε ότι οι δημιουργοί του είναι πιθανώς επαναστατικότεροι από παρα πολλούς ακτιβιστές και σίγουρα πολύ πιο ανθρώπινοι. Μελετήσαμε την ιστορία του Τζωρτζ Μίζο, Ινδιάνου της Αμερικής, λοχία στον πόλεμο του Βιετνάμ που μετά τον πόλεμο βρήκε τον αξιωματικό των Βιετκογκ που είχαν σκοτωσει τους άντρες του σε ενέδρα και μαζί οργάνωσαν το χωριό φιλίας στο οποίο τα μεγάλωσαν κανονικά και όχι σαν παιδιά ενός κατώτερου Θεού τα παιδάκια που γεννήθηκαν με τερατόμορφες αναπηρίες λόγω των χημικών που είχαν ρίξει στα δάση του Βιετνάμ οι Αμερικανοί για να πέφτουν τα φύλλα των δέντρων και να μη μπορούν να κρύβονται οι Βιετκογκ. Μας έκανε εντύπωση το Βιετναμέζικο φιλότιμο που ακόμη και ολικά ανάπηροι άνθρωποι ούτε ζητιάνεψαν επιχορηγήσεις ούτε τις διεκδίκησαν με τσαμπουκά αλλά ζήτησαν μόνο γη να μένουν μαζί και ο καθένας τους θέλησε να μάθει μια δουλειά που να γίνεται χρησιμοποιώντας όποιο μέλος του σώματός του δεν είχε αναπηρία για να προσφέρει στις προσπάθειες αυτάρκειας και αυτοδυναμίας του χωριού, και αυτό έκανε αρτιμελείς εθελοντές να τους βοηθούν με βάρδιες ακομη και ερχόμενοι από τα εξωτερικό. Στο χωριό γινόταν καλλιέργειες λαχανικών, κτηνοτροφία, ιχθυοκαλλιέργεια, κοπτική-ραπτική και επίσης πολιτιστικές εκδηλώσεις…»
Προσθέτω επίσης ότι ο πατέρας του μαθητή αυτού ήταν στις αποστολές που είχαν πάει να βοηθήσουν στο Τσέρνομπιλ της Ρωσίας το 1986 όταν ένα πυρηνικό ατύχημα προκάλεσε μεγάλη μόλυνση και πολλοί πέθαναν (και πρώτοι-πρώτοι οι ειδικοί τεχνικοί που ξέροντας τις άμεσες συνέπειες στην δική τους υγεία τους μπήκαν εκεί που έπρεπε για να σταματήσουν την έκρυθμη λειτουργία), Αργότερα , για χρόνια, Ελληνικές οικογένειες φιλοξενούσαν τα καλοκαίρια για διακοπές παιδάκια που είχαν μολυνθεί και θα πέθαιναν σε λίγα χρόνια. Ο πατέρας του Θρασύβουλου επίσης πέθανε. Από τη μόλυνση*, όπως και ο λοχίας Τζωρτζ Μίζο για τον οποίο μας πληροφόρησε ο Θρασύβουλος.
Έχουν σχέση αυτά με τον ηρωισμό και την εργατικότητα του Χώκινγκ και της ανάπηρης τραγουδίστριας; Απάντηση: Σχέση έχουν με τις ίδιες και άλλες αρετές αυτών που τους βοήθησαν.
Την θετή μαμά της μικρής τραγουδίστριας ήδη την είδατε (και την οικογένεια του Χώκινγκ, όσοι δεν έχετε δει την ταινία και θέλετε να την δείτε πείτε μου να την δούμε)
*Ο λοχίας την είχε γλιτώσει στην ενέδρα γιατί εκείνη τη μέρα είχε πάει στο γιατρό λόγω έναρξης των συμπτωμάτων της μόλυνσης
Για βιβλιογραφία περι Μίζο ψάξτε με Mizo Vietnam Friendship village . Επισης ειχε κανει αφιερωμα στο θέμα ο Κούλογλου στο ρεπορτάζ χωρις συνορα
https://www.youtube.com/watch?v=5jpkMn3mvF8
Ιστορικές μέρες με την πιο δυσοίωνη, δυστυχώς, έννοια του όρου…
https://www.paulcraigroberts.org/2018/03/19/can-nuclear-war-avoided/
https://thesaker.is/why-we-dont-respect-the-west-anymore-must-read/
https://www.paulcraigroberts.org/2018/03/19/finally-good-news/
Από παλιό μαθητή και νυν φίλο:
…Δεν θα κάτσω να σας πω πόσο στενοχωρήθηκα για την απώλεια του Χώκινγκ, θα αρκεστώ μόνο να σας πω πως αυτός και ο Ράσελ ήταν οι 2 λόγοι που ήθελα να μπώ μαθηματικό. Και τους θεωρούσα πρότυπο όχι απλά επιστήμονα, αλλά κοινωνικού ανθρώπου, ολοκληρωμένου πολίτη. Η θέληση μου να ξεκινήσω από τα μαθηματικά και να επεκταθώ στους τομείς που ακουμπάνε αυτά, λογική, φυσική, κοινωνιολογία ακόμη και του να προσπαθώ να κατανοώ το τι γίνεται γύρω μου και να θέτω οποιαδήποτε άποψη έχω, σε όσο πιο στέρεη επιστημονική βάση μπορώ, βρήκε τις ρίζες της σε αυτούς τους 2 ανθρώπους.Μετά προστέθηκαν και άλλοι, αλλά το δίπολο ήταν βαθιά ριζωμένο και ξεκάθαρο. Συνεπώς πέρα από την συμβολή τους στην επιστήμη, η συμβολή τους τόσο στην εκλαίκευση της, όσο και το θάρρος τους να τοποθετούνται για δημόσια θέματα κόντρα στις καθιερωμένες νόρμες ήταν αυτό που με είχε ενθουσιάσει αλλά συνεχίζει και με καθοδηγεί έως και σήμερα. Θα αποχαιρετήσω μόνο τον πανμέγιστο καθηγητή με αυτό εδώ
https://www.youtube.com/watch?v=x_enMeQQNV0 …
https://www.e-dromos.gr/to-adynato-mporei-na-syntrivei/
Παιδιά όσοι σας χαρήκαμε και σας καμαρώσαμε πριν λίγες ώρες δεν βρίσκουμε λόγια να σας συγχαρούμε, κι εσάς και τους καθηγητές σας, αφ’ενός για τον τρόπο που παρουσιάσατε τον Καποδίστρια , αφ’ετέρου για τον τρόπο που ζωντανέψατε και δώσατε σάρκα και οστά στην ομιλία του γυμναστή και προπονητή σας, για το πώς στα μαθήματα που προετοιμάζουν την ανδρεία των πολιτών, πρωτοκαθεδρία έχουν η μουσική και ο χορός που αναδεικνύουν την λεβεντιά, την ομορφιά και τον έρωτα της ζωής.
ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ!!!
Μεθεόρτια συμπλήρωση μιας προεόρτιας συζήτησης μετά τη χτεσινή πρόβα τζενεράλε καθώς με τον Γιάννη και τον Γιώργο βοηθούσαμε την υπεύθυνη καθηγήτρια να φυλάξει τις συσκευές που θα χρησιμοποιούνταν στη γιορτή σήμερα:
-Τώρα, στις νέες κυβερνήσεις, υπάρχουν υπουργοί και βουλευτές που θα δούλευαν χωρίς αμοιβή όπως τον καιρό του Καποδίστρια;
-Αν σαν «τώρα» εννοείτε και το πριν σχεδόν 20 χρόνια και αν σαν «νέες» κυβερνήσεις εννοείτε και μέλη τους που ήταν σχεδόν αιωνόβιοι και συνταξιούχοι, ναι υπάρχουν. Στην οικουμενική κυβέρνηση του 89 ο πρωθυπουργός Ζολώτας, γύρω στα 95, αλλά που κρατιόταν και ήταν και χειμερινός κολυμβητής, και ήταν και καθηγητής πανεπιστημίου απο 23ων χρονών (θυμηθείτε από το χρονολόγιο και σε τι ηλικία είχε πάρει ο Καποδίστριας τα τρία διδακτορικά) πρότεινε για υπουργό παιδείας τον Δεσποτόπουλο (που 23ων χρονών επίσης ήταν υφηγητής πανεπιστημίου και παίκτης της εθνικής βόλεϋ. Εκείνος δέχτηκε υπό τον όρο να μη ζητήσουν μισθό όσοι στην κυβέρνηση είχαν ήδη κάποιο άλλο μισθό ή σύνταξη, όπως ο ίδιος που είχε την σύνταξη καθηγητή πανεπιστημίου. Ο Ζολώτας απάντησε ότι θα το προτείνει αλλά όχι σαν υποχρεωτικό και παραιτήθηκε ο ίδιος από τον μισθό πρωθυπουργού. Με τους υπόλοιπους δεν ξέρω τι έγινε. Ο Δεσποτόπουλος είναι εκείνος που λέγαμε και άλλες του περιπέτειες και που πέθανε 103ων χρονών πριν δυο τρία χρόνια.
Σήμερα που δεν έχουμε άγχη χρόνου και απόσπασης προσοχής ας δούμε και ένα ΥΓ για άλλο ένα είδος δωρεάν προσφοράς: Όταν η γενιά η δική μου ήμασταν Γυμνάσιο και Λύκειο ένα πολύ γνωστό βιβλίο άλγεβρας ήταν του Κανέλλου. Ο Κανέλλος είχε φροντιστήριο στη Σόλωνος και προσωπικά το μόνο που ήξερα για αυτόν, εκτός από το ότι σε πολλούς μας άρεσε πολύ το βιβλίο του, ήταν από κάποτε που είχα ακούσει ένα καθηγητή πανεπιστημίου να λέει ότι την χρονιά πριν από τις τότε πανελλαδικές («ακαδημαϊκό» τις λέγανε) ήρθε από το χωριό του με ένα συμμαθητή του να εξεταστούν από τον Κανέλλο να δουν αν θα τους δεχτεί στο φροντιστήριο να μετακομίσουν οι δυο τους να κάνουν την Γ Λυκείου στην Αθήνα. Ο Κανέλλος τους εξέτασε και είπε «Ο ένας να γυρίσει στο χωριό του γιατί δεν χρειάζεται φροντιστήριο, και τζάμπα θα το πληρώσει, ο άλλος να γυρίσει στο χωριό του γιατί δεν θα του κάνει τίποτε το φροντιστήριο και τζάμπα θα το πληρώσει» Γύρισε βέβαια μόνο ο ένας. Όταν ήταν στα τελευταία του ο Κανέλλος το έμαθε ένας συνάδελφος που στο Λύκειο πήγαινε στο φροντιστήριό του και λέγαμε να πάμε στην κηδεία του αλλά την ώρα της κηδείας εγώ δεν μπόρεσα να λείψω από εκεί που δίδασκα και βρήκα τον φίλο μου όταν γύρναγε από την κηδεία και είπαμε να πάμε στο βιβλιοπωλείο στη Σόλωνος που ήταν δίπλα στο φροντιστήριο να πάρουμε κανα βιβλίο του σαν ενθύμιο. Ο βιβλιοπώλης μας είπε ότι εκτός απο τα φροντιστηριακά του υπάρχει και ένα με την προσωπική του έρευνα στα μαθηματικά, ενθουσιαστηκαμε, το πήραμε και οι δυο και μόλις πήγαμε να το πληρώσουμε μας είπε «Αυτά τα έχει ήδη πληρωμένα ο ίδιος ο Κανέλλος. Όταν το έβγαλε μου είπε «’Οποιος το ζητήσει θα μου έχει κάνει την τιμή να ενδιαφερθεί για την έρευνά μου . Αντί να του πω «ευχαριστώ» θα τον βάλω και να πληρώσει από πάνω;» Επίσης μας είπε οτι κατά προτεραιότητα προσελάμβανε για καθηγητές ανθρώπους που δεν τους έπαιρνε το δημόσιο λόγω κοινωνικών φρονημάτων. Επίσης ότι είχε βγάλει και μηνιαίο επίδομα για τους ζητιάνους στην οδό Σόλωνος και το επίδομα περιείχε και δώρο εορτών και διακοπών….
Επίσης για ένα άλλο φροντιστήριο είχα ακούσει (από πρώτο χέρι) ότι όταν ήρθε ένας πολύ καλός μαθητής από Μυτιλήνη όχι για όλη την Γ Λυκείου αλλά για το καλοκαίρι μετά (οι εισαγωγικές τότε δίνονταν το Σεπτέμβριο) τον εξέτασαν πάλι (γιατί θέλανε να έχουν καλά ποσοστά εισαχθέντων ως διαφήμιση) αλλά τον Σεπτέμβριο που μπήκε ιατρική του είπαν «μας δίνεις την άδεια να σε βάλουμε στους επιτυχόντες μας; Αν δεν μας τη δώσεις σε καταλαβαίνουμε γιατί η επιτυχία σου ήταν προϊον αυτοδιδασκαλίας και όχι δικό μας» Εκείνος τους είπε «βαλ΄τε με, δεν το κάνω για αυτοπροβολή ότι με γράφει η εφημερίδα αλλά για να χαρεί ο πατέρας μου όταν το δει και σε εφημερίδα»
Αλλά επειδή το κυριότερο στη ζωή δεν είναι οι εξετάσεις και οι εφημερίδε ας επιστρέψουμε στην ομιλία του γυμναστή μας για τον χορό, της οποίας το περιεχόμενο ξέρετε πόσο απηχεί και τις απόψεις περί χορού του διεθυντή μας. Προσωπικά μου θυμίζουν τον νησιώτη διευθυντή μου στο σχολείο που διορίστηκα πριν έρθω, που ήταν μαθηματικός αλλά σπούδασε και χορό στη Δώρα Στράτου, όπου δηλαδή κι ο γυμναστής και προπονητής σας και μας έλεγε: «ΠΡΩΤΑ αυτά που μένουν. Ο χορός , το τραγούδι, η αγάπη που έχουν τα παιδιά το ένα για τ’άλλο και μετά , όποιος θέλει να σπουδάσει να στρώσει τον κώλο του στο διάβασμα και να ζητάει ασκήσεις και να του δίνετε όσο τραβάει. Αλλά ΠΡΩΤΑ αυτά που μένουν».
Μάλλον υπάρχει κι άλλη εγγύτητα του παρακάτω λινκ με τα παραπάνω δυο σχόλια κι όχι μόνο η εγγύτητα κάποιων ημερομηνιών που θα μπορούσε να είναι απλώς σύμπτωση
https://www.counterpunch.org/2018/03/23/bach-and-the-erotics-of-spring/
YΓ: Ας παρατηρήσουμε ότι το περιοδικό στο οποίο δημοσιεύεται το άρθρο αυτό δεν είναι περιοδικό περί μουσικής ή περί ιστορίας αλλά το «counterpunch» (=αντιγροθιά) του οποίου τον προσανατολισμό και την λειτουργία έχουμε δει από άλλα άρθρα του που έχουμε αναρτήσει εδώ ή που μπορούμε εύκολα να γκουγκλάρουμε βάζοντας counterpunch.org για να δούμε το τελευταίο του τεύχος (καθημερινό είναι) . Σε σχέση με το πρώτο από τα τρία χτεσινά σχόλια, απλώς ας ξαναδιαβάσουμε την φράση που περιείχε από μια ομιλία…
Αφού τα λατινικά μπορούν να λάβουν ότι υπότιτλους επιθυμεί η κάθε νοηματοδότηση (αρκεί να είναι ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος όπως οι μαντινάδες και ο Ερωτόκριτος για να τραγουδιέται κιόλας σαν την Κάρμινα Μπουράνα) ας τα μεταφράσουμε απλώς παραφράζοντας μια (γνωστή από το ίντερνετ) εκδοχή περί πολιορκίας με Δούρειο Ίππο, με τρόπο που να ταιριάζει με την σκανδαλολογία των τελευταίων ετών:
Με σάτιρα από θέατρο μακρύ 50 μέτρα
που ήταν όλο υπαίθριο και όχι από πέτρα
όλοι τους μέσα στη Βουλή κρυφτήκανε μ’ελπίδες
και κοίταγαν την κίνηση απ’τις εφημερίδες
έτσι που μέναν στη Βουλή σαν αποχαυνωμένοι
για πότε τον εφάγανε μυστήριο τους μένει
αντι μολότωφ κράταγαν τα φωτεινά δαυλιά τους
και στ’άλλο χέρι κράταγαν τα φοβερά καυλιά τους
κι ενώ επεριμένανε να τους κρεμάσουν όλους
οι Αχαιοί ακράτητοι τους ξέσκιζαν τους κώλους
και φυλακή ζητάγανε μόνοι τους να τους χώνουν
όσοι ήθελαν τον κώλο τους κάπως να τον γλιτώνουν
κι έτσι τα κλεψιμέϊκα βοηθάγαν να βρεθούνε
να πάρουν μια γερή ποινή για να προστατευθούνε
κι ήρθε το τέλος εποχής κι εμάς με τις υγειές μας
και να φυλάμ’τον κώλο μας από τις λαμογιές μας
(για όποιον, τυχόν, δεν ξέρει το αρχικό περί Δούρειου Ίππου:
Εφτιάξαν άλογο μακρύ τριάντα μέτρα
που ήταν όλο ξύλινο και όχι από πέτρα.
Μέσα στην κούφια του κοιλιά κρυφτήκανε μ’ ελπίδα
και κόβανε την κίνηση απ’ την κωλοτρυπίδα.
Οι Τρώες που στο βάθος τους μαλάκες ήταν όλοι
γκρεμίσανε τα τείχη τους και τό’ βαλαν στην πόλη.
Στα μαλακά κρεβάτια τους σαν πέσαν κουρασμένοι
για ποτε τον εφάγανε μυστήριο τους μένει
Στο ένα χέρι κραταγαν τα φωτεινά δαυλιά τους
ενώ με τ’αλλο κράταγαν τα φοβερά καυλιά τους.
Ματαίως φώναζε ο Οδυσσεύς να τους σκοτώσουν όλους
οι Αχαιοί ακράτητοι τους ξέσκιζαν τους κώλους.
Και έτσι εκατάλαβε πως για να πέσει η Τροία
πρώτα έπρεπε να πέσουνε και τα δικά του τρία)
Μια και δεν ξέρουμε Λατινικά για να αναδείξουμε την οικουμενικότητά του ας το μεταφράσουμε τουλάχιστον Αγγλικά που ξέρουμε:
They made an outdoors theater of length some fifty full yards,
that could well work just in a place not bigger than most schoolyards.
The stooges of the Parliament were hoping and were arguing,
but assholes whom they helped survive felt all was terrifying.
While in their Parliament they hid, they still are trying to figure,
how when and who had them all fucked by cocks smaller or bigger.
Instead of molotof cocktails the masked held torches flaming,
their other hand holding their cocks helped by their torch in aiming.
Αnd while the assholes feared they’d have as penalty fair hanging,
the fans of Zoro, playing fair, gave assholes’ asses banging.
And then the assholes realized that if they wanted sparing,
they’d have to plead to enter jails to save their asses’ baring.
And thus they promptly helped to spot the loot in fancy hideouts,
tax paradises and offshores, exotic whereabouts.
Such eras have such happy ends, passing through days of jitters,
next time let’s try to guard our ass from our frauds and cheaters.
Και ας μεταφράσουμε και την Ομηρική του εκδοχή για να αναδείξουμε ταυτόχρονα και την οικουμενικότητα και τη διαχρονικότητά του:
They fixed a horse made out of wood, of length about ten meters,
not made of marble or of stone, giving good vibes not jitters.
Inside its hollow trunk they hid, a hopeful bunch of assholes
and vigilant they checked around through their toy-horse’s arsehole.
And Trojans who, as it turned out, were not that bright or clever
brought down a part of city walls which they’ll regret forever.
When in their soft beds they lay tired, they still are trying to figure,
how when and who had them all fucked by cocks smaller or bigger.
Ιn one hand the Achaeans held alight their torches flaming
their other hand holding their cocks helped by their torch in aiming.
In vain Ulysses told his men “No prisoners, just slaughter”
Achaeans fucked everyone’s ass no matter son or daughter
Αλλά ξαφνικά ακούσαμε ένα δυνατό
«Τέρμα το διάλειμμα, τα κεφάλια μέσα…»
https://www.paulcraigroberts.org/2018/03/23/slaughterhouse-damascus/
https://www.e-dromos.gr/pyknes-epafes-anoikta-zitimata-kai-i-magia/
video
λάβαμε
ενδιαφέροντα
τρέχοντα νέα
δρόμος της αριστεράς
ΑΡΧΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ EDITORIAL ΠΥΚΝΕΣ ΕΠΑΦΕΣ, ΑΝΟΙΚΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΜΑΓΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗEDITORIALFEATURED
Πυκνές επαφές, ανοικτά ζητήματα και η μαγιά
Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί
Από Σύνταξη – 22 Μάρτιος, 2018
Facebook Twitter Email Print Google+
Ο υπουργός Εξωτερικών Κοτζιάς ταξιδεύει στην ΠΓΔΜ. Ο πρωθυπουργός μετέχει σε σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. και αναμένεται στο ανακοινωθέν να υπάρχει κάποια αναφορά για την συμπεριφορά της Τουρκίας. Την Τρίτη γίνεται η σύνοδος της Βάρνας για τη σχέση Ε.Ε. – Τουρκίας. Έληξε η άσκηση Ηνίοχος, όπου πήραν μέρος αμερικανικά και βρετανικά αεροσκάφη μαζί με μαχητικά της Ελλάδας, της Ιορδανίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Ο πρέσβης των ΗΠΑ, όχι μόνο ήταν στην Ανδραβίδα, αλλά έχει και φορτωμένη ατζέντα συναντήσεων με περιφερειάρχες και άλλους παράγοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης. Το μεγάλο καταμαράν του αμερικάνικου στόλου ξεκουράστηκε, μαζί με το πλήρωμά του, στη Σύρο. Η Σούδα είναι σε επιφυλακή. Η Μέρκελ ξανάπιασε τα τηλέφωνα.
Ο πόλεμος στη Συρία, μετά την κατάληψη του Αφρίν, μπαίνει σε νέα φάση, ενώ διαφαίνεται ένας νέος γύρος οξύτητας ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία. Κι αυτά, τη στιγμή που στις ΗΠΑ μαίνεται ένας εσωτερικός πόλεμος σε όλους τους θεσμούς εξουσίας.
Στο εσωτερικό, έγινε η συνάντηση Καμμένου – Τσίπρα και φαίνεται ότι ο «συνεταιρισμός» κρατά καλά, μέχρι νεωτέρας (βλέπε εκλογές). Οι γέφυρες ΣΥΡΙΖΑ και κεντροαριστερών – καραμανλικών παραγόντων συνεχίζουν να υπάρχουν, ενώ από τα αριστερά ο Τσίπρας δεν νοιώθει καμία πίεση. Όλοι οι προοδευτικοί πρέπει να είμαστε ενάντια στη Δεξιά, τον Μητσοτάκη, τον σκοταδισμό της Εκκλησίας, υπέρ της παγκοσμιοποίησης και άλλα τέτοια περί δικαιωμάτων.
Ο λαός κατέθεσε τα «θέλω» του, όπως μπορούσε και όσο μπορούσε, για το Μακεδονικό αλλά και για τον κίνδυνο από την επιθετικότητα της Τουρκίας (σε πρόσφατη δημοσκόπηση περίπου το 90% θεωρεί πρώτο κίνδυνο για την Ελλάδα την Τουρκία). Κατέθεσε τα «θέλω» του, αλλά αυτά δεν μπορούν να εκφραστούν από το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Ούτε υπάρχουν προς το παρόν άλλα εγχειρήματα όπου θα μπορούσε να διοχετευθεί η διάθεση και ενεργητικότητά του κόσμου.
Έτσι, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση μπορούν να συνεχίζουν τον ανούσιο καυγά τους αδιαφορώντας για τα πραγματικά προβλήματα του λαού και του τόπου και να ευθυγραμμίζονται πλήρως με τις επιθυμίες των υπερεθνικών και ντόπιων ελίτ. Σαν να μην τους βαραίνει καμία ευθύνη για όσα απειλούν την χώρα κι όσα μέλλουν να έρθουν στον τόπο.
Ο λαός παραμένει μόνος και η χώρα γυμνή. Εξασθενημένη σε μεγάλο βαθμό και εκτεθειμένη σε μεγάλους κινδύνους.
Το πόση Ελλάδα θα διασωθεί, ποια η συνοχή της κοινωνίας και ποιες δυνάμεις θα αναδειχθούν τα επόμενα χρόνια, αυτά τα μεγάλα προβλήματα, είναι ανοικτά και απαιτούν απάντηση.
Ο Μακρυγιάννης έλεγε «ότι η τύχη μάς έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος παλαιόθε και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά».
Σήμερα υπάρχει τέτοια μαγιά; Κι αν υπάρχει σε τι κατάσταση βρίσκεται; Αυτό ίσως να είναι το κύριο ζήτημα προς αντιμετώπιση…
1)σορρυ, κατα λαθοσ μπηκε το αρχικο κομματι στο προηγουμενο σχολιο
(απο
video…..
μεχρι
…Facebook Twitter Email Print Google+
ειναι ασχετα, σορρυ
2)Η ερώτηση στο τέλος του προηγούμενου σχόλιου (δηλαδή «σήμερα υπάρχει τέτοια μαγιά;») θα έρθει σε λίγο μέσω Γαλλίας. Για την ώρα πάμε (στο επόμενο σχόλιο) να δούμε μια χτεσινή απάντηση μέσω Αγγλίας (και λίγο αργότερα μια πρόσφατη μέσω Αμερικής)
http://www.elculture.gr/blog/article/%CF%80%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA-%CE%BB%CE%B9-%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%BC%CE%BF%CF%81-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%80%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AD%CE%B1%CF%82-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%80%CE%AF%CF%84%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B1%CE%BC%CF%8D%CE%BB%CE%B7/
https://www.e-dromos.gr/ston-dromo-pou-kykloforei-ektaktos-tin-paraskevi-23-martiou/
Από φίλο χημικό, τον οποίο ευχαριστούμε:
«…Και μια και περιλαμβάνονται και περί ηρωισμού πράγματα λόγω και της επετείου, αυτό θα το έχετε κιόλας δει, εγώ το είδα πριν λίγο:
Αρνό Μπελτράμ: Ο ήρωας αστυνομικός του Τρεμπ που αντάλλαξε τη ζωή του με αυτή των ομήρων
https://www.newsit.gr/kosmos/arno-mpeltram-o-iroas-astynomikos-tou-tremp-pou-antallakse-ti-zoi-tou-ayti-ton-omiron/2460536/
Εξαιρετική περίπτωση ηρωισμού, από αυτούς που ταιριάζουν στους δικούς μας καιρούς – θα έλεγε κανείς το πρότυπο του ηρωισμού, μια και δεν υπήρχε εκεί κανένα από αυτά που μπορεί να τονώσουν αυτόν που θα διακινδυνεύσει: ‘αυτενέργεια’, το να βασιστείς στις μαχητικές δεξιότητές σου ή ότι άλλο που ένας αξιωματικός μπορεί να διαθέτει και να του έχει εμπιστοσύνη. Μόνο η καθαρή φιλαλληλία – αυτό που ίσως είναι η ευγενέστερη ανθρώπινη ιδιότητα.»
Διπλά επίκαιρο: Παιδιά δείτε και την πρόβα πριν παιχτεί στο Ηρώδειο η σύνθεση του Σπανουδάκη με την οποία χτες στην γιορτή της 25ης προλογίστηκε η αποχαιρετιστήρια και ευχαριστήρια επιστολή που είχαν γράψει προς την ψυχή του τα παιδιά ενός από τα σχολεία που είχε ιδρύσει. Τα λόγια στην πρόβα λένε «και νυν και αει και ναι» και στην γιορτή αναφέρονταν στο «ναι» στην θυσία που είπε ο Καποδίστριας. Ο λόγος που είναι διπλά επίκαιρο ειναι οτι δεν ταιριάζει μόνο στον Καποδίστρια αλλά και στον αστυνομικό του Τρεμπ Αρνό Μπελτράμ που μόλις είδαμε…
Θα πω στην καθηγήτριά σας να μας δώσει για ανάρτηση όλα εκείνα τα θαυμάσια κείμενα και τα θαυμάσια λινκ. Για την ώρα ας ακούσουμε την πρόβα και ας ξαναφέρουμε μαζί με την πρόβα στο νου μας όσα χτες εσείς οι επι σκηνής λέγατε και όσα εμείς οι ακροατές και θεατες ακούγαμε…
https://www.facebook.com/spanoudakisstamatis/videos/1522151181157646/
να’το
https://www.youtube.com/watch?v=Q1jgnMvhIV0
Το «νυν και αεί» του «νυν και αεί και ναι» φυσικά μας θυμίζει και το φινάλε «νυν, νυν, το μηδέν και ΑΙΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ» του ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ και όποιος τυχόν έχει δει και το γιουτιουμπ-άκι με το φινάλε αυτό ίσως να το σχετίζει και με την εικόνα του λινκ στο προηγούμενο σχόλιο. Αλλά πριν πούμε περισσότερα για την ΚΑΙ εφιαλτική ΚΑΙ μη εφιαλτική συνιστώσα του φινάλε ας δούμε από την αρχή το γιουτιουμπ-άκι για το τελευταίο μέρος του ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ που ονομάζεται ΔΟΞΑΣΤΙΚΟΝ (δηλαδή Δοξολογία στη Ζωή)
https://www.youtube.com/watch?v=28GzARSTNFA
Για να καταλάβουμε καλύτερα τι μας λένε όλα αυτά ας γυρίσουμε στον Γάλλο αστυνομικό των σημερινών ειδήσεων, περνώντας όμως πρώτα από την Νέα Υόρκη του 2001. Όταν κατέρρεαν οι Δίδυμοι Πύργοι και οι Αμερικανοί πυροσβέστες έμπαιναν και έψαχναν σε όλους τους ορόφους για εγκλωβισμένους, είχε κάνει τεράστια εντύπωση σε όλον τον κόσμο το ότι μετά την κατάρρευση του πρώτου Πύργου οι πυροσβέστες που μπαινόβγαιναν στον δεύτερο δεν σταμάτησαν αυτό που έκαναν αν και πλέον ήξεραν ότι θα μπαινόβγαιναν μέχρι μια στιγμή που δεν θα ξανάβγαιναν. Πριν ακούσουμε το τραγούδι που τότε είχε γράψει για αυτούς ο Bruce Springsteen ας αναφέρουμε κι άλλο ένα συγκλονιστικό εκείνης της μέρας (9-11=11 εννάτου 2001) περιστατικό: Κάποιος εργαζόμενος που είδε οτι δεν μπορούσε να κατεβάσει από τις σκάλες ένα παραπληγικό φίλο του στο γραφείο, πήρε στο κινητό την αδελφή του με την οποία ζούσε να την αποχαιρετήσει για να μην αφήσει μόνο του στον θάνατο τον φίλο του παρ’όλο που εκείνος τον παρακαλούσε να προλάβει να φύγει πριν εγκλωβιστεί (for the record: Ο πρόεδρος Μπους τον ανεκήρυξε ήρωα, η αδελφή του έγινε ενεργότατο μέλος του κινήματος «Not in our name» που προσπαθούσε να αποτρέψει την εισβολή στο Ιράκ «εν ονόματι», δήθεν , των νεκρών εγκλωβισμένων, του ζήτησε ραντεβού, ο Μπους αρνήθηκε να την δει, εκείνη του έλεγε «γιατί δεν θες να δεις την αδελφή του ήρωα; Για να μας φέρεις από το Ιρακ φτηνότερο πετρέλαιο για τα αυτοκίνητα και τα καλοριφέρ μας; Σου είπε κανείς ότι αυτό θέλουμε » (Lazar την λέγανε, ίσως ακόμα να γκουγκλάρεται) Πάμε στο τραγούδι:
https://www.youtube.com/watch?v=cliwsiwZyRE
«Into The Fire»
The sky was falling and streaked with blood
I heard you calling me then you disappeared into the dust
Up the stairs, into the fire
Up the stairs, into the fire
I need your kiss, but love and duty called you someplace higher
Somewhere up the stairs into the fire
May your strength give us strength
May your faith give us faith
May your hope give us hope
May your love give us love
May your strength give us strength
May your faith give us faith
May your hope give us hope
May your love give us love
You gave your love to see in fields of red and autumn brown
You gave your love to me and lay your young body down
Up the stairs, into the fire
Up the stairs, into the fire
I need you near but love and duty called you someplace higher
Somewhere up the stairs into the fire
May your strength give us strength
May your faith give us faith
May your hope give us hope
May your love give us love
May your strength give us strength
May your faith give us faith
May your hope give us hope
May your love give us love
May your strength give us strength
May your faith give us faith
May your hope give us hope
May your love give us love
It was dark, too dark to see, you held me in the light you gave
You lay your hand on me
Then walked into the darkness of your smoky grave
Somewhere up the stairs into the fire
Somewhere up the stairs into the fire
I need your kiss, but love and duty called you someplace higher
Somewhere up the stairs into the fire
May your strength give us strength
May your faith give us faith
May your hope give us hope
May your love give us love
May your strength give us strength
May your faith give us faith
May your hope give us hope
May your love give us love
May your strength give us strength
May your faith give us faith
May your hope give us hope
May your love give us love
May your strength give us strength
May your faith give us faith
May your hope give us hope
May your love give us love
May your love give us love
APRIL 5, 2018
How Dr. King Lived is Why He Died
by JESSE JACKSON
https://www.counterpunch.org/2018/04/05/how-dr-king-lived-is-why-he-died/
Εν ολίγοις όλα αυτά μας λένε ότι στα όσα κάνουν τις οάσεις και τα διαλείμματα παράδεισου και πολιτισμού στην ανθρωπότητα να τελειώνουν κάθε τόσο, πότε από φυσικές καταστροφές και πότε από τις δυνατότητες του ανθρώπου να δημιουργεί εφιαλτικές κολάσεις, η μόνη απάντηση είναι η δυνατότητα που έχει ο άνθρωπος να επιλέγει και να πραγματοποιεί λύσεις που μπορεί να υπάρχουν αλλά εκείνοι που τις πραγματοποιούν δεν θα ζήσουν να τις δουν όπως αυτοί για τους οποίους θυσιάστηκαν και τους οποίους οι πράξεις τους μπορούν να σώσουν. Αυτό είναι και οικουμενικό και διαχρονικό. Το «άξιον εστί», το «αξίζει τον κόπο η θυσία», είτε στη Γαλλία , είτε στην Αμερική, την Βόρεια ή την Νότια, είτε στο Ιράκ, είτε Χριστιανών είτε μουσουλμάνων, είτε στην αρχαιότητα, είτε τώρα, γίνεται σε κάθε εποχή, χώρα, και πολιτισμό αντικείμενο και Ποιητικού Λόγου που αγγίζει τα όρια του Θρησκευτικού και που παίρνει την μορφή Δοξαστικού για τη Ζωή, σαν αυτό που είδαμε από τον Ελύτη και σαν αυτό που η καθηγήτριά σας έβαλε για τον Καποδίστρια. Και για να μην ξεχνιόμαστε και πάρουμε τον Σικελιανό σαν υμνογράφο του ΠΑΣΟΚ, ενώ ο ίδιος ο Ελύτης, που θεωρείται ο ποιητής του Ήλιου, θεωρούσε ότι από εκείνον τον κληρονόμησε, ας δούμε τι λένε για τον Ήλιο οι δυο τελευταίοι στίχο του «Ύμνου του …ΠΑΣΟΚ»:
Εμπρός αδέλφια, αδέλφια, και μας έζωσε με τη φωτιά του εμπρός,εμπρός κι η φλόγα του μας τύλιξε αδελφοί μου».
https://www.youtube.com/watch?v=UKE_EbtZnQ0&feature=related .
Τι σχέση έχει;! Π.χ. το «αδέλφια» θυμίζει π.χ. Ελλάδα σε στιγμές Καισαριανής, ή π.χ. την τελευταία φωτογραφία του Αλλιέντε που αφού έχει αποχαιρετήσει ραδιοφωνικά τους Χιλιανούς βγαίνει με τους κοντινότερους σε αυτόν συνεργάτες του και μερικοί για την τιμή των όπλων κρατάνε και όπλα, και όλοι κοιτάνε το αεροπλάνο το οποίο σε λίγα λεπτά θα τους έχει βομβαρδίσει
Βρέθηκε και η τελευταία φωτογραφία του Αλλέντε:
http://100photos.time.com/photos/luis-orlando-lagos-allendes-last-stand
Μα ας ξαναγυρίσουμε στην μελοποίηση Σπανουδάκη για το «νυν και αειίκαι ναι»
https://www.youtube.com/watch?v=Q1jgnMvhIV0
Και, ακόμα καλύτερα, ας ξαναγυρίσουμε στην πρόβα με ήλιο ασυννέφιαστο και με ορατά όλα τα, επίσης ασυννέφιαστα, πρόσωπα των μουσικών:
https://www.facebook.com/spanoudakisstamatis/videos/1522151181157646/
Κι όπως και πιο πριν, ας βγούμε και από αυτό επίσης το μνημόσυνο με το ίδιο τραγούδι:
https://www.youtube.com/watch?v=5kYvBd2D9iI
Εμείς που μείναμε
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Εμείς που μείναμε
στο χώμα το σκληρό
για τους νεκρούς
θ’ ανάψουμε λιβάνι
κι όταν χαθεί
μακριά το καραβάνι
του χάρου του μεγάλου πεχλιβάνη,
στη μνήμη τους θα στήσουμε χορό.
Εμείς που μείναμε
θα τρώμε το πρωί
μια φέτα από του ήλιου το καρβέλι,
ένα τσαμπί σταφύλι από τ’ αμπέλι
και δίχως πια του φόβου το τριβέλι,
μπροστά θα προχωράμε στη ζωή.
Εμείς που μείναμε
θα βγούμε μια βραδιά
στην ερημιά να σπείρουμε χορτάρι
και πριν για πάντα
η νύχτα να μας πάρει
θα κάνουμε τη γη προσκυνητάρι
και κούνια για τ’ αγέννητα παιδιά.
Και για να’ρθουμε πιο κοντά στο χώρο μας και στο χρόνο μας ας ξαναδούμε τα ίδια πριν ενάμιση χρόνο και σε απόσταση 15 λεπτών με τα πόδια:
https://www.youtube.com/watch?v=WT2k1x23vyI
https://www.youtube.com/watch?v=OG72KJ1RwgU
Κι αφού ολοκληρώσαμε ολόκληρες τραγικές
τρι(;)λογίες(3 και βάλε) υποχρεούμαστε,
για να μη φύγει θλιμμένος ο αναγνώστης,
να βάλουμε και «σύντομη κωμωδία συναφούς θέματος» ,
όπως υποχρεούνταν να βάζουν και οι αρχαίοι τραγικοί
(π.χ μετά το Προμηθεύς πυρφόρος, δεσμώτης και λυόμενος
έμπαινε και το Προμηθεύς εμπρηστής εξ αμελείας)
Και τι πιο κωμικό και πιο συναφές
από το να επανανοηματοδοτήσουμε
τον άλλο ύμνο του ΠΑΣΟΚ, την Κάρμινα Μπουράνα,
με στίχους που να τραγουδιούνται σαν τα λατινικά της;
(βιβλιογραφία, μεταφράσεις και παραφράσεις που να αναδεικνύουν την οικουμενικότητα, διαχρονικότητα κλπ των στίχων ήδη βάλαμε, μη τα ξαναλέμε, όποιος τις είδε τις είδε)
http://www.dailymotion.com/video/x3uyjl6
Με σάτιρα από θέατρο μακρύ 50 μέτρα
που ήταν όλο υπαίθριο και όχι από πέτρα
όλοι τους μέσα στη Βουλή κρυφτήκανε μ’ελπίδες
και κοίταγαν την κίνηση απ’τις εφημερίδες
έτσι που μέναν στη Βουλή σαν αποχαυνωμένοι
για πότε τον εφάγανε μυστήριο τους μένει
αντι μολότωφ κράταγαν τα φωτεινά δαυλιά τους
και στ’άλλο χέρι κράταγαν τα φοβερά καυλιά τους
κι ενώ επεριμένανε να τους κρεμάσουν όλους
οι Αχαιοί ακράτητοι τους ξέσκιζαν τους κώλους
και φυλακή ζητάγανε μόνοι τους να τους χώνουν
όσοι ήθελαν τον κώλο τους κάπως να τον γλιτώνουν
κι έτσι τα κλεψιμέϊκα βοηθάγαν να βρεθούνε
να πάρουν μια γερή ποινή για να προστατευθούνε
κι ήρθε το τέλος εποχής κι εμάς με τις υγειές μας
και να φυλάμ’τον κώλο μας από τις λαμογιές μας
Παιδιά σιγά-σιγά λέω να το κλείνω το σάιτ, φέτος το ξεκινήσαμε με αφορμή την αλλαγή, για φέτος μόνο, του τρόπου που κάναμε γιορτές της 17Ν για να δανειστώ από τον χρόνο που θα παίζατε εσείς για να πω ο ίδιος κάποια πράγματα, αλλά, όπως είπαμε, είστε πολύ ευπρόσδεκτοι όσοι θέλετε να παίξετε και ως απόφοιτοι και να υποδυθείτε γονείς φοιτητών του Πολυτεχνείου και τους φοιτητές να τους υποδυθούν οι μαθητές που θα’ναι του χρόνου Γ λυκείου. Μετά το συνεχίσαμε για λίγο, με υλικό που ψάχναμε για μη μας φλομώσουν από το υπουργείο με τίποτε έτοιμες ντιρεκτίβες για έμφυλες ταυτότητες και βρήκαμε με τη βοήθεια Αγγλοσπουδαγμένου μαθηματικού συναδέλφου υλικό του ΒΒC . Αλλά μετά από τα περί Μίκη βρέθηκε πολύ πιο ουσιαστικό υλικό να αναρτούμε. Πριν κλείσω θα περιμένω να πάμε Κυριακή Βαΐων στην τελευταία παράσταση του «Τελευταίου αντάρτη» γιατί σίγουρα όλο και κάτι θα μας έρθει να αναρτήσουμε μετά την παράσταση, και μετά μάλλον το κλείνουμε , έτσι κι αλλιώς ήδη από τις Πασχαλινές διακοπές πρέπει να συγκεντρωθούμε στα μαθήματά μας. Να (πέραν απροόπτου) ο πίνακας περιεχομένων αρχικών pdf συν αυτών που προέκυπταν καθώς στην πορεία συγκεντρώναμε υλικό και στα ενδιάμεσα από τα αρχικά μας pdf
17N -2017 Διάλειμμα για ανασύνταξη.pdf
To ΥΓ του προηγούμενου pdf πιο αναλυτικά…pdf
17 Ν-2005, μια επί σκηνής αναπαράσταση της 17Ν 1973 και 17Ν-1997, 17Ν-1998, δυο «ραδιοφωνικές» συζητήσεις γι’αυτήν ανάμεσα σε δυο γενιές.pdf
Πρόβα ελληνικής σχολικής γιορτής.pdf
Rehearsal of Greek School Event.pdf
From SYRIZOphrenia to Zerophrenia
Υλικό (στα Αγγλικά) για «δημιουργική εργασία» επί Euler.pdf
Ένα από όσα μπορούμε οι εκπαιδευτικοί να κάνουμε για να μη «προσμένoυμε για ΟΛΜΕ ένα θάμα».pdf
Αν βάλει κάποιος στο γκουγκλ «έμφυλες ταυτότητες»….pdf
Mataroa.pdf
Τι έκαναν τα ταλέντα που δεν είχαν σχέση με Mataroa
Για την ομιλία του Μίκη στις 4-2 και τις συζητήσεις γι’αυτήν.pdf
Δρόμος μετ’εμποδίων προς το επόμενο λινκ;.pdf
Δυό σύγχρονοι Έλληνες.pdf
Σχόλιο της Παρασκευής αμέσως μετά τα γεγονότα στον Έβρο
H επέτειος της 5ης Μαρτίου 1943 στην Αλκυονίδα
Το σχόλιο της 9ης Μαρτίου για την μουσική επίσκεψη στο σχολείο
To φινάλε του σάιτ στις 11 Μαρτίου
«O τελευταίος αντάρτης»
Ημερολόγιο Βαγγέλη Γιαννόπουλου
«…Τίποτα άλλο»…!
Xώκινγκ: Αντί επικήδειου…
«O Αλέκος βγήκε από τον Παράδεισο»
Για τη σχολική γιορτή της 25ης Μαρτίου την 23η Μαρτίου
https://www.e-dromos.gr/theatriki-omada-2510-theloume-na-dosoume-foni-se-aftous-pou-ti-sterithikan/
Καθηγητές και παιδιά στην τελευταία παράσταση του «Ο τελευταίος αντάρτης»
Eυχαριστίες στον Nick Unique
Κλείσιμο εννοώ φυσικά το να μη προσθέσουμε άλλα, σαν σε βιβλίο δηλαδή που τέλειωσε, δεν εννοώ να μη παραμείνουν τα αναρτημένα ta pdf! Όπως βλέπουμε μπαίνοντας το 2013 άνοιξε και μέχρι 17Ν 2017 δεν είχαν κατέβει καν όσα είχαν παλιώσει, φέτος ξεκινήσαμε από την αρχή, αλλά όπου προέκυπτε λόγος να παρεμβληθούν κάποια από τα παλιά που δεν είχαν όντως παλιώσει τα βάζαμε, από κει που τα’χαμε φυλάξει. .
Παιδιά σας ψιλοέπρηξα χτες εδώ στα σχόλια, αλλά για να βρίσκετε εύκολα ότι θέλετε έβαλα τις τελικές επιλογές σε ένα pdf που σύντομα θα αναρτηθεί σαν λινκ στη θέση που έλεγε ο παραπάνω πίνακας περιεχομένων του παρόντος σάιτ…
http://www.tovima.gr/world/article/?aid=954603
Ερντογάν: Αν χρειαστεί θα δώσουμε ζωές και αν χρειαστεί θα πάρουμε ζωές
Για την οικοδόμηση της μεγάλης και ισχυρής Τουρκίας
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 24/03/2018 21:08
Στην άκρως επιθετική και σε υψηλούς τόνους ρητορική επιμένει ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στις ομιλίες του και ιδιαίτερα στον απόηχο της καταδίκης της πολιτικής της Τουρκίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ ετοιμάζεται για την ευρωτουρκική Σύνοδο Κορυφής στη Βάρνα τη Δευτέρα. .
Σε ομιλία του το Σάββατο στη Σαμψούντα, ο τούρκος πρόεδρος ανέφερε χαρακτηριστικά: «Δεν ξεχάσαμε ούτε θα ξεχάσουμε τι συνέβη σε αυτή την χώρα τα τελευταία 200 χρόνια. Θα οικοδομήσουμε οπωσδήποτε τη μεγάλη και ισχυρή Τουρκία». Προειδοποίησε δε σε απειλητικό τόνο ότι «για αυτό το σκοπό αν χρειαστεί θα δώσουμε ζωές και αν χρειαστεί θα πάρουμε ζωές», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το ρεπορτάζ του Ahaber.
Δύο μόλις μέρες πρι τη Σύνοδο της Βάρνας, όπου ο Ταγίπ Ερντογάν θα συναντηθεί με τους Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και Ντόναλντ Τουσκ.
https://www.globalresearch.ca/video-turkeys-victories-and-diplomacy-what-to-expect-next/5633463
http://www.unz.com/pcockburn/isis-inspired-terrorism-gives-impression-its-a-global-force-its-not/
Isis-Inspired Terrorism Gives Impression It’s a Global Force. It’s Not
PATRICK COCKBURN • MARCH 23, 2018
The killing of three people in the south of France by a man claiming allegiance to Isis will make people doubt if this murderous cult is as dead as governments had announced and people had hoped. The answer is that the attack in the Carcassonne region by a single gunman, said to be a Moroccan petty criminal from the area, proves very little about the strength of Isis as a continuing threat.
It will always be easy for a single killer, who in this case has been named as 36-year-old Redouane Lakdim, to shoot down passers-by chosen at random or trapped in a supermarket. Lakdim demanded the release of Salah Abdeslam, a survivor of the Isis gang which killed 130 people in Paris on 13 November 2015, but there is no evidence so far that the killer, who has been shot dead by police, was part of a cell or that this was an attack organised from above or from outside the country.
Even if there was some degree of organisation behind the killings, it is important to take on board that atrocities carried out by Isis are geared to produce maximum publicity. Often, they happen close to iconic places in capital cities such as the Westminster or London Bridge attacks, or on the Promenade des Anglais in Nice in 2016 when 86 people were mowed down and killed by a lorry deliberately driven into them. The very cruel and arbitrary nature of the murders are designed to achieve the maximum publicity.
Isis is far less important than it was three years ago when it controlled territory in western Iraq and eastern Syria the size of Great Britain. At that time its terrorist operations in France and elsewhere could call on the resources of a de facto state that had money, weapons, expertise and the capacity to inspire its gunmen and suicide bombers.
This is no longer true to anything like the same degree.
The Islamic State died with the capture of its great strongholds, Mosul in Iraq and Raqqa in Syria, in the second half of 2017. It does still have its hideouts in the deserts of the region and has benefited from the dispersal of effort in the campaign against it by the Iraqi government’s confrontation with the Iraqi Kurdish authorities over Kirkuk, and the Turkish invasion of Afrin that has diverted the Kurdish People’s Protection Units (YPG) which had previously been fighting it. In a small way, Isis is back in business in its heartlands, though on nothing like the scale on which it previously operated.
Wherever there is chaos in Islamic countries, Isis will find opportunities to lodge itself and expand. Much of its most savage violence takes place largely below the radar of the international media, notably in Afghanistan where an Isis suicide bomber killed 33 and wounded 65 Shia celebrating the New Year in Kabul on 21 March.
Applause from social media sympathetic to Isis may give the impression that it still has a large base of support, but this is doubtful. Such support peaked when it was a new and rapidly expanding force in 2014 and 2015. Even then, it never became a vehicle in Europe for other social and political discontents and it is unlikely that this will happen now.
(Republished from The Independent by permission of author or representative)
http://www.mid.ru/en/press_service/spokesman/briefings/-/asset_publisher/D2wHaWMCU6Od/content/id/3134581
Ladies and gentlemen, colleagues, friends,
Good afternoon.
We are glad to see you at the Foreign Ministry on this cold wintry day that nevertheless carries a promise of spring.
We are grateful to you for responding so quickly to our invitation, which we issued only yesterday.
The situation is indeed unusual. There is an urgent need for a non-politicised and highly professional discussion of the Skripals’ poisoning case. We have distributed a position paper. We ask you to bring it to the notice of your governments.
The language of this position paper, just as any other such paper, is dry legalese with technical details.
It would be wrong to invite you here just to say this. I propose that we hold an open discussion in this closed diplomatic group.
Let us look at hard facts, beginning with the humanitarian aspects of the case at hand.
On March 4, 2018, two people, one of them Russian citizen Yulia Skripal, were attacked in Salisbury, a flourishing city in the south of England.
Various versions of the circumstances of this tragedy have been voiced in the UK. They highlight the use of chemical agents, which the British call Novichok, for some reason. All of these versions do not stand up to any criticism.
In this situation, UK officials have laid the blame on Russia hastily, hysterically and without presenting any evidence, and demanded explanations from us.
I would like to repeat that it was a Russian citizen who has been attacked in the UK. Logic suggests two possible variants. Either the British authorities are unable to ensure protection against such terrorist attacks on their territory, or they were directly or indirectly involved in the preparation of this attack on a Russian citizen. There is no other alternative.
We are surprised, to put it mildly, that the British authorities had denied even consular access to the Russian citizen who has been attacked contrary to the elementary norms of civilised interstate relations. They are prevaricating, but at the same time they distribute video footage from the hospital where the Skripals are allegedly being treated. But this only raises more questions.
The British have refused to share the information obtained by their investigators and have not replied to the Russian requests regarding Yulia Skripal. We have no reliable information about what happened to this Russian citizen over the past two weeks and why this happened to her. This is hard to comprehend: these events are unfolding in the 21st century in a country that is considered civilised.
Naturally, demanding any explanations from Russia in this situation is simply absurd. Russia does not owe anything to anyone in this context, and it cannot be held accountable for the activities or inactivity of the British authorities in their national territory.
We see that the British authorities are becoming increasingly nervous, which is logical. The clock is ticking. They have driven themselves into a corner. Ultimately, they will have to answer a growing number of questions, but they have no answers.
The inference that they have made a mess of things but Russia is responsible anyway and must be held accountable is the wrong kind of logic. This logic may be good for a British or US movie, but it does not work in real life, especially in relations with Russia.
It is becoming increasingly obvious that the attack on the Skripals in Salisbury is most likely a clumsy staged provocation. We must expose those who have orchestrated this attack and the reasons behind it.
One thing is clear: Russia has absolutely nothing to do with this if only because such an audacious undertaking would be unacceptable and damaging for Russia in every respect.
But the United Kingdom has a completely different record. Suffice it to recall how former Prime Minister Tony Blair openly admitted not so long ago that the British leadership and intelligence services lied to themselves and to the British nation while plunging it into the bloody war in Iraq. Well, he did make this confession now, but hundreds of thousands of absolutely innocent Iraqi citizens had been killed as a result of that war, and no one has been brought to account for this.
One can only speculate as to who is trying to plunge the United Kingdom into another dirty and a priori unwinnable campaign against Russia, and for what purpose. Is this some kind of a hypnotic trance under the influence of Michael Basset’s ‘Strike Back’ television series, aired in the United Kingdom several months ago and featuring the Novichok chemical agent?
Now let us look at the more serious and more formal aspect of this affair.
According to our British colleagues, this incident involved the use of chemical warfare agents.
This prompts the question whether these British officials have any idea of chemical warfare agents. Any self-respecting expert will tell you that the use of real chemical warfare agents inevitably causes numerous casualties in the immediate vicinity. However, judging by statements from London, the situation in Salisbury is absolutely different.
The subject of the investigation has not been accurately determined so far, and all the facts are being deliberately concealed. Moreover, real evidence could have disappeared during this time period, as has repeatedly been the case in the United Kingdom. Therefore it is difficult to understand what they are talking about, and what CWC obligations have to do with this.
Let us go on.
They are telling us that the United Kingdom contacted the OPCW on March 8, 2018. But London suffered a setback straight away.
The United Kingdom declined to cooperate with Russia, although the CWC stipulates a clear mechanism for interstate cooperation and for eliminating suspicions through open information exchanges and consultations. It appears that there is no other more constructive, simpler and more logical option. All one had to do was send an official inquiry to the Russian side and receive an official reply in ten days, as stipulated by the CWC. However, the British side rejected this option from the very beginning. In other words, London clearly demonstrated that it was not interested in resolving any issues and that it was probably pursuing some other goals.
I repeat, the CWC stipulates a simple and transparent mechanism of bilateral consultations. If the parties concerned really want to resolve issues, then this seems to be the most acceptable scenario for launching dialogue, to say the least. And if one of the parties does not want to resolve issues, then the entire affair inevitably becomes deadlocked.
Instead of conducting constructive expert dialogue and searching for solutions, one can, of course, run out into the marketplace and start screaming that someone has attacked him or her, that the culprit is obvious, but that, for some reason, that attacker is unexplainably far away. But this resembles some substandard thriller, one of many being generated by the film industry, and has nothing to do with politics.
It is unclear why all this surrealism should become part of real politics and real interstate relations.
In any event, Russia certainly has no intention of encouraging or even responding to these brazen actions of a seemingly civilised state.
Nevertheless, we met the British side halfway once again and suggested jointly investigating the Salisbury incident, so as to expose the culprits.
To this end, we, naturally, requested access to all materials of this case being investigated by the Scotland Yard. Otherwise it is simply impossible to gain an insight into the March 4 Salisbury incident.
Well, they turned down our proposal once again, without explaining their motives.
Moving on, we learned that on March 19, 2018 experts from the OPCW Technical Secretariat paid a visit to Great Britain after being invited formally by Mrs Theresa May to independently verify the analysis that had been made by the British government of the Salisbury incident.
Yesterday, the UN Security Council held a meeting with Director-General of OPCW Technical Secretariat Ahmet Uzumcu to discuss chemical weapons in Syria. However, our British colleagues also mentioned the Salisbury chemical incident. At the meeting, Russia was provided with yet another opportunity to ask Director-General of OPCW Technical Secretariat, as well as our British colleagues a few simple questions. Unfortunately, we did not get any convincing answers. The speakers provided elusive replies to the questions that we viewed as being most important.
Russia expects both London and the OPCW to provide a formal detailed review on all matters related to the Skripal case. We need full opinions with detailed evidence of the implementation of the appropriate chain of custody procedures under the CWC.
In addition to this, we intend to clarify with the OPCW under which paragraph of CWC Article VIII is the OPCW Technical Secretariat cooperating with Great Britain. It is important to note that Article VIII is devoted to the OPCW structure and the distribution of powers among its bodies.
Moreover, another thing to keep in mind is that under the CWC the Technical Secretariat is not entitled to analyse national findings, as Britain has requested.
Here is another very important element.
Our British colleagues went as far as questioning the performance of the OPCW, the most reputable and effective international organisation in disarmament affairs.
The Russian Federation has successfully completed its national programme to eliminate its chemical weapons stockpiles in cooperation with 17 reputable OPCW state parties and the whole European Union and under OPCW’s strict control. The chemical weapons stockpile of about 40,000 tonnes that Russia inherited from the Soviet Union was eliminated in its entirety. These data were carefully reviewed and confirmed by multiple inspection teams sent by the OPCW Technical Secretariat.
On September 27, 2017 the OPCW officially confirmed that Russia had completed the elimination of its chemical stockpiles ahead of schedule. For Russia, this matter was settled once and for all.
To be honest, dirty attempts by British politicians to muddy the waters of this noble undertaking do them no credit. London will never succeed in undermining the OPCW and CWC. We strongly believe that all 192 full CWC state parties will prevent this from happening.
London’s malign attempts also suggest that the whole affair could have been orchestrated from the other side of the Atlantic. There is no secret that Great Britain’s closest partner remains the only country in possession of the largest chemical weapons stockpile in the world. Of course, the increasing critique from CWC state parties does not suit them. Maybe this is the reason behind the dirty fuss around the Salisbury incident?
It is not my intention to indulge in conspiracy theories at this point. This is not something Russia plans to do. At the same time, we have more and more questions we would like to ask Great Britain, and not a single one of them has been answered so far in an intelligible manner.
The main issue still remains unclear. What actually did happen on British soil to two Russian citizens? So far, our British colleagues have been saying a lot of things which are rather confusing. There were too many inconsistencies.
Let me emphasise that we are carefully monitoring the developments around the Skripal case, and take note of all the details. We are confident that the masterminds and perpetrators of this provocation will be held to account.
In conclusion, allow me to mention one more important element so that you get a clear understanding of the matter.
Russia is not accusing anyone of anything.
May I ask foreign capitals not to distort messages coming from us.
Yes, in our statements we referred to chemical and technology capabilities of the Czech Republic, Sweden and several other countries. This was just to provide an example of advances in research and development across the world.
Again, please note that in this context Russia is not accusing anyone of anything. Professing groundless accusations against someone is not our style.
Thank you.
My colleagues from the Defence Ministry and the Industry and Trade Ministry have joined me for this briefing, which means that we can have an in-depth, substantial and open discussion.
I give the floor to Major General Igor Kirillov, head of the Radiological, Chemical and Biological Defence Forces of the Defence Ministry.
Igor Kirillov: Ladies and gentlemen,
We invite you to take a broader look at this problem. In light of the developments in Eastern Ghouta, Damascus has been again accused of using chemical weapons. At the same time, the international community prefers to close its eyes to the fact that the terrorists use chemical weapons against the Syrian government forces and civilians.
The Syrian government forces have found secret facilities for the production of chemical weapons in the liberated populated areas in Eastern Ghouta. It is obvious that these facilities were used to manufacture chemical munitions for provocations, which were subsequently blamed on the Syrian government forces.
The Syrian Foreign Ministry announced in early March that the militants in Eastern Ghouta were preparing a large-scale provocation against the Syrian government. Damascus officially confirmed readiness to provide all the necessary assistance for investigating chemical attacks in Syria. International organisations refused to cooperate with the Syrian government, thereby abetting the terrorists’ illegal actions. The Syrian Foreign Ministry pointed out that over 40 tonnes of chemical warfare agents had been found in the areas liberated from the terrorists. The ministry added that the Syrian authorities had requested more than once that OPCW experts be sent to Aleppo, Khan Sheikhun and Eastern Ghouta. But the OPCW’s Technical Secretariat rejected the request, arguing that this would be too dangerous.
Before of the 87th session of the OPCW Executive Council, the Russian Foreign Ministry received information to the effect that the terrorists were preparing provocations using chemical weapons to discredit Bashar al-Assad’s government and to provide grounds for an anti-Syria decision that is being advocated by the US together with its allies.
The revelation of these intentions has prevented the US-led coalition from delivering the planned attacks at the key military facilities in Syria with the purpose of changing the balance of forces in favour of the so-called moderate opposition.
The fact that the 87th session of the OPCW Executive Council has shifted its focus from the Syrian chemical file to accusing Russia, without good reason, of the chemical attack in Salisbury and of violations of the Chemical Weapons Convention (CWC) is proof of the inability of the US-led coalition to attain its goals in Syria.
UK Prime Minister Theresa May has made a series of tough statements, saying that the Novichok nerve gas, which was allegedly used to poison Sergey Skripal and his daughter Yulia, could only be produced in Russia. Our British colleagues have not provided any hard evidence. They disregard our requests for mutual consultations, explanations or samples collected at the site of the tragedy. It looks like Britain is afraid of what an objective and professional investigation by top experts might reveal.
In fact, all groundless accusations against Russia are based on the interview and statements by Vil Mirzayanov. Let me remind you that he immigrated to the US in 1996, and now lives in Princeton, New Jersey, and works for the US Government. He supported the Russian opposition on numerous occasions and signed a petition titled Putin Must Leave. In 2008, Vil Mirzayanov published “State secrets: An insider’s chronicle of the Russian chemical weapons program.” The book featured a formula of the substance known in the UK as Novichok along with a detailed description of how to synthesise it.
According to Mirzayanov, Novichok is a nerve agent that is ten times more deadly than any agents known or developed until now. This powerful chemical warfare agent can be easily produced using formulas provided in this book. All is needed for that is to have a degree in chemistry, the necessary equipment and elements.
The Russian Federation views the publication by Vil Mirzayanov of the formulas for making toxic agents and ways to synthesis them as an act of abetting terrorism. Consequently, all questions on Novichok’s alleged existence and properties should be addressed to Vil Mirzayanov, who works for the US Government. It was he who said that Novichok was a powerful chemical warfare agent. Russia has nothing to do with this.
Since 1970s, programmes to develop new-generation toxic agents have been carried out in Western Europe. Great Britain was and still is one of the countries involved in this programme, and has extensive experience and expertise in developing substances of this kind. Let me remind you that it was Great Britain who developed and on June 21, 1962 filed a patent under the number GB1346409A for the production of VX organophosphorus chemical agents. The patent was later sold to the US.
One of Great Britain’s most important facilities in terms of developing and researching toxic agents is the Porton Down laboratory, located just a few kilometres from Salisbury – what a strange coincidence. It is well known and was officially acknowledged by the British Government in 2006 that the country carried out experiments on Ronald Maddison and 360 other people to study the effects of sarin on humans.
The Porton Down laboratory remains a top-secret location. Its official purpose is not only to dispose of old chemical weapon systems, but also experiment on protections against chemical and biological weapons, as the laboratory’s official website claims. Recent media reports on the allocation by the UK Government of about 50 million pounds to the laboratory beg the question whether Porton Down researchers were planning to destroy that same Novichok they have been talking about so much. Yesterday, UK Foreign Secretary Boris Johnson said in an interview that the country had samples of this agent.
According to recent media reports, the Porton Down laboratory was under a lot of pressure to conclude that the toxic agent used in Salisbury was of Russian origin.
As countries across the world seek to get rid of the existing chemical weapons stockpiles, Great Britain on the contrary expands its Porton Down laboratory and continues experiments, putting its own people in great danger, under the pretext of developing ways of countering chemical and biological weapons.
At the same time, the Russian Federation has been acting in good faith strictly in keeping with the Chemical Weapons Convention (CWC). This fact was confirmed by Director-General of OPCW Technical Secretariat Ahmet Uzumcu, who issued a statement on September 27, 2017 confirming that Russia completed the elimination of chemical weapons on its soil. Despite the confirmation that Russia had eliminated its chemical weapons stockpile, Great Britain and the US continue to make groundless accusations against Russia of violating the CWC.
Accusations against Russia coming from the US are especially cynical, since the US has been unable to eliminate its chemical weapons stockpiles so far, citing the lack of resources to complete this effort. This is perplexing and outrageous. Can it be that a country with the largest defence budget in the world is unable to allocate funds in order to deliver on its commitments under the CWC? This is impossible to believe, taking into consideration that the US points to deficient funds whenever it faces international commitments that run counter to its interests, despite having ratified international instruments to this effect.
Comparing the Salisbury situation with the earlier provocations in Eastern Ghouta and Khan Sheikhun, it is obvious that Western countries are ready to use any dubious or illegal methods and means in order to discredit the Russian Federation and its legitimate Government.
Vladimir Yermakov: You will receive a memo in English. Our statements today serve as additions to it. What we said today was hardly news to anyone as we basically relied on the recent statements made by Foreign Minister Sergey Lavrov and our permanent representatives to the OPCW in The Hague and the UN in New York.
It is exceptionally important that there are no unanswered questions on such serious matters. If we do pursue the goal of resolving the existing problems then they must be uncovered, discussed and solved. This is the only way to achieve a positive result. Unfortunately, we have not seen any positive steps on behalf of our British counterparts. I hope there will be a time when our British colleagues return to their highest diplomatic professionalism and top expertise. This was my personal attitude towards Great Britain and British experts. I am shocked at what we had to hear from their so-called politicians (it is hard to even call them politicians). It is a shame for the diplomats and experts from the UK with whom I have been in constant contact for years that such people are speaking out from London.
Question (representative of the Slovakian Embassy): Foreign Ministry Official Spokesperson Maria Zakharova named several countries developing chemical substances, including Slovakia. Would you please comment on this?
Vladimir Yermakov: Fortunately or unfortunately, Slovakia was named as part of Czechoslovakia. Later, we checked our database and Czechoslovakia indeed had a high potential of chemical technology development. Once again, this does not mean at all that we are accusing Czechoslovakia of anything. On the contrary, we positively described the high potential of the chemical industry in the country. By accident, through an oversight, it happened that not only the Czech Republic but also Slovakia were named on this list. We apologise for the accidental mistake. Again, we have absolutely no claims against the Czech Republic.
Question (representative of the British Embassy) (retranslated): In the context of this briefing it would be helpful to shortly clarify the situation and the actions taken by us with regards to the Russian Government, as they are seen through the British perspective.
After the said incident, we proposed to discuss the matter with Russia in a bilateral format but we have not received any constructive response yet. Sergey Skripal and his daughter Yulia Skripal were poisoned with the Novichok agent, which we consider an attempted murder. Great Britain concluded that there is a high probability of Russia being responsible for attempting to murder those people based on the following facts: the chemical substance was identified by our leading scientists and we had information that Russia used to produce the substance and still has the capacity to produce it. Russia did not offer any explanation on how the substance could be used in Great Britain and why Russia has an undeclared chemical programme in violation of international law. We have seen misinformation, attempts to manipulate facts and came to the conclusion that force was used against Great Britain, that the British society was put at risk, which is a breach of the Chemical Weapons Convention and international law.
We need an answer. Did Russia produce the agent and why did Russia not declare it according to the CWC? We have asked Russia to explain how the agent got into Great Britain. We have not been given a response.
Vladimir Yermakov: I am very pleased that we have an opportunity to hear the British view. I think it is very helpful to everybody and confirms how far we are in our evaluations and approaches.
We are talking about two Russian nationals attacked in Great Britain. We have asked that you provide all the evidence of, as we believe, a terrorist attack against Russian nationals in Great Britain. The British refuse to give us anything and instead talk about some ‘Novichok’ and some Russian ‘attack’ against Great Britain. It is not our duty to provide anything to Great Britain as it was an attack on two Russian nationals on British soil. Let’s carry out a joint investigation with fully transparent data instead of making absolutely vague assumptions regarding any “novichoks,” “starichoks”(old-timers), or “durachoks”(fools). Please understand this is the verbiage of British television shows. Aren’t you embarrassed to speak about this in the presence of this audience, ambassadors from 150 states? This is ridiculous. I feel sorry for British diplomacy.
Russia has completely different goals and objectives in the world. Perhaps you should try and shake off your Russophobia and insular thinking (I do not mean to offend you, I hold very high regards for the British diplomacy and I am ashamed to hear all this). We have learned so much from our British colleagues and experts. Your expertise is of the highest possible level. So how about our experts and yours sitting down together and finding out what did happen? Why did you simply shut down and hide behind a shell? Why are you pointing fingers at us and saying that everything is our fault? What will happen next? We will definitely not respond to that.
I would like to give Viktor Kholstov, Director of the Centre for Analytical Research on Chemical and Biological Weapon Conventions under the Russian Ministry of Industry and Trade, an opportunity to speak.
Viktor Kholstov: I would like to say the following regarding the question from a representative of the British Embassy. I want to make it perfectly clear that Russia has not produced any toxic agents other than those it has declared under the Chemical Weapons Convention (CWC) in 1997. Consequently, we have no such weapons among our stockpiles. Russia declared all its chemical stockpiles, which were subsequently inspected by experts from the OPCW Technical Secretariat, whose inspection teams also verified the destruction of Russian chemical weapons.
The problem developed following publications by Vil Mirzayanov, who had moved to the US, probably to improve his financial standing after the dissolution of the Soviet Union and the ensuing economic hardships. Let us look at what he writes. His first publications did not contain any formulas of any new toxic agents. His first large monograph was published in Russian in the early 2000s. It did not contain any formulas or descriptions of a production technology, despite the fact that many other known toxic agents could be included in the category he subsequently named. I can cite the following examples. Slovakia has been mentioned here in connection with Czechoslovakia. I have great respect for the Czech scientist who was working on protecting the public from potential chemical weapon attacks. Professor Jiri Matousek is a big scientist, and I do respect him. However, back in 1994 he wrote about the danger of certain toxic agents in terms of their use in chemical warfare. Other scientists, including Ivan Macek, identified several dozen such chemicals.
Here is a list of such agents that was compiled back in 1994. It has no relation to Russia or any of the other current developments. The list provides complete data on the toxicology of these agents and their structural formulas. There are several dozen such agents. The CWC was submitted for signature in 1993 and any amendments to the text, despite the fact that the convention stipulates a procedure for amending the list of toxic agents, would have delayed its implementation. This is why no state with knowledge about such chemicals did anything at the time.
Furthermore, I would like to point out that extensive research involving these toxic agents was conducted at the Edgewood Arsenal facility of the US Department of Defence. I cannot say that this research was based on the data provided by Professor Matousek or other scientists. Here is the database for one such toxic agent, with the spectra of toxic chemicals, which was a novelty at that time. Professor Matousek did not have this information; he only had the toxicology data. It is an official database for one of such compounds. It dates back to 1998 and comes from the Edgewood Arsenal.
Vil Mirzayanov did not have these formulas in the early 2000s. Trying to earn a living and to improve his finances, Mirzayanov published a new book, probably in cooperation with the Edgewood Arsenal, titled “State secrets [An insider’s chronicle of the Russian chemical weapons programme].” This book included some formulas. Naturally, he implied a Russian connection for political reasons, as he would not have benefitted from this publication otherwise.
Why didn’t he write this before, if he knew about it? Because he had to provide proof, which was only available in the above database. The US sent the book to the OPCW Technical Secretariat. The OPCW’s Scientific Advisory Board (SAB) carefully analysed the problem and ultimately presented its conclusions.
According to the SAB, the issue of new toxic agents has been attracting increasing attention in recent years, particularly among non-governmental organisations (NGOs). Although only a small amount of information has been made public, it was claimed that a new type of nerve agents named Novichok has been developed. In December 2008, a former Soviet defence scientist published a book, claiming that the toxicity of certain Novichok agents may exceed that of VX. At the same time, the SAB stated that it had insufficient information to comment on the existence or properties of Novichoks. In this connection, the SAB said that the OPCW as the organisation established to oversee the implementation of the CWC must expand its knowledge about such toxic agents in order to facilitate the implementation of the Convention.
Any state has the right to issue a statement if it has the data for creating a database and submit it to the CWC. However, Mirzayanov clearly provided the formula only after this information had been confirmed by Czech scientists within the framework of permitted research, which takes a very long time, and only after he gained access to the data of the Edgewood Arsenal facility. And he probably did so at the prompting of his American colleagues.
As it was rightly said by General Igor Kirillov, head of the Radiological, Chemical and Biological Defence Forces, Article I of the Convention stipulates that “each State Party to this Convention undertakes never under any circumstances to develop, produce, otherwise acquire, stockpile or retain chemical weapons, or transfer, directly or indirectly, chemical weapons to anyone.” The publication of materials such as those in Mirzayanov’s book is evidence of indirect transfer of knowledge about chemical weapons, which is tantamount to indirect transfer of chemical weapons. Why has the US administration published this book? Can anyone answer this question? I don’t think so, because it is a clear and flagrant violation of Article I of the CWC.
This problem was later discussed many times at the OPCW’s review conferences, all of which adopted similar decisions.
Question (by a representative of the Embassy of Serbia): Serbia was exposed to hysteria coming from Western countries in the 1990s as well. Fake news and lies were rife. I would like to draw a parallel with what led to the bombing of Bosnia and Herzegovina, and then Serbia. I’m referring to the Sarajevo market bombing, of which the Serbs were accused. Later, in 1999, when they wanted to take Kosovo and Metohija away from Serbia, the British and the Americans collected the bodies of the Albanian Kosovo Liberation Army soldiers and invited CNN reporters over telling them that the Serbs killed those people. This caused the bombing of Yugoslavia in 1999 with the use of unconventional weapons, such as depleted uranium. As a result, the cancer incidence in Serbia increased 12-fold. Those who bombed us did not pay attention to this. Remember, in 2003, Colin Powell showed a test tube allegedly containing a chemical substance and accused Saddam Hussein of producing chemical weapons, which led to bombing Iraq, including, reportedly, with the use of chemical weapons. Do you draw any parallels with the current situation surrounding Sergey Skripal’s poisoning?
Vladimir Yermakov: I believe, one can draw lots of parallels. We understand the assessments of our Serbian comrades and brothers, with whom we, of course, agree. We’ve been helping them and will continue to do so. By the way, I appreciate Colin Powell as a professional. I knew him personally. We talked when I worked at the Russian Embassy in Washington and was responsible for the military-political aspect of relations between our countries. Of course, this was a case of high-level policy when Powell mustered enough strength to admit his mistake. I would like to see more politicians in the UK who are really trying to understand what is going on, rather than jump to hasty conclusions, so that at the end of the day you don’t have to regret what you did earlier. Probably, such a parallel is more appropriate in this particular case. Pigeonholing is the easiest thing to do. Our goal is different though. We want to build mutually beneficial relations with all states, including, of course, the UK. Perhaps, everyone would benefit from reducing the number of such cases in our interstate relations. It would be much better if we gathered for briefings to discuss absolutely different topics and talk about our interaction in addressing real matters, rather than some fictitious events.
We are grateful to our Serbian comrades for remembering those events which may not be forgotten under any circumstances. NATO’s bombing of Yugoslavia is a black stain on relations between the states. Nobody should forget this, because, unfortunately, back then the world was a place where just about any state could be subjected to such a bombardment based on the contents of some obscure “test tubes.” However, we hope that such a world is already history, and no one will now even harbour such a thought. Right in the centre of Europe, civilised democratic states and members of the European Union use bombs filled with uranium. Talk about the highest degree of democracy, humanism and European values at their best… I can keep talking on this subject, as there are things to say.
Question by a staff member of the French Embassy in Russia (via interpreter from English): First, I would like to express our solidarity with our British colleague in connection with the chemical attacks in the UK. We are interested in an investigation conducted by the British authorities. Notably, chemical weapons have not been used in the EU since World War II. That’s why the Salisbury incident has become a matter of international security for us. I believe we can all agree that the OPCW is one of the most reputable international organisations. Will you trust the results of the work being carried out by the OPCW experts in conjunction with British experts on the Salisbury incident?
Question by a representative of the Embassy of Sweden, (via interpreter from English): I have two comments that, in my opinion, might be useful. The first comment is linked with what my colleague from Slovakia has already said. Sweden has also been mentioned in this context. I would like to note that Sweden has stated its position on this issue very clearly. We have denied unacceptable accusations, expressed by Foreign Ministry Spokesperson Maria Zakharova, that the nerve gas used in Salisbury might have been originating from Sweden. Second, I would like to say that, like my colleague from France, Sweden, as well as the EU, has expressed solidarity with the United Kingdom and expressed support for it.
Vladimir Yermakov: I would like to thank the representative of Sweden very much. If you have come across any accusations with regard to Sweden in the remarks of Maria Zakharova, Director of the Foreign Ministry’s Information and Press Department, then I am ready to apologise to you because the Russian side certainly did not express any accusations with regard to Sweden. It is probably good that you are showing solidarity with the United Kingdom because you have to help each other. Maybe we should all solidarise and start a truly professional investigation of this matter, instead of misusing such words as novichok, starichok (old man) and durachok (fool). There are many such words in the Russian language.
Question by a representative of the Embassy of Germany (via interpreter from English): Earlier, you said that to resolve this issue, the United Kingdom should have addressed it in a bilateral format, under the Chemical Weapons Convention. On March 13, the Russian Foreign Ministry made its first statement on this issue. If I am not mistaken, it suggested that, according to the Russian Foreign Ministry, the official British response was a clear provocation aiming to discredit Russia. In your opinion, does this statement meet Moscow’s obligations under the Chemical Weapons Convention to resolve the issue in a conscientious manner and bilaterally, especially with due consideration for the legitimate questions raised before Russia the previous day by British Prime Minister Theresa May?
Vladimir Yermakov: To be honest, I don’t know what your area of expertise is. Any expert on arms control knows the procedure for setting forth one’s position and how to conduct international talks. It goes without saying that if you want to accomplish something, you first present an argument and then jointly reach a conclusion. If a representative of another state approaches you and starts accusing you of something, without presenting any evidence, it is impossible to quickly resolve the issue.
I don’t quite understand your question. I would like to emphasise once again that Russia insistently and consistently advocates a comprehensive investigation of the Salisbury incident. We are ready to take the most active part in this process. If they simply tell us that someone has found something somewhere, and that we are to blame for everything, then we won’t make any headway. The United Kingdom’s actions are its own problem. To put it simply, we will not respond to the question if it is put this way. If you want to conduct an investigation – invite us and disclose all data, and we assure you that we will find out the truth together. That’s all, everything is simple and easy-to-understand. This is how serious interstate issues are resolved. Otherwise nothing will come of it.
Question (representative of the US Embassy): It is important in this forum to demonstrate that we in the United States also stand in complete solidarity with our partners in the United Kingdom, in the European Union and in NATO. It’s important, especially in this forum, since you have mentioned former Secretary of State Colin Powell and the courage that you suggest he demonstrated. It is very important that you, instead of demonstrating a similar type of courage, you attack, attack, attack my British colleague. In this forum in particular, instead of demonstrating the type of courage that we would hope to have seen in the 21st century, the Russian Federation continues its tried and true tactics of denying responsibility, distracting and disinforming. Again, we stand with our colleagues in the United Kingdom, and we will, as our colleagues in the United Kingdom, hold Russia accountable for its illegal actions.
Vladimir Yermakov: We are grateful to the respected representative of the US Embassy for his remarks. It would be interesting to know what American lawyers would make of them. You probably worked at the US State Department? Have we met before? I used to know everyone at the US State Department, and everyone there used to know me. That’s water under the bridge… In the past, nobody in the US State Department talked to me in this manner. You are probably on a mission from Washington. Well, everyone has a mission to accomplish.
As for solidarity, we would like to see the day when the United States expresses solidarity with the Serb people who have been affected by the NATO bombing raids. Nobody can understand what happened in Salisbury. It is very good that you stand in solidarity with your NATO ally, your closest NATO ally. Overall, I can respect that. I am not being sarcastic. This is really very good, and it is the right thing to do. But we need to move forward. Let us really investigate this event. We have heard so many accusations thrown at Russia that we have stopped worrying. So, if you really want to investigate the Salisbury case, let’s do it. This will be real solidarity.
Again, there is nothing to answer, because the question has not been formulated so far. We must have complete information regarding the investigation that is underway – I hope – in Salisbury, starting with the video monitoring cameras. This is the 21st century, after all, and the United Kingdom is one of the most technologically advanced countries. You have recorded everything. Share it with us, and we will help you to investigate this case.
Our Serbian colleague has said correctly that some analogies come to mind. Or take the crash of the Malaysian Boeing.
Do you remember that you had information blaming Russia for that tragedy even before the plane hit the ground? Or have you forgotten this? You ought to be ashamed. Don’t you in the United States have any recorded data showing who really shot down the Malaysian Boeing? I understand that you will tell me that you work for the US State Department and that you have no relation to this. But you did record everything, because your satellite was right over the site. You know for sure who shot the Malaysian Boeing down. But everyone kept silent, and the investigation was deadlocked. And Russia was not invited to take part in it. Again, the blame was laid on Russia even before the Boeing crashed, which has been proved without any doubt. The United States has complete information regarding who did this and how it was done. Have you shared this information with Malaysia or the Netherlands?
Question (from the Ambassador of Venezuela): I would like to express our support for the Russian Government as it strives to resolve this matter in a responsible and transparent manner, and to invite the Government of Great Britain to do so as well.
We would also like to know who these people are who are bringing charges. As our friend from Serbia said, there were the bombers, as it was in Syria, Libya, Iraq and Afghanistan.
Why do you think this was done?
Vladimir Yermakov: You are asking interesting questions, but they are not quite in my portfolio. I deal with arms control, while your questions are more philosophical in nature. In general, your question already suggests some answers. Perhaps, you had the chance to hear the assessments that were provided at the high political level with regard to this incident, so I will not repeat them here, so as not to be misunderstood.
Our main job is not to wonder whether someone wanted to hurt Russia with this incident. Frankly, we have recently grown accustomed to painful blows from our colleagues in the United States and Great Britain, now even France has started making some obscure gestures. We almost don’t react to them. We talk and think about ways to build new relations between states under the new abruptly changed circumstances. The world is definitely past the era of unipolarity, and it is absolutely clear that US clout is no longer what it used to be in the 1990s, when almost everything was decided by Washington, and no one dared to object. Our country and the Foreign Ministry were led by the people who couldn’t even think about doing anything in defiance of what the US State Department said. Every person must decide for themselves whether it’s good or bad. These times are gone forever. We must build our state-to-state relations based on the realities of 2018, rather than rely on past schemes developed by Colin Powell and Tony Blair, for which they had to apologise publicly.
Frankly, if you ask me for my personal take on what happened and the underlying reasons for what happened in Salisbury, I would say these were some pre-planned actions against Russia that could not stop this flywheel. So, it somehow manifested itself. I hope that reason will prevail in London. They may even not admit that they made a mistake – we do not need this. Let’s interact to address matters that arise. We will not demand an apology from you. If there’s a problem, let’s deal with it. If you don’t have a problem, then roll it back quietly. The key problem is that people are suffering. Two Russian citizens were hurt in the UK. We have serious doubts that anyone will be held responsible. This is not the first time such things are happening.
Drawing an analogy, we can evoke the case of Boris Berezovsky who asked President Putin to allow him to come back to Russia, but then committed suicide in London. Such “accidents” never stop happening to our British colleagues. This is not an isolated incident, it has already become a trend with the potential to make conspiracy theorists out of all of us. I would very much like not to see such accidents happen. If they do happen, then let’s investigate them, if you want. If you are a civilised state, then make all the data available and let’s investigate it together. Blaming Russia is foolish. Russia will never answer to you.
Question (from the Ambassador of Bosnia and Herzegovina): I’d like to ask my colleagues not to use the situation in Bosnia and Herzegovina for the sake of these deliberations.
Vladimir Yermakov: We understand. Everyone has their own position, which is only right. Good thing we didn’t touch upon the conflict between North and South Korea, otherwise we would continue for another three or four hours here. I’m not saying this tongue-in-cheek. Each state has its own stance, which it must make public. Of course, we will not use the Bosnia and Herzegovina conflict in our discussion here.
We have already gone over our allotted time. I would like to thank everyone again. Thank you very much for coming here and participating in this discussion. I would like to express my hope that our briefing today was helpful for our British colleagues in finding avenues of interaction. I can’t say we have aided the investigation in any way. Of course, it’s up to you how you want to go about it. However, since Russian citizens are involved, we will demand that all pertinent data be disclosed.
Παιδιά, στον διάλογο τριών γενεών που κάνουμε (μαθητών, γονιών&καθηγητών, παππούδων&γιαγιάδων) όλα είναι στο πρόγραμμα, αφού όλα είναι στη ζωή, μακάρι να μην είναι απρόοπτα αλλά αναμενόμενα, να είναι δηλαδή στην γενιά που το αναμένει…
Ένας άλλος Γολγοθάς. Το ίδιο οδυνηρός και δύσκολος.
Η Άλκη μου που φεύγει.
Τώρα που πλησιάζει η ώρα του αποχωρισμού, λόγια δεν χωρούν. Ούτε και πρέπουν. Ίσως ένα ξέσπασμα να είναι αρκετό. Ίσως και όχι.
Όμως ο σπαραγμός που φωλιάζει στην ψυχή, βγαίνει αυθόρμητα.
Φ Ε Υ
– Είπες πως όλη σου η ζωή,
σα διαβατάρικο πουλί
που φτερουγίζει.
Με μιά βαλίτσα στο δεξί
και του μπουφάν σου τον γιακά
ν’ ανηφορίζει.
– Μέσ’ στον πολύβουο σταθμό,
φιγούρα τραγική κι εγώ
να σ’ ανταμώνει.
Συνταξιδέψαμε κι οι δυό
στον άγνωστο προορισμό,
ίδιο βαγόνι.
– Ταξίδι σύντομο η ζωή,
δυο δρασκελιές ήταν θαρρείς
που, φευ, τελειώνει.
Σαν μελωδία τρυφερή,
σαν μιά ανάσα, σαν κερί
φτωχό που λειώνει.
– Στο τελικό απολογισμό,
που φτάνει πάντα, θες δε θες,
κι αυτό μοιραίο.
Ταξίδι δύσκολο η ζωή,
οδυνηρό, κοπιαστικό,
μα…. τόσο ωραίο!!
Αφιερώνουμε στον φίλο μας ένα Ελύτη («Του μικρού Βοριά»)
https://www.youtube.com/watch?v=s0ERRNccIwE
αλλά το πιο ιερό τραγούδι για την ιερή αυτή στιγμή του με την Άλκη του
το λέμε μόνο σε η-μέιλ, όχι σε σάιτ αναρτήσεων.
Όποιος θέλει να ξέρει ποιό τραγούδι θεωρούμε έτσι ας μας στείλει η-μέιλ
…αλλά ξέχασα να αφήσω η-μέιλ, να’το: …;;; ..Α! Δεν το κοινοποιει ο σερβερ φαινεται αφου σαν σχολιαστης μπαινω, ας το «πω» με λογια johnalevπαπακιgmail.com
https://www.efsyn.gr/arthro/pethane-o-maestros-hose-antonio-ampreoy
Πέθανε ο δάσκαλος και μαέστρος Χοσέ Αντόνιο Αμπρέου
ΚΕΝΤΡΙΚΗ – ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ
Πέθανε ο δάσκαλος και μαέστρος Χοσέ Αντόνιο Αμπρέου
xose.jpg
Xoσέ ΑμπρέουΓεννήθηκε στις 7 Μαΐου 1939 στη Βαλέρα | AP Photo/Daniel Ochoa de Olza, File
25.03.2018, 09:18 | Ετικέτες: Βενεζουέλα, μουσικοί, παιδιά, θάνατος
Συντάκτης:
efsyn.gr
Σε ηλικία 79 χρονών «έφυγε» χθες στο Καράκας ο φωτισμένος δάσκαλος μουσικής και οικονομολόγος Χοσέ Αντόνιο Αμπρέου, ο ιδρυτής του El Sistema, του περίφημου προγράμματος μουσικής εκπαίδευσης νέων στη Βενεζουέλα, που άλλαξε τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων παιδιών από φτωχές συνοικίες.
Στο πρόγραμμα ορχηστρών παιδιών κι εφήβων, που είχε προωθήσει ο Ουγκό Τσάβες, σήμερα συμμετέχουν 900.000 παιδιά και έφηβοι, που εκπαιδεύονται από 10.000 δασκάλους, σε πάνω από 1.500 ορχήστρες και χορωδίες σε όλη τη Βενεζουέλα.
Όμως, ο Αμπρέου είχε ξεκινήσει το σύστημα σε ένα γκαράζ με μόλις 11 μουσικούς το 1975 απογοητευμένος από το γεγονός ότι η Βενεζουέλα είχε μόνο μία ορχήστρα, ενώ άλλες χώρες, όπως η Αργεντινή, η Βραζιλία ή το Μεξικό, είχαν μεγαλύτερη ανάπτυξη.
Ο Αμπρέου, γνωστός απλά με το προσωνύμιο El Maestro στη Βενεζουέλα, ασχολήθηκε με τη μουσική και την πολιτική. Ο ίδιος πριν μερικά χρόνια είχε δηλώσει στο Associated Press το εξής:
Είναι αγόρια που παίρνουμε μακριά από τα ναρκωτικά και τη βία. Το να κάτσει ένα αγόρι σε απλά μια πρόβα για να παίξει, όταν θα μπορούσε να είναι στη γωνία κάπνισμα μαριχουάνα, είναι ήδη ένα πολύ σημαντικό επίτευγμα.
Το μοντέλο αναπαρήχθη σε πάνω από 55 χώρες, με αποτέλεσμα ο Αμπρέου να αποκτήσει ευρύτατη διεθνή αναγνώριση. Το 1993, του απονεμήθηκε το Διεθνές Βραβείο Μουσικής της Ουνέσκο, ενώ το 2008, έλαβε το Principe de Asturias de las Artes, την κορυφαία τιμητική διάκριση της Ισπανίας. Το όνομα του είχε ακουστεί και για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.
Ίσως ο γνωστότερος μαθητής του El Sistema σε διεθνές επίπεδο είναι ο Γκουστάβο Ντουνταμέλ, που απέκτησε την μουσική του παιδεία χάρη στο πρόγραμμα αυτό κι είναι σήμερα ο διευθυντής της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Λος Άντζελες.
Ο Ντουνταμέλ ανέβασε στο Twitter έναν συγκινησιακά φορτισμένο αποχαιρετισμό, «με όλη μου την αγάπη και την αιώνια ευγνωμοσύνη μου στον πατέρα μας, τον ιδρυτή του El Sistema», κάτω από μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του ιδίου με τον Αμπρέου.
Ο διευθυντής της Φιλαρμονικής του Βερολίνου, Σίμον Ρέιτλ, ήταν υποστηρικτής του Αμπρέου και του El Sistema. Αυτό που έκανε είναι να φέρει ελπίδα «μέσω της μουσικής, σε εκατοντάδες χιλιάδες ζωές που διαφορετικά θα χάνονταν από τα ναρκωτικά και τη βία» είχε δηλώσει.
«Ένας σπουδαίος πολίτης της Βενεζουέλας μας εγκατέλειψε. Ευχαριστούμε, Μαέστρο Χοσέ Αντόνιο Αμπρέου, για την όμορφη κληρονομιά που αφήσατε στα παιδιά και στους νέους της Βενεζουέλας», δήλωσε ο υπουργός Παιδείας της Βενεζουέλας, ο Ελίας Χάουα.
Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο απέτισε επίσης φόρο τιμής στον μουσικό. «Μας αφήνει σπουδαία κληρονομιά, ηθική και πολιτισμική», τόνισε. «Το έργο του μένει σε όλες τις γειτονιές της Βενεζουέλας».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Είμαι ο Χουσεΐν Μπαντράν και θέλω να σας πω ένα τραγούδι…
El Sistema: κοινωνική ένταξη μετά μουσικής για τα προσφυγόπουλα
Παιδιά, βάζω αυτά που μερικοί είχατε βρει και μας είχατε πει για τον μεγάλο αυτό άνθρωπο στο πρότζεκτ για την παρέμβαση της τέχνης στην κοινωνία (τα βάζω με reply εντός reply για να θυμίζουν τον διαλογικό τρόπο σας όταν μας τα παρουσιάσατε):
Ας δούμε όμως και την κλασσική μουσική που, ανεξάρτητα από τι το ερεθίσματα την δημιούργησαν στον καιρό της, τώρα πολύ συχνά θεωρείται μουσική που αφορά μόνο όσους έχουν χρόνο και χρήμα για κουλτούρα πολυτελείας.
https://www.youtube.com/watch?v=5-BRU59Dlnc (Επιλογές 0:00-2:24)
Ας δούμε και από πού προέρχονται τα παιδιά αυτά που μάλλον δεν θυμίζουν Βιεννέζους αν και παίζουν στην Βιέννη. Απο την Βενεζουέλα είναι:
https://www.youtube.com/watch?v=Fl3OO79fAgU (Επιλογές 0:24-3:00)
Απίστευτο αλλά αληθινό, ο μουσικός που συνέλαβε την ιδέα να δημιουργήσει τέτοιες ορχήστρες με τα παιδιά που αλλιώς θα γινόταν βαποράκια ή μέλη συμμοριών έφτιαξε στις παραγκουπόλεις της χώρας του πάνω από 250 ορχήστρες. Ας τους δούμε και στην Αθήνα που έπαιξαν Μάμπο το 2010 στο Ηρώδειο φορώντας φανέλλες της Εθνικής ποδοσφαίρου της πατρίδας τους που έπαιζε την ίδια μέρα σε κάποιο κρίσιμο αγώνα.
https://www.youtube.com/watch?v=yGnY31npifs (Επιλογές 0:10-0:30)
Επισκέφτηκαν και τον Μίκη Θεοδωράκη στο σπίτι του κοντά στο Ηρώδειο. Με τον Θεοδωράκη ας επιστρέψουμε για λίγο στην Ελλάδα πριν μέσω αυτού και πάλι ξαναβγούμε σε τελείως οικουμενικά μηνύματα…
https://www.paulcraigroberts.org/2018/03/26/verge-nuclear-war/
https://thesaker.is/what-happened-to-the-west-i-was-born-in/
https://www.youtube.com/watch?v=I98KeKV_F9g
https://WWW.YOUTUBE.COM/WATCH?V=IFZUDQ85BFU
EVE OF DESTRUCTION
BARRY MCGUIRE1965
The eastern world it is explodin’
Violence flarin’, bullets loadin’
You’re old enough to kill but not for votin’
You don’t believe in war, what’s that gun you’re totin’
And even the Jordan river has bodies floatin’
But you tell me over and over and over again my friend
Ah, you don’t believe we’re on the eve of destruction
Don’t you understand, what I’m trying to say?
Can’t you see the fears that I’m feeling today?
If the button is pushed, there’s no running away
There’ll be no one to save with the world in a grave
Take a look around you, boy, it’s bound to scare you, boy
And you tell me over and over and over again my friend
Ah, you don’t believe we’re on the eve of destruction
Yeah, my blood’s so mad, feels like coagulatin’
I’m sittin’ here, just contemplatin’
I can’t twist the truth, it knows no regulation
Handful of Senators don’t pass legislation,
And marches alone can’t bring integration
When human respect is disintegratin’
This whole crazy world is just too frustratin’
And you tell me over and over and over again my friend
Ah, you don’t believe we’re on the eve of destruction
Think of all the hate there is in Red China
Then take a look around to Selma, Alabama!
Ah, you may leave here, for four days in space
But when you return, it’s the same old place
The poundin’ of the drums, the pride and disgrace
You can bury your dead, but don’t leave a trace
Hate your next-door-neighbour, but don’t forget to say grace
And you tell me over and over and over and over again my friend
You don’t believe we’re on the eve of destruction
No no you don’t believe we’re on the eve of destruction
https://www.youtube.com/watch?v=xkJznlYNYc8
EVE OF DESTRUCTION
BARRY MCGUIRE2011
https://WWW.YOUTUBE.COM/WATCH?V=IFZUDQ85BFU
Paul Craig Roberts: H ηθική ακεραιότητα εξαφανίστηκε από την Δύση
Από Paul Graig Roberts -27/03/2018 ISKRA
Με αυτόν τον τίτλο άρχισε την ροή της ειδησεογραφίας του το δημοφιλέστερο ανεξάρτητο αμερικανικό πρακτορείο Zero Hedge, με το άρθρο του διεθνώς διάσημου από τα βιβλία, την πολιτική και επιστημονική του ιστορία και την αγωνιστική αρθρογραφία του για την παλινόρθωση της Δημοκρατίας, της Εντιμότητας και του Ορθολογισμού στην αμερικανική πατρίδα του, καθηγητή Paul Craig Roberts, την Τρίτη 27 Μαρτίου, επαύριο της απόφασης απελάσεων υπερεκατό Ρώσων διπλωματών, (δεκάδων ως «κατασκόπων), από περίπου είκοσι χώρες της Δύσης,–κατόπιν συμμαχικών παραινέσεων της Ουάσιγκτον, όπως ανέφεραν ανταποκριτές ευρωπαϊκών τηλεοπτικών δικτύων. Ιδού το ιστορικό άρθρο]:
Μεταξύ των Δυτικών πολιτικών ηγετών δεν υπάρχει ούτε ίχνος ακεραιότητας ή εντιμότητας. Ο Δυτικός Τύπος και τα τηλεοπτικά Μέσα είναι ανέντιμα και διεφθαρμένα σε βαθμό που δεν επιδέχεται επανόρθωση. Ωστόσο η ρωσική κυβέρνηση επιμένει να φαντασιώνεται «συνεργασία με του Δυτικούς εταίρους της». Ο μόν